Ξανά ματς πεντάδας μας πληροφορεί το ρεπορτάζ. Και πολύ σωστά, λέω εγώ. Που αν δεν πάρεις το παιχνίδι αυτό, τι να πας να κάνεις στην πεντάδα; Εκεί στην θεωρία υπάρχουν δυνατότεροι αντίπαλοι. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το ενδιαφέρον. Υπάρχει κι αυτός ο γαμημένος χαρακτήρας. Θα εμφανιστεί η ΑΕΚ όπως πρέπει επιτέλους σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι; Πιο πολύ αυτό με νοιάζει, καθώς στήνομαι να δω το παιχνίδι στην τηλεόραση.
Ο προπονητής ακολούθησε το δόγμα, ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει. Φυσικά ο Βράνιες ήταν τιμωρημένος, οπότε με μόνη αυτήν την αλλαγή, είδαμε το 4-3-3 της περασμένης Κυριακής και τα ίδια πρόσωπα. Όμως δεν είδαμε κάτι άλλο. Και για την ακρίβεια θα τολμούσα να πω οτι μόνο με κόπο συνέχισα να παρακολουθώ το πρώτο ημιχρόνιο, το οποίο σαν θέαμα ήταν της εντελώς πλάκας. Ένα κανονικό ξυλίκι.
Ο αντίπαλος είχε προσαρμοστεί πάνω στο σύστημα μας κι έσπρωχνε το παιχνίδι προς τον άξονα και προς το κέντρο. Εμείς θεωρητικά προσπαθούσαμε να πάμε στα άκρα, αλλά ο μεν Βάργκας ήταν ανύπαρκτος, ο δε Μάνταλος πιο πολύ συνέκλινε προς τα μέσα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ματς ταλαιπωρίας, χωρίς κέφι και ρυθμό, κι ένα ρεσιτάλ λαθών, απόρροια των ελάχιστων κενών χώρων και των ακαριαίων μαρκαρισμάτων.
Ο μόνος που κάτι προσπαθούσε ορθολογικά να φτειάξει ήταν ο Αϊντάρεβιτς, που κοιτούσε κύρια προς τα δεξιά, όπου πιο πολύ τρύπες ανάπτυξης ανακάλυπτε, όπως προείπα. Παρ’ όλα αυτά, θα μπορούσαμε να είχαμε προηγηθεί. Κατά τύχη φυσικά. Με το δοκάρι του Αραούχο, την κεφαλιά του Γιόχανσον ή την καραμπόλα του Κολοβέτσιου. Που ίσως να ήταν και ψιλοδίκαιο βάσει της κατοχής της μπάλας που είχαμε κι οτι πίσω δεν απειληθήκαμε καθόλου. Όμως η λευκή ισοπαλία πιο πολύ τελικά ταίριαζε σαν βαθμός του πρώτου μέρους για εμάς που δεν κοιτάμε μόνο το σκορ, αλλά κύρια τον χαρακτήρα εκτός έδρας.
Το δεύτερο μέρος όμως, μας έδωσε μπόλικα . Ο αντίπαλος άφησε την σούπερ παθητική άμυνα και ζήτησε παραπάνω πράματα από το παιχνίδι. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα όλο το παιχνίδι να πάει στα άκρα – κύρια για εμάς -, να ανοίξουν διάδρομοι, ενώ ο ρυθμός να είναι πολύ καλός για κανά μισάωρο. Η μπάλα αναβοκατέβαινε και σιγά σιγά εμφανίστηκαν και οι ευκαιρίες. Σε αυτό είχε συμβάλει και η σωστή αλλαγή του Χιμένεθ με τον Χριστοδουλόπουλο στα πλάγια, που ανέβασε την δεξιά μεριά ενώ βοήθησε και στο συνολικότερο πρεσάρισμα.
Σε έναν λοιπόν από τους διαδρόμους, η ΑΕΚ προηγήθηκε αλλά το γκολ της ακυρώθηκε κακώς. Όλα όμως έδειχναν οτι βλέπαμε κάτι σημαντικό. Ο Μάνταλος είχε ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοση του, ο Ντίντακ ξεμυτούσε, ενώ ο Ατρόμητος είχε ανέβει κάποια μέτρα στο γήπεδο, αφήνοντας τρύπες πίσω. Οπότε σε κάποια τέτοια, κατωρθώσαμε να σκοράρουμε και να πάρουμε το πάνω χέρι.
Κι ήρθε αυτό το τελευταίο τέταρτο, που ναι μεν το ματς έγινε πολύ ενδιαφέρον για τον θεατή, αλλά πολύ ακατάλληλο για τον καρδιοπαθή Αεκτζή. Η ομάδα κάθισε, έχασε το κέντρο και την ηρεμία στην ανασταλτική της λειτουργία, και μοιραία ισοφαρίστηκε. Και την ώρα που ξαναβιώναμε την μοίρα μας, ήρθε ο Θάνος κι έκανε την ομορφιά του ποδοσφαίρου. Άκυρο το γκολ. Τεράστιο λάθος.
Τα νεύρα πλέον επικράτησαν στο παιχνίδι και το ροντέο ήταν γεγονός. Κέντρο πλέον δεν υπήρχε και τα πάντα είχαν εναποτεθεί στα κεντρικά μας μπακ, που ευτυχώς στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων εν αντιθέσει με τον Μανόλο που εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί βάζει μέσα τον Πέκχαρτ μαζί μάλιστα με τον Αραούχο έχοντας βγάλει έξω τον Μάνταλο. Δηλαδή το όρθιο μοσχάρι, τι μπορεί να προσφέρει; Την ώρα που παίζεις μαζική και άναρχη άμυνα, θες μέσα δυό επιθετικούς;
Τέλος πάντων, μετά από λίγο κι ενώ η όλη η υπόθεση ήταν να κρατηθεί λίγο η μπάλα και να παγώσει ο ρυθμός – άρα Μάνταλος και Μπακασέτας μέσα μαζί με την υποστήριξη του Γαλανόπουλου και τον Λάζαρο μόνο μπροστά -, η σαλάτα δεν πληρώθηκε για φιλέτο και η ΑΕΚ πήρε μια σημαντική νίκη, κηλιδωμένη όμως από την ακύρωση του γκολ του αντιπάλου. Θα μου πείτε οτι και σε μας ακυρώθηκε αντίστοιχο. Δεν ασχολούμαι με αυτά που γίνονται εις βάρος μας για δυό λόγους : Πρώτον διότι είμαστε η μεγάλη ομάδα, και δεύτερον διότι και να μετραγε το δικό μας , αμφιβάλω αν θα πηγαίναμε για δεύτερο. Μάλλον την εικόνα της παραλίας θα εμφανίζαμε νωρίτερα.
Όπως όμως και να το κάνουμε, η νίκη είναι πολύτιμη και μπορούμε να βλέπουμε την πεντάδα πιο σίγουροι, άσχετα με τον χαρακτήρα που έψαχνα. Αλλά να μην ψάχνω τώρα καρφίτσα στα άχυρα. Συγχαρητήρια στην ομάδα και στους καλύτερους σήμερα : Αϊντάρεβιτς, Μάνταλο, Λαμπρόπουλο και Κολοβέτσιο. Συγχαρητήρια και στους τηλεθεατές που άντεξαν το πρώτο μέρος, που γλύτωσαν το έμφραγμα στο δεύτερο, κι αντί να μιλήσουν για κάποια αλλαγή, κατέληξαν στα ουφ, τελείωσε το παιχνίδι.
Ειναι πολυ κακος στο κοουτσαρισμα. Την ξεκιναει καλα στημενη την ομαδα και μολις βαζει το χερι του κατα τη διαρκεια του παιχνιδιου, τα γαμαει ολα. Σε ολα τα παιχνιδια εχει κανει λαθος αλλαγες.
Ειναι από τα παιχνίδια που φέρνουν τον κόσμο στα γήπεδα….αν είχα πληρώσει εισητήριο θα ζητούσα τα λεφτά μου πίσω.Τζαμπα ρεύμα έκαψα.Η ομάδα εμφάνισε τον ίδιο χαρακτήρα,δηλαδη βάζει ένα γκολ και περιμένει στωικά την ισοφάριση.
Αυτό με την αλλαγή Πέκχαρτ δεν την κατάλαβα.
Παίζεις άμυνα προσπαθώντας να σταθείς όρθιος, και βάζεις Πέκχαρτ για ποιό λόγο?Βλέπεις πως η ομάδα τα’χει φτύσει και αντί να βάλεις νωρίτερα το Γαλανόπουλο βάζεις το αγγούρι για να κάνει τι? να τρέξει στην κόντρα?
Στα εκτός έδρας δεν χέζονται μόνο οι παίκτες. Τα θαλασσώνει και ο Χιμένεθ κυρίως με τις αλλαγές, και αν δεν ακυρωνόταν το γκολ του Ατρομήτου θα είχαμε μια απ’τα ίδια.
Έχει θέμα με τις αλλαγές ο Χιμένεθ όντως, και δεν είναι ότι το παίζουμε μ.χ. Προφήτες,αλλά αυτό με τον Πεκχαρτ ακατανόητο. Ειδικά σε εκτός έδρας που η μπάλα καίει και πάει η κλωτσιά σύννεφο, ο Πεκχαρτ δεν κολλάει πουθενά
Παιδιά, ας μη αυτομαστιγωνόμαστε άλλο! ΜΙΑ φάση έβγαλε ο Ατρομητος στην έδρα του σε 90′, το ακυρωθέν γκολ. Όχι ότι βγάλαμε πολλές εμείς, 4-5 φάσεις, ένα γκολ (δύο με το ακυρωθέν). Δηλαδή και τη χρυσή εποχή του 90′, όταν κατεβαίναμε σε έδρες τύπου Ιωνικού, Προό κλπ περιμέναμε να δούμε μπαλάρα? Εγώ θυμάμαι λασπομαχίες και κατς σε ξερά γήπεδα μεγέθους 5×5, αλλά είχαμε τότε ΠΑΙΚΤΕΣ που δεν έχουμε τώρα. Γιατί και ο πρίγκηπας του ποδονίφτη δεν την είχε τη διαχείριση παιχνιδιού…Και να ήθελες δε γινόταν και σήμερα ο Ατρόμητος έρχεται με καλό σερί (πλην της ραψωδίας των οφσάιντ στο τηγάνι).
Η κατάρρευση μετά το 65′ είναι δεδομένη, οι παίκτες ένα ημίχρονο αντέχουν, αυτό ΔΕΝ αλλάζει. Οπότε πάμε για μπαλώματα και συντήρηση. Και ο Πέκχαρτ έχει λογική: Βοήθεια στα στημένα και τις καμινάδες του αντιπάλου ως αμυντικός για τα ψηλά και ρίχτον να τρώει ξύλο μπροστά. Το παιχνίδι εκεί πάει λόγω παντελούς απουσίας φυσικής κατάστασης και σχεδίου (εννοώ σε επίπεδο προετοιμασίας).
Εγώ είμαι ευχαριστημένος με το αμυντικό συμμάζεμα, μπροστά έχουμε το δαίμονα, Γιόχανσον-Σιμόες φαίνονται να συνέρχονται (και αυτό είναι και η βασική αιτία της βελτιωμένης αμυντικής λειτουργίας), ο χιμένεθ έχει στήσει 4-3-3 και 4-1-4-1 όπως ο Γκας (παρατηρώ το ανέβασμα στο κουτί του αντιπάλου του Γιόχανσον), ακόμα και το Βάργκας τον αξιοποιεί παρομοίως!
Διακριθής σήμερα ο Λαμπρόπουλος για μένα.
Δηλαδή ο Χιμένεθ το θέλει να γυρνάνε πίσω μετά το ’65? Τα πνευμόνια και τα μυαλά τους δε μπορούν, τέλος. Από εκεί και πέρα, μιά χαρά έβαλε Λάζαρο στο 55. Προσωπικά διαφωνώ στο πόσο άργησε με τις άλλες 2 αλλαγές και με την εμμονή του στο Χοντράρεβιτς, αλλά τέσπα, θεωρώ εξαιρετικά άδικο να μην του πιστώσουμε τη συνολική βελτίωση που υπάρχει σε αντίξοες συνθήκες. Και το αρχικό σχέδιο του για σήμερα ήταν μιά χαρά, στα πρώτα 20′ τους είχαμε βιδώσει…
Δε είναι ο Κλοπ, ΟΚ, αλλά σε θέματα χαρακτήρα ομάδας (που συμφωνώ), θεωρώ εξαιρετικά άδικο να του το πιστώνουμε μετά από την απαράδεκτη κατάσταση που έχει προηγηθεί από Ιούνιο του 16 μέχρι να αναλάβει.
Προς Dimgalang : Καλώς τον. Δεν έχει κανένα θέμα με τις αλλαγές. Το θέμα του είναι οτι δεν είναι πεινασμένος. Και στον γενικό χαβαλέ, χαβαλέ κάνει κι αυτός. Άσχετα αν με αυτόν κι όχι με τον Μοράις – λόγω χαβαλέ Μελισσανίδη – θα ήμασταν δέκα πόντους ακόμα μίνιμουμ. Γιατί θα ήμασταν; Διότι ο χαβαλές θα ήταν τεράστιος.
Προς Γιώργης ο γαρατζέος : Αδερφέ, δεν αυτομαστιγωνόμαστε. Αυτά που έγιναν είπαμε, ξεκάθαρα και τίποτε λιγότερο ή περισσότερο. Το παιχνίδι αν θέλεις να το κλειδώσεις, βάζεις παίκτη στο κέντρο για να παγώσει τον ρυθμό – τόση ώρα μιλάς στον πάγκο – ή το γυρνάς σε 3-5-2 αλα Πογιέτ με Γιόχανσον τρίτο κεντρικό. Το να βάζεις σεντερ φορ για σέντερ μπακ με τον Αραούχο μέσα, που σε ένα λεπτό θα βγει όμως, ειλικρινά μου δείχνει έκρηξη στο κρανίο. Ο δε σα Πίντο φόρτωνε την επίθεση και ξεφόρτωνε το κέντρο και την άμυνα. Ο Πέκχαρτ, οταν μπήκε μπροστά πήγε, δεν τον είδα με οδηγίες να πάει πίσω. Είμαι δε σίγουρος οτι όταν πήγε πίσω, πήγε από μόνος του για να βοηθήσει ενώ ο Μανόλο άλλα είχε στο μυαλό του.
Εν πάσει περιπτώσει, όταν στήσανε το παιχνίδι, δεν περίμεναν οτι έτσι θα κατέληγε από κάποιους που δεν τους υπολογίζουν. Οπότε λογικά εκτέθηκαν κι άλλοι. Διότι να βγει ο Μάνταλος; Άντε και να βγει. Να μην μπει ο Μπακασέτας και να μπει το μοσχάρι; Να μπει το μοσχάρι πριν τον Γαλανόπουλο; Ε, πιο μαλάκας πεθαίνεις σαν προπονητής. Οι πίσω σήμερα, φτύσανε αίμα.
παντως ο Αινταρεβιτς πολυ καλο ματς. Θυμιζει , σε πιο light εκδοχη , τον Κασαμι
Μας λείπει ταχύτητα στα χαφ,ενα αθλητικό οχτάρι θέλαμε εκει που να μπορεί να σπρωχνει την ομάδα μπροστά.Ισως ο Γαλανόπουλος να μπορεί να την κάνει αυτή τη δουλειά,τώρα γιατί τρώμε στη μάπα τον Αιντάρεβιτς δεν έχω ιδέα, ο ανθρωπος ειναι αργος στα πόδια και στη σκέψη
Εγώ κάνω μιά εκτίμηση στο τι νομίζω ότι αποσκοπεί. Με το ζμπάουγκ, λχ, είχε βάλει 2 και έβαλε αραβίδη επειδή δεν είχε ανάγκη το όρθιο ξύλο να…τρώει και να ρίχνει ξύλο ή τις καμινάδες. Χωρίς να ξέρω τη μπάλα που ξέρεις (φυσικά) νομίζω ότι κάπου στο τελευταίο τέταρτο που βάζει τον Πέκχαρτ έχει πια δεχθεί ότι το παιχνίδι πάει ροντέο (όπως λες κι εσύ σωστά) και πάνω απ’ όλα θα γίνει στατικό (μιλάω για παιχνίδι εκτός έδρας με τέτοιο αντίπαλο και σκορ): Στημένες φάσεις για να σηκωθεί η μπάλα για κεφαλιά και γιόμες, πάλι η μπάλα ψηλά κι αργά. Και στις 2 περιοχές (κυρίως στη δική μας).
Συμφωνώ μαζί σου, φυσικά, ότι αφού όλοι πια ξέρουμε ότι η ομάδα δεν έχει καθαρό μυαλό, ψυχολογία και φυσική κατάσταση μετά το 60 και αφού χάνεται το κέντρο, ο Γαλανόπουλος πρέπει να μπαίνει να κλειδώνει η αμυντικογενής τριάδα πολύ πιο νωρίς (2η αλλαγή στο 60′-70′).
Το αυτομαστίγωμα δεν απευθύνεται σε σένα…η κριτική σου δεν είναι γενική, αλλά συγκεκριμένη. Περισσότερο απευθύνεται σε κόσμο ο οποίος νομίζει ότι έχουμε παίκτες με πνευμόνια premier, ψυχολογία γερμανών και τεχνική βραζιλιάνων και ότι το γύρισμα πίσω μετά το 60′ είναι εντολή προπονητή που για κάποιο λόγο εμποδίζει το χαρισματικό ρόστερ μας να ξεδιπλώσει τις αρετές του και να πατήσει τον αντίπαλο. Αυτό ΔΕΝ θα γίνει ποτέ φέτος, έτσι όπως τα κάνανε.
Επίσης το αυτομαστίγωμα απευθύνεται και σε αυτούς που ξεχνάνε τις αστοχίες της διοίκησης και του εγγυητή (sic).
Και μια υπενθύμιση: Πέρυσι όταν ο Γκας το γύρναγε στο 5-4-1 για να κλειδώσει τα 1-0 (που πολύ σωστά υπενθυμίζεις) με τους κομποτιακούς και τους τις καλλονές φωνάζανε πολλοί (και εδώ μέσα) ότι η ΑΕΚ έχει επιθετική φύση και δε μπορεί να γυρίζει πίσω έτσι με μικρές ομαδίτσες και ότι σπιλώνεται η ιστορία της και ο αυτοκρατορικός της χαρακτήρας. Φυσικά πάλι ξεχνάγανε και τις ανορθογραφίες διοίκησης εγγυητή και την -ακόμα μεγαλύτερη τότε- γύμνια του ρόστερ και πλήρη απουσία προετοιμασίας, σχεδίου και ψυχολογίας.
Το αυτομαστίγωμα πήγαινε και τότε σύννεφο, τύφλα νά ‘χει η Ασσούρα…
Προτείνω (φιλικά) να γίνει μιά ανάρτηση εν όψει πλέη – ωχ (αν μπούμε) και ημιτελικών κυπέλλου για το τι μπορούμε πια να περιμένουμε από ΑΥΤΗ την ΑΕΚ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ και μέχρι τέλους της χρονιάς. Λχ, θα δούμε ΑΕΚ να αλλάζει συστήματα? ποιοί παίκτες προτιμούνται για τι? γιατί καθιζάνουμε στο 2ο ημίχρονο και τι μπορεί να γίνει? Ας κάνουμε ένα review βρε παιδί μου…όχι παιχνίδι με παιχνίδι…
Σε ασπάζομαι από τη νεφοσκεπή (πάλι…) κομητεία του Σάρρευ
Λολλλ, εδώ που τα λέμε…τι review να κάνεις τώρα, προσφυγάκι…όλα τα συμπυκνώνεις σε μιά λέξη…”χαβαλές”…
Προς netrino : Χθες καλός ήταν ο περί ου ο λόγος. Στον άλλον, δεν βλέπω πρόοδο ακόμα.
ΠΡΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ Ο ΓΑΡΑΤΖΕΟΣ: Τον Γκας τον εβριζε ο γνωστος κωλοτουμπας του μπλογκ απο το πρωτο παιχνιδι. Δεν θυμαμαι να τον εβριζε αλλος εδω μεσα. Μετα ηθελε να τον ζυγισει στα 3 ντερμπυ εντος και αφου τα πηρε ολα παλι τον εβρισκε χαλια. Μολις ειδε Μητσικωστα και Μοραις, μας ειπε πως επρεπε ο Γκας να εχει μεινει και θα πηγαιναμε καλυτερα. Α, ειπε και πως ηταν ακατανοητη μια αλλαγη του Βαργκας ενω ειχε καταγμα, επρεπε να βγει μονο με το ποδι στο χερι.
Διαφωνει κανενας πως ακομα και αυτη η ΑΕΚ με τις αποτυχημενες μεταγραφες του καλοκαιριου, η αγυμναστη που δεν μπορει να κανει διπλο, θα ηταν μεστον τιτλο με Χιμενεθ η Γκας απο την αρχη της σεζον; Γυρω στο -5 το πολυ απο το Γαυρο.
@BΠ
Δεν έχεις άδικο,στειλτου τη συγνώμη μου στην ποδοσφαιρομάνα Κίνα…
\
Θα έλεγα ότι κακώς τον περιμένουμε στην γωνία να κάνει μια λάθος αλλαγή ή να χάσει κάποιο παιχνίδι.Θα συμβεί και αυτό.Και λοιπόν; οι άλλοι προπονητές τα κάνουν όλα σωστά;Και τι είναι σωστό τέλος πάντων, αφού από το αποτέλεσμα κρίνεται ένας προπονητής Μπορεί να βάζει τον Πέκχαρτ για γούρι και να του βγαίνει.Μας χαλάει ;
Για μένα ο Μανώλης έχει φιλοδοξία Να ξαναγίνει προπονητής
Προς ΧΑΡΗΣ : Μπάμπη μου, δεν περιμένουμε σε καμία γωνία. Στην κριτική ποδοσφαιρικού αγώνα τα γράφουμε, όπως γράφουμε και τα λάθη των παικτών, που κι αυτά κάποτε θα γίνουν ή των διαιτητών που κι αυτά κάποτε θα γίνουν ή της διοίκησης που κι αυτά μπορεί να γίνουν. Επίσης το να μπαίνει κάποιος για γούρι, εμένα σίγουρα με χαλάει. Μακάρι να έχει αυτήν την φιλοδοξία ο Μανόλο. Δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Φυσικά και δεν έχει το αλάθητο του Πάππα, δεν είπα αυτό σίγουρα αν έκανε κάποια πράγματα αντί προπονητικής για γούρι θα με χάλαγε και μένα.
Πρέπει να του αναγνωρίσουμε όμως την συγκομιδή βαθμών και τις νίκες έστω του γοήτρου. Και αναρωτιέμαι μέσα στο όλο κλίμα που επικρατεί στην ομάδα αν αξίζουμε και κάτι καλύτερο από αυτόν Κολλητός μου δεν είναι ο Μανώλης ,συμπαθείς ναι, και βλέπω να προσπαθεί πράγματι να γίνει ξανά προπονητής