Α Ε Κ – ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ

Πρώτος, δεύτερος. Άρα ντέρμπυ. Και με πολλά άλλα. Πού να τρέχεις τώρα στο γήπεδο, εργάσιμη μέρα; Νάμασταν σύνολο κανά τριχίλιαρο; Βάλε και λίγο ψιλόβροχο, βάλε και λίγο την αγωνιστική απραξία μας , βάλε και λίγο τα κούλουμα που χαλαρώνουν γενικά τα πάντα, κι άρα το παιχνίδι θα γινόταν πιο δύσκολο. Κάπως έτσι έφτασα στο γήπεδο και κάπως έτσι άρχισε το παιχνίδι.

Ο αντίπαλος παρατεταγμένος σωστά. Σφιχτός πίσω, όταν έπρεπε αρκούντως σκληρός και με διάθεση για γκολ σε κάποια αντεπίθεση. Τρεχαλητός κι εκθέτοντας τον πρόεδρο του : Ξεκούραστος για το 48ωρο που ήταν 96ωρο κι έχοντας ξεπεράσει την τραγική εμπειρία της εθνικής Πάτρας – Κορίνθου. Και σαφέστατα πιο οργανωμένος από εμάς. Τα δυό δοκάρια τα λένε όλα.

Μιλάω πάντα για το πρώτο ημιχρόνιο, που κατέληξε ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Με κύριο καταλύτη, την απόδοση μας. Μιά χαλάρωση άνευ προηγουμένου, μιά απερισκεψία , μιά εμφάνιση πολύ κάτω του μετρίου. Απομακρυσμένες οι γραμμές, ανύπαρκτο πρεσάρισμα και βρώμικο μυαλό ( σε αντίθεση με την καθαρή σκέψη, που λένε ). Και μια έντονη νευρικότητα που ήταν σαν είχαν μαζευτεί από την γειτονιά χωρίς να έχουν διαβάσει την βαθμολογία.

Με ξεκάθαρες δικαιολογίες αγωνιστικά : Το κέντρο, και μιλάω ειδικά για Μάνταλο κι Ανάκογλου, ήταν ανύπαρκτο. Έτρεχε ο Σουηδός πάλι παντού, αλλά η παραγωγή παιχνιδιού θέλει δεκάρια κι οχτάρια κι όχι μόνο εξάρια. Βάλτε και τα μπερδέματα μπροστά, που σε λίγο κόλλησαν και την άμυνα μας, κι έχετε όλη την εικόνα της προχειρότητας. Ο ένας περίμενε από τον άλλον και πλέον μόνο ατομική προσπάθεια θα μπορούσε να δώσει κάποιο φως. Όπερ κι έγινε. Ένα σουτ του Πλατέλα έφερε το γκολ και δυό καλές αποκρούσεις του Ανέστη, κράτησαν το σκορ. Άνετα μιλάω για ένα από τα πολύ κακά ημιχρόνια, που έχουμε δει φέτος. Μέσα και ο Αραβίδης, που ήταν χωρίς έκρηξη.

Η αίσθηση λοιπόν ήταν, πόσο χειρότερα να παίζανε στο δεύτερο μέρος; Μια λογική ελπίδα, σαν την τετράμηνη παράταση του προγράμματος που ζήτησε ο Σύριζα. Επέκταση κοινώς του μνημονίου, αλλά χωρίς να πάρουμε λεφτά. Μιλάμε για ολοκληρωτική νίκη. Αλλά να μην ξεφεύγουμε.

Πράγματι, τα πράματα γίνανε ελαφρώς καλύτερα. Δεν λέω οτι ανέβηκαν κάποιοι, εξ άλλου οι χειρότεροι αντικαταστάθηκαν ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ Ο ΜΠΑΓΙΕΒΙΤΣ, αλλά απλά μιλάω οτι ήρθε μια μεγαλύτερη κινητικότητα και κάποιοι θυμήθηκαν οτι το ποδόσφαιρο θέλει τρεξίματα. Αυτά ήταν αρκετά για να δείξουμε πιο επικίνδυνοι. Εδώ βέβαια να σταθώ και σε δυό μεγάλα λάθη που έκανε ο διαιτητής : Στην φάση που τραυματίστηκε μόνο του το μαύρο δρεπανηφόρο της Πάτρας, είχαμε ορισμό δεύτερης κίτρινης κάρτας, και στην φάση που έχει δοκάρι Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΧΑΝΣΟΝ, έχουμε πέναλτυ, αφού σπρώχτηκε από πίσω.

Αποφάσεις που δεν καθώρισαν τίποτα βέβαια, αλλά ο διαιτητής έχασε το δεκάρι. Όπως έχασε κι ο αντίπαλος το γήπεδο, όταν βγήκε το δρεπανηφόρο αλλά κι όταν βγήκε ο Ντακόστα. Ήρθε και λίγο η κούραση και βάλαμε και το δεύτερο γκολ. Κακή μέρα αλλά δίκαια νίκη, παρά την επιπόλαιη απόδοση την οποίαν επιβεβαίωσε προς το τέλος ο Ανέστης. Την ώρα που διώχνεις απλά την μπάλα, είναι ανεπίτρεπτο να προσπαθείς να κάνεις τρίπλα, να συμπληρώνει την βλακεία ο Λαμπρόπουλος και το αποτέλεσμα να τίθεται σε αμφισβήτηση. ΔΙΚΑΙΑ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ.

Η ουσία όμως είναι οτι πήραμε το ντέρμπυ κι αυξήσαμε την διαφορά από τον δεύτερο κι από τον τρίτο. Που χρειάζεται για τα μπαράζ. Υπάρχει όμως κι άλλη ουσία : Οτι η ΑΕΚ  ήταν αδιάβαστη για το ντέρμπυ αλλά και για τα αισθήματα που τρέφουμε για τον Κούγια, που θα έπρεπε να φύγει υπό φυσιολογική απόδοση, με μιά πεντάρα. Κι ειδκά όταν πύκνωσε κι ο κόσμος στο δεύτερο μέρος κι άγγιξε το πεντοχίλιαρο. Διότι μπορεί να υπάρχει μιά τυπική υποχρέωση, αλλά οι τέως μέτοχοι, θέλουν να βλέπουν και κάτι κι όχι απλά διεκπεραιώσεις, που θα αμφισβητηθούν από ανακοινώσεις γραφικών.

Γραφικοί βέβαια που πλέον είναι ορατό στον καθένα, οτι δεν είμαστε εμείς που ζητάμε μίνιμουμ έξι προσθήκες για την πιο πάνω κατηγορία. Θέλετε η ενδεκάδα νάναι καλή; Εντάξει αλλά στην θέση του Πλατέλα, δεν μπαίνει ποτέ ο Ρόβας. Όπως δεν καθυστερεί το παιχνίδι με τις πλαγιοκοπήσεις, αλλά σέντερ φορ δεν υπάρχει,  κι ο Κρισάντους δεν μπαίνει μέσα. Αλλά να μην γκρινιάζουμε. Σκίσαμε το μνημόνιο και προχωράμε δυνατά.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.083 Posts)

Connect