…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Ανακοινώθηκαν νέα μέτρα αλλά και νέοι τρόποι προκειμένου η κυβέρνησης να φτάσει στο πολυπόθητο 70-80% της εμβολιαστικής κάλυψης  ώστε να έχομεν ικανό τοίχος ανοησίας.

Βέβαια,υπάρχουν και υπόνοιες στα κλιμάκια της κυβέρνησης,τα οποία και έχουν μεταφέρει τις ανησυχίες τους στον Πρωθυπουργό ότι “τελικά  η εκστρατεία εμβολιασμου,είναι από αντισυστημικά  κέντρα,όπου με τον μανδύα της προστασίας της δημόσιας υγείας, επιδιώκεται  ο  μαζικός εμβολιασμός με ουσίες οι οποίες δρούν αφυπνιστικά στον οργανισμό και ωθούν τον εμβολιασμένο να χρησιμοποιεί μέρη του εγκεφάλου που δεν ήξερε ότι υπάρχουν,όπως λόγου χάρη αυτό της κρίσης.

“Αυτό αποκλείεται” απάντησε χαρούμενα ικανοποιημένος ο κος πρωθυπουργός.

“Πως είστε τόσο σίγουρος”;

-Το έκανα εγώ.Το κάνατε και εσείς.Ειδατε καμια διαφορά”;

-Ναι αλλά μήπως δρα ετεροχρονισμένα,η ακόμα χειρότερα ειναι ρυθμισμένη η δράση του την ημέρα των εκλογών;

-Τι λέτε βρε παιδιά. Συνέλθετε. Και ο πατέρας μου ψήφιζε ότι να ναι,πριν 60 χρόνια.Υπήρχε τότε τεχνολογία τέτοια; Αμα το έχεις στο άιμα σου…”

Στην υπηρεσία της δημόσιας υγείας η σύγχρονη τεχνολογία: Micro-drones με τη μορφή κουνουπιών,τα οποία θα εισέρχονται στα σπίτια και θα “τσιμπούν”,τους εναπομείναντες ανμεβολίαστους που αποτελούν και το 75% του πληθυσμού. Θα είναι εφοδιασμένα με μαχαίρια που θα σχίζουν τις κουνουπιέρες,όπως επίσης και με κάμερα όπου θα καταγράφεται το γεγονός.

Κίνητρα θα δωθούν σε κοπέλες του Ανατολικού μπλοκ, οι οποίες-ώς συνήθως- συνευρίσκονται με ομάδες υψηλού κινδύνου,άνω των 70. Για κάθε πήδημα-τρύπημα, θα λαμβάνει 50 ευρώ,συν τα οδοιπορικά.

“Ντεν είναι κατόλου άσκιμος αφτό. Ειντικά τώρα που μασ εκλεισαν τα “σπίτια” και ντεμ μπορούμε ντουλέπσουμε.Μπράβο Kyriakos. Πολυ καλό ιντέα” είπε η Ρουσλάνα,με καταγωγή από το Μέτσοβο.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορούν οι ενδιαφερόμενες  και ενδιαφερόμενοι να επισκεφτούν την σελίδα “gamata.gov.gr”

Επίσης κάθε νοσοκόμα που θα καταφέρνει με πρόσχημα κάποια θεραπεία,να εκχέει το εμβόλιο σε οποιονδήποτε ασθενή,θα κερδίζει ένα σάντουιτς από την καντίνα και μια ώρα άδεια. (Το περιστατικό στο Ιπποκράτειο όπου κάποια νοσοκόμα κατα λάθος έδωσε ενδοφλέβια viagra αντι για Pfizer σε πέντε κατάκοιτους  με αποτέλεσμα αυτοί  “σεληνιασμένοι” να κυνηγάνε τις νοσοκόμες με τις ψωλές έξω,θεωρείται ατυχές και μεμονομένο,για να μη πούμε ότι ήτο προβοκάτσια)

Επίσης,έχουν επινοηθεί-σε συνεργασία με το  τμήμα σύγχρονης αλιείας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου,ειδικές τσούχτρες και αχινοί,οι οποίοι θα αναζητούν ανεμβολίαστους και οι οποίοι έχουν την ικανότητα να διαπερνούν ακόμα και τις σόλες.

Ο υπουργός Ανάπτυξης,ζήτησε να επιστρατευτούν δύτες όπου θα χτυπάνε με ψαροτούφεκα τους ανυποψίαστους λουόμενους. Επειδή όμως δεύτερη δόση  όπως καταλαβαίνετε,θα ήταν αδύνατον να δεχθούν,αντέδρασε ο εκπρόσωπος της Pfizer και έτσι η πρόταση δεν υιοθετήθηκε και έμεινε ορφανή. Αναλυτικά οι οδηγίες στο “tha-sas-pioume-to-aima.gov.gr”.

Επίσης,δώθηκαν κίνητρα σε “ποντικούς” και κλέφτες οι οποιοι δραστηριοποιούνται στη χώρα μας και έτσι,αν κάποιος τρυπώσει σε σπίτι και “τρυπήσει” τους ενοίκους,θα λάμβάνει “μπόνους” ίσο με το 50%  μιας μέσης ληστείας. Το ακριβές ποσό που θα καρπούται κάθε “ποντικός” θα υπολογίζεται με βάση την αντικειμενική αξία της περιοχής εις την οποία δρα.Σχετικοί πίνακες θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα “thief-gov.gr”.

“Εντάξει. Δεν είναι το ποσό αντάξιο της δουλειάς που κάνουμε,αλλά αν σκεφτείς την αναδουλειά που υπάρχει,καλό είναι.Ελπίζουμε να επανέλθουμε σύντομα στην “κανονικότητα”, δήλωσε ο “Maik”, εκπρόσωπος των σαλταδόρων Νοτιοανατολικής Αττικής.

Επίσης,υπάρχει και η σκέψη,να επιστρατευτούν εκπαιδευμένα περιστέρια,όπου θα χέζουν  τους περαστικούς με  αντιϊκο φορτίο  σε πολυσύχναστα μέρη.Η έυλογη απορία του κου Γεραπετρίτη  “και πως θα ξεχωρίζουν τους εμβολιασμένους από τους μη”, λύθηκε από τον κο Γεραπετρίτη λέγοντας του: “Δεν έχει καμια σημασία. Το θέμα έιναι να χέζουν”. Σχετικές οδηγίες μπορούν να λάβουν οι δεκαοχτούρες του λεκανοπεδίου στην σελίδα “xestetous-olous-gov.gr”.

Ρωτήθηκε ο κος Τσίπρας σχετικά με την κλοπή του Πικάσο και εκείνος απάντησε: Τον είχα προειδοποιήσει. Το φαινόμενο είναι καθημερινό και η αδυναμία της κυβέρνησης να περιορίσει την παρανομία είναι πλέον εμφανής. Προχθές εκλάπει ένας Παπασταύρου,αντιναύαρχος,γειτονάς μου.Τις προάλλες κάποιος “Παπαδόπουλος”. Σήμερα πάλι,πληροφορούμαι,ένας “Θεοδώρου”,στα Κάτω Πατήσια. Ε,δεν πάει άλλο. Η κάτάσταση έχει πλέον ξεφύγει”.

“Δεν βάζεις καμένα λάδια σε καινούριο αυτοκίνητο” δήλωσε ο κος Μελισσανίδης,αναφορικά με την υπόθεση επιστροφής του Βράνιες. Ορθό. ‘Η βάζεις καινούρια,πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να τα αγοράσεις, ή χρησιμοποιείς τα ίδια,τα οποία ξέρουν και τη μηχανή,αφού  συνεργάζονται  μερικά χρόνια. “Ναι αλλά ο κος Χιμένεθ, “άλλαξε”  4 φορές του επισήμανε κάποιος άτυχος νεαρός δημοσιογράφος. “πως σε λένε” τον ρωτά. “Παναγιώτη” του λέει. “Ακου να δεις Γιώργη… ο Χιμένεθ  ήταν βαλβολίνη” απάντησε αφοπλιστικά,χωρίς να βγάλει όπλο.

Τρελάθηκε ο καιρός.Ενώ προχθες είχαμε 33 βαθμούς,σήμερα πάλι θα έχουμε 42c. Ψυχραιμία συνιστούν οι επιστήμονες  αν και κρουουν τον κώδωνα του κινδύνου της κλιματικής αλλαγής. “Αυτο το φαινόμενο είχε παρουσιαστεί και  πέρσι τον Ιούλιο” λένε ανήσυχοι.

Ο Μελισσανίδης,είναι ο Φώσκολος του ποδοσφαίρου.Ξεκάθαρα πια.
Κανεις άλλος,δεν μπορεί να παραλάβει μια ανύπαρκτη ή ελάσσονος σημασίας κουβέντα και να την τραβήξει για ένα σωρό επεισόδια. Βίρνα-Δράκος.
– Ηρθα..
– “Ηρθα”…;
– …Ηρθα!
– Ηρθες..;
– Ε, ναι.Ηρθα!
– Ηρθες ,ε;
– Ναι..Ηρθα.
– Ε,καλώς ήρθες λοιπον.
– Καλώς ήρθα…
Και πάει λέγοντας…

Που στο διάολο πήγε και ξετρύπωσε τώρα κάποιον Εντσαμ που θα ήταν ελευθερος αλλά δεν ήταν και θα τον περιμενε για ένα μηνα μεχρι να μάθει ότι υπάρχει οψιον που ενεργοποιήθηε λέει και έτσι έπαψε το “ενδιαφέρον” κλπ-κλπ. Τρομερά πράγματα,εκτός από βαρετά.
Και αυτό είναι το κόλπο.Να μετατρέπεις κάτι επιδερμικό και άνευ ουσίας σε πρωτευούσης σημασίας υπόθεση.
Σε “υποθέσεις” σαν αυτή του-κάποιου-Εντσαμ, αποκρυσταλώνεται η δημιουργικότητα και εν γένει η πορεία ζωής του “μεγιστάνος”: Αερας. Αεριτζής. “Τσικιρικιτζής” που λέγανε.

Και πως να μην λέει μεγάλα ευχαριστώ και να μη γλύφει πατόκορφα ο Κετσετζογλου-και οι λοιποί συν αυτώ την- εταιρεία παραγωγής θεάματος “Μέτρο Γκόλντουιν Μελισσανίδης” όταν με τα “αεριλίκια”-τύπου Εντσαμ, Κοζώνη,Βιντιάδη, κλπ καρπούται το μεροκάματο ανίδρωτα και άκοπα;

Αναμένουμε τα νέα επεισόδια της συγκλονιστικής σειράς “Κλανιές στο μέτωπο”.

– Αντε μη τα πάρω και αγοράσω τον Αστέρα.

-Βουλιαγμένης;

– Κάτω Ραχούλας ρε..

=======================================

Ο Κούλης ανακοινωσε τα “προνόμια” των εμβολιασμένων”.Τα εξής: Κανένα. Τι “προνόμια” θες βρε μαλάκα κι όλας,αφού έκανες το αυτονόητο; Πήγες και εμβολιάστικες; Ε και…; Θες να τρως πριβέ στην ταβέρνα,ή να αδειάζει η παραλία και να κάνεις μπάνιο εσύ και 5 Σουηδέζες που θα σου έχει παρεχωρήσει το Υπουργείο Τουρισμού. Σιγά μη σε κάνουμε και αντιναύαρχο. Εμβολιάστηκες. Δεν πήγες και στο Μέτωπο.

Σκέφτονται-ίσως-να εφαρμόσουν εθελοντικα στα μαγαζιά εστίασης,θέατρα κλπ να διδεται η δυνατότητα να επιλέξει ο καταστηματάρχης αν το κατάστημα θα δουλεύει με “covid free” ;η και με τους “άλλους”.όποτε θα λειτουργεί όπως σήμερα,με ιατρικά πρωτόκολα.Μάσκες,αντισηπτικά κλπ.
“Ποιος δηλαδή παιδια απο εσάς,θα ήθελε να αποκλείσει το 60-70% του πληθυσμού και άρα των δυνητικών πελατών,απο το κατάστημά του”; Ορθή ερώτηση. Ευλογή απορία. Ηθελα να ήξερα: Σκατά έχει στο κεφάλι του μέσα αυτός ο κεφάλας ο Γεωργιάδης;

Και επειδή τα νούμερα έχουν κολλήσει βρέθηκε τρόπος- ο παραδοσιακός ντε- να πάρει λιγο μπροστά το πράγμα.: 150 γιούρο στο e-portofoli (να συνηθίζουμε και στο άυλο χρήμα) σε κάθε νεαρό από 18 έως 25 που εμβολιάστηκε ή θα εμβολιαστεί. Κάνε εμβόλιο σου λέει και τα σφηνάκια κερασμένα. “Αντιδωρο” όπως σωστά το χαρακτήρησε το σούργελο η Μενδώνη.

Αμα τον Ελληνα δεν τον δωροδοκήσεις,δεν κουνιέται ο πούστης. Δει δη χρημάτων. Αναγκαία κίνηση. Η οποία είναι ο ορισμος της καταισχύνης βέβαια,αλλά δεν φτάιει η κυβέρνηση,ούτε ο -όποιος- Κούλης. Αυτον τον πληθυσμο έχει,αυτά κάνει.
Οταν μπάινεις σε καλύβα,δεν σκουπίζεις τα πόδια σου. Φτύνεις κάτω μπαινοντας και λες με ύφος: “γουίτσ οφ γιου γουλντ λάϊκ του ερν σομ μόνεϋ”;
-Μe, Κουlis! Αμα τα 150 τα κάνεις 700, δεν θα βρει ούτε τη ψήφο του ο Αλέξης.

• Με ένα χιλιάρικο, ποιος δεν θα έκανε δημόσια κολονοσκόπιση,στο Σύνταγμα;

Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, ξαναήρθαμε στην αναμονή και στην παγωμάρα. Όσα έγραψα, φυσικά και δεν τα αναιρώ. Όμως δεν καταλαβαίνω αυτήν την κολλυσιεργεία. Οι στόχοι μπήκαν, τι συμβαίνει και δεν προχωράνε; Έχει καμία σχέση που έφυγε ο Τσιγκρίνσκι; Όχι βέβαια. Υπάρχει κάποιος νόμος που επιβάλει πρώτα να φεύγουν κάποιοι και μετά να υλοποιούνται οι στόχοι; Εδώ δεν είναι το παιχνίδι με τις καρέκλες.

Ούτε βέβαια μπορεί το όποιο κενό νοιώθουμε, να καλύπτεται από μια συνέντευξη του νέου προπονητή, στην οποίαν μάλιστα δεν είπε και τίποτα. Ή μάλλον είπε και μερικά, που μάλλον επέτειναν αυτήν την ανησυχία μου. Εντάξει η σκληρή δουλειά, εντάξει ότι τα πάντα θα κριθούν μέσα στο γήπεδο, κι εντάξει ότι όλο το τημ δουλεύει. Επί του πρακτέου τι γίνεται;

Διότι μπορείς να φας την μαλακία με τον Μάνταλο ξανά, αλλά να την φας ‘όταν διαβάζεις και για καινούργια ονόματα, που ήρθαν, κι όχι που θα, έρθουν. Μπορείς να μην ανησυχήσεις όταν ακούς ότι ο Μάνταλος είναι ο φυσικός αρχηγός της ΑΕΚ κι ότι θα του ζητηθούν κι άλλες ευθύνες τόσο μέσα στα αποδυτήρια όσο και μέσα στο γήπεδο; Ότι θα του ζητηθούν κι άλλες πρωτοβουλίες; Ρε δουλευόμαστε; Τόσα χρόνια αυτά τρώμε. Τις αρχηγικές του ικανότητες. Στο γήπεδο τις είδαμε – ανύπαρκτες – και στα αποδυτήρια – κλίκες – τις φανταζόμαστε. Και πού πήγαμε; Στο τίποτα. Κι ενώ περιμένεις υπερενίσχυση στο κέντρο, βγαίνεις και λες για παραπάνω ευθύνες από τον Μάνταλο; Πώς να μην ανησυχήσει ο κόσμος; Δηλαδή την λέξη έλεος, πότε να την εκστομίσουμε; Θα αποκτήσει τώρα στα τριάντα, κάθετη πάσα, ταχύτητα, στημένα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο; Μία σεζόν δεν έπαιξε και πήραμε πρωτάθλημα και τώρα που θεωρητικά πας να χτίσεις κάτι καινούργιο και πας να πάρεις παίκτες με κάποια προσωπικότητα, θα τους υποτάξεις κάτω από κάποιον τόσα χρόνια έχει δείξει ότι φορτώθηκε με ευθύνες που δεν μπορούσε να τις σηκώσει;

Εντάξει να πάτε στο Πήλιο και να γνωριστείτε. Τι σημαίνει προσωπικές σχέσεις με τους παίκτες; Τι μαλακίες είναι αυτές; Ακόμα δεν ξεκινήσαμε και γίναμε φιλαράκια; Με τα χτυπήματα στην πλάτη θα πηγαίνουμε πάλι να παίζουμε; Ξυπνείστε όσο είναι καιρός. Ομάδα ΑΕΚ αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει. Αυτούς τους 7 παίκτες που λέτε ότι θα πάρετε, πότε θα τους πάρετε; Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε δηλώσεις ότι τους θέλει όσο πιο νωρίς γίνεται. Και σωστά είπε και σωστά είπα κι εγώ για τον προγραμματισμό. Πάει η εβδομάδα. Τι έγινε; Ακούσαμε ότι οι μεταγραφές διαρκούν μέχρι τέλος Αυγούστου. Και λοιπόν; Τα πρώτα παιχνίδια πότε είναι; Μέσα Ιουλίου. Με ποιους θα πας να παίξεις ; Με τον Ντατσένκο και τον Τάνκοβιτς; Εντάξει κατανοώ κάποιες πιθανές διαπραγματεύσεις που πιθανώς να γίνονται, αλλά αυτές αφορούν μόνο την ανταλλαγή του Κρίστισιτς επί του παρόντος ή το σχίσιμο του συμβολαίου του Γούτα; Ή μήπως το τελευταίο δεν είναι η πρώτη διαφωνία Κονέ και προπονητή;

Και φυσικά, δεν αρκεί μόνο να διαγράψεις τα περσινά. Άντε και το έκανες. Εδώ θέλει δουλειά, θέλει μπετά και υλικά, σε κάθε γραμμή. Δεν είναι ότι πας ενσωματώσεις τρεις παίκτες σε μια υπάρχουσα δομή, οπότε πας για ένα fine tuning. Θες την αλφαβήτα παντού και κύρια στον άξονα . Άντε να σου λείπει το σέντερ φορ, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορεί να σου λείπει τίποτε άλλο. Εντάξει, τέρμα πήρες αλλά δεν μπορεί αυτό να καλύψει τα στόπερ και το κέντρο. Οπότε καλές οι δηλώσεις και οι υποσχέσεις, αλλά χρειάζεται να έρθουν οι παίκτες άμεσα. Με κάτι χρειάζεται να δουλέψει κι ο προπονητής, όσο κι αν μου φάνηκε από την όλη συνέντευξη του ότι είναι σε απόλυτη εντολοδοχία από την διοίκηση. Με τα σβησίματα του χθες, τον Μάνταλο και την δουλειά. Είναι να μην ανησυχείς;

Η επικαιρότητα δεν τρέχει τόσο γρήγορα, κι άρα πολύ λογικά είμαστε σε στάση αναμονής. Φυσικά κι όλες οι μεταγραφές να είχαν γίνει και να είχαν ολοκληρωθεί, θα ήταν εξαιρετικά ανεδαφικό να είχαμε βγάλει συμπεράσματα. Τα πάντα φαίνονται μέσα στο γήπεδο κι αφού έχουν ολοκληρωθεί η προετοιμασία, τα φιλικά αλλά και το χρονοδιάγραμμα φορμαρίσματος που έχει επιλέξει ο προπονητής. Και όλα αυτά βέβαια, με την προϋπόθεση οι παίκτες να έχουν έρθει αποφασισμένοι να παίξουν μπάλα, κι όχι να κολλήσουν τα τελευταία ένσημα της καριέρας τους. Ευχή μας δηλαδή είναι, να βλέπουν την ΑΕΚ σαν σκαλί για το επόμενο βήμα της καριέρας τους, κι ας μην το θεωρήσει κάποιος αυτό ως μειωτικό . Αυτή πλέον είναι η πραγματικότητα.

Η μεταγραφική όμως πραγματικότητα που ζούμε, είναι καταπληκτική. Αυτό οφείλουμε να το πούμε και να το τονίσουμε. Είναι προφανές ότι κάτι έχει μελετηθεί, κάτι καινούργιο έχει αποφασιστεί, κάτι επιτέλους έχει σχεδιασθεί. Οποιοσδήποτε κι αν έχει εκπονήσει αυτό το πλάνο, μακάρι να τον ξέραμε, δείχνει σοβαρότητα κι υπευθυνότητα, αλλά όπως και να το κάνεις το ονόρε πηγαίνει στον εγγυητή. Χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Ακόμα και χρονικά, υπάρχει σαφής ορθολογισμός. Ήρθε ο προπονητής πρώτα και η κατεύθυνση είναι  ξεκάθαρα προς την δημιουργία άξονα, αυτού που λέμε κορμός. Ο τερματοφύλακας που πήραμε είναι σε καλή σειρά, όπως και σε πολύ σωστή σειρά είναι ο Τζαβέλας, ο Γάλλος, ο Αραούχο και φυσικά ο στόπερ. Καλές ηλικίες έχουν και δεν μοιάζουν να μην έχουν φιλοδοξίες. Ακόμα και για την Ελλάδα φιλοδοξίες. Και η ομάδα μας δείχνει να εξοπλίζεται σωστά, ακόμα και με αυτόν τον Πάρα – που δεν κατάλαβα γιατί να πάει στην β’ ομάδα άνθρωπος 23 ετών – ή και τον Γούτα, που έκανε πέρσι σοβαρότατη σαιζόν.

Επίσης, ένα άλλο θετικό που πρέπει να επισημανθεί, είναι η μείξη που επιχειρείται της ανανέωσης σε συνδυασμό με την εμπειρία, όπως και το μπόλιασμα με αυτό που ονομάζουμε προσωπικότητα. Σε κάθε γραμμή της ομάδας. Αυτό από μόνο του σαν στοιχείο, είναι ικανό ακόμα και μέτριους που έχουμε στην ομάδα, να τους τραβήξει προς τα επάνω σαν διάθεση αλλά και σαν φιλοδοξίες. Κι είχα καιρό να γράψω θετικά και να εκφράσω αυτό που θεωρώ ότι ελπίζουν και καρτερούν οι λογικοί Αεκτζήδες.

Ακόμα και κάποια μεταγραφή από τις φανερωμένες να στραβώσει, ακόμα και τότε δεν θα πρέπει να υπάρχει παράπονο. Πάντοτε υπάρχει η περίπτωση της στραβής. Το σίγουρο είναι, ότι με βάση αυτά που βλέπουμε, ότι υπάρχει και δεύτερο πλάνο κι ότι η κατεύθυνση του ψαξίματος είναι στοχευμένη και δεν είναι ό,τι κάτσει κι όπου κάτσει. Δηλαδή αυτή η μπαγιεβιτσική νοικοκυροσύνη που έγραψα, μοιάζει να εφαρμόζεται και στο δεύτερο βήμα του χτισίματος της νέας ομάδας.

Η πρώτη καλή κίνηση από μεριάς εγγυητή, έγινε. Η αλλαγή προπονητή ήταν κίνηση επιβεβλημένη αφού του Χιμένεθ είχαν καεί προ πολλού τα λάδια. Και, σαν προπονητής, αλλά και, σαν αξιοπρέπεια. Κι όπως και να το κάνεις, αν θέλεις να φτειάξεις στοιχειωδώς μία ομάδα, ξεκινάς από τον προπονητή. Τον οποίον τον καλωσορίζουμε από καρδιάς και του ευχόμαστε να φύγει από την ΑΕΚ όταν του κάνει πρόταση ένα καλύτερο πρωτάθλημα με πιο πολλά χρήματα.

Μέχρι εκείνη την στιγμή, ασφαλώς και τον στηρίζουμε κι ασφαλώς του δίνουμε και την πίστωση χρόνου για να μας δείξει το έργο του. Φυσικά αυτός που πρέπει να τον στηρίξει κυρίως  είναι ο εγγυητής. Και ο μόνος τρόπος να τον στηρίξει, είναι να του πάρει παίκτες. Άλλη στήριξη δεν χρειάζεται αφού ο προπονητής έχει περάσει πολλά χρόνια στην χώρα μας, ξέρει τα ποδοσφαιρικά μεγέθη και φυσικά είναι επαγγελματίας με αρκετή εμπειρία στον πρωταθληματισμό αλλά και στην Ευρώπη.

Δεν πιστεύω ότι το έργο του νέου προπονητή ότι θάναι δύσκολο. Η ομάδα ΑΕΚ είναι σε πλήρη αποσύνθεση, χωρίς κανένα ηθικό, γεμάτη τρύπες παντού, και ειδικότερα χωρίς κορμό. Όπως και να το κάνεις, άλλο πράμα να παίρνεις ένα χωράφι και να χτίζεις ό,τι θέλεις, κι άλλο πράμα να ανακαινίζεις κάτι χτισμένο και να δουλεύεις σε υπάρχουσες εγκαταστάσεις με περιορισμένο χώρο. Εδώ, με πολύ λίγη σοβαρότητα, χτίζεις μια αξιοπρεπή φυσική κατάσταση, δουλεύεις μερικούς αυτοματισμούς και μερικές κομπίνες, κι έχεις ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα έχεις κι ένα κοινό που έχει ξεχάσει το πώς παίζεται η μπάλα, κι άρα είναι αρκετά εύκολο να το <<κοροϊδέψεις >>ή να το πείσεις. Επίσης έχεις και την χειρότερη σαιζόν που περάσαμε, κι άρα πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να πας παρακάτω. Χώρια που έχεις και την προοπτική του γηπέδου, κι άρα προπονητικά υπάρχει κι ένα επιπλέον όραμα.

Οι δηλώσεις του Μιλόγεβιτς, όπως τις διάβασα, με ικανοποίησαν πάρα πολύ. Εντάξει, μπορεί να πήρε μια μικρή πίπα στον κόσμο ( το πιο φανατικό πλήθος, που βέβαια είναι και το καλύτερο ), αλλά δεν βαριέσαι. Ακόμα και η θέση του προπονητή έχει γίνει πολιτική, κι έχει ανάγκη τα πελατάκια. Τα βασικά που διάβασα ήταν άλλα : Πρέπει να χτίσουμε μια ΑΕΚ από το μηδέν. Αυτό δηλαδή που λέγαμε κι εδώ, όλοι μας. Κόντρα στους τίποτες που μίλαγαν για το πληρέστερο ρόστερ των τελευταίων ετών. Και τους λέω τίποτες, διότι όπως και να το κάνεις, από την πληρότητα στο μηδέν, έχει χαώδη απόσταση.

Εν πάσει περιπτώσει, ας προχωρήσουμε κι ας τους αφήσουμε αυτούς στο δικό τους μηδέν. Εγώ χάρηκα που ο προπονητής μίλησε για το μηδέν και την σκληρή δουλειά. Που μίλησε για την διαγραφή του παρελθόντος, και φυσικά δεν μίλησε για κανένα τίτλο. Αυτό δείχνει ότι συνομίλησε αρκετά με την διοίκηση, κι άρα συνεννοήθηκαν για το τίποτα που υπάρχει. Πολύ σημαντικό αυτό, που ταυτόχρονα για τους γνωρίζοντες,  αποτελεί και άδειασμα στον Μάνταλο, που ήθελε τον παπατζή και φυσικά διαφωνεί και με την έννοια της δουλειάς.

Θα μου πεις, ρε Αβραμίδη, δεν θες τίτλο; Θα σου πω λοιπόν, ότι δεν είμαι ράφι για να κρατάω ένα κύπελλο. Εγώ θέλω να βλέπω την ΑΕΚ να παίζει σωστά – εννοείται άλλοτε καλά κι άλλοτε άσχημα – και νάχει αρχή, μέση και τέλος. Για να πάρεις τίτλο, χρειάζεσαι και το κατάλληλο budget, που είναι εταιρική δουλειά του εγγυητή κι απόφαση του να κοντραριστεί με τον Μαρινάκη. Δεν είναι δική μου υπόθεση. Η δική μου, η καταδική μου πιο σωστά, είναι να βλέπω μια ομάδα σωστή, που να μπορεί να κερδίζει τους αντιπάλους της και να μην τερματίζει τριάντα βαθμούς πίσω. Θα μου πει κάποιος, τι τριάντα, τι έξι. Θα του πω κι εγώ να ασχοληθεί καλύτερα με το τάβλυ, που δεν είναι θέμα budget. Ας φτάσει η ΑΕΚ στο μείον 6, κι εκεί θα συζητήσουμε για τι προσθήκες χρειαζόμαστε. Προς το παρόν, είμαστε στο μηδέν κι είναι κι αδύνατον ο νέος προπονητής να ξεσκαρτάρει τους πάντες ( ρόστερ 45 παικτών ).

Σε όλη την συνέντευξη λοιπόν, ο προπονητής εξέπεμπε μια σοβαρότητα. Έναν σεβασμό προς την δουλειά του, κι έναν τεράστιο σεβασμό προς την ιστορία και το όνομα της ΑΕΚ. Κι ακούσθηκαν όχι ψυχαναγκαστικά ή ψυχάκικα πράματα. Και μάλιστα σήμερα έγινε και το πρώτο βήμα: Απεκτήθη τερματοφύλακας με καλές περγαμηνές, ενδεικτικό του περάσματος του προπονητή από ευρωπαϊκούς ομίλους. Κι όπως και να το κάνεις, αν στο μηδέν καρφώνεις τον προπονητή, πράγματι μετά το μηδέν, είναι ο αριθμός 1. Κι άρα ο δρόμος μοιάζει ανηφορικός αλλά καλός. Και μόλις ολοκληρωθεί το ρόστερ, και μόλις δούμε και κανά φιλικό, θάχουμε και πιο ασφαλή συμπεράσματα. Πάντως μύρισε μια μπαγιεβιτσική σοβαρότητα….

Έφτασε κι αυτή η στιγμή. Του απολογισμού γι’ αυτήν την χρονιά, για την οποίον βέβαια κανείς δεν ασχολείται μέσα στην εταιρεία. Απόλυτα λογικά πράματα δηλαδή. Λογικά για τον εγγυητή δηλαδή, που είναι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει και φυσικά δεν υπάρχει καμία συνέχεια στην εταιρεία, αφού η ΑΕΚ δεν είναι εταιρεία κατά πως λέει. Το ότι υπάγεται στο υπουργείο εμπορίου, ότι απασχολεί υπαλλήλους με μισθοδοσία κι ότι συμπληρώνει ισολογισμό, είναι μάλλον λεπτομέρειες ασήμαντες. Αλλά δεν πειράζει. Εκείνοι εκεί μέσα την δουλειά-χαβαλέ τους, κι εμείς εδώ το ίδιο : Τον χαβαλέ μας με την μπάλα.

Στα πλαίσια βέβαια αυτού του χαβαλέ, ήδη έγινε ένας απολογισμός του εγγυητή : Εσείς που είστε ρεπόρτερ της ΑΕΚ πρέπει να στηρίζετε. Και, άστα τώρα αυτά. Ό,τι έγινε φέτος, έγινε. Πού διάθεση για να μιλήσει τεχνοκρατικά ακόμα και το χοιρογούρουνο, που ήταν λαλίστατο παλιότερα όσο αναφορά την στατιστική και τα λοιπά κουραφέξαλα για την Ευρώπη. Φαίνεται μόνο για την γηραιά ήπειρο έχει προσληφθεί αυτός.

Εμείς όμως, δεν είμαστε ρεπόρτερ της ΑΕΚ. Είμαστε μια παράξενη κάστα, που κάνουμε κριτική αλλά και στηρίζουμε κιόλας. Και σε πρώτη φάση πιάνουμε τα νούμερα της ΑΕΚ. Η ομάδα λοιπόν, με το πιο πλήρες ρόστερ όπως λέγανε, έπιασε στην κανονική σεζόν 48 βαθμούς σε 26 αγώνες. Μην κάνετε διαίρεση, θα πάρετε ζανάξ. Αφείστε το έτσι, απλά υπολογίστε οτι είχε 3 λιγότερους βαθμούς σε σχέση με πέρσι, πριν τα μπαράζ.  Άμα ρίξετε στην σούπα και τα μπαράζ, μιλάμε για 17-9-10, με επίθεση που έβαλε 53 γκολ και με άμυνα που έφαγε 45. Χειρότερη επίδοση ακόμα κι από τον πέμπτο στα μπαράζ.

Τα νούμερα όμως, δεν λένε και πολλά, ειδικά άμα τα διαβάζει και η Αρκάδη, που σαν γυναίκα που είναι ειδικεύεται αλλού κι όχι στο ποδόσφαιρο. Τα νούμερα λοιπόν, μιλάνε για πολύ κακή επίθεση αλλά και κάκιστη άμυνα. Πιο κάτω δεν μπορεί να πάει. Κι αν ξεκινήσεις από την άμυνα μπορεί και να μιλήσεις για κακούς παίκτες συνολικά. Αν πεις λοιπόν οτι ο Ινσούα, ο Χνιντ κι ο Τσιγκρίνσκι δεν συνεχίζουν, ο Ρουμάνος πωλείται κι οτι παίκτης Ντατσένκο δεν υπάρχει, τι να σου κάνουν και οι δυό μέτριοι τερματοφύλακες που διαθέτεις; Αν πας στην επίθεση κι απομονώσεις τα γκολ που βάλανε οι καθαροί επιθετικοί, κατανοείς οτι ούτε κι εκεί έχεις κάτι που θα ερχόταν μια ομάδα να σου δώσει χρήματα για να πάρει κάποιον.

Αν όμως κι εδώ υπαρχει κάποια ψιλοδιαφωνία, τότε υποχρεωτικά πας στον συνειρμό, οτι η ομάδα ήταν πάντα κομμένη στη μέση. Δεν είχε χαφ για να το πούμε λιανά. Ούτε χαφ για να κόβουν και να προστατεύουν την τελική άμυνα, ούτε χαφ για να σπρώχνουν την μπάλα μπροστά και να σερβίρουν κάποια εύκολα γκολ στους μπροστινούς. Δηλαδή μιλάμε για μαντάρα, αν μάλιστα υπολογίσεις οτι η ομάδα δεν έχει άξονα ( 1-5-10-9 ) ή κορμό, και φυσικά οτι δεν έχει και κάποια ιδιαίτερη προσωπικότητα, που τι κάνει αυτή; Εμψυχώνει, δείχνει πάθος για την ομάδα, παίρνει την ομάδα στις πλάτες του και αλλάζει τον ρυθμό ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα. Το να πίνεις ουίσκι και να ξενυχτάς, δεν σε κάνει ηγέτη, ειδικά αν είσαι μισοπλέμονος και κακομοίρης που σε κάθε τζαρτζάρισμα πέφτεις κάτω.

Και βέβαια η ομάδα ξεκινάει από τα χαφ. Δυό σκυλιά να κόβουν, με ταχύτητα, σωματική δύναμη και συνεχές τρέξιμο. Και δυό δημιουργικά χαφ, που να βλέπουν τον κενό χώρο, να έχουν την κάθετη πάσα, αλλά και να έχουν και μακρινό σουτ μαζί με εκμετάλλευση στατικών φάσεων εκτός περιοχής. Αν υπάρχουν τα χαφ, αρχίζουν και φαίνονται καλύτερα και τα υπόλοιπα που παίζουν. Διότι τραβάνε αμυντικούς επάνω τους κι απελευθερώνουν τους μπροστινούς. Διότι πέφτουν στις αντίπαλες επιθέσεις και κόβουν την απέναντι ομάδα στην μέση. Και κάνουν τους από πίσω τους, να φαίνονται κι αυτοί καλύτεροι. Εδώ τι έχουμε; Τον Μάνταλο, που πλέον έχει τελειώσει αλλά δεν το ξέρει και τον Σιμόες, που κανείς δεν ξέρει πώς θα γυρίσει. Και που βέβαια και σε άριστη κατάσταση να βρεθούν του χρόνου λόγω ντόπας, δεν έχουν από φυσικού τους ταχύτητα  και δύναμη.

Κοινώς δεν υπάρχει τίποτα αγωνιστικά, ενώ υπάρχουν και παίκτες που θεωρητικά θα συνεχίσουν, ενώ όλοι ξέρουμε οτι δεν αξίζουν. Φυσικά το κορυφαίο είναι οτι δεν έχουμε προπονητή, αλλά είναι ζήτημα αν μπορεί κάποια προσωπικότητα να έρθει στην ΑΕΚ του Μελισσανίδη. Όμως εδώ κλείνει ο απολογισμός, και λογικά θα πάμε στον προϋπολογισμό μόλις υπογράψει κάποιος. Κι επειδή εμείς, λόγω δουλειάς, είμαστε καλύτεροι στον προϋπολογισμό – στην εταιρεία τον έχουν κάτι σαν απαγορευμένο χαρτί ή σαν προφητεία της Πατέρα – άνετα μπορούμε και να προβλέψουμε το πού θα πάει η ομάδα, που άλλωστε το κάνουμε τα τελευταία τρία χρόνια.

Μαζεύτηκαν λοιπόν στα Σπάτα, κι είπαν όλοι μαζί να τρυγήσουν για να βγάλουν το καινούργιο κρασί. Και την πρώτη αλλαγή που είδαμε, ήταν οτι δεν ήταν μια συνηθισμένη συνέντευξη τύπου. Με απολογισμούς, με προϋπολογισμούς, εξαγγελίες και αποφασιστικότητα. Ήταν καθισμένοι όλοι γύρω από ένα τραπέζι καφενείου και κάνανε συμπόσιο. Όπως μιλάμε εμείς σε μια ταβέρνα.

Ακούσαμε οτι φταίνε όλοι. Δεν γίναμε φυσικά περισσότερο σοφοί, ούτε κι όταν ακούσαμε οτι δίκαια του πήρε τα σώβρακα ο Μαρινάκης. Ο οποίος όπως και να το κάνεις, πριν κατέβει στα αγωνιστικά, φρόντισε να στελεχώσει την εταιρεία του, διότι ο άνθρωπος ξέρει να διοικεί. Η ΑΕΚ δεν έχει στελέχη πουθενά, σε κανένα πόστο. Άρα ποιός θα τρέξει την εταιρεία; Οι ίδιοι που φταίγανε και οι οποίοι ανακυκλώθηκαν σε άλλες θέσεις; Είναι ενδεικτική η ατάκα, εγώ είμαι ο επικεφαλής, μετά είναι ο Γιαννάκης, μετά ο Κονέ και μετά τα παιδιά στο scouting. Και προσοχή : Μιλάμε οτι όλοι οι ρεπόρτερ είχαν συμφωνήσει να μην γράψουν ο καθένας τα δικά του, αλλά να βγουν όλοι μαζί στις 7. Αφού πρώτα θα είχε εγκριθεί το γραπτό, προφανώς από το χοιρογούρουνο.

Μετά προχωρήσαμε – ναι, αφού στελεχώσαμε την εταιρεία με τους ίδιους ( αφού πέτυχε ο Γιαννάκης στις ακαδημίες, προβιβάστηκε, όπως κι ένα δημοσιογραφάκι που φόρεσε την στολή του CEO ) – και είπαμε άλλη μια μπαρούφα : Ο γάβρος έχει προπονητή, που παίρνει όμως πολλά. Εμείς δεν θα κωλώσουμε στα οικονομικά, αλλά δεν μπορούμε και να δώσουμε και τόσα λεφτά. Δηλαδή, πότε κωλώνουμε ακριβώς; Πώς ορίζεται το κώλωμα γενικά; Θα σας πω : Η ΑΕΚ χρειάζεται προπονητή που του αρέσει του εγγυητή, όμως αυτός δεν έρχεται, και η ομάδα ψάχνει κατόπιν εισηγήσεων των παιδιών, όμως όπως και να το κάνεις, ο Χιμένεθ είναι εδώ. Βγάζετε άκρη; Αμέ. Έχουμε και δεν έχουμε, φέρνουμε αλλά έχουμε, οπότε τι θέλεις τώρα;

Τα ίδια φυσικά ισχύουν και για τον Τσιγκρίνσκι, τον Ολιβέιρα και θεωρώ και μερικούς ακόμα. Από ένα σημείο και μετά, είναι πολύ κουραστικό να ακούς τον Μελισσανίδη. Είναι ρε παιδί μου και μια προσβολή του μορφωτικού μου επιπέδου, όπως και του τρόπου που κινούμαι επιχειρηματικά κι επαγγελματικά. Με έχεις δουλέψει μία φορά, με έχεις δουλέψει και μια δεύτερη. Κάτσε λοιπόν εκεί στην καινούργια σου προσπάθεια, κι όταν παράξεις προϊόν, θα έρθω να σε δω. Μέχρι τότε, κάνε κλειστές συναντήσεις με τα ρεπορτάκια σου, μην τολμάς να καλέσεις δημοσιογράφους από ανεξάρτητα μέσα μπας και κάνουν καμία παραπανίσια ερώτηση, κάνε τις μεταγραφές κατόπιν των εισηγήσεων των παιδιών, και βλέπουμε.

Διότι Δημητράκη, καλώς σου ανεβαίνει η πίεση και φεύγεις στα ημίχρονα. Δική σου είναι η εταιρεία, κι εσύ θα κονομήσεις όταν πουλήσεις. Είναι ανάγκη να ανεβαίνει κι η δική μου πίεση; Είναι ανάγκη να παραβιάζεται η αισθητική μου όταν σε βλέπω να μιλάς, λες κι είσαι κάτι πετυχημένο στο ποδόσφαιρο; -30 πόντους πίσω τερμάτισες, κι άρα είσαι κάργα αποτυχημένος. Θα κάθομαι λοιπόν εγώ, να ακούω τους αποτυχημένους; Όταν πετύχεις, που δεν το βλέπω , να κάτσω να σε ακούσω. Προς το παρόν, μπορείς να μιλάς μόνο στους υπαλλήλους σου, καλό είναι να σκεφτείς οτι μπορούν να αγοράσουν κι ένα σακουλάκι καφέ χωρίς την έγκριση σου, και φυσικά για την δική σου τσέπη, καλό είναι να κάνεις ομάδα, να επενδύσεις σε κανά παίκτη και να τον πουλήσεις ακριβότερα. Με εκείνον τον Ντα Σίλβα που είχαν βρει τα παιδιά, μάλλον λάθος κατέυθυνση είχες πάρει πριν καν ξεκινήσεις τις αλλαγές.

Τα λοιπά μπερδέματα με τα ταμεία και τις υγείες, αφορούν καθαρά τους διαχειριστές της εταιρείας, κι όχι τον κόσμο που σαφώς και είναι έτοιμος να πληρώσει του χρόνου μπας και δει κάποιον παίκτη. Παίκτη εννοώ κι όχι τους κατιμάδες που εν γνώσει όλων εκεί μέσα αγοράστηκαν φέτος από τα πανέρια της Αιόλου. Διότι Δημητράκη, επειδή κατά πως λες ξέρεις και μπάλα, ξέρεις προφανώς οτι ό,τι ξοδεύεις αυτό και αγοράζεις. Και φυσικά έχεις πετύχει ένα μικρό θαύμα : Η εταιρική στελέχωση που έχεις κάνει, βγάζει την μούρη της και στο γήπεδο. Χωρίς προπονητή και χωρίς άξονα είναι η ομάδα κράχτης της εταιρείας σου. Όμως περασμένα ξεχασμένα; Οκ. Εδώ θα είμαστε για να κρίνουμε τις κινήσεις που θα γεμίσουν το πιο πλήρες ρόστερ που είχαμε φέτος.

Η ομάδα μας κατέβηκε με 3-4-3 και με την εντολή να μην γίνει αφεντικό του παιχνιδιού. Να περιμένει πιο πολύ και να χτυπήσει σε κάποια κόντρα. Την ίδια εντολή όμως είχε κι ο Άρης, που θυμόταν την προηγούμενη νίκη του. Αυτές όμως οι εντολές δεν επιρρέασαν καθόλου το παιχνίδι που είδαμε στο πρώτο μέρος.

Ήταν ένα εξαιρετικό ποδοσφαιρικό θέαμα, με πολύ καλό τέμπο, πολύ σωστές άμυνες και πολύ οργανωμένες επιθέσεις. Χαιρόσουν που έβλεπες τις δυό ομάδες να τρέχουν, να προσπαθούν και να υπηρετούν τις τακτικές τους. Πιο πολύ χαιρόσουν με την ΑΕΚ, που έπαιζε σωστά. Με σούπερ αλληλοκαλύψεις στο κέντρο και στην άμυνα της, με σωστό παιχνίδι από τον άξονα, αλλά με σωτή εκμετάλλευση του κενού χώρου από τα πλάγια.

Κι εν τέλει ήταν και πιο επικίνδυνη από τον αντίπαλο. Πάτησε στην περιοχή πιο πολλές φορές, κι έκανε πέντε τελικές, που μύριζαν γκολ. Απόλυτα ισορροποημένη στις πλαγιοκοπήσεις αλλά με πιο επικίνδυνη πλευρά την δεξιά. Είχε σε πολύ καλή φυσική κατάσταση τον Σιμάνσκι και σε πολύ δημιουργική μέρα τον Μάνταλο, χωρίς όμως να πεις οτι ο τάδε υστέρησε. Κι αυτό το κέφι, μας το μετέδωσε σε μας που βλέπαμε την ομάδα να παίζει σωστά, ενώ στις δυό φορές που απειλήθηκε το τέρμα μας, ήταν θετικότατος κι ο Τσιντώτας. Κανένα πρόβλημα δεν έχουμε που η λευκή ισοπαλία ήταν το τελικό σκορ. Η αποζημίωση μας ήταν η καλή απόδοση, που κορυφώθηκε με το δοκάρι του Τσιγκρίνσκι.

Στο δεύτερο μέρος, ο παπατζής έκανε το προφανές : Άλλαξε το κέντρο μας για περισσότερες δυνάμεις και φρεσκάδα. Ταυτόχρονα ο Μάντζιος έκλεισε όσους χώρους υπήρχαν. Τα δυό χαφ μας δεν είχαν ιδιαίτερο κέφι και σε συνδυασμό με την κίνηση του αντίπαλου προπονητή, είδαμε μια σούπα από τις λίγες. Χωρίς τρεξίματα, χωρίς κανέναν κενό χώρο, οι παίκτες έμοιαζαν να προσπαθούν να τελειώσουν μια τυπική διαδικασία, που ούτως ή άλλως δεν είχε και κάποιο αντίκρυσμα.

Είχαμε ένα φοβερό συνωστισμό στον χώρο του κέντρου και σχεδόν μηδενικές πλαγιοκοπήσεις, εκατέρωθεν. Ο ρυθμός έπεσε, πρωταγωνιστές γίνανε τα λάθη, κι άντε να είδαμε δυό τυχαίες τελικές. Αυτές που φέρανε και τον Τσιντώτα στους επίσημα διακριθέντες, όπως και τον Βασιλαντωνόπουλο. Πάντως το παιχίδι έγινε αποκρουστικό και κουραστικό, τελείως στατικό, από αυτά που μια γυναίκα εύκολα αναρωτιέται πού βρίσκει ενδιαφέρον ένας άνδρας σε αυτό το άθλημα.

Φυσικά όσο προχώραγε κι ο χρόνος, ο παπατζής υποχρεώθηκε σε δυό αναγκαστικές αλλαγές, κι ανακάτεψε πολύ την τράπουλα. Η κίνηση του να ρίξει και τον Γκαρσία μέσα, δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, οπότε η ΑΕΚ δεν είχε καμία ελπίδα. Όπως και ο Άρης βέβαια, που μαζεύτηκε πολύ, ενώ όταν έβγαινε μπροστά μάλλον το έκανε για να φάει τον χρόνο παρά για να απειλήσει ουσιαστικά. Μιλάμε για ποδοσφαιρικό ναυάγιο όσο αναφορά τα μάτια μας.

Εδώ λοιπόν τελείωσε και η σαιζόν και να έχουμε όλοι καλύτερες μέρες. Τους απολογισμούς και τις λοιπές σκέψεις, θα τις κάνουμε σε προσεχή κείμενα και με βάση και τις κινήσεις της τριετίας που εξαγγέλθηκαν ( μην γελάτε ). Προς το παρόν, ας βγάλουμε το ουφ της ανακούφισης που μας χάρισε το πιο πλήρες ρόστερ που είχαμε ποτέ, άσχετα αν ψάχνουμε για δέκα παίκτες.

Στο πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι για εμάς, αλλά όχι για τους οπαδούς, η ΑΕΚ κατέβηκε με το ακόμα πιο ενδιαφέρον 3-4-3 ( την ώρα που αμύνεσαι αυτό γίνεται 5-4-1 ) και με μπόλικο rotation. Κι είδαμε ένα πολύ ευχάριστο παιχνίδι κι από τους δυό αντιπάλους, οι οποίοι μοιράστηκαν τα διαστήματα του πρώτου μέρους σε καλή απόδοση, την κατοχή της μπάλας αλλά και τις τελικές. Χωρίς σκοπιμότητες και χωρίς χτυπήματα, είχαμε καλό θέαμα τόσο σε επίπεδο προπονητικών τακτικών όσο και παικτικών χαρακτηριστικών, όπως κι έναν πολύ καλό ρυθμό.

Αν πάρεις την ομάδα μας, μπορείς να πεις οτι τήρησε την όποια γνώση είχε για αυτό το καινούργιο σύστημα. Αμύνθηκε σωστά κι επιτέθηκε μερικές φορές πολύ οργανωμένα. Θα μπορούσε να είχε προηγηθεί με αυτόν που προσποιείται τον ποδοσφαιριστή και λέγεται Τάνκοβιτς ( ο άνθρωπος δεν κάνει ούτε για δεύτερη κατηγορία ), έδωσε το σωστό βάθος στην άμυνα της και φυσικά είχε κορυφαίο τον Σιμάνσκι καθαρά λόγω τρεξιμάτων αλλά και συστήματος. Κάποιες φορές κινδύνεψε πίσω, πιο πολύ αμυντικής αδυναμίας του Σάκχοφ, όμως τους κινδύνους τους απεσόβησε ο Αθανασιάδης όπως και η αμυντική πολυκοσμία.

Ο Αστέρας έπαιξε κι αυτός πιο ανοιχτά από τα συνηθισμένα του, όμως στην ουσία υστερούσε στο κέντρο, ενώ όταν πάτησε την περιοχή μας ήταν πιο πολύ λόγω των ατομικών χαρακτηριστικών που έβγαλαν κάποιοι Λατίνοι του. Το καθήκον του όμως το έκανε στο έπακρον, όπως και σε όλα τα μπαράζ που έδειξε μια ποδοσφαιρική υγεία.

Από την ομάδα μας, μπορείς επίσης να σταθείς και στην παρουσία του Μιτάι τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά. Η δεξιά πλευρά μας ήταν στην θεωρία πιο ενισχυμένη, με τις προωθήσεις του Μπακάκη, αλλά μάλλον έχανε σε ποιότητα σε σχέση με την αριστερή, όπου ο Μιτάι ήταν full back,  που είχαμε κάποια καλή δραστηριότητα κι από τον Αλμπάνη. Νομίζω είμαστε ευχαριστημένοι με όσα έχουμε δει φέτος, τόσο σε τήρηση συστημάτων όσο και σε αγωνιστική προθυμία. Ίσως το πιο δίκαιο αποτέλεσμα σε αυτό το πρώτο μέρος, θάταν μια ισοπαλία με γκολ.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε ίδια, όμως την ΑΕΚ να υποχωρεί λιγάκι και τον Αστέρα να παίρνει μέτρα στο γήπεδο. Δεν ήταν λόγω απόδοσης των δυό ομάδων, αλλά ήταν προπονητικές επιλογές. Οπότε ήταν ο αντίπαλος στην επίθεση και η ΑΕΚ στην αντεπίθεση. Κι είναι αλήθεια οτι είδαμε ένα καταπληκτικό τέταρτο, στο οποίο η ΑΕΚ προηγήθηκε με την πιο άρτια επιθετική προσπάθεια της και με ένα εκπληκτικό passing game, όπου ό,τι έκαναν τους έπιαναν, ενώ ισοφαρίστηκε αργότερα με μια γκολάρα του Κώτσιρα, από πλάγια θέση, που τέτοιο θα ξαναβάλει μετά από 20 χρόνια, κι ειδικά αν έρθει και στην ΑΕΚ.

Ο παπατζής γύρισε το σύστημα σε 4-3-3, βάζοντας και τον Σαρδελή μέσα, κι ελπίζω να μαντέψετε όσοι δεν είδατε το ματς, σε ποιανού την θέση. Ο ρυθμός εξακολούθησε να είναι καλός με την μπάλα να ανεβοκατεβαίνει και με το παιχνίδι εντελώς ανοικτό. Ο Αστέρας φαινόταν πιο επικίνδυνος αλλά ήταν καθαρή οφθαλμαπάτη. Δεν έκανε τίποτα το ιδιαίτερο πέραν κάποιας εδαφικής κατοχής αλλά το σίγουρο είναι οτι και η ΑΕΚ είχε χάσει την συνοχή της και δεν απειλούσε ούτε με τηλεγραφικό περιστέρι.

Φυσικά κανείς δεν κατάλαβε γιατί ο παπατζής γύρισε ξανά το σύστημα σε 3-4-3 με ένα τρομερό ανακάτεμα της τράπουλας, όπου κινδύνεψε χοντρά με όλες αυτές τις αλχημείες, στις οποίες συστατικά ήταν κι ο Κοσίδης αλλά και η κυρία Μαχαίρα. Ίσως να ήθελε κι αυτός να δει τι μπορεί να κάνει ο Γαλανόπουλος σαν μπακ, ή αν ο ΜΑΝΤΑΛΟΣ, που δήθεν είχε παίξει με ένεση πριν τρεις ημέρες, είχε γίνει καλά Ήταν ιατρικό το ενδιαφέρον του μάλλον. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς.

Όμως να μην μακρυγορούμε. Είδαμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι, ανοιχτό και καθαρό, με πολύ τρέξιμο και ταχύτητα, που όσο πέρναγε η ώρα, γινόταν και καλύτερο. Και οι δυό ομάδες θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει, όμως οφείλω να πω οτι στο τέλος μάλλον τον Αστέρα είδα καλύτερο. Όπως μέχρι τέλους είδα καλύτερο από εμάς τον Σιμάνσκι και τον Αλμπάνη, που φυσικά η αλλαγή του ήταν άλλο ένα λάθος του παπατζή. Δεν πειράζει όμως. Περάσαμε πολύ ωραία κι έχουμε και συνέχεια.

Τι θα δουν τα ματάκια μας και σήμερα; Ας πούμε τα απλά. Η ΑΕΚ κατέβηκε με 4-3-3 να παίξει με την εξ ίσου κακή ομάδα των μπαράζ. Μια ομάδα που σπαράσσεται από εσωτερικό πόλεμο και που φυσικά δεν υπάρχει ούτε καν για τους managers. Υπάρχει η δική μας; Κάπως περισσότερο αφού σαν όνομα ο εγγυητής, ίσως και μπορούσε να κάνει κάτι ακόμα.

Τέλος πάντων. Τι είδαμε στο πρώτο μέρος; Την ΑΕΚ να μην κινδυνεύει αλλά και να μην απειλεί. Την ΑΕΚ με σφιχτή οργάνωση και πλήρη τήρηση του πλάνου, αφού έπαιζε θεωρητικά για δυό αποτελέσματα. Με σχεδόν όλα τα χαφ της μέσα, να τρέχει, να μαρκάρει σωστά και να παίζει χωρίς κόμπλεξ. Φυσικά δεν είδαμε τελικές εκατέρωθεν, άσχετα αν εγώ αισθάνθηκα οτι οι υποψίες τελικών, ήταν πιο σοβαρές από την μεριά του αντιπάλου.

Όμως αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, θα πούμε οτι είδαμε μια κακοποίηση του θεάματος, έναν πολύ κακό ρυθμό χωρίς τέμπο, κι ένα ντέρμπυ, που σε πήγαινε για ύπνο. Εντάξει ήταν τακτικά αν θέλουμε να μιλήσουμε για δυό προπονητές αμφίβολους για την συνέχεια, που μπορεί όμως και νάναι εδώ βάσει ειδικών συνθηκών. Αυτό λέει το παρασκήνιο με στοιχεία. Τι λέει το προσκήνιο; Οτι καλύτερα να μην είχαμε δει αυτό το πρώτο μέρος, που ήταν βασισμένο στην αλληλοεξουδετέρωση και στον εκατέρωθεν φόβο. Να δώσω κάποιο παραπάνω credit σε μας; Ας το κάνω, λόγω οπαδισμού. Τίποτα παραπάνω, αφού ούτε διακριθέντα δεν μπορώ να κατονομάσω, που είναι καλό αυτό για την πολύ καλή ομαδική αμυντική λειτουργία του μηδέν παθητικού,αλλά κακό για μια ομάδα που την ξέραμε αλλιώς. Πολυ παλιά βέβαια.

Με άκουσαν στα αποδυτήρια; Τι έγινε ρε παιδιά στο δεύτερο μέρος; Τι παιχνιδάρα είδαμε; Τι ρυθμός ήταν αυτός; Τι ΑΕΚ ήταν αυτή για ένα μισάωρο; Που να ψάχνεις να βρεις υστερήσαντα. Που να ψάχνεις να βρεις, τι μαγικό κουμπί πατήθηκε.

Τα χαφ να ‘έχουν καταπιεί το κέντρο, και να μην αφήνουν κανένα περιθώριο στον αντίπαλο. Ο ένας καλύτερο από τον άλλο, παντού πρώτοι και παντού επί της ουσίας. Με κορυφαίο τον Μάνταλο ακόμα και σε πολυτιμότητα, και με τρομερό έμβολο τον Γαλανόπουλο. Το γκολ να είναι προϊόν συλλογικής καταπληκτικής επίθεσης και τελείωμα Μάνταλου, που θύμισε ταχύτητα εξτρέμ. Και η ΑΕΚ να επιτίθεται κατά κύματα, και να απειλεί συνέχεια, έχοντας πλήρως βραχυκυκλωμένο τον ΠΑΟ. Φυσικά κινδύνεψε χοντρά σε μια φάση, αλλά ο Τσιντώτας έκανε την απόκρουση του αγώνα.

Επιθέσεις λοιπόν τακτικές, άρτια οργανωμένες αντεπιθέσεις και πίεση. Γκολ, δοκάρι και τελικές. Μύριζε πάθος, μύριζε αποφασιστικότητα, και κυρίως μύριζε νίκη. Οι παίκτες μας είχαν κλείσει όλους τους διαδρόμους στο κέντρο και στην άμυνα μας, ενώ με τα τρεξίματα μας, συνέχεια εύρισκαν χώρους στην επίθεση για να ξεδιπλώνουν κατοχή μπάλας και κινδύνους. Ήταν σίγουρα το καλύτερο ημιχρόνιο της ομάδας μας στα μπαράζ. Ημιχρόνιο πάθους αλλά και ουσίας, που συνοδεύτηκε κύρια από παθιασμένη διάθεση για την νίκη. Κι αυτό είναι που ενδιαφέρει εμάς που αγαπάμε την μπάλα. Τα τελευταία που έγιναν με το var και το χαμένο πέναλτυ του αντιπάλου ή το γύρισμα του παπατζή σε 3-6-1, είναι λεπτομέρειες που αφορούν τις γκόμενες. Εμείς είδαμε ΑΕΚ σήμερα στο δεύτερο μέρος, νίκη σε ντέρμπυ άξια, που θα έπρεπε να ήταν λιγότερο αγχώδης . Και είμαστε χαρούμενοι και περήφανοι επιτέλους. Όλα τα άλλα που λείπουν, σαφώς και θα τα συζητήσουμε. Προς το παρόν, συγχαρητήρια.