ΑΕΚ – Ιωνικός

Αρχίζει και το δικό μας πρωτάθλημα τελευταίο και καταϊδρωμένο.

Η ΑΕΚ κατέβηκε στο ΟΑΚΑ με πολλούς νέους παίκτες και ο Μιλόγεβιτς είπε να μην τους ρίξει όλους μέσα και ξεκίνησε με Μάνταλο-Γαλανόπουλο στα χαφ.

Το αποτέλεσμα ήταν να δούμε κάτι σαν την περσινή ΑΕΚ, όπου για πλάκα μας έβγαλε 3-4 φάσεις για γκολ ο νεοφώτιστος Ιωνικός με τον Τουράμ.

Με το αργό και άψυχο κέντρο της ΑΕΚ οι αντίπαλοι έφταναν εύκολα στην άμυνά μας και με μπαλιές στην πλάτη των αργών αμυντικών βγάζανε τετ-α-τετ που αν υπήρχε  πιο ικανός φορ στο ημίχρονο μπορεί να πηγαίναμε με το σκορ 1-2 ή 1-3 αντί για 1-0.

Το γνωστό δρομολόγιο.. ο Μάνταλος να χάνει τη μπάλα και να μας βγάζουν αντεπίθεση. Ούτε τον Τσιγκρίνσκι δε μπορούσε να προλάβει και αναγκάστηκε να πάρει φάουλ/κάρτα για να τον σταματήσει.

Μόνη όαση στο παιχνίδι του 1ου ημιχρόνου ο Αμραμπάτ που φάνηκε να υστερεί λίγο σε φυσική κατάσταση όμως αυτό βελτιώνεται με τον καιρό.

Ευτυχώς ο Μιλόγεβιτς σοβαρεύτηκε στο 2ο ημίχρονο, έκανε νωρίς αλλαγές, έβγαλε το ανέκδοτο Γαλανόπουλο και τον Τάνκοβιτς και έβαλε Τσούμπερ – Σιμάνσκι και αμέσως η ομάδα απέκτησε νεύρο και ουσία επιθετικά, σε σχέση με το ανούσιο “γύρω-γύρω όλοι και η μπάλα στον Μάνταλο”.

Τότε φάνηκε περισσότερο και ο Αραούχο που κέρδισε το μπέναλτ για το 2-0.

Τα υπόλοιπα ήταν τυπική διαδικασία καθώς ο Ιωνικός έπαιζε με 10 παίκτες απο το 1ο ημίχρονο και ήταν λογικό να κλειστεί πίσω.

Μια γκολάρα του Τσούμπερ ήταν το κερασάκι στην τούρτα που μας προϊδεάζει για ωραία πράγματα φέτος.

Κατά τα άλλα φάνηκε για ακόμα μια φορά πως όταν δεν παίζει ο Μάνταλος η ομάδα γίνεται καλύτερη, πιο γρήγορη και χωρίς φλυαρία στο κέντρο.

Οσο έπαιζε μέσα ο Μάνταλος όλοι έψαχναν αυτόν απο συνήθεια και μπουρδουκλωνόταν μέχρι να του πάρουν τη μπάλα.

Έγκλημα που δεν αποκτήθηκε κανονικός αριστερός μπακ και στόπερ και πήραν Κίτσο και τον παλαίμαχο Χατζησαφί.

Δεν θα γράψω “μπακ σαν τον Μισελέν” γιατί για πρώτο παιχνίδι μου φάνηκε ένας Λόπεζ με γαλλική ετικέτα, αλλά δίνω λίγο χρόνο μήπως ήταν θέμα προσαρμογής.

Ακόμα και ο προπονητής του Ιωνικού κατάλαβε πως είναι πουθενάδες στα αριστερά και φόρτωσε την πλευρά.

Νομίζω πως έχει λίγες μέρες ακόμα για μεταγραφές ελεύθερων, ας πάνε να πάρουν αριστερό μπακ έστω τώρα γιατί είναι κρίμα να έχεις τόσο ωραία πράγματα μπροστά και να είσαι για κλάματα πίσω. Δεν θα βάζεις πάντα 3-4 γκολ για να καλύπτεις τις γκέλες του Κίτσου και του Χατζησαφί που τους έκανε τατιάνες κάποιος Τουράμ.

Απαράδεκτες επιλογές που δεν κάνουν ούτε για πάγκο. Δεν ξέρω με ποιά λογική ήρθαν αυτοί οι παίκτες στην ΑΕΚ. Για να μην αρχίσουμε ποιούς έχουμε για αντικαταστάτες τους. Εκεί και αν υπάρχει τρύπα..

Οι δυο βασικοί αντίπαλοι γκέλαραν με το καλημέρα. Ο γαύρος λόγω ομοιογένειας θεωρείται απο κάποιους φαβορί, αλλά φέτος δεν ξεκίνησε καλά. Ο παοκ που θυμίζει κατσαρόλα που σιγοβράζει έφερε Λουτσέσκου για να ξαναφτιάξει ομάδα με τα υλικά του ’17. Και μείς θα το θέλαμε αλλά δεν γίνεται.

Ο Παναθηναϊκός κάτι φαίνεται να κάνει οχι για πρωτάθλημα φυσικά, απλά δείχνει πως θα είναι πιο ανταγωνιστικός σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν.

Μετά την γκέλα με την Βελέζ σκέφτομαι πως η ΑΕΚ δεν έχει προπονητή. Δηλαδή εδω και 3 μήνες δεν βλέπεις να δουλεύει κάτι συγκεκριμένο.

Το σημερινό παιχνίδι κρίθηκε κυρίως σε προσωπικές εμπνεύσεις, και λογικά θα το βλέπουμε πολύ συχνά λόγω της πχιότητας που διαθέτει απο το κέντρο και μπροστά.

Πίσω όμως δεν βλέπω κάτι δουλεμένο, και η ομάδα τρώει εύκολα μπαλιές στην πλάτη των αμυντικών όπως και στα φιλικά. Οι ομάδες του Μιλόγεβιτς το κάνουν αυτό, και με τον Ερυθρό Αστέρα στο Καραϊσκάκη έτσι έπαιξε.

Νομίζω πως η δουλειά του προπονητή (ειδικά τον πρώτο καιρό) φαίνεται κυρίως στην άμυνα, πόσο τακτοποιημένη έχει την ομάδα. ΟΚ στην επίθεση οι παίκτες πρέπει να βρεθούν και να συντονιστούν, πόσο μάλλον όταν έχουν έρθει τελευταία στιγμή.

Την άμυνα όμως υποτίθεται πως την δουλεύει απο τον Ιούλιο γιατί τους είχε όλους στην διάθεσή του.

Η ομάδα απο το κέντρο και πίσω είναι τραγική. Είναι άραγε θέμα προσαρμογής? Θα δείξει.

Ελπίζω τουλάχιστον να κατάλαβε πως παίκτες Γαλανόπουλος και Μάνταλος δεν υπάρχουν για βασική 11αδα, τουλάχιστον αν θέλει άνετες νίκες.

 

 

 

 

 

Αναρτημένο σε Άρθρο | 4 σχόλια

ΑΝΑΛΗΨΗ

Έγινε κάτι; Κάτι άκουσα. Κάτι πήρε το αυτί μου για τα χελιδόνια που μετακομίζουν κάθε χρόνο σε θερμότερα κλίματα όταν αισθάνονται τον ερχομό του χειμώνα. Και τα αποχαιρετάμε με χαρά γνωρίζοντας οτι θα ξανάρθουν. Και γι’ αυτό δεν χαλάμε και τις φωλιές τους. Γούρι είναι να θυμηθούν και να ξανακάτσουν για λίγο κάτω από το κεραμίδι μας.

Κάτι άκουσα και για Κάποιον άλλον. Δεν πιστεύω τίποτα. Έχω ακόμα τα βινύλια, τις κασέτες και τα δισκάκια στο σαλόνι για την ακοή. Έχω τους στίχους των τεράστιων ποιητών που μελοποιήθηκαν από τον Μίκη για την όραση και το μυαλό μου. Έχω την συμφωνική του μουσική καθώς και τις κινηματογραφικές του μελωδίες, που τον έδιωξαν από τα σύνορα της Ελλάδας. Κι έχω και κάποια αποσπάσματα από συναυλίες σε ολόκληρη την Ευρώπη σχεδόν, καθώς και σε κάποια μέρη της Αμερικής, κύρια της λατινικής. Κι έχω το στικάκι με ο,τι θεωρώ σοβαρότερο, κύρια τα τραγούδια που είπε ο ίδιος, με αυτό το πάθος, κάθε μέρα μαζί μου. Μίκη είπαμε, όχι ναρκομανείς για να καταλαβαινόμαστε.

Κι αυτό είναι το γεγονός. Μιλάμε για τον πολυγραφότερο από όλους τους μουσικοσυνθέτες μας και με πολυδιάστατο έργο. Ερωτικός, κινηματογραφικός, αστικός και πολιτικός. Απέραντος, χειμαρρώδης και αυθόρμητος όπως ήταν και ο χαρακτήρας του. Ένας μουσικός μύθος, ένας μουσικός Θεός, που φυσικά δεν πέθανε. Οι Θεοί δεν πεθαίνουν όσοι Παύλοι και να εμφανιστούν. Ανάληψη έγινε. Του ουράνιου θρόνου του.

Η μόνη σωστή πολιτική του άποψη ήταν το 1943. Απόλυτα λογικά μπήκε στο ΚΚΕ. Πού να πήγαινε ένας ανένταχτος τότε; Στη νεολαία του Μεταξά, στους ναζί, πού; Πάντα ήταν υπέρ της ελευθερίας, κι ειδικά τότε στη νιότη του, όπως και πλήθος άλλοι. Έπεσε στην περίπτωση που λέμε. Διότι είχε το μικρόβιο της πολιτικής. Κακώς , κάκιστα. Άνετα θα μπορούσε να εκφράζεται με την τέχνη του, και να δίνει τους αγώνες του σαν υπερκομματικός. Σαν πανελλήνιος. Διότι τέτοιος ήταν αλλά κι αγύριστο κεφάλι. Κάτι σαν, εγώ εναντίον όλων.

Προσπάθησε ο Μάνος να τον αλλάξει. Αυτός που τον έφερε στην Ελλάδα. Προσπάθησε και ο Τάκης Λαμπρόπουλος της Columbia. Τίποτα. Ένα πολεμικό άρμα ήταν, που ξόδεψε φήμη και υστεροφημία άδικα. Δεν του έφτανε που έβαλε στο στόμα όλων των Ελλήνων τεράστιους ποιητές. Δεν του έφτανε που έφτειαξε την dream team των εκτελεστών. Δεν του έφτανε που άλλαξε το μπουζούκι – με τον Χιώτη που πρόσθεσε άλλη μια χορδή – και το καθιέρωσε παντού. Δεν του έφτανε που καθιέρωσε οργανοπαίκτες μοναδικούς. Δεν του έφτανε ο Ζορμπάς, το Ζ, το Σέρπικο ή οι Beatles, η Εdith Piaf, o Νερούντα, το Μαουτχάουζεν και τόσα άλλα. Με το ζόρι να πάει κόντρα στο ανίκητο σύστημα. Τι να κάνουμε ; Όταν γράφεις ιστορία, όταν είσαι ο Δίας, θα κάνεις και μαλακίες.

Εμένα ουδόλως με απασχολούν αυτά. Ξέρω να διαχωρίζω τον Δία από τον Απόλλωνα. Τον ποδοσφαιριστή Μαραντόνα, από τον άνθρωπο. Και ως τέτοιον μιλάω. Για έναν καλλιτέχνη, που ούτε ο ίδιος δεν κατάλαβε οτι σκέπασε την Ελλάδα και την βουλή της, που ούτε ο ίδιος δεν κατάλαβε οτι με την τέχνη του θα ήταν ο καλύτερος πρεσβευτής μας παγκόσμια. Ήταν το κεφάλι τέτοιο, όμως ήταν και όλος ο περίγυρος του, που στην ουσία δεν τον προστάτευσε από την ορμητικότητα του, την αφέλεια του, που σε μένα όμως έδειξε τον άδολο χαρακτήρα του.

Απαλλάχτηκε ο άνθρωπος; Σαν όλους κι αυτός. Πέθανε ο Θεός; Όσο πέθανε η ελληνική μυθολογία. Όσο πέθαναν οι ήρωες του 21 ή του 40, κι όσο πεθαίνει κατά Πυθαγόρα κάτι πνευματικό. Όσο πεθαίνει ένα παλληκάρι που έγραφε μουσική με το αίμα κρατουμένων, που συνέθετε μουσική με τα κουτάλια του συσίτιου, κι έτεινε και το χέρι του στους βασανιστές των διαφόρων τόπων εξορίας χωρίς καμία διάθεση αντεκδίκησης. Ναι, τους συγχώρησε κι αυτούς αφού τους είδε τρομαγμένα ζώα μετά την μεταπολίτευση. Οφείλω να πω οτι εγώ τέτοια μεγαλοψυχία δεν διαθέτω.

Τον γνώρισα πολύ παλιά από την μάνα μου και τον Τάκη Πανανίδη, που φωτογράφιζε κύρια τα χέρια του. Αυτά που νόμιζες οτι θα σε σηκώσουν. Έζησα παράλληλα μαζί του, με την μουσική του, και πραγματικά ένοιωσα μια έκτη αίσθηση μέσα μου. Εκείνα τα μοναχικά βράδυα της Αμερικής, αυτή η μουσική, έμπαινε μέσα μου και πότιζε όλα τα αγγεία του κορμιού και του μυαλού μου. Και μου κάρφωσε κάτι μοναδικό : Την ηρεμία του σκυλιού που πεινάει αλλά ησυχάζει όταν βλέπει το αφεντικό του. Κι ας μην του δώσει τίποτα να φάει. Καλμάρει μόνο  με την συντροφιά. Γαληνεύει το πρωτογενές ένστικτο.

Κι αυτό είναι το κυριότερο από όλα. Αυτό που μπαίνει μέσα σου. Που δεν το αλλάζεις εύκολα. Δεν ανταλλάσσεται η ψυχή. Ούτε η ελευθερία της σκέψης. Κι ας μην τολμούσες εσύ. Τολμούσε εκείνος. Και θα έπρεπε να φτάνει με της αγάπης αίματα στα αριστερά με κοινωνική δικαιοσύνη, και με την υπεροχή του πνεύματος, κι όχι με τρίχες κομμουνιστικές ή σταλινικά δήθεν. Θάταν σύμβολο με την μαγκούρα ή το μικρόφωνο του αγωνιστή ακόμα και στα ενενήντα του. Με τα μαύρα ρούχα του και με τα ντεσιμπέλ των στίχων, των ουράνιων κι αθάνατων. Κι αυτοί οι στίχοι μαζί με την μουσική του, που κάλυψε κάθε Έλληνα σε οποιαδήποτε θεματογραφία και σε κάθε είδος ρυθμού και χορού, είναι πλέον το όχημα του για το πάνθεον των αθανάτων της νεότερης ελληνικής ιστορίας, που η μισή είναι Μίκης.

 

 

Αναρτημένο σε Άρθρο | 7 σχόλια

TO ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΣΤΟ ΚΚΕ

Το κείμενο είναι δια χειρός Καραγιαννίδη. Φυσικά προηγείται ιεραρχικά από το δικό μου, που θάναι μάλλον πιο συναισθηματικό σε σχέση με την καθημερινότητα που περιγράφει ο Νίκος. Εγώ όμως έχω καιρό αφού η επικαιρότητα θα κρατήσει μέρι την Πέμπτη, ελπίζω χωρίς απρόοπτα.
**************************************************************************************************************
Αυτό που διέπραξε ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης, ο αθάνατος Έλλην Μίκης Θεοράκης, να στείλει γράμμα πριν πεθάνει στον γραμματέα του ΚΚΕ, λειτουργεί ως ερώτημα. Ένα ευρύχωρο ερώτημα που χωράει αρκετές απαντήσεις. Γιατί, όχι; Ο καθένας έχει το δικαίμα να εξηγήσει την τελευταία επιθυμία του μεγάλου και τιμημένου νεκρού. Στο φινάλε, ο μουσικοσυνθέτης δεν αντιμετωπίζεται ιδιωτικά, προσωπικά, άλλωστε ούτε το ΚΚΕ είναι εκτός δημόσιου βίου.
Το πρώτο που θα αναρωτηθεί κανείς είναι γιατί ο ”ψηλός”, ο πανελλήνιος και παγκόσμιος Έλληνας ήθελε από το ΚΚΕ την ”αναγνώριση” ότι υπήρξε κομουνιστής. Γιατί να πεθάνει με τη σφραγίδα του κόμματος; Ένος κόμματος, για να μη ξεχνιόμαστε, το οποίο ποτέ, μα ποτέ, δεν γούσταρε παρτίδες με το τεράστιο, το πολυεθνικό μέγεθος του καλλιτέχνη.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως ο Μίκης σ’ όλη τη ζωή του ήταν αριστερός, κομουνιστής αριστερός και μακριά από δογματισμούς και φανατισμούς. Και αν ένα κόμμα, αν κάποιοι επώνυμοι τον πολέμησαν με πάθος στα όρια της χυδαιότητας, αυτούς δεν θα τους βρει κανείς σε καμιά πολιτική παράταξη, παρά μόνο στο  ΚΚΕ.
Επειδή ο Μίκης είναι μεγάλος, και γι’ αυτό δεν κράτησε ”κακίες”, πάντα με χαμόγελο στο στόμα έλεγε αυτά που έλεγε για το ΚΚΕ. Για κάποιους από τους ιεραρχικά υψηλόβαθμους του ”ένα είναι το κόμμα”. Γεγονός, πάντως,είναι ότι στο βρώμικο και συνωμοτικό πόλεμο που δέχθηκε από τον Περισσό ο καλλιτέχνης έδειχνε… κατανόηση.
Το πιο μεγάλο δώρο που έγινε στο ΚΚΕ είναι η επιστολή Θεοδωράκη πριν από το θάνατο του στον κύριο τίποτα Κουτσούμπα. Αλλοίμονο και να συγκρίνουμε Έβερεστ με αμμόλοφους που τους στήνουν και τους διαλύουν οι άνεμοι. Μέγιστη, ατέλειωτη τιμή για πάρτη του ΚΚΕ η επιστολή Μίκη, με την οποία ο καλλιτέχνης – με μια κουβέντα- λέει ότι κομουνισμός στην Ελλάδα σημαίνει ΚΚΕ. Και ότι στον τόπο μας δεν νοείται να είναι κανείς κομουνιστής αν δεν οργανώνεται στο ΚΚΕ.
Ο Μίκης, όμως, δεν ήταν οργανωμένος στο ΚΚΕ. Παρά την επιθυμία του! Ο Μίκης ήθελε κάθε πολιτική του δραστηριότητα να είχε την ευλογία του ΚΚΕ. Αυτό δεν συνλέβη ποτέ. Ξεκάθαρα ο Μίκης ήταν ξένο σώμα για τους επαγγελματίες υπαλλήλους του γραφειοκρατικού και ξυνισμένου ΚΚΕ.
Δώρον άδωρον για το ένα το κόμμα η επιστολή Θεοδωράκη, ισάξια με δέκα Νομπέλ, είκοσι Όσκαρ και 257 βραβεία Λένιν. Και δεν γουστάρει το ΚΚΕ και είναι ανίκανο να αξιοποιήσει, να εκμεταλευτεί επικοινωνιακά όλο το πακέτο Θεοδωράκης.
Επιστροφή στο ερώτημα. Στην έκπληξη, ακόμα και για τους πιο στενούς συνεργάτες του Μίκη, να στείλει επιστολή στον… Κουτσούμπα. Μήπως ο Θεοδωράκης έστειλε την επιστολή για να εκθέσει το ΚΚΕ; Γνώριζε ο καλλιτέχνης ποιο είναι το ΚΚΕ, δηλαδή την απολιθωματική του ύπαρξη και ότι στις μεταθανάτιες εκδηλώσεις το ένα το κόμμα θα είναι ο φτωχός συγγενής. Και ότι θα θρηνήσει ”από υποχρέωση” διότι δεν είναι ”δικός του” ο μονάκριβος νεκρός.
Όσο και να έχει λογική μια τέτοια ερμηνεία δεν ισχύει. Ο Μίκης, ένα μεγάλο παιδί, με άδολη καρδιά, έκανε μια ακόμα, την τελευταία άσφαιρη πολιτική του κίνηση. Την εννοεί την πράξη της αποστολής της επιστολής στο ΚΚΕ.
Αναρτημένο σε Άρθρο | 8 σχόλια

ΜΙΚΗΣ – ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ

Φίλοι και φίλες, οι σκέψεις μου σήμερα δεν μπορούν να τακτοποιηθούν. Η στενοχώρια είναι μεγάλη, όπως και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την προσωπική γνωριμία. Στο πόδι δεν γίνεται να γράψω κάτι για τον Μίκη. Αναδημοσιεύω λοιπόν ένα κείμενο από την εφημερίδα ( 13-10-2008 ).

*************************************************************************************************************

 

 

        Το έργο του Μίκη Θεοδωράκη το λατρεύω. Το έχω σαν παρακαταθήκη μοναχικών βραδιών , σαν ύψιστο ποιοτικό γλέντι , σαν μια κληρονομιά που ακόμη έχει να παρουσιάσει η Ελλάδα. Ειδικά στον τομέα της εξειδίκευσης της, τη μουσική τέχνη. Είτε σαν αυτούσια μουσικά κομμάτια , είτε σαν θεματολογία εθνικών μειονοτοτήτων και τοπικών    είτε σαν λαϊκοποίηση τεράστιων      ποιητών που δεν έγραψαν κατά παραγγελία . Αυτό το τελευταίο είναι και το κυριότερο κι ας το αναφέρω μ’ αυτή τη σειρά . Μόνο με τη θεϊκή μουσική του Μίκη, θα γινόταν λαϊκό κτήμα ένας Ελύτης , ένας Ρίτσος.

Πρέπει όμως να κραυγάσω    . Πρέπει να εκπέμψω σήμα SOS. Μας παρεδόθει ένα έργο τέχνης μοναδικό , ένα χρυσόδετο ευαγγέλιο ένα μοναδικό γλυπτό . Θέλει και κανόνες συντήρησης , διατήρησης διαφύλαξης για να παραδοθεί , καλύτερα θα έλεγα να μεταλαμπαδευτεί σε νεότερους. Δεν τυλίγεται σε καμιά λαδόκολλα ή σε μια μάυρη σακούλα σκουπιδιών , έστω ανακυκλώσιμη  , και ο επόμενος κάτοχος αυτόματα έχει και την εύνοια του . Δεν είναι μόνο τι παρουσιάζεις. Είναι και πως το παρουσιάζεις .

Δεν θα μπορούσα δηλαδή ποτέ να πω στα παιδιά μου πάρε κι αυτά τα δισκάκια . Άκου τα. Είναι καλά. Έχει σημασία το ύφος της παράδοσης των βινυλίων, που τα φέρναμε από το εξωτερικό παράνομα με το φόβο του τελωνείου και των λοιπών συμπερασμάτων που θα εξηγούντο από τον χαφιεδισμό αυτού του κράτους. Που σε τίποτα βέβαια, δεν έχει αλλάξει και σήμερα , αφού το κράτος είναι ο χαρακτήρας του λαού. Κι ο Έλληνας παραμένει πάντα προσωρινός , άφιλος, απολίτιστος, ρατσιστής, και κλειστοφοβικά χαμερπής γλύφτης φουκαράς και καχύποπτος.

Και κάθομαι και παρακολουθώ από την τηλεόραση την τελευταία συναυλία του Θεοδωράκη στη Θεσσαλονίκη . Και την όμορφη πόλη την τραγουδάει ένας και λέγεται Νίκος Μακρόπουλος. Τον οποίο τον ξαναβγάζουν μετά από κάποια ώρα για να πει και το δεύτερο τραγούδι . Χαμένα βέβαια τα είχε ο άνθρωπος , σε άλλο χώρο τον φέρανε, με άλλο κοινό και χωρίς τελάρα λουλούδια των πρωινών κηδειών . Κυριότερα βέβαια χαμένος μέσα στην ποιότητα των στίχων και της μουσικής . Χωρίς να μπορεί να καταλάβει τα νοήματα, τους αγώνες των τραγουδιών αυτών και άρα πως μπορεί να εμπνεύσει και το κοινό που τον άκουγε; Έδωσα τόπο στην οργή, στη θλίψη και στις σκέψεις μου. Συνυπολόγισα και τις ρήτρες που θα      αν κάτι πήγαινε στραβά και συνέχισα την εν του πλήθους μοναχική πορεία μου .

Κι εκεί που ήμουν ήσυχος να σου και πέφτει κι ο ταχυδρόμος , το περιοδικό των Νέων , στα χέρια μου. Ημερομηνία δεν έχω. Σελίδα 85 και σε μόνιμη στήλη που τιτλοφορείται « Trash me» .Κάτι σαν , σκουπιδιάστε με. Κι αντογράφω. « Μαθαίνω ότι το καλοκαίρι ο Ν. Μακρόπουλος θα συνεργαστεί, περιοδεύοντας ανά την Ελλάδα με το Μίκη ( το καταλάβατε ή θέλετε να κάνω και κακά μου…;) Eπειδή ο Μακρόπουλος όλο το χειμώνα έκανε κατάσταση με το « Κατεδαφίστε το , τώρα γκρεμίστε το» και το καλοκαίρι ένα « Μικρά κι ανήλιαγα στενά…» δε μπορεί , θα το πει γιατί δεν βρίσκει σπόνσορα μια οικοδομική εταιρεία; Τέτοια αναστήλωση , δηλαδή ούτε στα πιο τρελά του όνειρα». Άσε δε που θα πάει και στο Μέγαρο .

Αναστύλωση του Μακρόπουλου. Τι ήταν , πότε ήταν , με τι ήταν και πώς έπεσε; Έμαθα κι άλλα για το συγκεκριμένο βάρδο , που δεν μπορώ να τα γράψω διότι είναι μηνύσιμα.  Κι εγώ το πρωί δουλεύω , δεν θέλω να χάσω χρόνο σε δικαστήρια με καρτούν της νύχτας . Το κυριότερο όμως που έμαθα και κατάλαβα , είναι ότι η αναστύλωση του Μακρόπουλου , όπως αναγράφει το ρεπορτάζ , είναι η αποκαθήλωση του έργου του Θεοδωράκη . Κι εκεί είναι το θέμα μου.

Διότι κυρία Μαργαρίτα Θεοδωράκη θα έπρεπε να ξέρετε τι διαχειρίζεστε . Έχετε τον ένα και μοναδικό    περελθόντων χρόνων , τωρινών στιγμών και μελλοντικών ευκαιριών , να διασώσετε μνήμες , αλήθειες και γνώσεις , κρίσεις , σκέψεις γενεών. Δεν διαχειρίζεσθε απλά τραγουδάκια , ούτε στιχάκια φυλακισμένων χασισομανών. Άρα η προσεκτική επιλογή των εκτελεστών , θα έπρεπε να περάσει από συγκεκριμένα βιογραφικά.  Διότι φωνές υπάρχουν , αρκεί να ψάξεις που υπηρετούν την έντεχνη μουσική το βασανισμένο στίχο και την μακριά από την οχλαγωγία ποιότητα. « Το Δρυός πεσούσης , πας ανήρ ξηλεύεται» δεν ταιριάζει στο έργο του πατέρα σας . Που επειδή έγινε 80 χρονών δεν ασχολείται πια ο ίδιος προσωπικά.

Ασχολούνται οι νεότεροι , οι θεωρητικά καλύτεροι κυρίως με το έργο , την προβολή και διάσωση του και τα χρήματα θα έρθουν. «Ερμηνευτή ψάχνετε όχι εκτελεστή». Δεν είναι ανάγκη να χρησιμοποιηθεί σαν όχημα ο κάθε ακατέργαστος μόνο και μόνο για να τραγουδάει ένας γνήσιος παιάνας σε μπουζουκομάγαζο , με το όργανο , τις ρουμάνες λουλουδούδες και πάνω στο τραπέζι. Σέβομαι εγώ. Δεν σέβεστε εσείς που σαν μουσείο παρουσιάζετε το έργο;

Βεβαία ο Μίκης μας, πάντα διάλεγε λαϊκούς ερμηνευτές. Ήταν όμως προσεκτικός και δεν θα αναφέρω τώρα τις φωνές ή τους οργανοπαίχτες , διότι θα κουραστούμε. Και η       τον άντρα της , με τους πραματευτάδες που λέει και η παροιμία . Άλλο ασβεστάς , άλλο πυροσβέστης. Άλλο Μπιθικώτσης,  , Καλαντζίδες κι άλλο Trash me κατά Νέα. Για όνομα του Μίκη και για όνομα όλων ημών , που θα πρέπει ν’ ακούμε μια σύνθεση ποιοτική σαν ν’ ακούμε Ντιρλαντά. Έλεος πια. Κι από τη μουσική θα μας κόψετε; Κάνω λάθος ; Περιμένετε τις πωλήσεις και θα δούμε. Αυτός έπρεπε να είναι το όχημα κι όχι ο Μίκης. Σκεφθείτε το!

Αναρτημένο σε Άρθρο | 3 σχόλια

ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ

Αγαπητοί κι αγαπητές, καλώς ορίσαμε και ορίσατε και πάλι, πίσω στην Αθήνα. Οι διακοπές για όσους μπόρεσαν να κάνουν, ελπίζω να βοήθησαν για κάποιο γέμισμα μπαταριών ή έστω για ένα στοιχειώδες ξελαμπικάρισμα. Για τους υπόλοιπους που δεν είχαν αυτήν την δυνατότητα, εύχομαι υπομονή και καλή δύναμη σε όσα δύσκολα έχουμε μπροστά μας. Που μακάρι να μην έρθουν, αλλά δεν είμαι και τόσο αισιόδοξος. Εν πάσει περιπτώσει, να ευχηθώ καλό αποκαλόκαιρο…

Στην ομάδα μας τώρα. Μετά το επίσημο παιχνίδι της και τον αποκλεισμό της, δεν είχα την δυνατότητα να παρακολουθήσω κάποιο φιλικό της παιχνίδι. Αυτό θα έλειπε κιόλας. Νάσαι τώρα στην Μήλο και στην Κίμωλο διακοπές και να ψάχνεις τηλεόραση να δεις κάποιο φιλικό παιχνίδι. Μοιραία όμως διάβαζα τα ρεπορτάζ την επόμενη ημέρα. Κι αν πάρω το τελευταίο φιλικό με τον Αστέρα, που έγινε την ημέρα που θεωρητικά θα ξεκίναγε το πρωτάθλημα, αξίζει να φρεσκάρω την μνήμη μας για τα όσα γράφτηκαν από το site 365 :

– H AEK έδειξε ότι δεν ήταν έτοιμη.

– Η ΑΕΚ φωνάζει για κάποια προσθήκη στο κέντρο της.

– Μιλόγεβιτς : Να ματώνουμε σε κάθε παιχνίδι.

Εντυπωσιακά ; Φυσικά. Να παίζεις με τον Αστέρα αντί του Ιωνικού ( που φυσικά είναι δική μας ομάδα ), και να μην είσαι έτοιμος. Γιατί δεν ήσουν έτοιμος; Είχες άλλες ημερομηνίες στο μυαλό σου; Ο προγραμματισμός για την πρεμιέρα δεν είχε ανακοινωθεί στους παίκτες; Ο Αστέρας γιατί έδειξε πιο έτοιμος; Ρητορικά βέβαια τα ερωτήματα αυτά.

Φώναξε η ΑΕΚ για χαφ; Έλα ρε. Άραγε φώναξε επειδή της έλειπε η κότα αρχηγός ή επειδή πράγματι χρειάζεται χαφ ; Αλήθεια πόσο καιρό γράφω εδώ μέσα, για αγορά δυό χαφ μίνιμουμ; Δεν βαριέσαι. Άσε τον Αβραμίδη να γράφει. Εμείς ξέρουμε καλύτερα. Μέχρι που κουνήθηκαν οι υπεύθυνοι από την θέση τους, κι αφού μετά την Βελέζ ήρθε και ο Αστέρας, κι είδαν την θάλασσα. Ναι ρε φίλοι. Θάλασσα τρικυμιώδης υπάρχει στο κέντρο αυτής της ομάδας. Με άχτιστες επιθέσεις, με μπαλιές από την άμυνα μπροστά, και φυσικά χωρίς καμία ποιότητα. Τώρα τρέχουν οι μπαλαδόφατσες να βρουν την τελευταία στιγμή και έναν και δύο για το κέντρο. Κάτι είναι κι αυτό για την ομάδα της φαιδράς πορτοκαλέας, που έχοντας στην ενδεκάδα της 7, ναι επτά, καινούργιους παίκτες, έδειξε ότι μόνο ομάδα δεν είναι.

Τι είναι; Μια παρέα που, όπως είπε ο προπονητής, θα πρέπει να ματώνει σε κάθε παιχνίδι για να κερδίζει την Βελέζ ή την Λαμία ή τον Αστέρα. Νοοτροπία Πανιωνίου δηλαδή, για να θυμηθούμε και το παρελθόν του προπονητή. Αν και νομίζω ότι στον Πανιώνιο κάτι υπήρχε στα χαφ. Διότι αυτό το μάτωμα, παρέα με τελειώματα και πατήματα στην αντίπαλη περιοχή, δεν το χρειάζεσαι αν έχεις καλά χαφ. Τα οποία φυσικά κάνουν κι όλες τις υποστηρικτικές θέσεις, να φαίνονται καλύτερες.

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΑ ΧΑΦ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΙ ΟΜΑΔΑ ΕΧΕΙΣ. Απλά υπενθυμίζω την αρχική ρήση του αθλήματος.

Περιμένουμε λοιπόν να διαβάσουμε τους καινούργιους, που θα αποκτηθούν δυνητικά μετά την αρχή της σαιζόν. Δείγμα μόνο κακού σχεδιασμού; Όχι βέβαια. Ο εγγυητής περίμενε να δει πόσα διαρκείας θα πουλήσει μπας και πάρει κανά χαφ. Και δικαιώθηκε και πάλι από τους δέκα χιλιάδες ψεκασμένους που δώσανε λεφτά σε ένα μπακάλικο που δεν είχε εμπόρευμα. Αφού του βγήκε και πάλι, γειασάν του δάγκα. Ελπίζω να ακούσουμε κάτι καλό.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 19 σχόλια

ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΠΟΥΣΤΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ

Πόσες φορές στα τελευταία δυο χρόνια ο Αμερικανός πρόεδρος-νυν και πρώην- έκαναν διάγγελμα; Τα ίδια και χειρότερα αντιμετωπίζουν και εκεί. Αν εξαιρέσεις τα παραδιασιακά διαγγέλματα των εορτών Χριστούγεννα-Πάσχα,πόσες άλλες;2;3;

Εδώ ο επιτελικός  ημίτρελος βγαίνει κάθε τρεις και λίγο. Εξ αποστάσεως,ως ημίθεος, εμμέσως, εμφανίζεται ως  εκ θεου, κάθε 20-25 μέρες,αφ υψηλού και απευθύνεται στο πόπολο,στους υπηκόους. Ο καβαλημένος. Αντί να τον δει κανένας γιατρός όπως θα έπρεπε,απευθύνεται με Ναπολεόντιο ύφος.

Εκτός από την τελευταία φορά. Χθες. Του είπαν προφανώς: “κοιταξε να δεις,μέγα πρόεδρε, μπορεί για σενα και πολλους απο μας το καμένο σπίτι ή δέντρο να μη σημαίνει και πολλά καθότι “οπου γης και πατρις”,αλλά για “δ’αύτους”, είναι πολύ σημαντικές απώλειες. Οπότε, ξαναναβγές, αναθεώρησε τη μαλακία ότι: “τα σπίτια ξαναχτίζονται και τα δέντρα ξαναφυτρωνουν” και γίνε πιο “μελό”. Πήγαινε πιο “κοντά τους”. Γιατί βλέπουμε τον “κανένα” να ξεπροβάλει ως καταλληλότερος . Πάρε ύφος λυπημένο,στην ανάγκη θα σου δώσουμε κανένα χάπι υπέρ της κατάθληψης,θα σου βάλουμε να δεις και καμια ταινία με τον Ξανθόπουλο,θα σε στρώσουμε μην ανησυχείς. Βγες και πες “συγνώμη”. Ετσι. Πιάνει,γενικά. Μίλα για “όποιες ευθύνες”. Οχι για “ευθυνες”. (το πρώτο σημαίνει  “αν βρεθουν τέτοιες,”. Το δέυτερο σημάινει υπάρχουν ήδη και θα καταλογιστούν όταν πρέπει. Ζήτα “ζυγνώμη” για λογαριασμό τρίτων δηλαδή.Ειναι πιο ηρωϊκό”. Οτι το πάιρνεις πάνω σου και ντρέπεσαι για λογαριασμό τους. Διασώσου μαλάκα. Ο Αλαφούζος έφερε-άρον-άρον από το μέτωπο των διακοπών τη Σία και αράξαμε και την έριξε στη μάχη της “φωτιάς”. Ρίξε λίγο μαύρο στον πάνλευκο ηλίθιο κοσμο που έχεις στο μυαλό σου, τρελοΗλέκτρα.

Και ρίχτα γενικά και αόριστα στην  “κλιματική αλλαγή” για αυτές τις “πρωτόγνωρες συνθήκες” (τόσο πρωτόγνωρες που τις είχαμε και επί Παπανδρέου,επί καλού ΠΑΣΟΚ μιλάμε τώρα) Και ευθυγραμμίσου με την άλλη πουτάνα του Σύριζα, που δεν βγάζει άχνα. Για “διακομματική συναίνεση” ο λόγος. Ετσι λέγεται στην  κοινοβουλευτική γλώσσα η συγκάλυψη. Πούστιδες.

Ποιος μαλάκας του έγραψε-και του γράφει γενικά τα διαγγέλματα; Προφανώς κάποιος-οι,  οι οποίοι απέχουν αστρονομικά από την καθημερινότητα και τον “παλμό”. Εκ φύσεως και θέσεως. Ειναι σαν να κάνω εγώ αναφορά στην ΝΑSA για τις περιοδικές τροχιες των δορυφόρων.

“..τα σπίτια θα ξαναχτιστουν και τα δέντρα θα ξαναφυτρώσουν”; Με ένα  σχεδόν-προς το παρόν,εχεις δρόμο ακόμα- εκατομύριο στρέματα καμένες εκτάσεις; Και απευθύνεσαι σε ανθρώπους που επαγγελματικά,κοινωνικά,συναισθημαιτκά είναι “δεμένοι” σχεδόν αναγκαστικά με τον τόπο τους,διότι  ουδείς  διαθέτει 36 ακίνητα για να “πηδάει” από το ένα στο άλλο και φυσικά ούτε κλεμένα και δανεικα-αγυριστα ,τόσα, προκειμένου να την “κάνει” εκ του ασφαλούς όταν χρειαστεί για το Παρίσι, τη Βιέννη, ή την Νέα Υόρκη;

Εισαι με τα καλά σου καβαλημένε; Και καλά η ερώτηση είναι άστοχη. Ενας-άλλος- πούστης δεν βρέθηκε εκει μέσα, που να έχει νεύρα αντι για καλώδια στο σώμα του; Που να “νοιώθει”; Να του πει δυο κουβέντες,να του γράψει δυο αράδες του  “γεννημένος  πρωθυπουργός” ηλιθιου;

Δεν αντιλαμβάνονται  ότι στα μάτια του κόσμου, πλέον, το Μάτι και τα φετινά είναι ακριβως τα ίδια; Οτι με το να “πετάς” τον κόσμο στις βάρκες,λες και βρισκεται στη Σμύρνη το ’22,δεν αποτελεί επάρκεια; Το να κρύβεις-τις χρόνιες ασφαλώς- ανεπάρκειες, την αδιαφορία που ΚΑΙ ΕΣΥ επέδειξες με το ξεγύμνωμα της πυροσβεστικης,την παντελή έλειψη δασοπροστασίας, τα ξεχαρβαλωμένα τροχοφόρα και πτητικά μέσα κλπ. πίσω από δειλά “ο σώζων εαυτόν σωθείτω”. Πούστρα,που θα αποζημειώσεις με ένα “κλικ”.  Που να ακούσεις  “κλικ” απ’το δεξι σου αυτί.

Φυσικά και φταίνε ΚΑΙ οι προηγούμενοι. Σαν να σε ακούω. Και εσύ τι κάνεις κει; Ειναι έκπληξη οι φωτιές στην Ελλάδα τα καλοκάιρια; Και καλά στα χιόνια “δεν γωρίζουμε και κλεινουμε τα πάντα”. Οτι η Ελλάδα καίγεται κάθε χρόνο από ίδιες και ίδιες αιτίες,δεν το βλέπεις; Και αν το βλέπεις,τι κάνεις;

Εχεις αυτή τη πουτάνα τον Κολοκούρη και τον άλλον τον Τσουβάλα,μαζί με τους “κλαδάρχες” που επιχείρησαν  επιτυχημένα στο Μάτι, σε επιτελικές θέσεις,τους προήγαγες και οι οποίοι είναι οι ίδιοι που “επιχειρούν” και φέτος, και μιλάς για “ευθύνες” που “εάν υπάρξουν θα αποδωθούν” μωρή βρώμα;

6-7 μηνες λοκντάουν που κατέστρεψες τα πάντα, μουνόπανο. Με μισό μήνα λοκντάουν ειχες παρα πόδα 2-3 beriev, αγορασμένα καμια 30αρια αεροπλάνα και ελικοπτερα, καθαρισμένες τις βασικές οδικές αρτηρίες (17 εκ. ζητησαν οι δημοι, 1.7 δώθηκαν) και φυσικά 5 χιλιάδες ετοιμοπόλεμους πυροσβέστες από τους συμβασιούχους. Αντ αυτού κυνήγαγες τους ανεμβολίαστους πυροσβέστες,με μεταθέσεις σε “μη οργανικές και μάχιμες θέσεις”,καλοκαιριάτικα. Πούστη.

Ποιο φάρμακο να αγοράσω,ποια θεραπεία να προτείνω,δεν ξέρω,δεν είμαι ειδικός,θα σε βοηθούσα πραγματικά. Να ενεργοποιηθεί Τώρα η Πρόνοια. Να πάει με μια επιτροπή εκεί πέρα να μαζέψει τα καβαλημένα,αναίσθητα μουνόπανα.

Πάρε τα αρχίδια μου τώρα και κάνε το ζητιάνο στους Κύπριους,στους Κροάτες και στους Ρουμάνους. Και πότε; την 4η μέρα; Δεν είσουν σίγουρος αν την χρειάζεσαι, ή έπρεπε να καεί ικανός αριθμός στρεμάτων; Τι σε συμβούλεψε ο Κολοκούρης; Και σου παρεχουν μέσα και ανθρώπινο δυναμικό, χώρες που ήδη έχουν πρόβλημα με φυσικές καταστροφές. Από αυτα που τους περισσεύουν. Εσένα Τί σου περισσεύει πούστη του κερατά;

Ποια σωτηρία μωρή καβαλημένη πουτάνα; Υπάρχει ζωή σκέτη; Για ανθρώπους μιλώντας, και όχι για ζώα.

Η ανθρώπινη ζωή έχει νόημα όταν περιβάλλεται από δύο βασικά,θεμελιώδη: Αξιοπρέπεια και Ελευθερία. Υπάρχουν αξιοπρεπεις που ζουν ανελευθερα. Μυριάδες. Υπάρχουν ελεύθεροι που ζουν αναξιοπρεπώς. Μυριάδες.

Στην Ιαπωνία,αυτοκτονούν για αυτό. Σε πάμπολλες χώρες-άπειρα τα παραδείγματα από την δική μας χώρα-Ιστορικά, άνθρωποι που ζουσαν αναξιοπρεπως και κυρίως ανελευθερα, έκαναν “Κούγκι” τα πάντα,προκειμενου να “απελευθερωθούν,έστω και στιγμιαία. Ποια “ζωή” βρε μουνόπανο, άρρωστε;

Η έλλειψη αυτών των δύο,γεννά επαναστάσεις  για την  επανάκτησή τους. Διαφορετικά θα είμασταν όπως στην εποχή των Φαραω.  Δεν θα έπρεπε π.χ. να εναντιωθούν οι Ελληνες το 1821, αφού ζούσαν με ασφάλεια-εφ όσον ακολουθούσαν τις οδηγίες και τις εντολές της Υψηλής Πύλης. Ουτε και το ’40 θα έπρεπε να γεννηθεί κάποια αντισταση,αφού αν έλεγες σε ολα “γιαβόλ”, δεν υπήρχε πρόβλημα.

(φυσικά η φαμέλια σου,έχει διαφορετική άποψη περί “αντίστασης”. Οπως και πολλών πέριξ του μαλάκα. Οπως και πολλοί “απέναντι” πολιτικά από τον μαλάκα. Το μότο είναι “αντισταση= απώλεια. Συμφωνία= κέρδος” . ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ. Που δεν μπορούν να το καταλάβουν τα “ζώα” που ζουν και πεθαίνουν στα μέτωπα και στους δρόμους. Τι να σας κάνω; Αντίσταση θέλετε. Πάρτε τα αρχίδια των “Μητσοτάκιδων”. των “Καραμανλίδων” των “Παπανδρέου”,των “Πικραμένων”,των “Φλωράκιδων” και λοιπών όσχεων που προέκυψαν στην πορεία. Τσιπράιων και δεν συμμαζεύεται.

Ποια Υγεία και πια Ζωή, μουνόπανα; Αυτά δεν πάνε μόνα τους πουθενά.Μονο στα ζώα,τα οποια καθυποβάλουμε σε περιορισμούς για τις ανάγκες μας (εκτροφή, εργασίες κλπ) δεν έχουν ανάγκη τίποτα άλλο παρά απλά να Ζουν. Κανένα ζώο δεν αξίωσε “Αξιοπρέπεια” και “Ελευθερία”.Γιατί δεν μπορεί εκ φύσεως. Απλα εμεις-υποκριτικά όταν δεν τα τρώμε και δεν τα χρησιμοποιούμε- παρέχουμε σε αυτα, τα δυο προαναφερθέντα, εκ περιτροπής.(αγαπάμε και αναζητούμε δικαιώματα για  το κατοικιδιο σκυλί,αλλά την ίδια ώρα πάμε στην ταβέρνα  και τσακίζουμε ένα κιλο κατσίκι.Χαλαρά.

Η Ζωή και η Υγεία δεν πάνε μονα τους.Πούστιδες. Που όταν δεν μας “σώζετε” από τους ιούς μας “σώζετε” από τις πυρκαγιές. Και ποιος ξέρει από τι άλλο θα “σωθούμε στο μέλλον”. Μάλλον από την “κλιματική αλλαγή”. Γαμιόληδες.  Αυτά τα έλεγαν πάντοτε και άλλοι παράφρονες “σωτήρες”,  πάμπολλοι δυστυχώς με τους οποίους η ανθρωπότητα ξεμπέρδεψε δύσκολα και με τρομερες απώλειες,σε όλο το ιστορικό παρελθόν,ως “προχθές”.. Από Χίτλερ και “Πατερούλιδες¨ και “Τσαουσέσσκου”  μέχρι τον τελευταίο δικτατορίσκο της Λατ. Αμερικής. Και “Δεξιοί” και “Αριστεροί” παράφρονες. Πάλι τα ίδια αλλά  από “άλλη πόρτα” θα έχουμε;

Ελεος με  τον “σωσμό” καριόλιδες.

Στην καρέκλα που κάθεσαι πούστη-όπως και ο προηγούμενος πούστης που θα δώσει και συνέντευξη σήμερα για να εξισώσει το Μάτι με τα πρόσφατα- όπως και οι προηγούμενοι πούστιδες προκάτοχοί σας, δεν είστε εκει για το “Ζειν” αλλά για το “Ευ Ζειν”. Το πως θα κάνεις την ζωή του πολίτη Καλύτερη.Και όχι πως θα του την “σώσεις” από τους κινδύνους  που οι ίδιοι με πράξεις ή παραλέιψεις δημιουργείτε. Κοθώνια. Αυτά τα επικαλούνται  μόνο οι Δικτατορίες και τα φασιστικά καθεστώτα, ένθεν και ένθεν.

Εκει πούστη-πούστιδες είστε για κάτι καλύτερο στην διαβίωση του πλήθους. Μεγαλε Ναπολεοντα με το άσπρο πουκάμισο. Δεν είσαι για να σώνεις τα σωσμένα. Καβαλημένη πούστρα. Και  όποια πούστρα επόμενη σε διαδεχθεί. Δεν είμαστε το 3.500 π.Χ.  Εξ ορισμού και εκ του ασφαλούς “σωτηρίες” να τις βάλετε στον πάτο σας. Βρωμιάρες.

Σ’το λένε ξεκάθαρα: Σου “εξασφαλίζουμε” -τάχα- το “Ζειν”. Ζεις εξ αιτίας μας. Το “Ευ ζειν” είναι δικό σου θέμα. Ατυχε στη ζωή και Αστοχε στις κάλπες.

Ας τους πούμε ένα “Ευχαριστώ”,ρε. Αχάριστοι.

 

 

 

Αναρτημένο σε Άρθρο | 4 σχόλια

ΕΙΧΑΜΕ ΖΟΡΙΛΙΚΙΑ

Ήταν μια εβδομάδα πολύ δύσκολη. Το πρώτο μικροπρόβλημα ήταν ο καύσωνας που μας δυσκόλεψε ιδιαίτερα στην μεταφορά με loggers των εμβολίων. Θεωρώ οτι τα καταφέραμε, πάντα με την βοήθεια του στρατού.

Μετά πλακώσαν οι φωτιές. Την πρώτη φορά, δεν απειλήθηκε τόσο πολύ το εργοστάσιο στο Κρυονέρι, αλλά πιο πολύ το κτίριο μας στην Κηφισιά στα όρια του ρέματος Χελιδονούς. Αναγκαστήκαμε να το αφήσουμε την Τρίτη το απόγεμα και φυσικά να μην έρθουν οι εργαζόμενοι την επόμενη μέρα, λόγω της κακής ατμόσφαιρας.

Στην αναζωπύρωση της Τετάρτης, η φωτιά έφτασε στην ρεματιά πίσω από το εργοστάσιο, όμως ήρθε ελικόπτερο και την έσβησε. Είχα κάνει την διαδρομή Κηφισιά – Κρυονέρι μπόλικες φορές, έχοντας ειδικό πάσο, ενώ ταυτόχρονα είχα και την εποπτεία του τεχνικού μου τμήματος που έει μεταφερθεί εκεί. Το κλείσαμε πολύ ομαλά, με κύρια ανησυχία στο εργοαστάσιο στον Πύργο, όπου η φωτιά έφτασε στην κυριολεξία στα εκατό μέτρα. Εντάξει τα κανόνια και οι μάνικες αλλά ρεύμα; Η γύρω περιοχή, προς Μαγούλα, Νεμούτα, αρχαία Ολυμπία, έχουν πάθει τρομερές καταστροφές.

Φυσικά δεν τα συγκρίνω με την τεράστια οικολογική καταστροφή που έπαθε όλη η Εύβοια από το Μαντούδι και πάνω. Αν τραβήξεις μια οριζόντια γραμμή στο Μαντούδι και πάνω στο κορμί της Εύβοιας, η φωτιά πήγε από θάλασσα στην θάλασσα. Από Ροβιές δηλαδή μέχρι Αγία Άννα. Σήμερα ο αγώνας γίνεται για να μην φύγει η φωτιά στην νότια μεριά.

Φωτιές βεβαίως είχαμε κι αλλού. Δεν μιλάω απλά για την Βαρυμπόμπη, το Κρυονέρι, την Ιπποκράτειο πολιτεία που δεν υπάρχει πλέον, αλλά και για την Άρτα, την Μάνη, το Ηράκλειο στην Κρήτη για να μιλήσω για τις πιο μεγάλες. Κι όσο κι αν γνωρίζουμε όλοι την ανυπαρξία του κράτους, που έχει συνέχεια και συνέπεια στην ολιγωρία και στην ανικανότητα, πρέπει να τονίσουμε την τεράστια σημασία του 112, καθώς κι οτι δεν θρηνήσαμε σχεδόν κανένα νεκρό. Οι πολίτες υπάκουσαν από την μια, αλλά, οι πυροσβέστες, οι εθελοντές και ο στρατός είναι αυτοί που παίρνουν τα κύρια εύσημα. Μιλάμε για αυταπάρνηση και αυτοθυσία. Δεν χρειάζονται περισσότερα, ούτε και ιδιαίτερη κριτική στον πρωθυπουργό που στην ουσία είπε ο σώζων εαυτόν σωθήτω, ούτε και στον τρίχα Χρυσοχοϊδη, που είχε δηλώσει και προετοιμασμένος λες κι είχε κάνει budget στα καψίματα. Με την αντιπολίτευση δεν ασχολούμαι. Μέχρι πρόπερσι τις έδωσε τις εξετάσεις της και κανονικά δεν θα έπρεπε ούτε καν να μιλάει.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι αυτό που περιγράφεται στο βιβλίο της Αθηνάς Κακούρη : 1821, η αρχή που δεν έγινε ποτέ. Δηλαδή δεν έγινε ποτέ κράτος με συγκεκριμένες νομοθεσίες. Σε τίποτα. Αν εστιάσουμε τώρα στις φωτιές και αργότερα στις πλημμύρες, εύκολα θα βρεις την μπούρδα νόμο ένα αυθαίρετο να χτίζεται μέσα σε δάσος, το οποίο αργότερα νομιμοποιείται και να χρήζει προστασίας. Να μην μιλιούνται οι υπηρεσίες μεταξύ τους ή μάλλον η μία να κλείνει το μάτι στην άλλη, για τα γρηγορόσημα, ο πολίτης να τα δίνει φυσικά, και μετά να βρίσκει το δίκιο του στην φράση : Αν ήμουν παράνομος, ας μην μου έδιναν ρεύμα. Ιδιαίτερη επέκταση δεν θα κάνω, θεωρώ οτι τα πάντα είναι γνωστά και φυσικά καλύπτονται από τις κυβερνήσεις, που στόχο έχουν μόνο να βγάλουν χρήματα. Στην γνωστή σύμπραξη που έχουν και οι εκάστοτε 300 της βουλής, 2 σε 1 ή 3 σε 2, βουλευτές της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης αντίστοιχα.

Κάπου εκεί βρίσκεται και η πολιτική αντιπαράθεση, που στο Μάτι οι ζαίοι μίλαγαν για κλιματική αλλαγή ενώ οι νδ για ανίκανη κυβέρνηση, ενώ σήμερα τα επιχειρήματα είναι ακριβώς ίδια αλλά τα λένε τα στόματα ανάποδα. Η νδ μιλάει για κλιματική αλλαγή ενώ το κόμμα των ζαίων για ανικανότητα. Διχάζοντας φυσικά τον μέσο πολίτη και καρτώντας τις κομματικές τους βάσεις. Θα κάτσουν ποτέ να μιλήσουν για το τι σημαίνει κλιματική αλλαγή; Άμα θέλετε, μπορώ να σας πω μπόλικα ανέκδοτα.

Με την ομάδα μας οφείλω να πω οτι δεν ασχολήθηκα, είτε λόγω δουλειών, είτε λόγω των ακραίων καταστάσεων που είπα, είτε διότι αυτή ήταν η τελευταία εβδομάδα εργασίας πριν τις καλοκαιρινές άδειες. Μόνο οι διανομές δουλεύουν, που συντονίζονται τηλεφωνικά. Στην ΑΕΚ όμως είδα οτι φέυγουν κάποιοι, ας πούμε ο Λόπεζ, ο Ντατσένκο κι ο Μαχαίρας, ενώ ήρθε ένας Μισελέν, που είναι δεξί μπακ. Οπότε μοιάζει το αυτοκίνητο να έχει τίγρη στην μηχανή κι ένα καλό λάστιχο. Ελπίζω να βρει κι άλλα λάστιχα, μπρος πίσω, και να βρει και σασί το αυτοκίνητο μπας και πάει κάπως καλύτερα.

Εγώ για μια εβδομάδα θα βρεθώ στην Μήλο και μετά, για άλλη μία, στα μικρά Δωδεκάνησα. Ελπίζω όλοι να ξεκουραστείτε ή να βρείτε την δύναμη να ανασυντάξετε τις δυνάμεις σας για κάποια καταστροφή που σας βρήκε. Η δύναμη είναι το κυριότερο, αφού πράγματι τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας. Κι όπως επί καραντίνας η βασική ευχή ήταν να είσαι υγιής, έτσι και τώρα έχουμε ξαναπέσει στα βασικά : να είσαι ασφαλής. Από όλα αυτά που προβλέπεται να έρθουν : Πιο μεγάλες φωτιές, πλημμύρες αργότερα και φυσικά καινούργιο lock down άμα κοιτάς ελαφρά προς ανατολή. Εύχομαι λοιπόν, καλό καλοκαίρι με απόλυτη συναίσθηση τα δεινά που έχουν περάσει χιλιάδες συνάνθρωποι μας, που χάσανε τις περιουσίες τους ή τα ζώα τους ( αυτά είναι δεκάδες χιλιάδες είτε ελεύθερα είτε ιδιόκτητα ) ή που εκμηδενίστηκαν οι ακίνητες αξίες τους λόγω καταστροφής του περιβάλλοντος.

Υγ1. Θεωρώ οτι θα μπορώ να απαντήσω σε σχόλια.

Υγ2. Συλλυπητήρια θερμά στην οικογένεια του συνοδοιπόρου μου.

Υγ3. Βασίλη, το σπίτι θα το ξαναφτειάξεις και θάναι και καλύτερο. Αυτήν την φορά θα μείνω πιο πολύ στην Αγία Άννα.

Υγ4. Τον πούστη που αλλάζει κόμματα σαν τα μαλλιά του, και που βάζει για μακιγιάζ στάχτες στο μπλουζάκι του, θα τον εξαφανίσω προσωπικώς.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 17 σχόλια

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΔΥΣΤΥΧΩΣ-ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

ΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

ΚΛΗΜΑΤΙΚΗ    ΑΛΛΑΓΗ

Ο γελοία “λαικός” Τσίπρας είπε: “αν πριν τρία χρόνια αιφνιδιαστίκαμε με την κλιματική αλλαγή,σήμερα,δεν έχουμε δικαιολογία”.  Ναι πριν τρία χρόνια άρχισε η “κλιματική αλλαγή”. Εγώ πάλι νόμιζα ότι η “κλιματική αλλαγή” είναι παρούσα εδώ στη Γη,πάνω από 4 δισεκατομύρια χρόνια.Και θα συνεχίσει να αλλλάζει αφου  δίχως αλλαγές,δεν υπάρχει εξέλιξη. Εσένα,μαλάκα, ΔΕΝ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝ. Ουτε την νοιάζεις,ούτε την απασχολείς,αν ζεις η αν εξαφανίστηκες. Οπως και για κανένα αλλο είδος. Δημιουργεί και “χαλάει” στο δρόμο της. Κάνει ότι γουστάρει.Θα σου δώσει και λόγο; Αντε  μαλάκα που έγινες και το κέντρο του κόσμου. Με θεοκρατικές αντιλήψεις  ακομα και σήμερα του τύπου “ο θεός στο τέλος έφτιαξε τον ‘ανθρωπο και  τον τοποθέτησε στο κέντρο”… ή κατά τους οπαδους της κλιματοαλλαγής:” Η Γη το σπίτι μας”. Οτι αυτή του ανήκει δηλαδή και μάλιστα “παλεύει να το σώσει”. Αυτή η ψευδαίσθηση εχει περάσει στον κοσμακι-απο τις πονηρές εξουσίες και για λογους συνυπεθυνότητας στην μολυνση,αλλα και για φορολογικούς λογους.

Ποιο “σπίτι” σου βρε μαλάκα,που ζεις αστραπιαία ενω εκείνη ειναι ηδη 4  δισεκατομμύρια χρόνια παρούσα και θεωρείται και τζόβενο; Που δεν είσαι τίποτα άλλο παρά ένα  πρόσκαιρο ενοχλητικό τσιμπούρι στην πλάτη της; Τι να σώσεις βρε μαλάκα,πέρα από το να παρατείνεις την δική σου παρουσία,ενώ βρωμίζεις τα πάντα; Εκείνει θα πορευτεί όπως ξέρει. Θα “χωνέψει”, θα “αναδείξει”, θα “μετατρέψει” θα “ανακυκλωσει” θα ” μεταστρέψει” ότι γουστάρει και όπως γουστάρει. Απο σκουπίδια μέχρι οροσειρές. Από μολυσμένα ύδατα, μέχρι απέραντα δάση. Από απέραντους παγετώνες μέχρι ερήμους.  Για όσα δισεκατομύρια ακομα χρόνια.Μεχρι να την καταπιει ο Ηλιος, ή και αυτό όλο το ηλιακο συστημα το “καταπιεί”  μια μαύρη τρύπα. Θα σε ρωτήσει,το Σύμπαν ηλίθιε; Θα πάρει τη γνώμη σου; Θα υπολογίσει τα κλιματικά σου νομοσχέδια;

Εχει ζήσει εκατοντάδες εκατομμυρια  χρόνια δίχως ατμόσφαιρα,δεχόομενη βροχές μετεωρητών. Γεμάτη δηλητήρια. (διαφορετικά πως θα δημιουργούνταν οι προυποθέσεις για κατοπινές εξελίξεις;)  Εχει “δει” θερμοκρασίες” πολύ μικρότερες ή πολύ υψηλότερες, σε κάθε σημείο της,κατά την πάροδο εκατομυρίων χρόνων. Επειδή εσύ  εμφανίστηκες εδώ κυριολεκτικά “χθες”, και ζεις  για “λίγο” γεωγραφικά κάπου, σημαίνει ότι έχεις κάνει και κανένα συμβόλαιο; Σιγά να μη σε ρωτήσει μικρέ λυπημένε υποκριτή. Αντε και έλειψες απο “προσώπου Γης”. ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ; ΤΡΕΧΕΙ ΚΑΤΙ, μικρέ, ανόητε, υπερφίαλε εγωιστή;

Δείχνουν κάτι-ψεύτικα και αυτά-γραφήματα, για “την συμφορά που αν δεν προλάβουμε,θα έρθει κατά πάνω μας” Μια μικρή πληροφορία να σου δώσω.Μη τρομάξεις: Θα συμβεί έτσι κι αλλιως. Και μπορεί και να μην είσαι παρόν. Γιατί; Μα γιατί υπάρχει Κλιματική Αλλαγή εδώ και δισεκατομυρια χρόνια  φίλε οδηγέ.Και θα συνεχίσει να υπάρχει. Ο Cosmos-με την έννοια του “σύμπαντος κόσμου” που λένε και οι παπαδες και όχι με την έννοια του πλήθους,η της Γης, αδιαφορει.Προχωρά. Οι αποστάσεις αδιανόητες, οι χρονικές δε, απολύτως εξωφρενικές στη σύλληψη. Οι δυνάμεις που ασκούνται,έξω από κάθε φαντασία. Και στη μέση εσύ. Ο “‘αρχων του κόσμου”. ” πρώτος στην τροφική αλυσίδα”. “το διαμάντι στη Γη”. Εκείνος “για τον οποίον έγιναν όλα”, κατα την θρησκευτικη αντίληψη ή κατά  την  επιστημονικοδιθυραμβική αντίληψη:”η κατάκτηση του διαστήματος” όταν πάς εδώ παρακάτω στο φεγγάρι. Μιλάμε για γέλια.

Και σε έπεισαν αυτοί που την βρωμίζουν  χρόνια τώρα, ότι  σήμερα “εσύ φταίς” κυρίως και κατ έπεκταση “θα πληρώνεις φόρους που θα επινοούνται με βάση την κλιματική επιβάρυνση,την οποίαν εσύ επροκάλεσες. Με τα καλαμάκια και τα πλαστικά μπουκάλια.

(μα μόνο το γεγονός ότι ξεκινά επίσημα,γιατί ανεπίσημα έχει ξεκινήσει πιο πριν-τον ανένδοτο ενάντια στην παγκόσμια κλιματική αλλαγή ένας αντιπρόεδρος της Αμερικής-αν είναι δυνατόν!!!-αυτό από μόνο του ειναι σχεδον απόδειξη ότι έχουμε να κάνουμε με κοροϊδία. Είναι  αξίωμα)

Θέλει μεγάλη μαγκιά-το αναγνωρίζω αυτό: να κονομάς από τους άλλους, ακόμα  και από τα σκουπίδια που παράγουν  και τους δίνεις να καταναλώνουν.. Εύγε τους.

“Η κλιματική αλλαγή πλέον επιρρεάζει όλους μας” έρχεται να συμφωνήσει ο επόμενος, ο γελοία άριστος  Κυριάκος,ενώ η μισή Ελλάδα είναι κάρβουνο. Είπαμε: Το κράτος στην Ελλάδα-Δυστυχέστατα- έχει συνέχεια.  Κοινή δήλωση-ομολογία των δύο άχρηστων.

H-φαινόμενη-διαφορά-αυτή ντε που με την οποία ο “μέσος ψηφοφόρος” ενεργοποιείται εις το παραβάν- είναι το ότι ο μεν πρώτος Τσιπρωτάκης παρίστανε ότι “είμαι ένας από εσας” (κατ επέκταση: Αμα κάνω και καμιά μαλακία,συγχωρέστεμε, καταλαβαίνετε) και ο δεύτερος Τσιπρωτάκης: “είμαι ένας από τους άλλους (τους ανώτερους ντε, οπότε οτιδήποτε στραβο διαπιστώνεται ευθύνεστε εσεις που  απέχετε τόσο της ατομικής,όσο και της συλλογικής ευθύνης.Εγω απλά προειδοποιώ). Είναι και η τακτική που ακολουθούσε και ο πατέρας του Κυριάκου. Ειναι γνωστή η φράση-επωδός στα στόματα πολλών,διαχρονικά: “Α,ρε…ο Μητσοτάκης τα έλεγε από καιρό,αλλά ποιος να τον ακούσει”. Ετσι δεν είναι;

Αυτός είναι και ο ρόλος της οικογένειας-μετεωρολόγων,με έδρα το αστεροσκοπείο της Αραβαντινού. Να προβλέπουν δεινά και συμφορές. Τώρα, αν εσύ  δεν προνοείς και δεν προετοιμάζεσαι, “ημείς τι άλλο να κάμωμεν”;

Ο πρώτος λοιπόν από τα δύο σούργελα, οΤσίπρας αναλάμβανε την ευθύνη τζάμπα και ο δευτερος ρίχνει τις ευθύνες σε όλους τους άλλους. Ειναι ζήτημα τακτικής.Τίποτα άλλο.

Αυτά είναι εν κατακλείδι τα μονα ψευδή που διαχωρίζουν φαινομενικά τους δύο χώρους,σε επίπεδο ηγεσίας,αρα και κατ επέκταση σε επίπεδο εφαρμογής-κάθε πολιτικής,δεδομένου ότι οι “πολιτικές ιδεολογίες” έχουν πεθάνει μαζί με τους δεινόσαυρους.

Είναι τουλάχιστον αφελές να αναρωτιέται κάποιος “αν  μοιάζουν” ή “σε τί διαφέρουν” οι δύο κομματικοί χώροι.. Οταν ο ίδιος ο Σημίτης, αυτή η γρια πουτάνα, είναι σχεδόν επίσημα ο “συμβουλάτορας” και ο “μέντορας” καθοδήγησης της Ν.Δ του Κούλη, παύεις να ρωτάς “εαν” αλλά συνεχίζεις να ρωτάς “πόσο”. Η απάντηση είναι “όσο πατά η γάτα”.

Μετά και την -αναγκαστική- συγκατοίκηση των δύο, το 2012,έκτοτε τα έχουν βρει. Πολλοί βέβαια θα περίμεναν επίσημο γάμο-δηλαδή κάποια πολιτική συνένωση- αλλά δεν χρεάζεται κάτι τέτοιο. Ως γνωστόν και οι δύο αυτοί χώροι θεωρούν τον γάμο παρωχημένο έθιμο και είναι υπέρ του συμφώνου συμβίωσης. Δεν είναι τυχαία ΛΟΑΤΚΙ και οι δύο.

Ο πρώτος λοιπόν, ο “εκ των  κάτω” προερχόμενος κουτοπόνηρος Τσίπρας είχε Τσουβάλα και Κολοκούρη. Ο δεύτερος , ο “από πάνω” κατερχόμενος  ηλίθιος Κούλης επίσης το ίδιο.

Και μάλιστα τους επιβράβευσε δια την άοκνον προσπάθεια,τους  αναβάθμισε εις ανώτερες θέσεις. Ο Μπουχέσας ο Τσουβάλας,από Αρχηγός ΕΛΑΣ- επί Μάτι- προήχθει σε Γενικό Γραμματέα του ΥΠΡΟΠΟ σήμερα. Ο δεύτερος, το τσογλάνι ο Κολοκούρης- που ειναι υπόδικος αφού τον κυνηγάνε δικαστικά καμια 150αριά κάτοικοι από το Μάτι για να του πουν “ευχαριστώ”- προήχθει από Αρχηγός της ΕΜΑΚ το 2018 σε Αρχηγό της Πυροσβεστικής σήμερα. Ο οποίος όταν δεν παρακολουθεί  τις πύρινες φλόγες να χορεύουν πάνω απ’τα πεύκα στα δάση, παρακολουθεί χορεύτριες όλο φωτιά να χορεύουν γύρω απο στύλους.

Εκαναν το “αγροτικό” τους στο Μάτι και οι δύο και τώρα είναι διπλωματούχοι.

Και αφού προήχθησαν-άρα αναγνωρίστηκαν-οι Τσουβάλας και Κολοκούρης, που είχαν την επιχειρησιακή ευθύνη για το “Ρουά-Ματ” του 2018, “ποιες ευθύνες εις το Μάτι” τάχα  αναζητούνται;

Ψηλά γράμματα αυτά,που να τα καταλάβουμε εμείς οι θνητοί.

Στο λένε εδώ και καιρό. Χρόνια. Φωνάζουνε με κάθε ευκαιρία : “Ατομική Ευθύνη”. Δηλαδή, “φρόντησε, κοιταξε, προφύλαξε και προστάτευσε τον εαυτό σου,τους ανθρώπους σου και το σπίτι σου”.

Πως αλλιώς να στο πουν; Να στο ζωγραφίσουν με καρβουνομπογιά;

Αναρτημένο σε Άρθρο | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΔΥΣΤΥΧΩΣ-ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

ΑΝΗΛΙΚΟΙ

 

Αυτή η υπερ εργολαβική ανάδειξη του ΥΠΡΟΠΟ δεν μου πολυαρέσει. Παντού μέσα είναι ο μουνόδουλος.
Για την πορεία του κορωνοιού και των εμβολίων πρώτη μούρη ο Χρυσοχοίδης. Για τις φωτιές και τις κατασβέσεις, πρώτη μούρη ο Χρυσοχοίδης. Για τα των σχολείων και τα πανεπιστήμια,πρώτη μούρη ο Χρυσοχοίδης. Δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Μόνο στα οπωροκηπευτικά δεν έχει επιταχθεί ακόμα. Τέτοια πολυεπίπεδη δράση και πολυπραγμοσύνη, ούτε επί επταετίας. Θα τον ζήλευε και ο Παττακός.
Αλλωστε κατά βάση και στις δυο περιπτώσεις, μιλάμε για γεννημένους ηλίθιους, που έπεσαν στο κατάλληλο timing. Για Forrest Gumb της στρατιωτικοπολιτικής.

Η μόνη διαφορά είναι στο ότι ο ένας ήτο φαλακρός, ενώ ο άλλος έχει κάτι ταλαίπωρα μαλλιά. Και από κει φαίνεται και η ανεπάρκεια, σε βαθμό επικινδυνότητας του εν λόγω βλακός

Αν παρατηρήσετε,θα δείτε ότι “πειράζει” τα μαλλιά του συνέχεια.Κάθε μήνα,κάθε βδομάδα, κάθε μέρα. Πότε γκρι,πότε προς τα δεξια,,πότε χωρίστρα στη μέση,πότε  ανάλαφρο κομοδινί, πότε μαύρα και ανέμελα με μπούκλες, πότε παριστάνει τον Τζειμς Ντιν με κοκοράκι, πότε τα ξαναβάφει στους κροτάφους και αφηνει φαβορίτα, πότε τα ξανασηκώνει προς τα πάνω και μετά πάλι κάτω, μισοφράτζα, ανακατωμένα και γκρίζα-σήμερα δηλαδή- και καλά “είμαι επιμελημένα ατιμέλητος”. Τρελο αγόρι!

Και ο άνθρωπος αυτός ειναι 65 χρόνων. Και με τα μαλλιά του δεν τα έχει βρει ακόμα. (κατ επέκταση με τον ιδιο του τον εαυτό δηλαδή). “Ψαχνεται” ως χαρακτήρας ,λες και είναι έφηβος.
Ο γελοίος. Ενας ανήλικος ηλικιωμένος. (νά΄ταν ο μόνος…χιλιάδες τέτοιοι, στους δρόμους) Αν κριτήριο για τον εμβολιασμό ήταν και η διανοητική-πνευματική ηλικία, τα 9 από  τα  10 εμβόλια θα τα πετάγαμε.

Και παίρνει αποφάσεις και λαμβάνει εντολές. Εχει γραφείο δηλαδή.Του έχουν δώσει χαρτι, στυλο, τηλέφωνο, σημειωμάτάριο. Τα πάντα. Αλήθεια λέω. Κανονικό.Και του ανατίθενται δουλειές που αφορούν στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Και πληρώνεται καλά γι αυτό. Από όλους εμάς.

Kαλά να πάθουμε.

Υ.Γ.: Ξεκινάς τον-γελοίο- “ανένδοτο” κατά των ανεμβολίαστων στο δημόσιο,  από την…ΕΜΑΚ;  Και πότε; Κατακαλόκαιρο. Ενα εκ των δύο μπορεί να συμβαίνει,μόνον:
α) καταλαβαίνει, έχει επίγνωση δηλαδή,αλλά το κάνει επίτηδες. (ελπίζω να συμβαίνει αυτό) ή
β) δεν γνωρίζει,δεν κατανοεί επ ακριβώς τις συνθήκες, άρα έχει άγνοια κινδύνου.

Στην πρώτη περίπτωση,είναι καριόλης.
Στην δεύτερη περίπτωση,είναι χαζεμένος και μάλλον πρέπει να ασχοληθεί μαζί του  κάποια επιτροπή της Πρόνοιας.
Αυτή η Δόμνα, τί κάνει; Δεν βλέπει;

Αναρτημένο σε Άρθρο | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΑΝΗΛΙΚΟΙ