AΚΡΟΠΟΛΗ

Τι είναι η πατρίδα μας τελικά; Μην είν’ οι κάμποι, μην είν’ τα ψηλά βουνά; Πώς το έλεγε ο τότε Φοίβος, που τον ονόμασαν Βιζηϊνό; Ή κάπως έτσι τελικά. Μας νοιάζει όμως αυτό; Σιγά να μην μας νοιάζει.

Εδώ μιλάμε για την Ακρόπολη και το συμβούλιο το αρχαιολογικό, που θεωρητικά απόρριψαν την προσφορά κάποιων χρημάτων  για να βγουν βιζιτούδες, που το παίζουν μοντέλες για ρούχα, επάνω εκεί. Στον ιερό βράχο, που δεν κατάλαβα από ποιόν έχει αγιάσει. Αλλά να μην μένουμε σε λεπτομέρειες. Η ιστορία προχωράει πολύ γρήγορα για το μέλλον μας.

Όπως και το θεωρητικό που είπα. Σιγά μην έκανε ο οίκος  – μην γελάτε με το πρώτο συνθετικό – Gucci προσφορά για την Ακρόπολη. Και σιγά μην τρελάθηκαν οι υπεύθυνοι του πολιτισμού, που θίχτηκαν για το μνημείο. Τίποτα δεν έγινε από αυτά.

Ο οίκος, που είναι μπουρδέλο με σοβαρή επικάλυψη, έκανε μια πρόταση σε ένα άλλο μπουρδέλο, με την αντίστοιχη σοβαροφανή ελληνάδικη επικάλυψη, για να προωθήσει τα μοντέλα του. Άσχετο αν κάποια μεγαλοκοπέλλα του Γιουνανιστάν, μπορεί και να ψωνίσει καμιά ζαρτιέρα. Τα λεφτά όμως δεν ήταν μπροστάντζα για το ενοίκιο, αλλά ήταν σε βάθος χρόνου. Εκεί χάλασε η δουλειά.

Ο Σύριζα, που είναι χοντρά πεινασμένος, δεν παίρνει επιταγές. Ούτε ομόλογα. Τα θέλει cash. Θεωρώντας λοιπόν οτι ο Gucci, δεν θα φέρει κι ό,τι καλύτερο εδώ που δεν υπάρχει κι επαρκές cash flow πέραν των capital controls, μας πούλησε άλλο ένα παραμύθι, οτι δήθεν σέβεται τα αρχαία και δεν θέλει πουτάνες στην Ακρόπολη, αλλά μόνο στην βουλή.

Φυσικά μπερδεύτηκε ο Έλληνας που παίζει μεταξύ Χριστιανού και Ξένιου Δία. Δεν θέλει και πολύ για την μωροβλαχιά που επιβάλει δημοκρατία, αλλά μία την παίζει Πάσχα κι Εβραίος, και την άλλη την παίζει αρχαίος απόγονος, πολιτισμός κι αρχίδια αγαλμάτων που τα σπάσανε οι τέως θρήσκοι. Σαν μπερδεμένος παπάρας φυσικά και μπήκε στην κουβέντα για το σωστό και λάθος, με καταλύτη Κουρή και Χατζηνικολάου.

Τι είν΄η πατρίδα μας τελικά; Ουδείς γνωρίζει παρά μόνο οι κάργα ηλίθιοι που την διοικούν μέσω της ψήφου τους. Ένα πεδίο βολής πιθανόν, που ασκούνται ξένοι φαντάροι, όπως έλεγε ο ποιητής. Ή κάτι άλλο. Μια χώρα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει στον χάρτη. Κάτι σαν την παλιά χώρα των Ίνκας ή των Αζτέκ. Άντε και του Μινωϊκού πολιτισμού.

Θα μου πεις οτι έχομεν Ακρόπολη. Γιατί οι άλλοι δεν έχουν κάτι; Δεν κατάλαβα γιατί υπάρχουμε ενώ απορρίπτουμε τον οίκο Gucci, την ώρα που έχουμε κλειστή την Ακρόπολη ανάλογα με τα κέφια των δημόσιων υπαλλήλων που την κλείνουν όποτε γουστάρουν. Αυτό δεν μας προσβάλει; Μας προσβάλει που κάποιος – αδερφάρα όπως οι αρχαίοι – ζήτησε να παρουσιάσει strings δίπλα στις κολώνες;

Την ώρα μάλιστα που το ΠΑΜΕ ή ο όποιος κατιμάς δικαιούται να ανεβάσει αεροπανώ και μάλιστα τζάμπα, πάνω στην Ακρόπολη. Που δεν με νοιάζει τι κάνει ο καθένας εκεί πάνω. Ας πάει να γαμήσει, ή να κατουρήσει ή να κατεδαφίσει ή να φωτίσει. Σιγά τον σημερινό πολιτισμό μου, που έχει σχέση με ό,τι λαμογιά κάνανε οι αρχαίοι κωλομπαράδες.

Δεν θέλω να το χοντρήνω, αλλά υπάρχει κι ένα τέλος. Από τον λαό, που δεν ξέρει τι του γίνεται και  μπαίνει στο τριπάκι των πολιτικών, που θέλουν να πουλάνε δούλεψη μπας κι εκλεγούν. Φυσικά και τους ηλίθιους που δήθεν προσφέρουν έργο στο συμβούλιο της Ακρόπολης. Που δεν τα θέλουν από τον Gucci, αλλά τα θέλουν από τους Γερμανούς μέσω φορολογίας Ελλήνων. Μιλάμε για κάργα μαλάκες, που δεν ξέρουν καν να εκμεταλλευτούν ούτε καν σαρκοφάγους, και που αν τους έβαζες σε περίπτερο, θα το είχαν κλείσει σε κανά διήμερο.

Μπορεί βέβαια να κάνω λάθος, και οι τεμπέληδες να έχουν δίκιο. Γιατί να μην τους εντάξω στον συλλογισμό μου; Εγώ δουλεύω για την πάρτη μου και το ΑΕΠ, κι αυτοί μου πουλάνε πολιτισμό, που τον ξέρουν καλύτερα, εκμεταλλευόμενοι την φορολογία μου. Σεβόμενοι μνημεία και τάφους ή αρχαία μπουρδέλα. Η ευαισθησία τους εξαντλείται στην Ακρόπολη, και δεν πάει στα Καβίρεια, στα Ποσιδώνεια, στα Δήλεια ή στα Δελφικά; Εκεί για τί γίνεται αλλοιώς; Άλλη ευαισθησία υπάρχει στην λαμογιά;

Ρε γκρεμείστε την Ακρόπολη. Τι την θέλετε; Ρε μαλάκες, Χριστιανοί δεν είστε; Τι τα θέλετε τα αρχαία, τα ειδωλολατρικά; Πάρτε ρε μαλάκες μια θέση επιτέλους που τα θέλετε και τα δύο. Επειδή τα είπε η Ουνέσκο προστατευόμενα της; Και φυσικά απαγορέψτε επιδείξεις μόδας μέσα στους ναούς των παπάδων – λογικό μην και οι ιερείς ασχοληθούν με γκόμενες – αντί να απαγορεύετε πουτάνες στην Ακρόπολη ή σε άλλα αρχαία, που μέσω αυτής της φιλοσοφίας γεννήθηκε ο πρόγονος σας πριν τον πηδήξει ο Τούρκος και τον κάνει Χριστιανό.

Connect

Κατηγορία άρθρου Άρθρο. Βάλτε Bookmark το μόνιμο σύνδεσμο.

3 Responses to AΚΡΟΠΟΛΗ

  1. Ο/Η placebo στο σημερινό nocebo λέει:

    Aντί της απαίτησής πίστης, η αναλυτική τεχνική απαιτεί την κοινή λογική .
    Μας παρέχει η η κοινή λογική της εποχής μας την δυνατότητα για κατανόηση του εαυτού μας;
    {Γέροντα} το να ψάχνεις να βρείς αλήθειες με τα δικά σου φώτα είναι σύστημα,μέθοδος,πνεύμα…διανοητική τεχνική ,είναι ακριβώς μία Σωκρατική μέθοδος.
    Αλλά ο Σωκράτης δεν μίλησε ποτέ για μέθοδο ,
    Μπορεί κάποιος να πιστεύει με ειλικρίνεια χωρίς να εξετάζει,
    Το έντιμο όμως απαιτεί να υποβάλει κανείς τακτικά της απόψεις του σε αυστηρό έλεγχο.

  2. Ο/Η netrino λέει:

    «Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν η δικτατορία πενήντα χιλιάδων ομοτίμων πολιτών επί τριών εκατομμυρίων συμμάχων, μετοίκων και δούλων. Επί πενήντα χρόνια έτυχε οι 25.001 από αυτές τις πενήντα χιλιάδες να είναι άνθρωποι έξυπνοι. Βιολογικό φαινόμενο καταπληκτικό και ανεπανάληπτο στην ιστορία. Από την στιγμή που οι 25.001 έξυπνοι έγιναν 24.999, οι 25.001 ηλίθιοι έφεραν στην αρχή τον Κλέωνα, άνθρωπο στα μέτρα τους ακριβώς, κι η δημοκρατία ξαναβρήκε τον συνεπή εαυτό της»
    Μ. Καραγάτσης

  3. Ο/Η placebo στο σημερινό nocebo λέει:

    καλημέρα ,να προσθέσω κάτι πιο ποιητικό που διάβασα σήμερα.
    «Δεν προήρχοντο από το σπέρμα, αλλά αντιθέτως το σπέρμα προήλθε από αυτούς» .
    (Αριστοτέλης: Μετά τα Φυσικά, 7,30)
    «Είναι φυτά τ’ ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά«.
    (Πλάτωνας Τίμαιος 23 d – e).
    Για την δημιουργία και τη λειτουργία του κόσμου, ο Αριστοτέλης θεμελιώνει την δική του επιστημονική άποψη
    και υποστηρίζει το αιώνιον «γίγνεσθαι».
    Δεν έχουμε το δικαίωμα να σκεφτόμαστε την ύλη χωρίς μορφή, ούτε τη μορφή χωρίς ύλη. Η σχέση ύλης – μορφής είναι άμεση. Η ύλη είναι τόσο αγέννητη όσο και η μορφή. Και τα δύο είναι αιώνια.
    Ότι γεννιέται ήδη υπάρχει μέσα στο «γίγνεσθαι» και αποτελεί την λειτουργία από μία ύλη και μία μορφή να προκύπτει μία νέα ύλη και μία νέα μορφή. Το «γίγνεσθαι» δηλαδή η συμπαντική μηχανή, είναι η μετάβαση από μία δυνατότητα σε μία πραγματικότητα, μέσω της κίνησης.Όμως όλα αυτά είναι αιώνια.
    Η «κινητική αρχή» δεν άρχισε ποτέ, είναι νόμος που υπάρχει από πάντα και έχει σαν ουσία της την καθαρή ενέργεια. Αυτή η «αρχή» είναι εντελώς άϋλη, απόλυτα καθαρή, ολοτελής και πλήρης στον έλεγχο της λειτουργίας του παντός. Αυτή είναι το απόλυτο Πνεύμα που ορίζει την ιδιότητα του Θεού.
    Όμως, τι είναι αυτή η αιώνια ενέργεια της «κινητικής αρχής»; Είναι η καθαρή νόησις του εαυτού της. Ο Συμπαντικός «Νους» καταλαβαίνει τον εαυτό του, όταν η Θεότητα «στοχάζεται τον εαυτό της». Είναι «Νόησις Νοήσεως».
    Ο Θεός μόνον, το θείον μπορεί να σκέφτεται, μόνον δηλαδή τον Εαυτό του. Ο κόσμος μόνον από το θείον προέρχεται και στο θείον ανήκει. Η ζωή κάθε μορφής ύλης είναι ενέργεια του πνεύματος και ο άνθρωπος είναι το μοναδικό έμψυχο ζώον της φύσεως που μετέχει, στο πνεύμα της δημιουργίας, είναι δηλαδή «μέτοχος Θεού».
    ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
    +
    Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι Σείριος είναι το αστέρι που αναφέρεται σε όλες τις θρησκείες του κόσμου με τα ονόματα Σείριος, Σούρια, Σουρ, Σήειρ, Οσιρις κ.α. Από το Περού και το Μεξικό μέχρι την Αυστραλία και Ιαπωνία και από την Ισλανδία μέχρι την Ν. Αφρική, μια παράδοση ζει χιλιάδες χρόνια, παρά τις προσπάθειες εξαλείψεως της, για να θυμίζει στον άνθρωπο την σχέση του με το μακρινό αστέρι και πως οι θεοί – βασιλιάδες εποικιστές, έφεραν το σπέρμα της ζωής στον απόμακρο τούτο πλανήτη του γαλαξία μας.