Κυριακή εχθές κι είπα να κάνω μια πρόβα εν όψει του νέου γηπέδου. Δηλαδή να θυμηθώ πώς πήγαινα, που πάρκαρα και πώς περπάταγα. Περάσανε τα χρόνια αγαπητοί κι αγαπητές κι ίσως αυτή η μικρή αλάνα που άφηνα το αυτοκίνητο να μην υπήρχε πλέον.
Μεσημεράκι ήταν γύρω στις δύο, μόνος ήμουν και ξεκίνησα. Επίτηδες είχα αφήσει την πρόβα για Κυριακή, αφού πίστευα οτι θα είχε λιγότερη κίνηση. Και σωστά είχα υπολογίσει. Έφτασα πολύ γρήγορα από την Καποδοστρίου στην λεωφόρο Ιωνίας ( Ηρακλείου ), κι έκανα την δεξιά στροφή με κατεύθυνση την αλάνα μου. Την οποία όμως δεν μπόρεσα στην αρχή να προσεγγίσω. Γιατί; Διότι όλοι οι δρόμοι που έπαιρνα παλιά είχαν μονοδρομηθεί. Κι έτσι όπως δεν θυμόμουνα καλά, η πρώτη σκέψη μου ήταν οτι μάλλον θα είχε χτιστεί.
Αφού έκανα ξανά μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια προσέγγισης με το αυτοκίνητο, τελικά το πάρκαρα κι είπα να συνεχίσω το ψάξιμο με τα πόδια. Και τελικά την βρήκα. Εκεί ήταν με κάποια λίγα αυτοκίνητα , με τα δένδρα της, τα χώματα της, τα χαλίκια της. Ο παλιός τρόπος για να φτάσεις δεν υπήρχε πλέον. Σεργιανίζοντας όμως στα στενά – να γιατί λένε οτι αν δεν πατήσει πεζικό κάπου, την χώρα δεν την έχεις -, βρήκα τον καινούργιο τρόπο και πήρα την πρώτη μου χαρά. Λίγο παραπέρα στην λεωφόρο θα έπαιρνα την δεξιά στροφή, λίγο ζιγκ ζαγκ και να το παρκάρισμα.
Το επόμενο ήταν να περπατήσω προς το γήπεδο. Διέσχισα λοιπόν την αλάνα – ρέμα, μπήκα στο παλιό δρομάκι και κατέβηκα στην λεωφόρο του γηπέδου μας. Σχεδόν εκεί που αρχίζει η υπογειοποίηση για να γίνω πιο σαφής. Παιδιά συγκλονίστηκα. Δεν μιλάω ακόμα για το γήπεδο. Μιλάω για τον περιβάλλοντα χώρο. Ένας απίστευτος περίπατος , ένας πολύ μεγάλος χώρος, που όπως τον είδα θα μπορέσουν να παρκάρουν μπόλικα αυτοκίνητα και μηχανάκια, που θα έρχονται από την μεριά της Αθήνας και θα σκάνε σχεδόν στην εκκλησία. Αν βέβαια επιτρέψουν την δίοδο.
Συνέχισα να περπατάω, μαζί με καμιά πεντακοσαριά άλλους, προς το γήπεδο για να βρω την θύρα μου. Είπαμε πρόβα κάναμε. Φυσικά το περπάτημα μου πλέον θα είναι λιγότερο. Τότε παλιά, για να πάω στην 18 έπρεπε να κυκλώσω σχεδόν το γήπεδο. Τώρα είμαι σχεδόν εκεί, αφού το 18 έγινε 31. Στην οποίαν φτάνοντας, συνάντησα τον εγγυητή που είχε παράπονα με κάποιον που είχε φτειάξει το στέγαστρο της θύρας και την Ανθή μαζί με δυό τρεις άλλους. Κάνανε μια από τις τελευταίες αυτοψίες τους. Αφού χαιρετηθήκαμε δια νεύματος και εξ αποστάσεως, συνέχισα να περπατάω προς την καινούργια σκεπαστή, κρυφοκοιτώντας το εσωτερικό του γηπέδου, όπου φαινόταν.
Χωρίς πλάκα, το γήπεδο είναι εντυπωσιακό. Είναι θεόρατο και πανέμορφο. Είναι μοντέρνο αλλά έλα που θυμίζει και κάτι από παλιά. Μην ρωτήσετε τι. Ίσως νάναι τα ονόματα των πόλεων στις πόρτες, ίσως τα συνθήματα για την προσφυγική ιστορία αλλά και την ιστορία της ΑΕΚ, ίσως νάναι οι διάφορες φωτογραφίες προγόνων μας. Όλα πολύ όμορφα δεμένα σε έναν καταπληκτικό περιβάλλοντα χώρο, που πραγματικά θα δώσει καινούργια ζωή στην Νέα Φιλαδέλφεια. Και που θα αξίζει τον κόπο να πας και λίγο νωρίτερα και να καθίσεις εκεί γύρω.
Φυσικά θέλει κάμποση δουλειά εξωραίσματος ακόμα το γύρω γύρω όπως και οι ατραξιόν που θα φιλοξενεί, αλλά πλέον φτάσαμε. Βγήκαν οι άδειες και τα πάντα είναι έτοιμα για τα εγκαίνια και κυρίως για το πρώτο παιχνίδι. Νομίζω αυτά απασχολούν τον θεατή πρωτίστως.
Κάπως έτσι πήρα τον δρόμο προς τα πίσω, αλλά και κάτι δεν με άφηνε. Κάτι με έσπρωχνε να συνεχίσω την βόλτα. Να χαρτογραφήσω πιο καλά την περιοχή. Νομίζω οτι ήταν κάτι μεταφυσικό. Μια συγκίνηση κι ένα δέος. Δεν είμαι και σίγουρος, όμως ξανάφερα στο μυαλό τον πατέρα μου και τις βόλτες που κάναμε παλιά. Βόλτες βέβαια πάντα βιαστικές αφού το γήπεδο το έβλεπε μεν με χαρά αλλά δεν είχε και χρόνο. Θυμήθηκα μια χύμα με την μηχανή μου. Συνειδητοποίησα οτι δεν θα έμπαινε αυτός στο γήπεδο. Συνειδητοποίησα οτι μόνος θα πήγαινα από εδώ και μπρος αφού και τα παιδιά μου είναι στο εξωτερικό. Κι έκατσα για λίγο εκεί στην Κιουταχείας να χαζεύω το παρελθόν, ατενίζοντας το μέλλον. Γεμάτος ΑΕΚ.
Στον δρόμο της επιστροφής, σκέφτηκα οτι μπορεί και τσάμπα να τα έκανα όλα αυτά, αφού εκκρεμεί η αίτηση μου για μια θέση παρκινγκ ( ακόμα δεν έχει δοθεί καμία, ούτε καν στις σουίτες ). Έδιωξα την σκέψη. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία…..
Θέλω να πώς θα καταφέρουμε να μην κλαίμε την Παρασκευή. Όλοι μαζί.
Ευελπιστώ να προλάβω και να αγοράσω ένα εισιτήριο για τον πατέρα μου. Αυτόν που με πήγε το 1980 πρώτη φορά, ΑΕΚ – Παναχαϊκή 2-2….δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο…έγχρωμα ήταν όλα. Θέλω να έχω την τιμή να τον οδηγήσω εγώ σε μία θύρα αυτή τη φορά…στο ΝΑΟ που θα υπάρχει για να πάνε και τα δισέγγονα του ίσως μία μέρα, μιας και τα εγγόνια του θα πάνε σίγουρα.
ΥΓ. Steven, διάβαζα το κείμενό σου και για κάποιον περίεργο λόγο μπορούσα να νιώσω όπως εσύ…γεμάτος ΑΕΚ.
Α ρε Στήβεν,τι μας θύμισες.
Τελη 70’s τρενο απο Καλαμάτα,10 με 12 ωρες ταξίδι,Σταθμός Πελοποννησου,Αττική ηλεκτρικός και Φιλαδέλφεια.Ο Πατέρας μου απο κοντά αν και δεν τον ενδιέφεραι το ποδόσφαιρο ιδιαίτερα και ολίγον Παναθηναικός.
Δεκαετία 80’s φοιτητής πια,κάθε δεύτερη Κυριακή η ίδια ιεροτελεστία.Ηλεκτρικός,Περισσός και βόλτες πριν τον αγώνα.
Το 90 ο ηλεκτρικός αντικαταστάθηκε απο τη μηχανή και πλέον παρκάρισμα λιγο πιο κάτω απο την σκεπαστή.
Εχω μια πρόταση για την ΠΑΕ αν μπορούν να βάλουν κανά αγώνα Κυριακη στις 3 το μεσημέρι.Θα μιλάμε για το απόλυτο de javu.
Επίσης μια πρόταση, για όλους οσους δεν μπόρεσαν για διάφορους λόγους να πάρουν διαρκείας,αν μπορεί η ΠΑΕ να κάνει μια επίσιμη εφαρμογή οπου οσοι κάτοχοι διαρκείας δεν μπορούν να παρακολουθήσουν εναν αγώνα να το δηλώνουν εκεί.Αυτομάτως θα “ανοίγει” η θέση τους και θα διατίθεται σε κάποιον ΑΕΚΤΖΗ που θέλει να παει.Το αντίτιμο δεν θα ξεπερνά το αναλογικό ποσό που αντιστοιχεί στο διαρκείας/ αγώνα.Επίσης η τιμή αυτή θα καθορίζει την τιμή και στα υπόλοιπα “ελεύθερα” εισητήρια,οπου δεν θα ειναι παραπάνω ή παρακάτω.Το αντίτοιμο που θα εισπράτει ο κάτοχος διαρκείας θα μπορεί να πιστώνεται σ’ενα ηλεκτρονικό πορτοφόλι και το ποσό θα μπορεί ο κάτοχος να το χρησιμοποιεί σε μελλοντικές του αγορες,μπουτικ,διαρκείας επόμενης χρονιάς ή σε παροχές εντός γηπέδου,μπαρ κυλικεία,επίσκεψη στο μουσείο.
ΥΓ Την Παρασκευη ή την Δευτέρα θα πει ο πρόεδρος το ΗΡΘΑΜΕ???
Στηβεν, λιγες μερες πριν ανεβηκα Αθηνα και πηγα και στο γηπεδο. Αραξα ,οπως παντα, το αυτοκινητο στην Βαλουκλη ,στην αυλη της ξαδερφης ,και εκανα μια περατζαδα στον ναο. Δεν υπαρχει φιλε αυτο το πραγμα. Σε καποια φαση , δεν αντεχεις . Τα ριγη διαπερνουν ολο το σωμα. Οι μνημες,οι αφηγησεις των συγγενων , ολα μαζι και με αυτα που βλεπεις μπροστα σου,δεν σε αφηνουν ασυγκινητο. Προβλεπω στα εγκαινια να πεσει πολυ κλαμα . Ειλικρινα ομως, παρομοια κατασκευη δεν υπαρχει και ουτε θα υπαρξει για εναν και μονο λογο.
Ποτέ δεν είναι τσάμπα. Ήταν ένα προ-προσκήνυμα. Σε αυτό περιλαμβάνεται και Ι συγκίνηση.
Κωνσταντίνος
Προς AEK LFC : Έχουν βάλει το παιχνίδι με τον Ατρόμητο στις 4:00.
Στις μακέτες έδειχνε λίγο κιτς. Από κοντά είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, επιβλητικό και νιώθεις μία κατάνυξη.Κατάφερα να μπω μέσα ως ένα σημείο, μιλάμε για πολυτέλεια.
Θέλει δουλειά ακόμη στα τριγύρω, ειδικά από την μεριά του άλσους. Το τελικό αποτέλεσμα πιστεύω θα είναι ακόμη καλύτερο, αρκεί να κλείσει η είσοδος στην πλατεία για τα αυτοκίνητα
Έλεος ρε ελληνάρα, περπάτα και λίγο….
ΑΕΚ Παλαιάς Κοκκινιάς
Υιέ μου steven , με συγκίνησες.
εμένα πάντα η ΑΕΚ μου θυμίζει τον πατέρα μου, την προσφυγομάνα κοκκινιά – γειτονιά που αντρώθηκα, τη φτώχια, τη λαχτάρα για ζωή, την προσφυγιά.
ο φουκαράς ο πατέρας μου δεν αξιώθηκε ποτέ να πάει στα φιλαδέλφεια, που τέτοια τύχη. μεροδούλι μεροφάι άντε και καμία βόλτα τις σχόλες στην τότε καισαριανή πού είχε τα σόγια του.
να ξέρεις ότι όσο μεγαλώνεις σου έρχονται αβίαστα μνήμες που αγνοούσες την ύπαρξη τους
Αν βρούμε εισιτήρια αναμένω το υιό μου και τα εγγόνια μου να έρθουν από την πάτρα και ίσως πάμε στο παιχνίδι με τον ατρόμητο. είναι καλή ευκαιρία.
Τελικα ποσο ειναι το τελικο νουμερο της χωρητικοτητας με καθημενους και με σουιτες μαζι,εχουμε διαβασει για 31.100,για 32.100,καπου κατι μας κρυβουν,δεν εχω καταλαβει ακριβως.
Προς ΑΕΚ Παλαιας Κοκκινιάς : Αδερφέ, εύχομαι να τα καταφέρετε εκείνη την Κυριακή. Εγώ θα είμαι εκεί κι εφόσον το επιθυμείτε, μπορούμε να πιούμε κι ένα ουζάκι πριν τον αγώνα.
Προς Ανώνυμος : Η ανακοίνωση της περιφέρειας μιλάει για 31100, υποθέτοντας οτι προσμετρώνται και οι δημοσιογράφοι ( μπορεί και να αμφιβάλουμε μπορεί και όχι για την περιφέρεια ). Aπό εκεί κι έπειτα έχουμε νομίζω 39 σουίτες. Πράγματι το νούμερο όπως δίνεται δεν βγάζει το χιλιάρικο. Εγώ έκανα έναν περίεργο συλλογισμό οτι η σουίτα έχει την τάδε χωρητικότητα ( η δική μας είναι των 14 )αλλά έχει και 14 καθίσματα δικά της μπροστά της. Οπότε θα μπορούσες να διπλασιάσεις τον κόσμο θεωρητικά. Όμως δεν καταλαβαίνω το ερώτημα σου, οτι κάτι μας κρύβουν.
AEK Παλαιάς Κοκκινιάς
Γλυκέ μου steven, έχω κινητικά προβλήματα που με κρατούν μέσα στο σπίτι αρκετές ώρες δυστυχώς. σε άλλη περίπτωση θα πίναμε τα ουζάκια μας. αν έρθει ο πλάτωνας θα τα πούμε σίγουρα. σε ευχαριστώ.
μπορείς να γράψεις κάτι για εμάς τους ανατολίτες, την προσφυγιά?
Μεγάλη η συγκίνηση οσο πλησιάζει η ωρα να πάμε στο σπιτη μας.Οι αναμνήσεις κατακλύζουν την ψυχή.Ο Πατερας,οι Φιλοι η νιότη μας ολη,οπως και η ωριμανσή μας.Και τώρα ερχονται τα παιδιά μας να συνεχίσουν την ιστορία μας.
Η ιστορία που καρτερούσε υπομενετικά 19 χρόνια.Πως να αντέξει ενα δεύτερο “ξεριζωμό”
Οι αρχές μας ως ΑΕΚΤΖΗΔΕΣ,της δικαιοσύνης,της αλληβοήθειας θα βρούν το λιμάνι τους.
Προς ΑΕΚ Παλαιάς Κοκκινιάς : Μακάρι να έρθει τότε ο Πλάτωνας. Κατά καιρούς έχω γράψει. Από την άλλη, θα γράψω μια ιστορία διηγημένη από την γιαγιά μου, το πώς έφτασε στην Ελλάδα, τότε στα 14 της.
Πως φαίνεται ,αν κάποιος είναι ΜΑΛΑΚΑΣ, αφού δεν έχει ταμπελακι πάνω του να το γράφει ? Πολύ απλά, διαβάζεις την ανακοίνωση του χοντρομαλακα σαπιοκοιλια που τον καλούν στα “θυρανοιξια” του ναού,και βγάζεις συμπέρασμα για το τοναζ της μαλακινσης που κουβαλάει στο μυαλό του…..
Εκει που με πηγαινε ο πατερας μου πιτσιρικι, κρατοντας του το χερι και περιμενοντας στα εκδοτηρια εξω απο την εκκλησια, εκει που στεκομουν με δεος ακουγοντας και νιωθοντας τον ηχο που εβγαινε απο τη σκεπαστη, εκει θα παω εγω σημερα τον πατερα μου και τον γιο μου.
Καλοριζικο να ειναι, γεματο χαρές!!!
Να ειμαστε ολοι καλα να το ευχαριστηθουμε.
Ο Ρουμπαμπας γυρισε αναποδα,το γηπεδο χτιστηκε.Τωρα τελειωνουν ομως οι δικαιολογιες,πρεπει να κανει και ομαδα στο χορταρι,να εκμεταλλευτει το μομεντουν που λενε.
Στήβεν, περιμένουμε ανάρτηση για τη χθεσινή μυσταγωγία!
Αγάλλιασε η ψυχή μας. ΔΕΟΣ Όσοι ήταν εχθές μέσα στο γήπεδο και όχι μόνο το κατάλαβαν
Προς γιώργης ο γαρατζέος : Γιώργο μου, καλημέρα. Δεν ήμουν στο γήπεδο αφού έγινε μια ολόκληρη παρέα εδώ στο μπαλκόνι μου. Επομένως είδαμε τα πάντα από την τηλεόραση. Το εισιτήριο μου το είχα δώσει σε φίλο που ήρθε από την Άρτα. Επομένως δεν νομίζω οτι θα έπρεπε να γράψω κάτι για την τελετή που πράγματι ήταν εντυπωσιακή. Τα περισσότερα θάναι αύριο που θα πάω για το παιχνίδι, που είναι και ο αυθεντικός σκοπός ύπαρξης του γηπέδου.
Ευχαριστώ Θεέ μου!
Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται, όσοι ήμασταν παρόντες, θα το κουβαλάμε μέχρι να πεθάνουμε. Δεν γίνεται να ξεχάσω τον πατέρα μου στην είσοδο να κλαίει σαν παιδί.
Το γήπεδο αδικείται κατάφωρα από φωτογραφίες και βίντεο. Είναι αδιανόητα όμορφο! Μου φαινόταν σαν ψέμα. Είναι πραγματικά ζεστό με μοναδική ακουστική. Ένα καθαρτήριο για όλους, το σπίτι μας. Μόνο σε αυτό θα μπορέσουμε να ενωθούμε, να ξεχάσουμε, να συγχωρήσουμε, να ξαναγεννηθούμε όπως είπε ο Μελισσανίδης.
Ο Μελισσανίδης βρίσκεται δικαιωματικά πλέον στη λίστα με τους Σπουδαίους. Είμαι ευγνώμων.
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός είναι ομάδες. Μεγάλες, Ιστορικές. Η ΑΕΚ είναι κάτι διαφορετικό.
Η ΑΕΚ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ.
ΠΟΝΟΣ. ΠΙΚΡΑ. ΔΑΚΡΥ. ΦΤΩΧΕΙΑ. ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ. ΑΝΗΦΟΡΑ.
ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ. ΥΠΟΜΟΝΗ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. ΑΝΑΤΑΣΗ. ΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. ΨΥΧΗ. ΙΣΤΟΡΙΑ.
Η ΑΕΚ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.
ΥΓ: Εύχομαι σε καθέναν ξεχωριστά να το βιώσει το συντομότερο δυνατό.
Πηγα με τα 3 αδερφια μου…ο ενας ηρθε αυθημερον μονο για αυτο απο Θεσ/νικη
Δυο συμπερασματα περα απο τα προφανη της ομορφιας του φωτισμενου γηπεδου.
α) εσωτερικα, ισως λογω των 2 διαζωματων, φαινεται για γηπεδο 45χιλ θεσεων. Δεν κανει καμια διαφορα στη σουμα, απλα δειχνει πιο μεγαλοπρεπες απο οτι ειναι ουτως ή αλλως..
β) η ακουστικη του , σε περιπτωση που συμμετεχει ολο το γηπεδο ειναι πραγματικα ακαταλληλη για ευαισθητα τυμπανα. Ειχε ο διπλανος μου εφαρμογη στο κινητο που μετραει τα ντεσιμπελ και τη στιγμη μετα τον υμνο που για 2 λεπτα το γηπεδο σειστηκε απο την ιαχη ΑΕΚ , επιασε 110 που ειναι στο επικινδυνο οριο…εγω προσωπικα ενιωσα τσιμπημα στο αυτι σαν να μου διαπερασε τον εγκεφαλο…
Πολυ σημαντικο κατι ακομα. Μπηκα και βγηκα σε 5 λεπτα…απιστευτο!!
επισης οι τελευταιες σειρες ψηλα του κατω διαζωματος εχουν κακη ορατοτητα!!