…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Προσπάθεια-λέει-για άρση πατέντας εμβολίων. Οχι ακόμα μωρέ.Αφήστε να ψοφίσουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες. Αν ο σκοπός-όπως υποκριτικά διατεινονται- ήταν το ΄σωσιμο ζωών- (εδώ γελάμε τρανταχτά) θα έπρεπε να επιταχθούν τα πάντα,άρα ΚΑΙ τα εμβόλια. Πως απαγορεύεις την κυκλοφορία πολιτών,κλεινεις επιχειρησεις,βάζεις “λουκέτο” στην αγορά, κόβεις πρόστιμα σε “παραβάτες”,μέτρα δηλαδή πού ΟΥΤΕ εν καιρό πραγματικού πολέμου δεν πάρθησαν ποτέ και πουθενά,αλλά δεν βρίσκεις το δρόμο να υποχρεώσεις τους “Μπουρλάδες” να μοιράσουν τις “πατέντες” των “σωτήριων”-κατά τα άλλα-εμβολίων; Κουμάντο κάνει ο Μπουρλά ή ο ΠΟΥ; (γελοία ερώτηση.)

Ποσες ζωές-απο αυτές που παριστάνετε ότι θέλετε να “σώσετε” θα είχαν σωθεί αν έφταναν σε χώρες φτωχότερες τα -όποια-εμβόλια; Ποσα εκατοντάδες δις θα εξοικονομούνταν-και όποιες άλλες παρενέργειες από τα lockdowns διαρκείας-θα είχαν αποφευχθεί-αν επιτάσσονταν και οι φαρμακοτρίφτες, όπως επιτάχθηκε ή “κλειδώθηκε” κάθε άλλος τομέας με “κυβερνητική” εντολή; Γιατί να είναι με μάσκες 15 μηνες τώρα άπαντες και τα δημόσια οικονομικά να πηγάινουν 10 χρόνια πίσω-με ότι αυτό συνεπάγεται για τους πληθυσμούς- αλλά να μη βρίσκουν τον δρόμο να υποχρεώσουν τους “Μπουρλάδες” – όπως υποχρεώνουν εσένα και εμένα να μείνεις “ακίνητος” 15 μήνες τώρα; Πως επιτάχθησαν -όταν χρειάστηκε-κλινικές και γιατροί,αλλά όχι οι φαρμακοτρίφτες;
Υπάρχει εμβόλιο-α και ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΑΥΤΑ Η ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΦΟΡΕΑ,ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, ΚΡΑΤΟΣ Ή ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ; WHY? Ειμαστε ή όχι σε πόλεμο; (μαλακίες ρωτάω,αλλά έτσι για την προώθηση της κουβέντας).

(Θα θυμάστε,πριν μηνες την θρυλούμενη “μεγαλύτερη επιχείρηση Cargo στην Ιστορία της ανθρωπότητας; Την Παγκόσμια πρόκληση για τις εταιρείες Logistics για την μεταφορά εμβολίων,ακομα και με “80.000 πτήσεις από ειδικα μετασκευασμένα Jambo” και τις μυριάδες μεταφορές από courier;Τα άπειρα ψυγεία που αγοράστηκαν μη και χαλάσουν οι εκατομμυρια παρτίδες; Επεσαν τζίφρες,εγιναν κρατικά συμβόλαια, δεσμέυτηκαν από προυπολογισμούς ανυπολόγιστα ακομα δισεκατομμύρια προς τους φαρμακοτρίφτες. Ολα πήραν μποστά.Ζεστάθηκαν οι μηχανές, ετοιμάστηκαν όλα…αλλά ρε γαμώτο δεν είχαμε εμβόλια να μεταφέρουμε.Φτου…! .Μονο κάτι δείγματα με κάτι ημιφορτηγάκια που τα δείχνανε στις κάμερες να τα φυλάνε,λες και κουβαλάνε Ουράνιο 235. Μιλάμε για παγκόσμιο δούλεμα.One more time).

Υπό πολεμικές συνθήκες, η λέξη “πατέντα” δεν θά έπρεπε να ακούγεται καν. Ούτε σαν αστείο.
Ολα αυτά βέβαια ΑΝ ζούσαμε στον ιδεατό κόσμο της “σωτηρίας” και της “ελευθερίας” που κάποιοι πονηροί έκαναν “σημαία” και που αρκετοι αφελείς πιστεύουν.. Εγώ ξέρω μέρικά άλλα λάβαρα: ΚΟΝΟΜΑ,ΣΥΜΦΕΡΟΝ,ΑΠΛΗΣΤΙΑ, ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ,ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΙΣΜΟΣ,ΚΑΠΗΛΕΙΑ. Και έιναι λάβαρα διεθνώς αναγνωρίσιμα. Από την εποχή των σπηλαίων.Δεν χρειάζονται μετάφραση ή επεξήγηση.

Στα αλήθεια “ψήνεσαι”,ότι αυτοί που ξεκινουν κανονικούς πολέμους με γελοίες επιφάσεις, ξεκληρίζουν πληθυσμούς,στραγγαλίζουν οικονομικά κράτη ολοκληρα,διατηρούν στη λάσπη και τη φτώχια εκατομμύρια σύγχρονους “σκλάβους”, “σκάβουν” περιοχές και “ξεριζώνουν μυριάδες,προκαλούν χαώδεις καταστάσεις,δημιουργούν ορφανά και πρόσφυγες,ξεπατώνουν τον πλανήτη στο σκουπίδι και στο δηλητήριο,”ψήνεσαι” ότι αυτοί οι τύποι,τίναξαν τις οικονομίες των χωρών τους στον αέρα,ρήμαξαν τους προϋπολογισμούς και τα ΑΕΠ τους, για να “σώσουν” γέρους-αρρώστους οι οποίοι-κατ εκείνους- όχι μονο δεν εισφέρουν και δεν παράγουν,αλλά είναι κοστοβόροι στο σύστημα;

“Ψήνεσαι” ότι ξεκίνησαν κάποιον “πόλεμο” κάτα κάποιου “ιού”- που σπρώχνει στον τάφο βαριά άρρωστους 80χρονους,- για να “σωσουν κόσμο”, μέσω ιδιωτικής κονόμας; Εγώ δυσκολέυομαι. Οχι γιατί είμαι “άρρωστα καχύποπτος” αλλά γιατί η παραπάνω ιδεατή εικόνα -όσο ανακουφιστική και αν παρουσιάζεται-συγκρούεται με την
σκληρή πραγματικότητα που γνωρίζουμε μέσω της Ιστορίας. Της απότερης και της σύγχρονης. (αλλάζει κάτι στον “πούστη” του 4ου, του 16ου ή του 21ου αιώνα; Γιατί εγώ διαφορά δεν βλέπω.
Οταν πιστεύεις ότι κάποιος serial killer μετά απο ηλεκτροσόκ “αποθεραπεύτηκε και συμμορφώθηκε και εντάχθηκε κοινωνικά και ότι μπορεί να διατελέσει ακόμη και πρόεδρος σε σχολικό συγκρότημα,τότε μάλλον χρειάζεσαι ο ίδιος ηλεκτροσόκ)

Είναι ρομαντικό να το πιστεύεις,αλλά παράλληλα προσβλητικό για την νοημοσύνη. Πολλοί δεν κατάλαβαν την έκφραση “είμαστε σε πόλεμο”. Δεν εννοούν αυτό που νομίζετε παιδιά.Ισχύει το μέγιστο: Ο θάνατός σου η ζωή μου. Στον -κάθε- πόλεμο,συγκρούονται συμφέροντα. ΜΟΝΟΝ. Και κάθε πόλεμος έχει απώλειες. Εχαψες ότι γίνεται-κάποιος- “πολεμος” κατά-κάποιου-“κορωνοϊού”;
Τον πολεμο των συμφερόντων τον βλέπεις;
-“Φυσικά”.
– Ε, ΜΟΝΟ αυτός υπάρχει

Γενικά: Δεν υπάρχουν “ζωές για σώσιμο”. Υπάρχουν μονο ζώες για “χάσιμο”. Υπάρχει μονο φρέσκο και μπαγιάτικο κρέας (νέοι και γέροι). Υπάρχουν μονο ζωντανοί μελλοθάνατοι. Υπάρχει ΜΟΝΟ ο ατομισμός και η κονόμα. Υπάρχει μονο το κρεοπωλείο “Η Γη”, με τα σφαχτά από τη μία στα τσιγκέλια και απο την άλλη τα αμέριμνα ζωντανά όλα – δυνητικά- υποψήφια για το τσιγκέλι. Δεν υπάρχει κανένας “πόλεμος” και καμιά “Εξοδος” και καμιά “Ελευθερία”,ούτε “Freedom” και κάποια άλλη μαλακία που ακούμε σήμερα,όπως κατά τους αιώνας ακούγονταν γελοίες επιφάσεις και βαρύγδουπες εκφράσεις, με μόνο στόχο το -όποιο-εφήμερο κέρδος και ΜΟΝΟΝ αυτό.

Γενικά,δεν υπάρχει Σωτηρία. Εκτός από το ομώνυμο νοσοκομείο. Που και αυτό ονομάστηκε έτσι,γιατί εκεί νοσηλεύονται τελευταία στάδια καρκίνων και άρα δίχως καμιά σωτηρία. Δηλαδή πολύ απλά είναι μια ευχή. Μια φενάκη.
Δεν υπάρχει ειδυλιακός κάμπος. Ουτε επίγεια Ηλίσια Πεδία.Υπάρχουν αιγοπρόβατα που βελάζουν και αναχαράσουν βαριεστημένα στον μικρόκοσμό τους,πριν επέλθει το έτσι κι αλλιώς αναπόδραστο τέλος. Αλλοι “πόλεμοι” θέλουν πολλά κατσικάκια “γάλακτος” για σχάρα,νεους δηλαδή, άλλοι πάλι,θέλουν γριες γίδες για βράσιμο,γερόντια δηλαδή.
Δεν υπάρχει κάποιο είδους “σώσιμο”. Είναι λέξη και έννοια ασύμβατη. Ατοπη.Απολύτως φαντασιακή. Εν τέλει Αφύσικη.

Υπάρχει μόνο γρήγορο ή αργό τέλος. Και τί μπορεί κανείς να κερδίσει από τον-όποιο-χαμό του άλλου.Τι όφελος ατομικό θα προκύψει από την κοινωνική, την οικονομική ή και φυσική εξόντωση τρίτων.
Υπάρχει μόνο η ταμειακή μηχανή του χασάπη. Και ο χασάπης φυσικά. Που κι αυτός τον ίδιο δρόμο θα πάρει. Αυτόν της μη “σωτηρίας”. Απλά ελπίζει-αφού είναι αναπόφευκτα- τα τέλη της ζωής ημών, να είναι ανώδυνα ανεπαίσχυντα και ειρηνικά.Εις βαθύ γήρας.
Λες και έχει κάποια διαφορά.
“Σημερον εμού,αύριον ετέρου, ουδέποτε τινός”.

Υ.Γ: Στο άϋλο κόσμο, οι πιο πρακτικοί άνθρωποι είναι οι φιλόσοφοι. Στην απτή πραγματικότητα, οι πιο φιλοσοφημένοι άνθρωποι είναι οι κερδοσκόποι.

Τι να πρωτοπείς για το σημερινό πρώτο μέρος; Να πεις οτι είδαμε μια ματσάρα, που τα είχε όλα εκτός από γκολ; Να πεις οτι είδαμε ένα άκρως ανδρικό παιχνίδι, βγαλμένο από τα παλιά; Να πεις για την τρομερή αποφασιστικότητα της ομάδας μας; Ό,τι και να πεις, πάλι κάτι θα ξεχάσεις.

Ήταν ένα 3-5-2, στο οποίο θα μπορούσες να πεις οτι δεν υστέρησε κανένας. Οτη η ΑΕΚ έκανε ένα φοβερό παιχνίδι στην ανασταλτική της λειτουργία, με πολύ ψηλό πρεσάρισμα, με ασφυκτικό χτύπημα στο κέντρο και με έγκαιρες επεμβάσεις κοντά στην περιοχή της. έτρεξε πάρα πολύ, έβγαλε ψυχή, δύναμη κι αποφασιστικότητα, και φώναζε οτι ευτυχώς έλειπε ο Μάνταλος.

Μπορεί κορυφαίους να λέμε τον Σάκχοφ, τον Γαλανόπουλο, τον Αλμπάνη και τον Σβάρνα, όμως στην ουσία αυτοί υπερτερούσαν σε ποιότητα για να βγάλουν το κάτι παραπάνω. Όλοι ήταν καλοί, φυσικά με εξαίρεση τον Ντατσένκο – δεν έχω ξαναδεί τόσο άχρηστο μπακ – κι όλοι ήταν απόλυτα προσηλωμένοι στο σύστημα και στην υπομονή που έπρεπε να επιδείξουν απέναντι στον ΠΑΟΚ, που ήταν απόλυτα παθητικός, κι έψαξε κάτι σε δυό αντεπιθέσεις. Σε όλα τα υπόλοιπα ήταν κάτω του μηδενός, χωρίς κατοχή μπάλας και χωρίς δυνατότητα να ελέγξει έστω τον ρυθμό.

Τον ρυθμό, που μας κράτησε με κομμένη την ανάσα. Φυσικά βλέπαμε πάλι το πού υστερούσαμε, αλλά παράπονο δεν υπάρχει. Αυτούς έχουμε, αυτό μπορούν να παίξουν στο μάξιμουμ, και σήμερα το έκαναν. Γκολ δεν βάλανε διότι αυτό χάθηκε στις λεπτομέρειες. Στα πολλά πόδια στην αντίπαλη περιοχή, στην θυσία του συστήματος που δεν μπορούσε να πάρει κι άλλο πλάτος, στον μονομερή εγκλωβισμό του Αλμπάνη. Στις κάποιες φορές που σε θέση βολής, δεν βρέθηκε γκολτζής.

Όμως οι δυνατές μονομαχίες είτε στην γη είτε στον αέρα, έδιναν κι έπαιρναν. Το παιχνίδι ήταν στα όρια του πολύ σκληρού, με πολύ πάθος εκατέρωθεν, πολλές δυνατές μονομαχίες και με λίγες τελικές. Όλες όμως επικίνδυνες, με πιο πολλές τις δικές μας. Χονδρικά, όπως προείπα, ήταν ματσάρα, ντερμπάρα, με την ΑΕΚ καλύτερη, αλλά όχι με τα κατάλληλα όπλα για να το έχει αποδείξει με κάποιο γκολ.

Το δεύτερο μέρος ήταν ένα βατερλώ. Και μια σκληρή απάντηση στον Μελισσανίδη για την ποιότητα των παικτών που υπάρχουν. Ο ΠΑΟΚ ευτύχησε να έχει τον Ουάρντα, που με την είσοδο του στην μεριά του Ντατσένκο, ξεπάτωσε την ΑΕΚ. Το να σου βάζουν δυό γκολ σε τρία λεπτά από την μεριά που όλοι ξέρουν οτι δεν υπάρχεις, είναι και λάθος προπονητικό. Ο αφελής παπατζής λοιπόν, απλά έφαγε την φόλα και η τελετή έλαβε τέλος. Γιατί είναι προπονητικό λάθος; Διότι βλέπεις οτι ο παίκτης αυτός δεν σε έχει βοηθήσει πουθενά επιθετικά στο πρώτο μέρος. Βλέπεις την αλλαγή και τι περιμένεις; να μάθει μπάλα ξαφνικά;

Αφού λοιπόν φάγαμε τα δυό γκολ, ο παπατζής τιμώρησε τον Γαλανόπουλο και σκόρπισε την ομάδα με ένα της πλάκας 4-3-3, στο οποίο συμμετείχε και κάποιος Τάνκοβιτς. Δεν μιλάμε πλέον για παιχνίδι. Οι παίκτες μας πλέον θυμήθηκαν οτι δεν έχουν κανένα κίνητρο μέχρι την Κυριακή – που λέει ο λόγος – και σταμάτησαν. Έπαιξαν οριζόντιο ποδόσφαιρο, άναρχο, δεν κέρδισαν ούτε μία κόντρα, δεν πέρασαν ούτε μία ντρίπλα, και δεν απείλησαν πουθενά. Αντιθέτως κινδύνεψαν σε δυό τρεις περιπτώσεις.

Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε ομαδάρα, έκοβε πανεύκολα, αμυνόμενος σωστά και βγαίνοντας όποτε ήθελε μπροστά. Τα πάντα του βγαίνανε και λογικά, ενώ η ΑΕΚ ήταν σαν την απατημένη Κατίνα που ημίγυμνη κυκλοφορούσε στην γειτονιά και ζήταγε συμπόνοια. Ειδικά τα πλάγια μπακ της που δήθεν έπαιρναν κατάλληλες θέσεις, έκαναν διαγωνισμό ποιός θα πετύχει πιο πολλές φορές αντίπαλο και δεν θα περάσει η σέντρα τους. Ξέρετε, η χαμηλή ποιότητα όταν δεν της βγει ο αγώνας και της στραβώσει, πιάνει ολοκληρωτικό πάτο. Κι εκεί έρχεται ένα χέρι συμπόνοιας από κάποιον γείτονα. Αυτός σήμερα ήταν το var, αφού ο μετριότατος διαιτητής σήμερα, δεν είδε μπροστά του αυτό το πέναλτυ, όπως δ4ν είχε δει και στο πρώτο μέρος την κόκκινη στον αράπη του αντιπάλου.

Όμως αυτά είναι λεπτομέρειες. Η τραγωδία του δεύτερου μέρους, μας προσγείωσε στην πραγματικότητα, που είναι ακόμα πιο οδυνηρή αν σκεφτούμε τα αποτελέσματα των άλλων αγώνων. Ή μήπως όχι; πρέπει να βγει ο Μελισσανίδης στην Ευρώπη; έστω σε αυτά Τίρανα; Μήπως πρέπει να γίνουμε ακόμα πιο κυνικοί με το δούλεμα που μας κάνει; Όχι ρε φίλε. Κάτσε εδώ μέσα και φτειάξε το γήπεδο. Μπάλα βλέπουμε εμείς, το γήπεδο θα το δούμε μια φορά και τελειώσαμε. Τι είμαστε, καθυστερημένοι να πηγαίνουμε και να το βλέπουμε συνέχεια; Δεν πάμε στο γήπεδο για το γήπεδο. Στο γήπεδο πάμε για να δούμε μπάλα και την ομάδα μας. Όπως και το σπίτι μας το φτειάχνουμε όμορφο για να πηδάμε γκόμενες, όχι να τους το δείχνουμε.

Με τις υγείες σου…..

1^η Μαΐου 1886. Σικάγο. Οι εργαζόμενοι κατεβαίνουν σε απεργία. Μαζική, ενωμένη, αμερικανική. Δηλαδή επαγγελματική. Κύριο αίτημά τους, το 8-ωρο της καθημερινής εργασίας. Εκατοντάδες χτυπιούνται με την αστυνομία, που υποκινείται από τους εργοδότες. Η ανεξάρτητη αμερικανική αστυνομία χτυπάει εργαζομένους. Αποτελέσματα των συγκρούσεων: Δεκάδες νεκροί, Αμερικανοί εργάτες.

Παρίσι 1889. Παγκόσμιο εργατικό συνέδριο. Όλες οι διεθνείς εργατικές οργανώσεις εκεί. Μάζωξη για τα εργατικά δικαιώματα των εργαζομένων. Δηλαδή, πρακτικά, την προστασία τους έναντι των αφεντικών. Τι βγήκε; Μια παγκόσμια γιορτή: Η εργατική Πρωτομαγιά. Οι ημερομηνίες που προτάθηκαν ήταν η 18/3, η 14/7 και η 21/9.Διάφορα γεγονότα είχαν γίνει τις ημερομηνίες αυτές. Καμία ημερομηνία από αυτές δεν προκρίθηκε.

Η ‘εργατική ένωση’  της Αμερικής επέβαλε τον εορτασμό της ημέρας των εργαζομένων , την 1^η Μαΐου. Σε ανάμνηση των γεγονότων και κύρια των πολλών νεκρών του Chicago. Mάλιστα. Η κακιά πλανηταρχία, έστω και για την πλάκα της, έδειξε στους υπόλοιπους παγκόσμιους εργαζόμενους , το δρόμο. Της αντίστασης, της διεκδίκησης, και κυρίως της σωστής και τίμιας αντιπαράθεσης αλλά…μόνο μέσω της εργασίας.

Οι υπόλοιποι ευρωπαίοι σύνεδροι γέλασαν και κορόιδεψαν τα αμερικανάκια. Και κράτησαν για τον εαυτό τους δύο πράγματα: Την αργία της γιορτής και τα δικαιώματα των εργαζομένων σαν εξέλιξη της αμερικανικής διεκδίκησης. Δηλαδή της δικαίωσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, μέσω όμως των πλήρως αποδεδειγμένων υποχρεώσεών τους. Της σκληρής δουλειάς, της απρόσκοπτης παραγωγής και της έλλειψης χωροχρόνου για τον τεμπέλη.

Ναι, αυτό ήταν και είναι η Αμερική. Πολύ  σκληρή σε θέματα  εργασίας, όμως και πολύ δίκαιη στην αναγνώριση της αξίας και πάρα πολύ απλόχερη στο μέτρο ανταμοιβής της προσφοράς. Δηλαδή στο χρήμα για να βελτιώσεις το βιοτικό σου επίπεδο και στην ελευθερία να αναρριχηθείς όπου θέλεις. Οι βλακείες του τύπου ότι αν δουλεύεις δεν σκέφτεσαι, δεν ταιριάζουν εδώ. Το  αμερικανικό όνειρο, πρακτικά είναι το όνειρο του ανθρώπου που εργάζεται σκληρά, μεθοδικά, υπεύθυνα και έξω από κόμματα. Που πιστεύει ότι θα κερδίσει αυτός αλλά και η πατρίδα του. Ο τεμπέλης στην Αμερική δεν έχει θέση. Ο τεμπέλης βρίσκεται εκεί που υπάρχει ισχυρό κομματικό στοιχείο. Και η τεμπελιά γίνεται πονηράδα εκμετάλλευσης του διπλανού εργαζομένου. Και βέβαια παραοικονομία. Και δήθεν δημοκρατικό δικαίωμα και δήθεν σκέψη και δήθεν πολιτική κρίση.

Σίγουρα όμως  έχθρα για την πατρίδα και στην καραπαπάρα μας το κράτος, και η πολιτεία, και η σωστή δήλωση φόρου, που ούτε καν σαν σκέψη δεν περνάει απ΄ το μυαλό του Αμερικανού ή και του Ελβετού ακόμα, αν μιλάμε για Ευρωπαίους. Γιατί;  Επειδή έχει κράτος δικαίου; Μα  αυτός το έφτιαξε, καραγκιόζηδες. Δεν  του ήρθε από τον Άρη ή την Ανδρομέδα.

Ο σωστός εργαζόμενος ξέρει. Θέλει αφεντικά να φτιάχνουν δουλειά και αυτός να την βγάζει. Φυσικά θέλει δικαιώματα, δηλαδή καλές  συνθήκες εργασίας, ίσες ευκαιρίες, ασφάλιση, αναγνώριση, σεβασμό και τιμή και ηθική δικαίωση πέραν των χρημάτων. Για  να τα έχει αυτά όμως, μαθαίνει και τις υποχρεώσεις του. Αυτές είναι το όπλο του εργαζομένου.

Και αυτές τιμάει κυρίως, με τη γνήσια καπιταλιστική γιορτή της πρωτομαγιάς. Δεν έχει σχέση η γιορτή αυτή με κομμουνισμούς ή σοσιαλισμούς. Το λέει η ιστορία. Η γιορτή αυτή αναγνωρίσθηκε από τα κόκκινα καθεστώτα μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Στην Ελλάδα τι έχουμε; Kαπέλωμα του εργαζομένου από την αριστερά. Κόκκινες σημαίες του κομμουνισμού. Δεξιός εργαζόμενος δεν υπάρχει. Ρε ξυπνήστε. Το εργοστάσιο έκλεισε. Η  αντιπροσωπεία γιατί είναι ανοιχτή ακόμα;

Και όλοι ένοχοι. Η κυβέρνηση, οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι που θέλουν να δουλέψουν. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει εργατική πρωτομαγιά. Υπάρχει αεργική, κομματική γιορτή του τεμπέλη. Με μεγάλη διαφορά, ο χειρότερος παγκόσμια εργαζόμενος είναι ο Έλληνας. Μόνιμα αδικημένος οικονομικά, ο δήθεν πιο έξυπνος και πιο άοκνος. Να προσποιείται  τεράστιο ενδιαφέρον για το έργο και η χώρα με τέτοια στελέχη, 200 χρόνια πίσω. Η χώρα με τις λιγότερες αργίες και τις λιγότερες εργάσιμες ταυτόχρονα. Πώς γίνεται αυτό; Όλα γίνονται στην Ελλάδα .

Λαμπράκη, Μπελογιάννη σηκωθείτε από τον τάφο σας  και μιλήστε. Αμάν πια με το καπέλωμα των εργασιακών δικαιωμάτων από το κομμουνιστικό κόμμα που μάχεται. Για ποιο πράγμα μάχεται; Υπήρχε κανένα δικαίωμα στον κομμουνισμό; Μόνο υποχρεώσεις, αφαίμαξη και εργατικές πολυκατοικίες. Υπάρχει ελπίδα στον καπιταλισμό; Mεγαλύτερη ίσως.

Το σίγουρο πάντως είναι, ότι σε καπιταλιστικό σύστημα ο λαός μπορεί να διαφωνεί αλλά δεν είναι μαλάκας και άφωνος. Εξ ΄ άλλου υπάρχει και το γνωστό ρητό : Κομμουνιστής είναι αυτός που διαβάζει Μαρξ και Στάλιν. Καπιταλιστής είναι αυτός που καταλαβαίνει Μαρξ και Στάλιν.

Καλή Πρωτομαγιά!!!

Με το ίδιο σύστημα κατέβηκαν οι δυό ομάδες. 3-5-2 με την θεωρία να λέει οτι θα θέλανε να παίξουν στον τελικό. Στην πράξη όμως , κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να καταλάβει το γιατί. Μια πράξη τελικά, που έδειξε στο πρώτο μέρος οτι ο ΠΑΟΚ το ήθελε πιο πολύ. Αν το πάρουμε από την στατιστική, θα δούμε οτι έκανε τρεις πολύ επικίνδυνες τελικές, ενώ εμείς καμία.

Αν το πάρουμε με βάση αυτά που είδαμε, θα πούμε οτι το παιχνίδι δεν βλεπόταν. Οι δυό ομάδες ήταν απίστευτα μπλοκαρισμένες στον χώρο του κέντρου. Ο ΠΑΟΚ βρήκε τις επικίνδυνες στιγμές του όταν κατώρθωνε κι έβγαινε στα πλάγια, ενώ η ΑΕΚ όταν το έψαξε από εκεί, χωρίς εξτρέμ και με δύο άτολμα μπακ χαφ, δεν έκανε τίποτα.

Η ΑΕΚ όμως είχε και κάκιστη ανάπτυξη. Ήταν αργή, νωθρή, προβλέψιμη στα όρια της απογοήτευσης. Είχε τέσσερις χειριστές μπάλας μέσα, κι αυτοί δεν μπορούσαν να χειριστούν ούτε καν τα λάθη τους. Τόσα αβίαστα λάθη, είχαμε καιρό να δούμε. Και τέσσερις χειριστές μέσα, που να μην ξέρουν πώς να επιτεθούν, το έχουμε ξαναδεί και μοιραία έχουμε τα συμπεράσματα μας οτι η ομάδα αυτή δεν έχει καθόλου χαφ με ποιότητα, με δύναμη και με φαντασία.

Το αποτέλεσμα λοιπόν ήταν μια κλωτσοπατινάδα με τους πάντες αόρατους. Μπορώ να ξεχωρίσω τον Τσιγκρίνσκι που έδειχνε ηγετικός στην άμυνα και τον Τσιντώτα που κράτησε το μηδέν παθητικό με μια φοβερή απόκρουση που έφερε και τον τραυματισμό του. Όλα τα υπόλοιπα ήταν στα επίπεδα του μηδέν. Στα επίπεδα του ενδιαφέροντος δηλαδή που έφεραν και μας. Στα επίπεδα που όταν κατεβαίναμε από τον άξονα, πέφταμε πάνω σε πολυπρόσωπη άμυνα. Όταν δε πηγαιναμε απότα πλάγια, ο αντίπαλος φρόντιζε να έχει ξεμαρκάριστους αυτούς που με την μπάλα δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Ήταν μια κουραστική διαδικασία να βλέπεις αυτό το πράμα και να το συγκρίνεις με την λειτουργία της Σταύρωσης. Απείρως πιο ενδιαφέρουσα ήταν η εκκλησία.

Στο δεύτερο μέρος είχαμε ανατροπές. Οι ομάδες ξεκίνησαν ίδια με το πρώτο και στην ουσία δεν άλλαξε τίποτα σε μπάλα, σε νοοτροπία και σε στόχους. Για είκοσι λεπτά τα πάντα ήταν νεκρά με τον ΠΑΟΚ σαφώς πιο επικίνδυνο αλλά κι ανίκανο να τελειώσει την πρόκριση. ΄Εύρισκε πιο εύκολα τους χώρους, αλλά από ανικανότητα κι από διστακτικότητα, δεν ολοκλήρωνε τίποτα. Κορυφαία του στιγμή ήταν που δεν μπόρεσε να σκοράρει ούτε από το σημείο του πέναλτυ.

Τότε λοιπόν, ο παπατζής έβαλε δυό εξτρέμ μέσα και η ΑΕΚ έφερε τα πάνω κάτω. Η ομάδα μας κυριάρχησε στο γήπεδο, έβγαλε μαχητικότητα και ουσία στην κατοχή της μπάλας, ξεπέρασε σε κόρνερ τον αντίπαλο , και του έβαλε κι ένα γκολ, ζητώντας την παράταση ( ! ). Έκπληξη ήταν αυτό για μένα, όμως γράφω τι είδαν τα μάτια μου. Που έβλεπαν όχι κάτι το σπουδαίο σε επίπεδο τεχνικής αλλά σαφώς έναν καλύτερο ρυθμό κι ένα μεγαλύτερο πάθος. Χωρίς βέβαια να πιστεύω στην πρόκριση αφού η άμυνα μας ήταν εντελώς ανοικτή στις προκλήσεις, και δεν είχε εκμεταλλευτεί το σάστισμα του αντιπάλου.

Πάνω από όλα όμως, είχε ολοκληρώσει την αποστολή της ψυχικά. Τεμπέληδες και μικροί παίκτες, τι να πάνε να κάνουν κόντρα στον Ολυμπιακό, και για ποιό λόγο να παίξουν ένα παραπάνω παιχνίδι; Δεν έφαγε σήμερα κάποια συντριβή, αλλά αντιθέτως έβαλε και γκολ, και δήθεν προσπάθησε μέχρι τέλους. Προσπάθησε δηλαδή όπως προσπαθεί ένας δημόσιους υπάλληλος, μία ώρα πριν αρχίσει ένα εορταστικό τριήμερο. Στο γραφείο είμαι μεν, αλλά δεν σηκώνω τηλέφωνα και δεν δέχομαι επισκέψεις. Οπότε αφού καλμάρισε τους οπαδούς – ναι ο Κετσετζόγλου θα δει πάλι σημεία βελτίωσης – έφαγε το γκολ που έπρεπε, κι επειδή πάντα υπήρχε η περίπτωση να προκριθεί κατά λάθος με κάποια δεύτερη στραβοκλωτσιά, έφαγε κι ένα δεύτερο. Εμείς με την ισοφάριση είχαμε απαλλαγεί από το μαρτύριο της πιθανής παράτασης, ενώ ξέραμε τι θα συμβεί αργότερα όταν στο γήπεδο μπήκε ο Ντατσένκο κι ο Κοσίδης. Δήθεν ήταν παίζω τα ρέστα μου. Πραγματικά όμως ήταν, αυτό που είδαμε. Τρελοί είμαστε να πάμε στον τελικό;

Εύχομαι καλή Ανάσταση σε όλους για φέτος, όπως και στην ομάδα μας για κάποτε.

Πεντάδα λοιπόν σήμερα, Κυριακή των Βαίων, στο αγαπητό τηγάνι. Στην σκιά της τρομερής μεταγραφής του αδερφού του Γκαρσία, που προκύπτει ποδοσφαιρική οικογένεια, ενώ αποκαλύπτει τελικά, οτι ο εγγυητής έχει μάτια παντού και παρακολουθεί ακόμα και εσωτερικά οικιακά ποδοσφαιρικά διπλά. Πολύ δουλειά ο άνθρωπας….

Το πρώτο μέρος ήταν μια κακοποίηση της μπάλας. Δεν φταίει σε αυτό η ΑΕΚ βέβαια. Κάτω από το βάρος της πρόσφατης πεντάρας, τι να έκανε; Να δώσει χώρο, χρόνο και μπάλα στον αντίπαλο και να παίξει για να μην συντριβεί. Μπορεί και να έψαχνε κάποια αντεπίθεση ίσως, αλλά με τέτοιους λιγόψυχους επιθετικούς σήμερα, δεν θα μπορούσες και να αισιοδοξείς ιδιαίτερα.

Ο αντίπαλος λοιπόν, ήταν κακός στην ανάπτυξη. Ήταν αργός και προβλέψιμος, χωρίς γρήγορες εναλλαγές της μπάλας και χωρίς εκμετάλλευση της παθητικής άμυνας της ΑΕΚ. Μια άμυνα που ξεκίναγε στον χώρο του κέντρου κυρίως, κι εντεινόταν καθώς βλέπαμε την περιοχή της. Επιθετικό πρεσάρισμα δεν υπήρχε, όμως αυτό το κλείδωμα των χώρων, παρά την συντριπτική κατοχή υπέρ του ΟΣΦΠ, τον έκανε φλύαρο και άνευρο.

Από την άλλη μεριά, εμείς εξαντλούμασταν στο να βγει η μπάλα μπροστά αφού την είχαμε γλυτώσει, και να κοιτάμε το ρολόι. Δείγμα της νευρικότητας ήταν τα γελάκια των παικτών μας, που πίστευαν οτι έκαναν το σωστό αλλά ο κακός διαιτητής δεν τους άφηνε. Όταν μάλιστα η μπάλα έβγαινε μπροστά, στην ουσία ο καθένας έψαχνε να απαλλαγεί από αυτήν, κάνοντας έναν διαγωνισμό χωρίς διαιτησία : Ποιός θα κάνει το μεγαλύτερο λάθος. Σε αυτό το πρώτο μέρος που είχαμε κορυφαίο τον Μάνταλο ( έκανε κι ένα σουτ επιτέλους ) και πολύ τρεχαλατζήδες τον Σιμάνσκι και τον Γαλανόπουλο. Και βέβαια φώναζε η κατάσταση για εκμετάλλευση του κενού χώρου που άφηνε ο  αντίπαλος από κάποιον με την ταχύτητα του Γκαρσία. Σε αυτό όμως το κακό μέρος, είχαμε και τρία γκολ που ακυρώθηκαν από το var.

To δεύτερο μέρος ξεκίνησε με τον Μαρτίνς να κάνει διορθώσεις και τον δικό μας να απολαμβάνει το έργο του. Ο αντίπαλος ξεκίνησε φουριόζος, ανέβασε ταχύτητα κι έλιωσε την ΑΕΚ για ένα τέταρτο. Ό,τι δεν είχε κάνει στο πρώτο μέρος, το έκανε σε δεκαπέντε λεπτά. Κατοχή χωρίς φλυαρία, αυτοματισμούς και πάτημα στην περιοχή μας. Την γλυτώσαμε με ένα γκολ μόλις και με κάποιες τελικές. Τον σταυρό μας κάναμε δηλαδή μέσα στην απόγνωση του πιο πλήρους ρόστερ που είχαμε ποτέ, που δεν φάγαμε κι άλλα, αλλά και που βλέπαμε καλύτερο παιχνίδι.

Και κάπου εκεί, και πάνω που ο αντίπαλος φρενάριζε την τακτική του επίθεση, μετά τον Γκαρσία που είχε ήδη μπει, ο παπατζής έβαλε δυό φρέσκα χαφ, στέλνοντας τον Μάνταλο σέντερ φορ αντί του μακράν χειρότερου σήμερα Ιρανού, ελπίζοντας κι αυτός να μην συντριβεί και σήμερα. Κι έβλεπες και μέσα στο γήπεδο την διαφορά ποιότητας των παικτών, που όμως δεν ήταν τόσο στα κασέ, όσο στην διάθεση, στο πάθος και στα τρεξίματα. Με το μοτίβο πάντα ίδιο : Η ομάδα μας στην αντεπίθεση και προς θεού, μην ξεφτιλιστούμε κι εμείς πάλι. Μας αρκεί ο εγγυητής, που είπε μαμά στο μαιευτήριο.

Και μπορώ να πω οτι η ΑΕΚ σήμερα άγγιξε την τελειότητα του στόχου της. Διότι αφού γλύτωσε με την βοήθεια του Θεού κάποια γκολ, έκανε και κάποια σουτ εκτός περιοχής. Κυριότερα την ώρα που αισθανόταν οτι δεν επαρκεί ο χρόνος για να φάει πιο πολλά γκολ, κι άρα ήταν απαλλαγμένη από το άγχος . Κάτι το οποίο καταγράφεται στα υπερ της, διότι έχουμε που έχουμε αθλητικά θέματα, είναι ανάγκη να αποκτήσουμε και ψυχολογικά; Και ποιός θα τα λύσει; Ο Κονέ που πήγε στην Ολλανδία για να βρει προπονητικά κέντρα; Τι να τα κάνει το ρόστερ αυτά; Αυτό είναι ικανό να ζητήσει άδεια ανάπαυσης επειδή θα το βάλουν σε αεροπλάνο. Μια χαρά είναι να κάνει προετοιμασία στα Σπάτα και να παίξει κανά φιλικό με την ισοδύναμη Τριγλία Ραφήνας. Το μαρτύριο του σήμερα ολοκληρώθηκε με ένα λάθος του παικταρά Ρουμάνου, που έγραψε στην ιστορία : 2-0 αντί για συντριβή.

Παιχνίδι με Ευρωπαϊκό ενδιαφέρον το αποψινό, μιας και κρινόταν (εν πολλοίς) μια θέση στην Ευρώπη καθώς με νίκη ή με ισοπαλία της ΑΕΚ ξεκαθάριζε το τοπίο υπέρ της, ενω με νίκη υπέρ του ο Παναθηναϊκός έμπαινε ξανά στην διεκδίκηση της θέσης.

Τελικά η ανυπαρξία των δυο ομάδων (και των προπονητών τους) οδήγησε σε ισοπαλία την οποία προφανώς επεδίωκε απο την αρχή ο Χιμένεθ, και σαν κλασσικός Γκαστόνε την πήρε στο ’92.

Η ΑΕΚ μπήκε πιο ζωηρά στο παιχνίδι και προσπάθησε να δημιουργήσει με προσωπικές ενέργειες κάποιων παικτών, όμως όλες έμειναν ημιτελείς γιατί μπροστά είχες Ολιβέιρα που μέχρι να καταλάβει τι ήθελε να κάνει έβγαινε άουτ μαζί με τη μπάλα. Ο Γκαρσία (χαμένος εδω και 3 μήνες) να μη μπορεί να περάσει ούτε έναν αντίπαλο, ο Αλμπάνης να είναι ο Αλμπάνης και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η μπάλα να καταλήγει στον Γαλανόπουλο που θύμισε Μπακασέτα σουτάροντας απ’όπου μπορούσε χωρίς να βρίσκει εστία.

Τελικά η ιστορία επαναλήφθηκε και η ΑΕΚ (που μέχρι το ’36 κινδύνεψε ελάχιστα) έφαγε γκολ σε μια ανύποπτη φάση.

Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη, ο Παναθηναϊκός είχε την καλή ψυχολογία, έκανε καθυστερήσεις και άφησε τον έλεγχο της μπάλας στην ΑΕΚ που δεν ήξερε τι να κάνει και  γυρνούσε γύρω-γύρω χωρίς ουσία. Ημιτελείς προσπάθειες, νεύρα μεταξύ των παικτών και αρκετό ξύλο.

Μια απο τα ίδια και στο Β’ ημίχρονο, ενα-δυο σούτ που αποκρούστηκαν απο τον Διούδη, κάποια στημένα που δεν μας έδωσαν σοβαρές φάσεις και μερικές κίτρινες κάρτες.

Η ΑΕΚ προσπαθούσε να βρεί τρόπο να απειλήσει και όταν πέρασε στο παιχνίδι ο Κρίστιτσιτς κάπως βελτιώθηκε η εικόνα ως προς την ανάπτυξη, και η πίεση στον αντίπαλο έγινε μεγαλύτερη. Παρόλα αυτά οι καλές φάσεις ήταν ελάχιστες καθώς ο Καρίμ είναι σε κακή κατάσταση (και οχι μόνο αυτός φυσικά).

Έτσι στο ’92 μετά απο σέντρα του Μαχαίρα ο Γκαρσία με κεφαλιά πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης, και απο αύριο θα βαρεθούμε να διαβάζουμε “πάρτε του παίκτες και αφήστε τον να φτιάξει ομάδα”. Και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα.

Και ενα ωραίο τρολάρισμα για τους εμπνευστές της Λίγκας απο τα LIDL.

Aπο χτες όποιος περνάει τους ρίχνει και απο μια καρπαζιά

To ψέμα όταν “εργαλειοποιηθεί” μπορεί να αποφέρει “οφέλη” και “κέρδη”,για κείνους που “επενδύουν σε αυτό.
Πρώτοι-η και καλύτεροι-η οι-η πολιτικοί-η.

Οι οποίοι φυσικά υπακούουν-πολύ δε περισσότερο σήμερα-στην οικονομική εξουσία,για λογαριασμό της οποίας λειτουργούν,αφού η επίσημη τζίφρα στα κρατικά “κοντράτα” είναι απαραίτητη από την μαφία, η οποία και έχει τυλιγμένους σε Payroll και σε “στικάκια” τους δημογέροντες των μπαλκονιών.

Δεν είναι φυσικά ελληνική ανακάλυψη ούτε και τοπικό φαινόμενο. Παγκόσμια αυτό συμβάινει. Απλώς.στις χώρες-προτεκτοράτα,στις μη αυτοδύναμες δηλαδή,στις εξαρτώμενες από τα συμφέροντα τρίτων μεγαλυτέρων, αυτό αποκτά μια βαθύτερη διάσταση.

Το “φαινόμενο του κορωνοϊού” .Μια “πρόβα” που πήγε καλά δηλαδή και τέλικα έγινε παράσταση η οποία πήγε ακομα καλύτερα και έτσι μένει στη σκηνή για 15 μήνες τώρα σερί, με αμέτρητα δισεκατομμύρια εισπράξεις για τις εταιρείες “διανομής” του έργου. Οι οποίες φυσικά -όπως πάντα άλλωστε,διαχρονικά-αδιαφορούν εντελώς,παντελώς και ολοκληρωτικά για την όποια “υγεία” “τύχη” και “ασφάλεια” του μέσου όπως τον λένε πολίτη-αιγοπροβατου, ο οποιος δεν ήταν και δε είναι ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ παρά ένα κομμάτι κρέας,για σφάξιμο και πούλημα. Ετσι μας λέει τουλάχιστον η Ιστορία ( η οποία κανονικά θα επρεπε να απαγορεύεται η διδασκαλία της στους κάτω των 18,διότι πρόκειται για μια σοκαριστκή  brutal splatter σειρά μερικών χιλιάδων ετών)

Χίλια δυο μπορούν να ειπωθούν για την-φερόμενη-πανδημία,το θρυλούμενο “θανατικό” που μας βρήκε. Το οποίο φυσικά περνά μέσα από τους απαραίτητους μεγεθυντικούς φακούς των καλοταϊσμένων main stream μέσων “ενημέρωσης”,με αποτέλεσμα να έχουμε μια απολύτως αντικειμενική εικόνα και μια απτή πραγματικότητα μπροστά μας. Ομοια με αυτή ενός ταχυδακτυλουργού.

Ενθεν και ένθεν επιχειρήματα και σενάρια.Αναμενόμενα και καλοδεχούμενα όλα.
Και δεν χρειάζονται γενικεύσεις και αφορισμοί. Ούτε το “κινδυνεύουμε όλοι” έχει καμιά λογική βάση,ούτε βέβαια το “δεν υπάρχει κορωνοϊός”. Υπάρχει, όπως υπήρχε και πριν την εμφάνισή σου. Αλλο αν στον “έδειξαν” τώρα.
Ολοι κινδυνεύουμε απο όλα,δεδομένου ότι δυνητικα υπάρχουν δισσεκατομυρια εκδοχές για πιθανα συμβάντα και περιβαλλόμαστε από ένα χάος αμέτρητων πιθανοτήτων και εκδοχών καθημερινα, κάθε δευτερόλεπτο.

Ειναι απολυτα “περίεργος” -τουλάχιστον- ο τρόπος που αντέδρασε η παγκόσμια κοινότητα-οι αρχές δηλαδή κυρίως,που δινουν και το “βήμα”- σε αυτην την “πανδημία”. Η οποια είναι η ελαφρότερης μορφής “πανδημία” που έχει δει ο κοσμος,διαχρονικά. Και όμως, η σύγχρονη κοινωνία, η με άπειρα μέσα και όπλα επιστημονικά, με ασφαλιστικές δικλείδες και με μηχανισμούς “Alert” απείρως πιο βελτιωμένους από εκείνες των περασμένων αιώνων, όπου ο κόσμος τοτε αποδεκατιζοταν από  πραγματικές πανδημίες-τέρατα με εξωφρενικές απώλειες ζωών και όμως,σήμερα, σκοντάψαμε απο την τρομάρα μας απέναντι σε έναν…γρυποϊό! Γιατι ρε παιδά;

Ο οποίος-με βάσει τα στοιχεία τα επίσημα,τα δικά τους δηλαδή- στοχεύει σχεδόν καθ ολοκληρίαν σε ηλικιακές ομαδες πολύ προχωρημένες, οι οποιες πλησιάζουν ή και ξεπερνουν τον γενικό μέσο όρο πρόσδόκιμου της ζωής και/ή συν το ότι θα πρέπει να είναι και επιβαρυμένοι με σοβαρές ασθένειες, τελευταίου σταδίου. Μη αναστρεψιμες βλάβες δηλαδή. Απλά ο κορονοιός-όπως και ΄καθε άλλη λοιμωξη-τους “χτυπά” φιλικά στη πλάτη,και τους εύχεται “καλό κατευόδιο”.(  άλλωστε η αναπνευστική λοίμωξη δεν είναι ασθένεια,έιναι  σύμπτωμα).

Δηλαδή οι 999 ασθενείς στους 1.000 δεν πεθαίνουν ΑΠΟ κορονοϊο αλλά ΜΕ κορωνοϊό. Ο υπόλοιπος ένας, έιναι στις στατιστικές πιθανότητες που αναφεραμε παραπάνω. Οση πιθανότητα υπάρχει να σκοτωθεί ένας ενήλικας -οχι πολυ προχωρημενης ηλικιας και δίχως φυσικά βαρύ ιατρικό ιστορικό- ως κινούμενος με όχημα,άλλη τόση είναι και να “φύγει” ΑΠΟ κορωνοϊο.
Για τις νεαρότερες ηλικίες,δεν συζητάμε καν. Ειναι πολλαπλάσια πιο πιθανό να πεθάνει ένας έφηβος από hangover παρά από coronovirus.

(Τουλάχιστον έχουν παρατήσει την “τσίχλα” ότι “κινυνευουμε όλοι…και τα παιδιά.” Η παιδική θνησιμότητα από κορονοιό είναι πρακτικά μη ανιχνέυσιμη. Πόσο να το πάνε το παραμύθι.Δεν έχει καθολου δράκο. Μα και σεις βρε κωλόπαιδα.Δεν  πέθανε κανενα σας  από κορονοιο; Μονο από γκαραζόπορτες πάτε και από ηλεκτροπληξία);

Κι όμως, σταμάτησε η Γη να γυρίζει. Εκλεισαν όλα. Ερημωσαν μεγαλουπόλεις. Τινάχτικαν στον αέρα κόποι χρόνων. Ο οικονομίες κρατών πήγαν δεκαετίες πίσω. Τις  μεσομακροχρόνιες πολύμορφες και πολυέκδοχες βλάβες του κοινωνικού ιστού ΑΠΟ την αντιμετώπηση του κορωνοϊου, θα τις “λουστούν” οι κοινωνίες και οι κυβερνήσεις τους,στο άμεσο μέλλον Αναποφευκτα.

Στα της φουκαροελλαδας-για να εστιάσουμε στα καθ’ημάς- λειτουργούμε με το “για καλό και για κακο”. ‘Η διαφορετικά : “είπαν στη γριά να χέσει (να κλείσει δηλαδή) και κείνη κάθησε και  ξεκωλιάστικε. Φυσικά το αποτέλεσμα είναι “μηδέν απο μηδέν μηδέν” (οσο και αν ο πατέρας του σημερινού που πρωθηπουργεύει υποστήριζε πως “0+0= 4%”) “Καλώς”  εχόντων των πραγμάτων,σε δυο τρεις μηνες πιάνουμε την Σουηδία,με την οποια γέλαγαν εδώ οι ταϊσμένοι δημοσιογράφοι και ήταν παράδειγμα προς αποφυγείν. Αλλες χώρες προχώρησαν “έτσι” και μετά “αλλιώς”. Αλλες “μαλακά” και άλλες “σκληρά”. Αποτέλεσμα; Μεσες άκρες, ο ϊος-όπως όλοι- έκανε τη “βόλτα του” και αποδράμει,μεχρι να ξανάρθει είτε δρυμητερος,είτε ηπιότερος,και το πιο πιθανο πάντως μεταλλαγμένος,αφού μεταλλάσεται ήδη συνεχώς. Η Φυση πάντα ψάχνει δρόμους. Αυτη είναι η “οδηγία” που έχει δώσει,ακομα και σε οργανισμούς δίχως DNA.

Δεν έχει να κάνει με τον “Κούλη”. Ειτε ο “Νούλης” ήταν επάνω είτε ο Τσακ Νόρις, αυτος θα ήταν ο κύκλος των θυματων πάνω κάτω. (ίσως κάποιοι  πειστίκατε ότι γάμισαν τα πάντα για να “σώσουν”-δηλαδη να παρατέινουν τον επικειμενο θάνατο- στους υπόλοιπους 1.000 που “φορτώθηκε” ο κορονοιος. Ο.Κ.  Ισως και εγώ να  αρχίσω να πιστεύω στη μαγική φασολιά και στα ιπτάμενα χαλιά. Ζούμε  σε πολύ πιο σκληρό κοσμο από όσο νομιζετε)

Ο Κουλης λοιπόν λειτούργησε “μαξιμαλιστικά”. Πρέπει να ξεπέρασε και τον Ορμπαν στην Ουγγαρία. Ενα “τικ” πιο κάτω από τον Κινέζο πρόεδρο. δυναμικός τύπος ο Κυριάκος. Δεν του το είχα. Ειναι και το “πετροβόλημα” του “Σωτήρα” που έχει και στο οποίο βοήθησαν και οι γλύφτες που πληρώνει με κρατικό χρήμα,ήρθε και έδεσε. Φουλ άμυνα η Ελλάδα. Οπως μια ζωή. Στα κλεφτά. Ταμπούρι. Ποια Σουηδία; Τους φτάνουμε σε λίγο.  Αρα…; Τι “άρα”;  Τζάμπα σφυγγόταν το σκυλί τόσους μηνες. Ενα κουραδάκι έκανε. Καλώς ήρθε ο Πισσαρίδης. Δηλαδή ο Κυπριος Ολι Ρεν. kalo kouragio.Again.  Tραπεζικά “άλλοθι” και “γομολάστιχες”  και απευθείας αναθέσεις  στη τουρλα του Σαβββάτου και κεντράρισμα στα επερχόμενα ευρωπακέτα διάσωσης   από τη μία… Και τα χρέη του μέσου μαλάκα, ιδιωτικά και δημόσια, καμια 600 δις απ΄την άλλη  “Ακατέβατα”  όπως λένε οι απ έξω. Αυτά είναι.

Παραδόξως,εδώ,πάμε να επιβεβαιώσουμε την γνωστή ρήση του Αϊνσταϊν περί του ορισμού της βλακείας. Οταν δηλαδή προσπαθείς ξανά και ξανά να παράξεις διαφορετικό αποτέλεσμα με την ίδια μέθοδο. Χωρίς “μεταλλάξεις” δηλαδή. Ισως είχε δίκιο εκεινη η δύστυχη της δύστυχης επιτροπής των δύστυχων “ειδικών” που ισχυρίστηκε πως ” ο ϊός είναι πιο πονηρός απο εμάς”. Ιν ντιντ. Δατς τρου.

Ενα απο τα πολλά εύλογα ερωτήματα που πηδάνε σα γάτες που έσκασαν διπλα τους στρακαστρουκες πασχαλιάτικες,είναι “πως ξέρουν ότι από 15 Μαιου που ετοιμάζονται και προεξοφλούν την τουριστική περίοδο,ότι δεν θα έχουμε τον ίδιο ρυθμό νεκρων,διασωληνομενων και μολύνσεων; “Τα μοντέλα” θα μου πεις. Ο. Κ . θα σου πω. Τα έχω δει και εγώ. Συμφωνώ.

Το ερώτημα είναι ρητορικό και ζητά συμπερασματική “ανάπαυση”. “Για να αντέξει το σύστημα δεν ανοιγουμε ούτε και το Πασχα”. Λογικό. Ερώτηση: Αν το “σύστημα” διέθεται 10.000 ΜΕΘ θα κάναμε Πάσχα στο χωριό,ακομα και με τους σημερινους νεκρους,έστω 70-80; Λογικά ναι. Αρα; Αρα  σου λένε “στο μπούτσο μας οι -έτσι κι αλλιως οσονουπω- νεκροι”. Γιατί νομιζετε ότι βολτάρει δω και κει ο  “ανέμελος” Κυριάκος και οι υπόλοιποι “ανέμελοι”. Αναγνωρίζουν το προφανές.Πρόκειται για ϊο της πλάκας και απλά γινεται σοβαρή υπόθεση σε συγκεκριμένες μόνο  ομάδες ανθρώπων. Χιλιωειπωμένα πράγματα. Αν κινδυνευε, θα έκανε τσιμπουσια με άλλους 20; Αυτοι φοβούνται και τη σκιά τους.

Οταν έχεις 800-900 διασωληνομένους και 9.000 διαθέσιμες ΜΕΘ, κάνεις Ανάσταση κανονικά τα μεσάνυχτα και με σουβλες την άλλη μέρα.Αρα,δεν τιθεται θέμα προστασίας της υγείας, αλλά προστασιας του συστηματος (του ελλειματικου από τους ίδιους τους πεχλιβάνιδες επ όψην)

“μα ανθρωπέ μου,δεν μπορούμε να έχουμε τόσες ΜΕΘ” θα υποστηρίξεις ευλογα. Η απάντηση είναι “δεν μιλησα εγώ για περισσότερες. Ο ιδιοι λένε-ακομα και τώρα εν μέσω υποτίθεται κορεσμου του συστηματος- ότι “δεν χρειαζόμαστε άλλες ΜΕΘ” (Γεραπετρίτης). Αρα; Τι “άρα”; Αρα και 10 χιλιάδες ΜΕΘ να ειχες ακομα κλειστός θα ΄έπρεπε  εισουν,αφού πρωτευει η υγεια και οφειλεις να προστατεψεις την ζωή.Ετσι δεν είναι; Η ΟΧΙ; Αντε βρε ζαγάρια. Αντε βρε φαρμακοτριφτες.

Αντε λοιπον και ανοιγουμε μετα το Πασχα. Αντε και φευγει το καλοκάιρι.Αντε και έρχεται Φθινοπωρο. Το λογικο σενάριο λέει ότι θα έχουμε θεαματική μείωση κρουσμάτων το καλοκαίρι και αύξηση-δεν ξερουμε ποση- με την έλευση των βροχών από Οκτώβριο. ( κάποιοι “ειδικοί” λοιμωξιολόγοι, “ντιλερς” δηλαδή, κάνουν λόγο για 4ο κύμμα τον Σεπτέμβρη! Φυσικά οι “Μπουρλάδες” κάνουν λόγο για ανάγκη  “τρίτης δόσης εμβολίου”. Γιατί δεν τα προσφέρουν σε δωδεκάδες όπως τις μπύρες,δεν ξέρω. Ιδέες ρίχνω.) Λογικά λοιπόν πράγματα. Θα ξανακλείσετε; Οχι…ή ναι;

“δεν μπορεί το κράτος να δινει λεφτά για πάντα” είπε ο μαλακοπίτουρας αλλά κουτοπόνηρος Γεωργιάδης. Λογική άποψη.Διαφορετικά θα είχαμε βρει το μήνα που θρέφει τους άλλους 11. Με την πανδημια όμως τι θα γινει; Αν εξετάσουμε το σενάριο να επανακάμψει δρυμητερη και -φυσικά-μεταλλαγμενη- με τα εμβόλια να μη προλαβαίνουν να “δουλέψουν”,  (άλλωστε για εμβόλια “Καματερού” μιλάμε) τί θα γινει; Θα κλεισουμε πάλι; Πόσο; 3-5-7- 10 μηνες;

Και παγκόσμια ας πούμε,αυτο το γαιτανάκι θα ξανά’χουμε; Μπορούν τα κράτη να συντηρουν στην διασωλήνωση τις οικονομιες τους με τα κυτταρα-το παραγωγικο δυναμικο δηλαδη- απονεκρωμένα; Ποσες φορές θα “αναστηθεί” ο Λάζαρος; Αρα; Τι “άρα”. Αρα οι κοινωνιες ειναι υποχρεωμένες από την Φυση, Καποια Στιγμή- όποτε είναι αυτή- να λειτουργησουν ενστικτωδώς και ουχι κερδοσκοπικώς ώστε να επιβιώσουν. Οπως ένα βαριεστημένο  λιοντάρι,κοιμάται μεν του καλού καιρού για ώρες και ώρες,κάποιας στιγμή όμως ξαναπεινά,και πρέπει να βγει να  κυνηγήσει,διαφορετικά θα ψοφίσει. Και θα το κάνει με ΟΠΟΙΟ κοστος. Και με 10.000  και με 100.000 απώλειες. (άλλωστε είπαμε ότι είναι απώλειες ήδη προσμετρημένες.)

(Η Γη ,έχει απορροφήσει βιομάζα μεγαλύτερη σε όγκο και από την ίδια.  Στην ουσία τρώμε και πίνουμε σώμα και αίμα προγόνων.  Λέτε να μας υπολογίζει; Δεν ημπορώ την υποκρισία του μαλάκα, που προσπαθει-μετα και την “κατάκτηση του διαστήματος”-που πηγε δω απόξω δηλαδή στη Σελήνη- θέλει να  σώσει και τον πλανήτη. Ο οποίος υπάρχει  μερικά δις χρόνια και θεωρείται “τζόβενο”. Και έχουν περάσει από πάνω του 100 με 200 εκατομμύρια έμβια έιδη και εξ’αυτών σημερα επιβιώνει μόλις το 1 με 2%.  Τα υπόλοιπα εξαφανίστηκαν  Οπως θα συμβεί και με τον ίδιο το μαλάκα.Τι να σωσει  λοιπον ο μάλακας; Απλα θα απαλλάξει τη γη από ένα ενοχλητικό τσιμπούρι,όταν έρθει και η σειρά του )

Το “λιονταράκι” λοιπόν, – γυρνώντας εδώ στα ελλαδικά μας- ακόμα και με 100 και με 200 νεκρούς καθημερινά,πρέπει να “φάει”. Οπως και τα υπόλοιπα λιοντάρια και λιονταρίνες, πρέπει να βγουν στην εκθεση της σαβάνας και στη σκοτούρα του κυνηγιού. Γιατί το σώμα διαμαρτύρεται και κυρίως τα μικρά. “…Σκύμνοι ωρυόμενοι του αρπάσαι και ζητήσαι παρά τω θεώ βρώσιν αυτοίς…” μας  λέει  η Παλαιά διαθήκη,το πιο βάρβαρο βιβλίο που γράφτηκε ποτέ.

Για κάποιες θηριώδεις εταιρείες,-γνωστές μην επανλαμβανομαστε- όπως και για τις “big pharma” με αυτο το νέο ” corono-El Dorado”, πραγματικά έγινε η θαλασσα γιαούρτι και κρατάνε άπειρα κουτάλια. Ο μονος dδε λογος που κουτουλάνε μεταξύ τους οι “Μπουρλάδες” των εταιρειών και έχουμε “προβλήματα στην προμήθεια  εμβολίων”, είναι ο σκοτωμός για τα συμβόλαια. Τιποτα άλλο. Δηλαδή η απληστία. (εδω να πουμε -προς επιρρωσην- ότι αν πραγματικά-λέμε τώρα- οι κυβερνησεις -που υποτίθεται το δημοσιο συμφέρον και υγεια προασπίζεται-  ήθελαν και ποθούσαν την δημοσια υγεια και την προάσπηση της ζωης των πολιτών, θα ΕΠΕΒΑΛΑΝ -έχουν την δυναμη και την ισχύ…εδω΄κάνουν άλλα και άλλα αίσχη- την ελευθερη παραγωγή εμβολιων από όλες τις χωρες (οσες έχουν τον απαιτούμενο εξοπλισμο και τεχνογνωσία φυσικά). Διχως δικαιώματα και copyright και “πατέντες”.
Εδω μιλάμε για σωσμό μυριαδων..ή μήπως όχι;

Και μην ακούσω για “ιδιωτικά δικαιώματα και χαμενα δις. Στα αρχιδια μας. Εδω “χάνονται ζωές” και “βουλιάζουν  κρατικές οικονομίες”. Ετσι  δεν μας λένε;
Είναι πολυτιμότερα τα κάποια ιδιωτικά  δις την όποιας pfizer  και astra   από τα πολλαπλάσια  χαμένα δημόσια-άρα και ατομικά δις; Από που και ως που; Πόθεν πρόκύπτει; Μπορούν να το κάνουν; Ναι. Δεν το κάνουν. Γιατί; Μα απαντήθηκε η ηλίθια αυτη ερώτηση πιο πάνω. Δεν τους απασχολεί η όποια υγεία και ζωή. ‘Η- πιο σωστά- τους απασχολεί να περπατάς,να “ζεις” να είσαι “ορθιος”  και να φορολογέισαι ως τα 60-70 και κατόπιν  να πας στο διάολο και αν γίνεται  ακόμα παραπέρα.

( αν σκεφτούμε ότι οι ηλικιακές ομάδες που βάλλονται κατά κόρον από τον ϊο αυτόν, έιναι σχεδόν βέβαιο ότι μάλλον χειροκροτάνε με  κάθε καμπύλη προς τα πάνω, οι ιθύνοντες. Εδώ ξεκινάνε πολέμους κοιτώντας τις αδερφές του πετρελαικου λομπι στα μάτια. Ξεχωματώνουν περιοχές όλοκληρες. Πληθυσμους και μάλιστα οχι γεροντες και άρρωστους,παρά γυνακοπαιδα τα αναγκαζουν σε μεταναστευσεις.Στηνουν η υποστηρίζουν δικτατορικά καθεστώτα. Απομιζουν χιλιάδες ζωές στον “τρίτο” κυρίως κόσμο. Πηδανε το πλανητη πατοκορφα  (και κατοπιν σου ζητάνε να γινεις συνοδοιπορος τους στην καμπανια για την σωτηρια του! …άλλο μεγάλο ανέκδοτο αυτό.) Χέστηκαν για τα γερόντια.

Για ποιους γινεται ο σκοτωμός; Για ποιους βυθισαν τις οικονομιες των κρατών (δηλαδή των πολιτων,οχι των δικών τους προσωπικά); Για γερους,υπερήλικες,βαριά αρρωστους που δε φτάνει ότι δεν παράγουν,αλλά  κοστιζουν και στο σύστημα ένα καρο λεφτά. Πραγματικά Χέστηκαν.

“…Ο ιός έγινε για να ξεπαστρέψουν τους γέρους”, λενε κάποιοι πραγματικά ψεκασμένοι. Μα βρε χρυσά μου παιδιά, αυτοί που πεθαίνουν- δηλαδή στην συντριπτική τους  πλειψηφία  το 99%- θα πέθαιναν ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ σύντομα.  Αν όχι αυτή τη βδομάδα,ή αυτον τον μήνα,άντε τον επόμενο ή τον παραεπόμενο. Αυτοί οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά βάση. Εχουν ήδη βγάλει “εισητήριο”.  Οι γέροι και/ οι  βαριά πάσχοντες .  Φυσικά για μια σειρά από  λογους πεθαίνουν  και άνθρωποι δίχως  βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό ή  υπερβολική φυσιολογική φθορά. Δυστυχήματα, “αστοχία υλικού” (DNA) κλπ. Γνωστά αυτά. Αλλά το 99% των ανθρώπων που “προβλέπεται” να “φύγουν”, τελικά “φεύγουν” επιβεβαιώνοντας το δεδικασμένο,αφού το πέρας της ζωής είναι αυτό που είναι.Τι να κάνουμε; Να τα βάλουμε με τη Φύση; Το μονο που μπορεί να γινει είναι η προστασία των  από εξωγενεις παράγοντες που θα μπορούσαν να επιφέρουν το μοιραίο πιο γρηγορα-πχ. λοιμώξεις-και η παρηγορητική θεραπεία των,ως το “τέλος”. Αυτα. Τι άλλο να γινει παραπέρα;

Παραπέρα μπορούμε να δουμε πως οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια και ενίοτε την καλύπτουν “πανέμορφα”. Μάθαμε: “οι νεκροι από κορονοιό ξεπέρασαν αυτους του Β Παγκοσμιου Πολέμου”.  Ειπαν κάτι παπαγάλοι στις ΗΠΑ. Και έφερε “γύρα” τον πλανήτη η δυσάρεστη αυτη διαπίστωση. Ειναι έτσι αριθμητικά; Ναι. Ειναι ορθό. Στην πραγματικότητα όμως αυτοι που πέθαναν ΑΠΟ τον πόλεμο ήταν προορισμένοι να ζησουν και όσοι πεθαίνουν απο και ΜΕ κορονοιο,το 99% ήταν προορισμένο έτσι κι αλλιως να πεθάνει “συντομα”. Λέω “συντομα” γιατί έτσι κι αλλιώς όλοι είμαστε προγραμματισμένοι για να μπουμε “μέσα”. Αλλο ότι  κάνουμε πως δεν μας αφορά.

Αρα λοιπον,στην ουσία προκειται για disinformation η θα μπορούσαμε να  κάνουμε λογο για…πως τα λένε..; Α ναι: fake news.

Αλλο ένα; Εδώ,Ελλάδα. (το έχουν πάρει και έξω.Αλλωστε “ξεπατικούρες” κάνουν οι μαλακοπίτουρες  εδώ-Ακουμε,μας λενε δηλαδή-ότι “η διάμεση ηλικία των διασωληνωμένων είναι π.χ. τα 63 έτη”   ” Ω ρε πούστη μου…Τα πετάνω” λέει ο άνω των “-ήντα”. Ποσοι έιναι οι “-ήντα” στην Ελλάδα.Βγάζουν κυβέρνηση άνετα. Και αυτό κάνουν 40 χρόνια τώρα. Ειναι οι κυρίως θιασώτες των “πακέτων Ντελορ και του “Τσοβόλα δώστα όλα και κατοπινοί φτάιχτες των μνημονίων πολλοι εξ αυτών σήμερα κρύβονται στην Σημιτοδεξιά του  Μητσοτάκη ( “Μητσοτάκης και Ν.Δ είναι έννοιες ασύμβατες. Οπως το νερό με το λάδι.)  αυτοί οι   “ήντα”, οι δήμιοι των κάτω των “ήντα”, τους οποιους και εγκαλούν σήμερα για τα “κορονοπάρτι” που τους κολλάνε και τους ψοφάνε και δεν τους αφηνουν να χαρούν την σύνταξη που απέμεινε στα Σαββατοκύριακα που απέμειναν. Και κερατάς και δαρμένος που λένε.

Η διαφορά του “διάμεσου” με τον “μέσο όρο” νομιζω είναι κατανοητή από όλους.   Αυτά είναι πρόχειρα μεν,αλλά και υπο την κατάλληλη σκονη του πανικου που έχει προκληθεί τοσους μηνες,αρκετά ικανα κολπάπια ώστε να  “κουφώσουν”, να “γουβώσουν” και να “ρουπώσουν” τον μέσο έλληνα, ο οποιος φυσικά έχει μέση σκέψη και μέση κρίση.Δηλαδή σχεδόν ανύπαρκτη. Αντιδρά ενσικτωδώς όταν πρέπει να λειτουργήσει με την λογική και όταν πρέπει να λειτουργήσε με το θυμικόν τοτε ανλαμβάνει το λογικόν (κάνει την κοτα δηλαδή). Ετσι γινεται  συνηθως όταν τρως πολλά πατατάκια και βλέπεις πολύ survivor. Γινεσαι κάτι ανάμεσα σε κοραλιογεννή σπόγγο και αναρτημένο βραδύποδα σε ευκάλυπτο.

Η πλειοψηφία ειναι λοιπον  γηρασμένη. ( η αυξητική πρόοδος των θανάτων κάθε χρονο μη σας ανησυχεί, εκει στην επιστροπή. Φυσιολογικό έιναι. Οταν προοωθείται η μεση ηλικία,προωθουνται και οι θάνατοι στο άμεσο μελλον. Ετσι είναι αυτά . “νεος,μεσόκοπος,γέρος,τέζα” που έλεγε και ο ομοτράπεζος του Καραμανλή στο “Αλοίμονο στους νέους”. Αλλωστε τη λέζα  την πληρώνουν γηρασμένες χώρες. Ισπανία Γερμανία Ελλάδα Ιταλία. (βέβαια αναλογο μέσο όρο έχει και η Ιαπωνία, αλλά εκεί υπάρχει άλλος “Θεός”, άλλη νοοοτροπία)

Σε αλλη πάλι “είδηση” διάβασα τις προάλλες από την ΕΛΣΤΑΤ: “Αυξηση 3% στους θανάτους το 2020. Και μάλιστα χωρις να έχει περιληφθεί η ραγδάια άυξηση θανάτων του 2021. Οι παραπανήσιοι 3.000 αποδίδονται στον κωρονοϊό. Που αλλού. Ναι,αλλά δεν μάς λένε και πιο κάτω. Οτι συγκρίνοντας χρονιά με χρονιά,βρίσκει κάνεις αποκλήσεις του  +/ –  2 και 3 % έτσι κι αλλιώς. Δεν υπάρχει κάποιο θεαματικό “έξαρμα” στο διάγραμμα. Τη μια χρονια 132.000 νεκροί την άλλη 124.000 την άλλη 129.000 κλπ. Φυσιολογικά πράγματα δηλαδή. Και φυσικά το 2021 θα έχει μεγαλύτερη άυξηση-σε σχέση με το 2019-2020. Και πάλι όμως  δεν μιλάμε για κάποια ανησυχητική τάση. Ειδικά μιλώντας επαναλαμβάνω,για μια χώρα με φουλ γερόντια, φουλ στο κάπνισμα και από τις πρώτες σε ΧΑΠ πανευρωπαϊκά (υπάρχουν σχετικοί πίνακες τις Eurostat).

(αλήθεια ρε σεις, η Κινα έχει μηδέν νεκρους 12 μηνες τώρα; Φλατ είναι η γραμμή στα διαγράμματα. Ουδείς. Αχνα για την Κινα.Σα να μην υπάρχει. Ενάμιση κοντά δις κοσμος και απώλειες zero; Τι λες ρε πούστη. Γιατί δεν ζητάνε το φάρμακο από τον δημοκράτη Σι Κγσινπινγ πως διάολο τον λένε);

Επειδή λοιπον-καταλήγοντας- το “λύκος στα προβατα” δεν πιάνει και πολλές φορές και το πολύ το κυριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς, να επιστρέψουμε στα παλιά τα καλά τα γνώριμα κάποια στιγμή.

Και επειδή ο κοσμος γενικά έχει “λιγα” νευράκια”-θα το έχετε διαπιστώσει- και κυκλοφορεί με μαχαίρια δικανα και λεπίδες. Και επειδη τα παιδια υποφέρουν σε σπίτια κολαστήρια που έιναι αναγκασμένα νε περνούν παραπάνω ώρες με κλειστά τα σχολέια. Επειδή, τα τριγλυκερίδια  των ψηφοφόνων έχουν βγει από τα παράθυρα και οι εντατικές θα γεμιζουν για αλλους λογους…Και επειδη “δεν χρειαζόμαστε έτσι κι αλλιως άλλες ΜΕΘ” ( “αυτοι που ειναι να πεθάνουν θα πεθάνουν” αυτη ειναι η μετάφραση στα λογια του σοφού γέροντα) και αφού 6-7 στους 10 όντως επιβεβαιώνουν τον σοφό δημογέροντα, ανοιξτε  τις μετακινησεις και την αγορα ώστε  να ζουμε και να πεθαίνουμε κανονικά. Στο ρυθμό μας.

Οπως έγραψα και αλλού: ” ο μικρός Κωστάκης να επιστρέψει στο σχολείο που έχει απομείνει, ο κυρ-Κώστας να επιστρέψει στη δουλειά ή την όποια επίχείρηση του έχει απομείνει και ο μπάρμπα-Κώστας να κοιτάξει να προσέχει, να εμβολιαστεί-τι άλλο χειρότερο να πάθει, αφού έχει γειρατειά,δηλαδή ανίατη “ασθένεια”- να φορά τη μασκούλα του,να μη συνωστίζεται, μπας και χαρεί τα-όσα-Σαββατοκύριακα του έχουν και αυτού απομείνει.

Και θα βρεθούνε φορμουλες και τροποι βρε αδερφέ να ξαναμασουλίσουν. Κάτσε να δουμε τι λέει  και ο “Νοστράδαμος” της microsoft.

.Δεν βαριέσαι τώρα. Κοιτα να ανοιξουν τα μαγαζιά   γιατί   τρελάθηκες στη  επικαναπέδια γυμναστική και πεθυμισες να τον πληρώνεις  τον καφέ 4 ευρω  αντι για 1. Πιάστηκε ο κωλος σου στο παγκάκι και γουστάρει μαξιλάρες. Θα σταματήσεις τα πατατάκια και το survivor,γιατι έτσι κι αλλιως είναι καλοκάιρι. Και πρέπει να βγεις στην παραλία να δειξεις τα χάλια σου στη θάλασσα και κείνη από ντροπή να αποτραβηχτεί και να έχουμε πανελλήνια άμπωτη.

Αντε μαλάκα. Τη σκαπουλαρες πάλι.Σωθηκες. Σε τακτοποίησε ο “Μωϋσής”. Μην έχεις παράπονο.

Kανείς δεν ήξερε ακριβώς το σύστημα με το οποίο θα έπαιζε η ΑΕΚ όταν διάβασε την ενδεκάδα. Μάλλον πήγαινε σε 4-4-2. Δεν έφτανε όμως το δικό μας μπέρδεμα. Διότι με βάση την διάταξη των παικτών στο γήπεδο, εμείς ξεμπερδευτήκαμε γρήγορα. 4-3-3 αλλά το οτι το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ θα έπαιζε αριστερό εξτρέμ, μπέρδεψε σίγουρα την ομάδα.

Η οποία ομάδα δεν χρειαζόταν να την πορετοιμάσεις γι΄αυτό που θα αντιμετώπιζε. Ο Αστέρας πράγματι παρατάχθηκε με το γνωστό 9-0-1, με ένα πούλμαν μπροστά στο τέρμα του και θα έψαχνε μια αντεπίθεση. Εσύ ήξερες από πριν, οτι το τέρμα δεν θα έβλεπες από τον άξονα λόγω πολυκοσμίας. Άρα θα έπρεπε να παίξεις από τα πλάγια, με τα εξτρέμ και με τα πλάγια μπακ, που δεν είχαν να φυλάξουν κανέναν. Τι έκανες ρε παπατζή; Αριστερό εξτρέμ το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ; Προπονητικά δράματα.

Και τι είδαμε στο πρώτο μέρος; Να έχουμε την καθολική κατοχή της μπάλας και να μην ξέρουμε τι να την κάνουμε. Είτε παίζαμε από τον άξονα και σκουντουφλάγαμε πάνω στους παίκτες του αντιπάλου, είτε γινόντουσαν κάποιες προσπάθειες για σέντρα, που δεν παίρναγε ούτε μία. Υπήρχε κάποια προσωπικότητα στο κέντρο για να φτειάξει παιχνίδι; Όχι βέβαια και τα έχουμε πει οτι η ΑΕΚ δεν μπορεί όταν κληθεί να το παίξει αφεντικό.

Είδαμε λοιπόν άλλη μια σούπα, η οποία όμως διανθίστηκε από δυό γκολάρες. Το δικό μας στην πρώτη σωστή επίθεση που κάναμε με τον Μάνταλο να αδειάζει παίκτη μέσα στην περιοχή και να τροφοδοτεί τον Γαλανόπουλο, και το γκολ του Αστέρα, που ήταν φωτοβολίδα ολκής. Αυτά ήταν τα μπαχαρικά της άνοστης σούπας, τα οποία βεβαίως και φανέρωσαν αντίστοιχα αμυντικά λάθη, που μπορούν να χαρακτηριστούν παιδαριώδη. Αλλά δεν έχει σημασία αυτό, αφού αυτά τα μπαχαρικά μας κράτησαν ξύπνιους μπρος στον λήθαργο που βλέπαμε.

Ο λήθαργος έγινε ακόμα χειρότερος στο δεύτερο μέρος. Τα πάντα πήγαιναν όπως τα είχαμε αφήσει, με την ΑΕΚ να βολοδέρνει στο κέντρο και να μην έχει τίποτα στα άκρα – ο Γκαρσία εκτός του οτι ήταν χάλια, ήταν και αδιάφορος -, ενώ ο αντίπαλος γύρισε ακόμα πιο πίσω και μπλόκαρε πλήρως την περιοχή του. Όμως ο ρυθμός έπεσε ακόμα περισσότερο και πραγματικά απορούσες γιατί έβλεπες αυτό το παιχνίδι.

Κάπου εκεί στη μέση του δεύτερου μέρους, κι ενώ φανταζόσουν οτι εύκολα μπορούμε να φάμε κι άλλο γκολ, ο παπατζής έβαλε τον Αλμπάνη και διόρθωσε το αριστερό άκρο. Το οποίο ήταν και το μόνο που δούλευε σήμερα αφού ο Λόπεζ ήταν εξαιρετικός, ενώ κι ο Μάνταλος που είχε κάποια όρεξη σήμερα, συνέκλινε προς τα εκεί, δημιουργώντας μια αριθμητική υπεροχή. Το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ πήγε σέντερ φορ κι ό,τι μπορούσε να χάσε, το έχασε. Όχι βέβαια τίποτα σπουδαίο, αλλά έστω αυτές τις υποψίες φάσης που κάναμε.

Σβηστά πηγαίναμε για ισοπαλία, την οποία την γλυτώσαμε με άλλα δυό μπαχαρικά : Το δοκάρι του αντιπάλου που το γλυτώσαμε από τύχη και το γκολ που πέτυχε ο Λόπεζ μετά από σκάψιμο του Μάνταλου και δική του υπερπροσπάθεια. Είναι αυτός που λες οτι βρήκες προτοφόλι πέφτοντας από την Ακρόπολη και φυσικά παίρνεις και τις απαντήσεις σου για το τι γίνεται στις προπονήσεις : Το απόλυτο τίποτα.

Αυτό το απόλυτο τίποτα που είδαμε και σήμερα από μια ομάδα που θεωρητικά κυνηγάει να βγει στην Ευρώπη και μια άλλη ομάδα που δεν κυνηγάει τίποτα. Αυτό το απόλυτα τίποτα που σου δίνει η ομάδα που πρέπει να κάνει παιχνίδι αλλά δεν έχει χαφ. Αυτό το απόλυτο τίποτα που κατέληξε να παίζει 4-4-2 με κάποιον Κοσίδη μέσα, που μας έδειξε οτι ΤΟ ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ μπροστά του, είναι παικταράς, κι οτι τελικά το βαρέλι έχει ακόμα χαμηλότερο πάτο. Το γκολ που έχασε μόνος και αφύλακτος, δεν το έχανε ούτε υπερήλικας με κόβιντ και νάναι και διασωληνωμένος.

Φυσικά τι να πούμε για το παιχνίδι μετά; Άρχισαν τα ηρωικά να κρατηθεί το σκορ, με μπόλικη κλωτσοπατινάδα στο κέντρο και στην άμυνα μας. Καμία οργάνωση, καμία ψυχραιμία λες και κέρδιζες κάποιον διαστημικό τίτλο. Δεν μιλάμε πλέον για κακή ομάδα, μιλάμε για πολύ μικρή ομάδα που ευτύχησε να πάει στα αποδυτήρια χωρίς να πάθει έμφραγμα αφού ο Αλμπάνης παρόλο που προσπάθησε να χάσει το δικό γκολ, τελικά το έβαλε. Μιλάμε για την μαλακία της αρκούδας που θα ακούσουμε αύριο : Η ΑΕΚ είχε υπομονή, προσμονή και τελικά δικαιώθηκε. Αν δεν διαβάσουμε και για περίπατο λόγω σκορ. Εξαρτάται πώς θα την δει σήμερα ο κάθε εντεταλμένος του disinformation.

Εγώ ένα έχω να πω : ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΜΆΔΑ.

Δύσκολο το παιχνίδι ούτως ή άλλως. Εκτός έδρας με τον οσφπ β, χωρίς η ΑΕΚ να έχει τίποτα εκτός από το όνομα και τις φανέλες. Πάλι καλά που έφτασε και στη Σαλονίκη. Πάλι καλά που υπήρξε κάποιος που έβγαλε εισιτήρια κι έκλεισε και ξενοδοχείο για το υπερπλήρες ρόστερ που κατέληξε να παίζει με ενδεκάδες ανάγκης και με πάγκους γεμάτους από παίκτες της Κ-19.

H ομάδα κατέβηκε με 4-3-3 και χωρίς Μάνταλο. Κατέβηκε με σκοπό να αμυνθεί σωστά και να ψάξει κάποια αντεπίθεση. Ακριβώς με την ίδια επιδίωξη κατέβηκε κι ο Άρης. Κι ακριβώς εκεί την πάτησε. Διότι άφησε χώρους χωρίς ισορροπία στο κέντρο με αποτέλεσμα η φανέλα μαζί με τη ρέντα να τον φιλοδωρίσει με τρία γκολ.

Φυσικά και ήταν έκπληξη αυτό που είδαμε με βάση αυτό που περιμέναμε. Όμως η εξήγηση υπάρχει και βρίσκεται καθαρά στο χώρο του κέντρου. Εκεί η ομάδα μας έπαιξε τέλεια κι έκοψε στην μέση τον αντίπαλο, αναγκάζοντας τον να ψάχνει τους επιθετικούς του με ψηλές μακρινές μπαλιές, οι οποίες εξουδετέρωνονταν εύκολα. Όσες πέρασαν ήταν στα πλάγια με υποχρεωτικές κάποιες προβλέψιμες σέντρες, που δεν βρήκαν ανοιχτό επιθετικό. Μιλάω για ρέντα κιόλας, διότι δυο σουτ επειχηρήθηκαν μέσα στην περιοχή μας, όμως ήταν κούφια.

Η ιστορία λοιπόν ήταν το κέντρο μας. Εκεί βρίσκεις τους καλύτερους παίκτες του πρώτου μέρους, οι οποίοι πέραν της αμυντικής λειτουργίας τους, έδωσαν και την ταχύτητα στις αντεπιθέσεις, που έφεραν αυτό το υπερ μας σκορ, που μας έκανε να γελάσουμε και να ξεχάσουμε όσα έχουμε περάσει μέχρι τώρα. Μετά από το κέντρο, πρέπει να τονίσουμε την σταθερότητα των σέντερ μπακ μας και την άριστη τακτικά και παικτικά συμμετοχή του Βασιλαντωνόπουλου, που έβγαλε μάτια σήμερα και φυσικά εξέθεσε πολλαπλώς τον παπατζή.

Ο οποίος παπατζής υποχρεώθηκε να βάλει στο παιχνίδι τον Τάνκοβιτς, και να τον βλέπει να παίζει όντας ο χειρότερος όλων. Αλλά άμα σε θέλει η πόρνη, σε θέλει. Κι όταν σε θέλει βλέπεις και τον Καρίμ να πρεσάρει ψηλά και να συμμετέχει στο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που ήταν ευχάριστο να το βλέπεις διότι η ΑΕΚ έπαιζε σωστά και ορθολογικά ενώ ο Άρης είχε εξουδετερωθεί από το δικό της παιχνίδι και πρακτικά δεν απείλησε πουθενά, ενώ αναγκάστηκε να κάνει λάθη και να συντριβεί μέχρι το διάλειμμα.

Το δεύτερο μέρος ήταν επίσης ωραίο και σαφέστατα πιο ενδιαφέρον. Ο Άρης πήγε σε τακτική επίθεση και η ομάδα μας πήγε σε φουλ άμυνα. θα έλεγα σε παθητική άμυνα και σε σκοπιμότητα διαχείρισης του σκορ. Δεν μπορώ να κατηγορήσω τις προθέσεις αυτές, κι ειδικά όταν το κέντρο μας είχε χάσει σε φρεσκάδα, κι όταν ο Λόπεζ αναγάστηκε να παίξει δεξί μπακ.

Η ορμή του αντιπάλου μεταφράστηκε σε ένα γρήγορο γκολ, που έβαλε τον παπατζή στην δημιουργική ασάφεια. Χαμός με τις αλλαγές, με Τάνκοβιτς συνέχεια μέσα, με Μάνταλο κάπου αριστερά, με ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ δεξιά και με κάποιον Κοσίδη. Και την ώρα που έλεγες οτι μας δουλεύει όπως στην Τούμπα, μπλόκαρε ο Άρης που έψαχνε κυρίως τα αριστερά του που τα φύλαγε καλά ο Μιτάι, ενώ στον άξονα ήταν από απλά φλύαρος μέχρι τραγικά ανίκανος ή ανήμπορος.

Όχι μόνο δεν απείλησε ορθολογικά αλλά κινδύνεψε να φάει κι άλλα γκολ, αφού η ΑΕΚ έβγαλε τρεις υποδειγματικές αντεπιθέσεις σε επίπεδο τετ α τετ, τις οποίες όμως τις έχασε. Πραγματικά θα τραβάγαμε τα μαλλιά μας σήμερα αν δεν παίρναμε κάτι. Όχι οτι λέει κάτι αυτό, αλλά ας μην τσαλαπατηθεί κι η φανέλα. Η φανέλα που τιμήθηκε δεόντως σήμερα από τους περισσότερους με φωτεινή εξαίρεση τον Τάνκοβιτς, που είναι παίκτης πολύ χαμηλής κατηγορίας.

Οι δυό ώρες λοιπόν, πέρασαν ευχάριστα με ακόμη πιο ευχάριστο αποτέλεσμα. Η ομάδα έδωσε μάχες, είχε πάθος, έπαιξε σωστά στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, και συνολικά πήρε μια δίκαιη νίκη. Κυριότερα το παιχνίδι της ήταν ορθολογικά μοιρασμένο σε άμυνα και σε επίθεση, ακόμα κι όταν στο δεύτερο μέρος πήγε στην σκοπιμότητα. Στην ουσία δεν κινδύνεψε κι έπαιξε όπως παίζουν οι μεγάλες ομάδες. Όχι οτι ήταν, αλλά σε σχέση με τον οσφπ β ήταν. Συγχαρητήρια λοιπόν και πάντα τέτοια να βλέπουμε και να γράφουμε.

Τι κέφι άραγε να υπήρχε σήμερα; Για ποιόν στόχο; Να περάσεις στον τελικό και να παίξεις Ναυτεμπορική εναντίον ΔΟΛ; Με ένα ελλειπέστατο ρόστερ, όχι λόγω απουσιών αλλά λόγω ποιότητας. Εντάξει να δεις το παιχνίδι απλά σαν ανάπαυση από την δουλειά. Χωρίς συναισθηματικό δέσιμο. Χωρίς προπονητή, χωρίς τίποτα, εκτός ίσως από ένα τηλέφωνο….

Ο παπατζής κατέβασε την ομάδα ή με 4-3-3 ή με 4-2-3-1. Ίσως και με τα δύο ταυτόχρονα, ανάλογα τι κάνεις στην επίθεση ή στην άμυνα. Μπα, δεν τα λέω καλά. 4-3-3 ήταν τελικά κι όλα καλά και λογικά.

Τι είδαμε λοιπόν, στο πρώτο μέρος; Είδαμε δυό ομάδες που θα ήταν πολύ χαρούμενες αν διατηρούσαν το μηδέν παθητικό. Δυό ομάδες νωθρές και άτολμες, δυό ομάδες δημοσίων υπαλλήλων και μάλιστα συγκεκριμένων : Εφορία αρχαιοτήτων από την μια, εφορία κατοίκων εξωτερικού από την άλλη. Μοιράσανε την κατοχή της μπάλας και παίξανε σε ένα τέμπο που θύμιζε φιλικό παιχνίδι, ματς προετοιμασίας και προσοχή στα καλσόν.

Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κι άλλες απαιτήσεις. Εντάξει βλέπαμε το παιχνίδι, μιας και δεν είχε διακοπές αλλά μια πιο μεγάλη ένταση στο κέντρο. Η ΑΕΚ με κορυφαίους τον Σβάρνα και τον Γαλανόπουλο ( που ήταν επιφορτισμένος να καλύπτει και τον Ντατσένκο ), προσπάθησε κύρια από την αριστερή μεριά να κάνει κάτω, ενώ ο ΠΑΟΚ έψαξε κάποια αντεπίθεση από τον άξονα ή κάποια στατική φάση περιμένοντας να γίνει δικό μας λάθος στην περιοχή μας. Δεν έγινε τίποτα από αυτά, κι η λευκή ισοπαλία άφησε τους πάντες πολύ ευχαριστημένους. Ούτε πνίγηκαν στο άγχος , ούτε τρελάθηκαν στις επιθέσεις. Τρεις τελικές η ΑΕΚ πάνω στον Πασχαλάκη και μία ο αντίπαλος.

Τελικές βέβαια, σχετικά ακίνδυνες. Αυτές που αρέσουν στην στατιστική κι όχι σε μας, που προσπαθούμε να δούμε μπάλα. Όμως κάτι ήταν κι αυτό για να ξεμουδιάσουμε από την δουλειά, όπως έγραψα στην αρχή. Διότι από δυό απογοητευμένους και ηττοπαθείς, τι να περιμένεις; Σαν θέαμα τίποτα. Αλλά σαν ουσία, πολλά. Τρελοί είμαστε τώρα να πάμε στον τελικό; Το είδαμε αυτό και χαρήκαμε διότι οι προγραμματικές δηλώσεις, βγήκαν στο χορτάρι.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με τις ίδιες επιδιώξεις, μόνο που τα πράματα γίνανε ελαφρώς χειρότερα σε αυτά που βλέπαμε. Ο ΠΑΟΚ κάθισε κι άλλο πίσω, ενώ η ΑΕΚ διάλεξε να παίξει οριζόντιο ποδόσφαιρο. Ο Μάνταλος εύρισκε με περισσή ευκολία τα σέντερ μπακ μας, ο Ντατσένκο έβαζε την σφραγίδα του σε παράλληλες μπαλιές στους συμπάικτες του αμυντικούς, φυσικά ο Τάνκοβιτς μαλακιζόταν ως συνήθως, Γκαρσία δεν υπήρχε στον αγώνα, και γενικά η ανάπτυξη μας ήταν κανά βολέ του Τσιντώτα, και βράσε χόρτα.

Το θέαμα ήταν τραγικό και τότε, οι δυό παπατζήδες, κάνανε αλλαγές. Μιλάω για το εικασάλεπτο, όταν ο ψόφιος Γαλανόπουλος λογικά έφυγε, κι όταν μπήκε ο Ουάρντα. Κι άλλοι βγήκαν αλλά δεν χρειάζονται κάποιας μνείας. Μνεία χρειαζόταν η υπομονή μας, αφού μέχρι τότε δεν γινόταν τίποτα. Ή μάλλον γινόταν το απολύτως τίποτα, είτε το πιάσεις από τον άξονα είτε από τα πλάγια. Πραγματικά έψαχνες να βρεις, τι διάολο κάνουν στις προπονήσεις όλοι αυτοί. Βρε ούτε ένας να μην μπορεί να ξεμαρκαριστεί; Ούτε ένας να μην έχει την περιέργεια να κάνει ένα σουτ;

Τίποτα αγαπητοί. Πλέον περίμενες να γίνει κατά λάθος, ένα λάθος. Διότι μόνο έτσι κάτι θα γινόταν. Δεν θα ήταν λάθος από κάποια υπέρβαση προσπάθειας, αλλά από την βαριεστημάρα όλων που καλούνται sic αθλητές. Που κακοποίησαν το άθλημα σε επίπεδο δημιουργίας ομαδικής αλλά και προσωπικής. Και που μας πέταξαν τα μάτια έξω με τις φοβίες τους, θυμίζοντας απροπόνητα άλογα που κάνουν άρνηση πριν το εμπόδιο. Μιλάμε για ποδοσφαιρική αλητεία, που φυσικά εκφράζει τον χαρακτήρα των αφεντικών τους. Που φέρανε αυτό που θέλανε : Την ΑΕΚ δήθεν όρθια και τον ΠΑΟΚ να αποσπάει θετικό αποτέλεσμα. Που ήρθε με 0-1 με το ωραίο γκολ από φάουλ στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Όρθια; Ναι βρε. Πήραμε την Ναυτεμπορική.