Ξεκινάμε σήμερα λοιπόν, με τις αναδημοσιεύσεις. Το κείμενο ΟΠΑΔΟΙ δημοσιεύτηκε σαν πρώτο κείμενο στις 14-10-2006. Το κείμενο λοιπόν, έφευγε σαν σεντόνι. Η δημοσίευση του όμως γινόταν αλλιώς. Υπήρχαν χτυπημένοι τίτλοι, πηχαίοι μάλιστα, ψηλά, και άλλοι σε κάποιο σπάσιμο του κειμένοι. Κάτι τέτοιο θα το προσπαθήσω να κάνω κι εδώ, ενώ ψάχνω κι αν υπάρχει λύση να εμφανίζω όλο το άρθρο, όπως δημοσιεύτηκε. Καλή ανάγνωση.
************************************************************************************************************
ΟΙ ΑΡΜΑΤΩΛΟΙ ΤΟΥ 21 ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
Ο ΑΓΙΑΤΟΛΑΧ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ
….ο οπαδός, ειτε εκστασιάζεται με τη Φόρμουλα Ένα,
είτε θαύμαζε παλιότερα το άρμα του Ben Hoor
—————————————————————————————————————-
Λέγανε οι παλιότεροι.Eπί γερμανικής κατοχής είχαμε τόσους δοσίλογους. Επί χούντας είχαμε τόσους χαφιέδες. Σήμερα τί δουλειά κάνουν όλοι αυτοί; Εγώ θέλω να πάω παραπίσω ιστορικά. Και να ρωτήσω το εξης:Αν επί Τουρκοκρατίας που πολιτογραφεί την ιστορία μας είχαμε τόσους κλέφτες και αρματωλούς, αυτοί σαν συνέχεια και συνέπεια τι στο διάολο κάνουν σήμερα; Κι αν έγιναν δοσίλογοι και χαφιέδες και λαμόγια βάσει εξέλιξης γιατί πρέπει ακόμα να τους υφιστάμεθα; Τους έχει ανάγκη η εξουσία είναι η πιο προφανής απάντηση ή ακόμα κι ο λαός που δεν δείχνει να καταλαβαίνει τι κάνει ακριβώς.
Οι ιστορίες των δημογερόντων της ελληνικής Τουρκοκρατίας είναι σαφείς. Αμέσως ο Τούρκος παρεχώρησε στον Έλληνα τοπική αυτοδιοίκηση και ανεξιθρησκεία. Αμέσως δημιούργησε την περίφημη κομμούνα. Ζητουσε κάποιο φόρο βέβαια –αφού για τα λεφτά γίνονται όλα- οποίος όμως διπλασιαζότανε από τον τοπικό Έλληνα διοικητή. Άλλος φόρος ζητιόταν από τον Τούρκο, αλλος από τον Έλληνα διοικητή τον έμπιστο του Τούρκου και η μοιρασιά τις περισσότερες φορές ήταν δίκαια. Μισά –μισά σαν το eight–ball της κοκαΐνης όπου ο πρώτος έμπορος τα μοιράζεται εξ ημισείας με τον νούμερο ένα dealer του για όσους έχουν κάνει στην Αμερική. Και τα χρόνια περάσανε και μου λεγε ο Θόδωρος ο οδηγός του Γουλανδρή ότι για να παίξει ο Γιώργος το δεκάρι του ΟΣΦΠ θέλει τόσα από τον κύριο Νίκο. Τόσα δηλαδή του απαίτησε για να μπει στο γήπεδο. Και το αίτημα είχε συγκεκριμένη ιεραρχία. Δηλαδή ο κύριος Γιώργος πήγαινε στον κύριο Λάκη τον συγχωρεμένο και μέχρι να φτάσει στον κύριο Νίκο όλα είχαν διπλασιασθεί ελληνικά ή με τοπική αυτοδιοίκηση δημογερόντων που τότε λεγότανε προπονητής. Πόσο καθαγιάζεται ο δημογέροντας ή ο απλώς εκβιαστής για μια στοιχειώδη δουλειά που ήταν υποχρεωμένος να κάνει βάσει επιλογής του και σήμερα παρά την αλλαξοπίστηση του έχει γίνει πνευματικός ποδηγέτης του όχλου; Μ’ αρέσουν αυτού του τύπου οι ηγέτες, γιατί καταδεικνύουν την ψευτιά του όχλου, την κοπαδοποίηση της μέσω ενός μουτζαχεντίν και την απόλυτη ομηρία στο μηδενικό δημιουργικό άγχος που είναι απόλυτα σωτήριο όταν δεν ερωτώνται για τίποτα, δεν πρέπει να’ χουν γνώμη για τίποτε και φυσικά δνε περιμένουν τίποτα αλλά μια επόμενη ζεύξη για απαλοτροίωση. Φυσικά το προνόμιο αυτό δεν το έχει ο λαός του ΟΣΦΠ. Τόχουν όλοι οι λαοί κάποιας ιδέας Εθνικής, θρησκευτικής, ποδοσφαιρικής ή ό,τι άλλο θέλετε μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τον αργό θάνατό τους.
Εξάλλου όποιος έχει ακούσει τον μητροπολίτη Ιωαννίνων από κοντά – αφού έχει τρέξει με 200χλμ μέσα στην πόλη και καπνίζοντας Dunhill κατά την διάρκεια ενός μπουκαλιού Dimple – επί τέλους θα έχει την μαγκιά να συμφωνήσει μαζί του: ότι η θρησκεία έγινε για να βοηθήσει τον άνθρωπο στον θάνατό του. Έτσι και οι υπόλοιπες <<θρησκείες>> λοιπόν. Όμως όχι για τον οριστικό θάνατο αυτές αλλά για έναν προσωρινό επίγειο, πιο μικρό. Καθημερινό χωρίς μεγαλοστομίες αλλά προσφέροντας το απόλυτο γήπεδο για τοπικούς δημογέροντες να εκμεταλλευθούν τον λαό κατάλληλα, να ποδηγετήσουν το πόπολο που στ’ όνομά του γίνονται τα πάντα. Δημοκρατία ή λαοκρατία ή οχλοκρατία είναι τα απλά. Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί το απλό και το σίγουρο. Μαλακία τω πνεύματι, που αύριο θα γίνει μαλακία τω σώματι και τα δυο μαζί μαλακία τη ψυχή και που πάμε; Στην μαλακία της γνώσης, της γνώμής, της σκέψης και στην αλοίωση των αισθήσεων, άλλο βλέπω, άλλο ακούω, άλλο καταλαβαίνω, άλλο οσφρίζομαι, άλλο πιάνω και άλλο συμβαίνει. Το είδαμε πολιτικά με το ΠΑΣΟΚ, με τα αμέτρητα θα και τις αλλαγές. Το είδαμε θρησκευτικά με το αγάπα το πλησίον σου και τις τόσες σταυροφορίες, το είδαμε οικονομικά – κοινωνικά με όλη την λεχριτοσύνη να θέλει να εξισωθεί μέσω δανείων.
Τέλος πάντων αυτό δεν θα σταματήσει όσο ο καθένας γουστάρει να’ναι οπαδός. Σήμερα όμως ο οπαδός δεν είναι γνήσιος. Δεν το κάνει πια μόνο για την ψυχή του, δηλαδή τον θάνατο του. Σήμερα ειναι επάγγελμα και μάλιστα κατευθυνόμενο. Πρέπει να είναι η κερκόπορτα και ο αγιατολάχ των αντίστοιχων ηλιθίων. Έχει βέβαια κάποια ονοματάκια παράκαμψης της δικαιοσύνης που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο ο μοχλός της κάμψης, του φρονήματος ή της σκέψεως των μη οπαδών. Σε όλα τα επίπεδα από απλό ποδόσφαιρο μέχρι δολοφονία συζύγου με αποτέλεσμα την κρατικοποίηση κάποιου ναυπηγείου. Μεγάλοι ευεργέτες και μεγάλοι κληρονόμοι. Αυτοί είναι οι αρματωλοί αν αναρωτιέστε τί απόγιναν αυτοί οι τότε επαναστάτες, εδώ είναι δίπλα. Κυκλοφορούν με την απόλυτη κοινωνική συναίνεση και το στρατό των δημοσιογράφων που αφοπλίζουν τα πάντα. Από απλούς μπράβους μέχρι υπουργικούς ή τοπικούς δημογέροντες ή απλή αντίρηση ενός κάπως σκεπτόμενου ανθρώπου που βασικά θέλει να’ναι ελεύθερος τουλάχιστον στην γνώμη. Αλήθεια γιατί η δημοσιοποίηση μια γνώμης τόσο τρομάζει;
—————————————————————————————————————–
Mαλακία τω πνεύματι, που θα γίνει μαλακία τω σώματι
και τα δύο μαζί μαλακία τη ψυχή και πού πάμε;….
ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΩΡΟ ΤΟΥΣ
Λέγαμε λοιπόν για τον οπαδό. Χρήσιμο πράγμα για τον υλισμό, τον ιμπεριαλισμό και γιατί μή σκέφτεσθαι.Πως θα λειτουργούσε μια μηχανή χωρίς οπαδούς; Εδώ έχουμε χιλιάδες ηλίθιους που παρακολουθούν την φόρμουλα και αποθεώνουν την μηχανή. Όπως παλιότερα είχαμε θαυμαστές του άρματος του Ben Hoor. Γαμώ τα θεάματα όταν περνάει το αυτοκίνητο σαν κουνούπι για δύο δευτερόλεπτα μπροστά τους. Αυτός ο γνήσιος οπαδός του αυτοκινήτου.Βασικά ψάχνει για το δυστύχημα.
Ρε μπας κι όλοι αυτοί, οι δήθεν οπαδοί του ποδοσφαίρου πάνε στα γήπεδα για να δουν το σπάσιμο του ποδιού; Για να δουν το πλάκωμα των ποδοσφαιριστών; Το πλάκωμα των πάγκων και την ανεξέλεγκτη κατάσταση με μπουνιές στον διαιτητή και την διακοπή του αγώνα; Όχι, ούτε και γι αυτό. Θα’ ταν ευχής έργο να γίνεται ακόμα κι αυτό. Γιατί θα υπήρχε μια υγιής αντίδραση στην μαλακία και στην παραδοχή της μαλακίας ότι συμμετέχω σε κάτι με σκοπό την καταστροφή του. Κάτι σαν επαναστάτης μέσα στο σύστημα. Δεν υπάρχει σοβαρότερο πράγμα από αυτό. Σαν το μικρόβιο μέσα στον οργανισμό ή ακόμα καλύτερα κάτι σαν το αυτοάνοσο δημιούργημα του οργανισμού. Τι πιο θανατηφόρο. Όχι δεν πάει γιαυτά. Αλλα τον απασχολούν ή τον κατατρέχουν καλύτερα. Εμείς πως θα γλυτώσουμε όμως; Από τι άραγε;
Μα κατ’ αρχάς από την επόμενη μέρα του λεχρίτη, του κοπρίτη και του τίποτα να μην έχει να κάνει. Αντί να δουλέψει ή να παράγει, εν πάσει περιπτώσει να σκάσει μέσα στην σκλαβιά του προκειμένου να φάει. Να μην έχει γνώμη. Οι οπαδοί εξ άλλου έχουν γνώμη μόνο μέσα στον σωρό τους. Αν σκεφτώ οπαδό μόνο του αποκομμένο από την προστασία της αγέλης ξαφνικά μεταμορφώνεται σε φίλαθλο, άβουλο, υπέρ του καλύτερου θεάματος και του να κερδίσει ο καλύτερος και τι να κάνουμε που όμως δεν βγήκε. Άντε γαμηθείτε οπαδοί!
Για την ιστορία, παραθέτω την επιστολή που είχε στείλει τότε ο conpater.
Θρυλική σελίδα
Κύριε Καραγιαννίδη, στην δεύτερη σελίδα του Φιλάθλου, το σαββατοκύριακο έκανε την επανεμφάνιση του ο Στ. Αβραμίδης.
Ονομάζω θρυλική αυτήν την δεύτερη σελίδα, γιατί έχει την δική της ιστορία, αφού από αυτήν παρέλασαν πρώτοι απ’ όλους οι αναγνώστες του Φ και στην συνέχεια πολλοί που άφησαν τα δικά τους σημάδια. Γνώριμος ο Στ. Αβραμίδης στους μόνιμους και πιστεύω οτι η θέση του είναι στην δεύτερη σελίδα και πουθενά αλλού. Προς το παρόν η πρώτη ανήκει στον Παρασκευά, η τρίτη καπαρώθηκε από τον Μπαλαϊμπαλάνη και του κτήματος Γεωργίου, στην τέταρτη παίζουμε μπάλα εμείς οι μόνιμοι, ενώ στην πέμπτη λόγω Μπαζίνα δεν χωράει άλλος.
Την προτελευταία σελίδα την έχει καβατζάρει ο Γαλούπης και στο τέλος υπάρχει ο αποδυτηριάκιαςκαι προς το παρόν το…κείμενο σας ….Και φυσικά την Κυριακή ο Παγαρτάνης που διδάσκει ιστορία, γεωγραφία, οικονομία και πολιτικές επιστήμες που ανάθεμα κι αν στο σχολείο έχει γίνει έστω κι απλή αναφορά σε αυτά που αναφέρει, όπως τα αναφέρει.
Εν κατακλείδι είναι καιρός να ξαναβρεί η δεύτερη σελίδα, την θέση που της αξίζει στην εφημερίδα.
Ένα σχόλιο μόνο για τον κύριο Αβραμίδη : Δεν ξέρω σε τι στυλ θα είναι τα γραπτά σας. Εγώ σας θυμάμαι και σας εντάσσω στους σκληρούς γραφιάδες. Θα έχετε καταλάβει οτι ο Φ έχει ξεφύγει από αυτό και είναι στους σκληροπυρηνικούς όσον αφορά τα σχόλια του. Οφείλετε να τους ακολουθήσετε κατά πόδας.
Τελείως φιλικα ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΙΓΚΙΠΑΤΟ.
Όταν το ενδιαφέρον θέμα της τρέλας ,των εμμονών ιδεών,και το πως ένας άνθρωπος
μπορεί να εκλογικεύει και να ερμηνεύει τον κόσμο γύρω του είναι η ιεράρχηση του συστήματος .. δηλαδή τελείως λογικό το παράλογο .
Στήβεν (μάστορας) οξυδερκής παρατηρητής στην κοινωνική υποκρισία .
Τα σέβη μου απο ένα άλλο πριγκιπάτο του Ντουμπάι ,στην μωροφιλοδοξία μου που ασφυκτιώ να ανέβω στην βαθμίδα ιεράρχησης κι εγώ…είναι τελείως λογικό .
Μου επιτρέπεις να σχολιάσω με στίχους που μου ήρθαν διαβάζοντας το κείμενο σου:
Καράβια αλήτες μας σφυριξαν κάτι.
Μας είπαν ελάτε, μας κλείσαμε το μάτι.
Μπροστά μας περνάνε, μα δε σταματάνε.
Τα άσπρα πανιά τους δεν ήταν για μας.
Καράβια πέρασαν, χάθηκαν στα βάθη.
Γιατί μας γέλασαν κάνεις δε θα μάθει.
Ανάποδη μέρα, τα τράβηξε πέρα.
Σε αυτό το λιμάνι δε φεύγει κάνεις.
Στο να μου χέρι το τσιγαρο
Μοιάζει με χαμένο φαρο.
Κι άμα θα σβήσει θα έρθει μπόρα.
Σχολασε σχολασε το γλέντι τώρα…
Που με γυρισες ρε φιλε…Ευτυχως μονο 12 χρονια πισω,παλι καλα…
Να πω στον stelathen,πως αυτη ηταν η διαφορα απο ολες τις αλλες εφημεριδες. Ο καθενας εγραφε οτι ηθελε,οπως το ηθελε,κι οχι μονο αθλητικα. Για αυτο και υπηρχαν πολλοι διαφορετικοι ανθρωποι που τον διαβαζαν. Απο τσοπαναραιους μεχρι δικηγορους. Μιλαω απο θεμα μορφωσης παντα. Ηταν να μην την διαβασεις για καμια δεκαρια φορες ,ετσι εφτασε και τα χιλιαδες φυλλα ημερησιως. Η μονη ενσταση που υπηρχε τοτε απο τις αλλες εφημεριδες ηταν το βρισιδι και τα γαμοσταυριδια που επεφταν στον “αποδυτηριακια”…Εχει συμβει,οδηγος λεωφορειου του ΚΤΕΛ, μπροστα μου αυτο, να μην ξεκιναει αμα δεν τελειωνε “αποδυτηριακια”. Τελικα την εφημεριδα την διαβασαν και τα 4 πρωτα καθισματα,αυτοι προλαβαν…
Καλημέρα
Η στήλη του αποδυτηριάκια γραφόταν από έναν ή έβαζε ο καθένας από τους αναφερθέντες – και όχι μόνο – την πινελιά του; Γιατί δεν θυμάμαι να έχει πάρει ποτέ ούτε μια μέρα άδεια!!!
Στηβεν σε ευχαριστούμε συνεχισε ετσι παντα δυνατος
Προς Ανώνυμος : Ο τίτλος αποδυτηριάκιας ήταν πάντα περιουσιακό στοιχείο του Καραγιαννίδη, εξ ου και το σημερινό όνομα του site του. Επομένως στο ξεκίνημα της εφημερίδας ήταν ο Νίκος που έγραφε και μετά συνέχισε ο Κώστας Καίσαρης. Η διαφορά γραφής ήταν εμφανέστατη. Κάθε Κυριακή το σεντόνι το έγραφε ο Νίκος. Τις καθημερινές, αν έπεφτε κάποιο εξειδικευμένο θέμα επικαιρότητας, κειμενάκια γράφανε κι άλλοι, πιο ειδικοί. Στο τέλος της εφημερίδας κι όταν υπήρχε εσωτερική απεργία και παρακμή, πολλές φορές έγραφε ο Βασίλης Γαλούπης.
Καλησπέρα Στίβεν. Δεν υπήρξα αναγνώστης του Φ. Αυτό όμως που μου έχει μείνει από την συγκεκριμένη εφημερίδα ήταν ο Παρασκευας. Όσα κείμενα του είχα διαβάσει θυμάμαι μου είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση. Θα παρακαλούσα εάν ήθελες και εάν είναι δυνατό να γράψεις ένα κείμενο για τον Παρασκευα, θεωρώ ότι σίγουρα θα ταριαξατε και θα συζητήσατε για πολλά, να αναφερθεις για το τι τύπος ήταν και εάν είναι δυνατόν να αναδημοσιευσεις εδώ κάποια κομμάτια του . Ευχαριστώ
Προς Perakas 21 : Αδερφέ, πράγματι είχαμε συζητήσει κι είχαμε κάνει πάμπολλα. Όμως για να έχεις πλήρη εικόνα, μπορείς να πας στον αποδυτηριάκια, και πατώντας αναζήτηση με tag παρασκευάς, θα βρεις πλήρες κοινωνικό βιογραφικό από τον Καραγιαννίδη αλλά και πάρα πολλά κείμενα του. Κάθε χρόνο επετειακα, ο Νίκος αναδημοσιεύει μπόλικα.
«Ένα αουτσάιντερ που κερδίζει κάπου-κάπου είναι καλύτερο από ένα φαβορί που χάνει κάπου-κάπου»!
Πρέπει να είχα βάλει προ αμνημονεύτων χρόνων το link αλλά αφού το ζήτησε ο φίλος το ξαναβάζω.
https://www.scribd.com/doc/118347128/%CE%93%CE%B9%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AC%CF%82-%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82-1%CE%BF
Δεν είναι από τον Φίλαθλο. Είναι από την ιστοσελίδα betonet που είχε φτιάξει της οποίας υπήρξα συνδρομητής περισσότερο γι’ αυτά τα κείμενα της ξακουστής 2ης σελίδας της στήλης του (στην 1η έδεινε τις προβλέψεις). Η εντύπωσή που μου άφηνε ήταν πως επρόκειτο για ένα τρομερά δικτυωμένο γκούρου του στοιχήματος με συνεργάτες που γνώριζαν όχι μόνο απουσίες παικτών κτλ αλλά μέχρι και αν κάποιος ποδοσφαιριστής το προηγούμενο βράδυ είχε τσακωθεί με τη γκόμενα!!!
Προς Koreas και Perakas : Τα σχόλια σας, όχι μόνο τα ενέκρινα, αλλά απάντησα κιόλας. Θεωρώ οτι ακόμα δεν έχει πλήρης μετάβαση στον server κι υπάρχει κάποιο θέμα. Θεωρώ επίσης οτι αύριο θα βρίσκονται εδώ.
Θυμάμαι τον εαυτό μου να αγοράζω καθημερινά τον Φίλαθλο και αν τυχών δεν είχε το περίπτερο της γειτονιάς να ψάχνω με αγωνία να βρω κάπου αλλού. Στέρηση εντελώς. Ήταν η μόνη εφημερίδα που είχε πάντα πολλά και πολλούς να διαβάσεις, ακόμη και τα νέα των άλλων ομάδων ήταν με τέτοιο τρόπο γραμμένα που έφευγε από μέσα σου η φανατισμός και η αντιπαλότητα.
Είχα κρατήσει πολλά φίλα από την εφημερίδα μέχρι που ο χρόνος η μούχλα και η… μάνα μου φρόντισαν να τα εξαφανίσουν.
Η πρώτη γνωριμία μου με τον Στίβεν ήταν φυσικά μέσω της εφημερίδας, αφού κάτι μου έκανε κλικ στα γραφόμενα του. Σε πολλά θέματα δεν συμφωνούσαν οι απόψεις μας αλλά ούτε επιστολές με παρατηρήσεις επικρίσεις ή προτροπές έστειλα ποτέ. Δεν είναι του στυλ μου.
Φυσικά τα γραφόμενα του Στίβεν τα ακολούθησα και τα ακολουθώ μέχρι σήμερα αρχικά μέσω του block και κατόπιν μέσω του σάιντ και η γνωριμία μας έφτασε και σε κατ ιδίαν συναντήσεις μαζί με άλλους οδοιπόρους του σάιντ μετά ποτού φαγητού και πολύ μπλα μπλα. Αλήθεια γιατί τα κόψαμε αυτά Στίβεν;
Γυμναστική μυαλού λοιπόν με αναδρομή στα παλιά γραφόμενα του Φίλαθλου….
Προς Πρωταθλητής Koreas : Για το σχόλιο σου σχετικά με την γραφή : Τα πρώτα κείμενα ήταν φουλ από πληροφορίες και πάντα έλεγε ο Νίκος οτι πρέπει να ποτίζω τον αναγνώστη κι όχι να τον λούζω με μάνικα. Σίγουρα ήταν προϊόν απειρίας ή ενθουσιασμού για το καινούργιο χόμπυ. Μετά από τέσσερα πέντε κείμενα, ο καταιγισμός καταλαγιάζει αλλά εξακολουθεί η οργή κι ο τσαμπουκάς, που δημοσιογραφικά τότε ονομάσθηκε, στηβενισμός. Σήμερα τα κέιμενα είναι αλλιώς αφού ο χώρος είναι τελείως διαφορετικός.
Καλημέρα σε Όλους….
Στηβενισμός….κι εμείς Στηβενιστές
(όντως στα γραφτά σου, έχεις ένα φλέγμα πρωτόγνωρο για μεσογειακό. το ερώτημα είναι αν ακολουθείς κι αυτή τη στάση στην υπόλοιπη σου ζωή, αν και δεν έχει και πολλή μεγάλη σημασία))
και ως στηβενιστές (για να συμφωνήσω με το σχόλιο του ΧΑΡΗ ) προτείνω να ορίσουμε ένα ετήσιο κάλεσμα των απανταχού Στηβενιστών με γλέντι τρικούβερτο. προτείνω το ετήσιο μάζεμα να γίνεται κάθε 1 ή 28 Φεβρουάριου, μιας και ο Φεβρουάριος είναι ο αγαπημένος μήνας των Στηβενιστών.
PS. Μάλλον κάπου χάθηκαν κάποια σχόλια από τη μετάβαση….