…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Κοντρίτσα μικρασιάτικη σήμερα και φυσικά όλοι περιμένουμε με ενδιαφέρον το παιχνίδι, που θυμίζει την πρώτη γνωριμία των μαθητών με τον καινούργιο καθηγητή. Να σε πάρει με καλό μάτι, ήταν η συμβουλή. Αυτό υποθέτω θα θέλουν και οι παίκτες μας σήμερα μπροστά στον καινούργιο προπονητή, που όλοι ελπίζουμε να είναι σχετικός με το άθλημα και βέβαια να μην παίρνει χαρτάκι. Τα βιογραφικά δεν μου λένε τίποτα. Στην Ελλάδα έχει πάρει πρωτάθλημα κι ο Λεμονής. Πιο πολύ με προβληματίζει η δήλωση του οτι θέλει πρωτάθλημα και με την ΑΕΚ. Την διοίκηση την ρώτησε; Τέλος πάντων, έχουμε καιρό γι’ αυτά, προέχει το τελευταίο παιχνίδι του Κωστένογλου, που πραγματικά έρχεται σαν δώρο για την γιορτή του. Αυτός έχει ταλαιπωρηθεί πιο πολύ από εμάς, αφού αυτός στην ουσία διασύρθηκε.

Η ομάδα κατέβηκε μπροστά σε δέκα χιλιάδες κόσμο με το αναμενόμενο 4-2-3-1. Όμως κατέβηκε και με την διαθεση να τρέξει. Φαινόταν στην αρχή, στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο που ο Πανιώνιος ήταν πιο στρωμένος και ελαφρά πιο απειλητικός αλλά κράτησε ο Μπάρκας σε ένα μακρινό φάουλ, και φυσικά φάνηκε στην συνέχεια κυρίως. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για θαυμαστή αλληλοκάλυψη, αλλά για ισχυρή διάθεση κάτι να δείξει. Όσο κι αν δεν πήρε τίποτα από τα άκρα της.

Είχε την κατοχή της μπάλας και προσπαθούσε να επιτεθεί κύρια από τον άξονα, αφού είχε σε πολύ καλή μέρα τον Κρίστισιτς. Μάρκαρε, προωθούσε την μπάλα είτε με κοντινή είτε με μακρινή πάσα, και γενικά ήταν ένα γεμάτο οχτάρι σήμερα. Από κοντά στην διάθεση ήταν κι ο Λιβάγια με τον Μάνταλο – τα μαθητάκια που έλεγα – ενώ κι ο Ολιβέιρα μοχθούσε να βγάλει κάτι καλό.

Αυτό το καλό ήρθε σε μια φάση με ένα πολύ ωραίο γκολ σαν σύλληψη και εκτέλεση, που όμως ακυρώθηκε σαν οφσάιτ. Δεν πτοήθηκε όμως και συνεχίζοντας το ψηλό πρεσάρισμα του, έκλεψε την μπάλα και από πολύ δύσκολη γωνία, σημείωσε ένα εξ ίσου όμορφο γκολ. Η ομάδα είχε αρχίσει πλέον να κυριαρχεί και αυτό επικυρώθηκε και με ένα δεύτερο τέρμα του Ολιβέιρα με προβολή. Ο Πορτογάλλος κάνοντας απλά τα προφανή, στο πρώτο ημιχρόνιο πήρε και τον τίτλο του κορυφαίου. Σε ένα διάστημα που ήταν πολύ ευχάριστο για τους θεατές τόσο σε ρυθμό όσο και σε αγωνιστικότητα. Κάτι στο οποίο βοήθησε και ο Πανιώνιος που δεν κλείστηκε αλλά ήρθε για να παίξει μπάλα κι αυτός.

Το δεύτερο μέρος έμοιασε στηην αρχή με το πρώτο. Πιο κοντρολαρισμένος για κανά δεκάλεπτο ο αντίπαλος που τον σταμάτησε ο Μπάρκας ξανά. Και την ώρα που προσπαθούσε η ΑΕΚ να ξυπνήσει, ο Ολιβέιρα χτύπησε και πάλι. Κερδισμένο πέναλτυ από προσωπική του ενέργεια και εύστοχη εκτέλεση. Τι άλλο μπορείς να ζητήσεις από έναν σέντερ φορ σήμερα; Απλά τίποτα. Ήταν τέλειος.

Κατά τα άλλα, οι υπόλοιποι ήταν όπως και πριν. Κρίστισιτς κυρίαρχος στο κέντρο και Μάνταλος σαν την σβούρα. Πλέον δεν χρειαζόσουν και τίποτα περισσότερο. Το παιχνίδι είχε κλειδώσει, η ομάδα άλλαζε ωραία την μπάλα, βελτίωνε την αμυντική της λειτουργία και όποτε μπορούσε εκδήλωνε και κάποια επίθεση με στρωτή μπάλα. Αυτό έδωσε και το δικαίωμα στον Κωστένογλου, να δοκιμάσει και τον γιό του Ρέφικ, στον οποίο όλοι μας ευχόμαστε καλή αρχή.

Ήταν ένα ωραίο λοιπόν παιχνίδι στο οποίο βοήθησε τα μάλα κι ο αντίπαλος. Το ξαναείπα βέβαια, αλλά έχει ιδιαίτερη σημασία όταν το σκορ βάρηνε πολύ. Θα μπορούσε να τα παρατήσει τελείως. Όμως δεν το έκανε, παρά την απογοήτευση του. Φυσικά τιμωρήθηκε και με ένα τέταρτο γκολ, από καταπληκτικό χτύπημα φάουλ του Βέρντε, αλλά δεν έχει καμία σημασία για κάποιον που θέλει να βλέπει μπάλα. Κι  αυτόν τον κάποιο σήμερα τον τίμησε ο αντίπαλος.

Όπως έδωσε και την ευκαιρία στον Κωστένογλου να δείξει όλο το υλικό του στον Καρέρα – έβαλε και Αλμπάνη και Γιακουμάκη -, αλλά και να φύγει με ψηλά το κεφάλι. Αφήνοντας την ομάδα με μια καλή ψυχολογία για την συνέχεια, αλλά και τον κόσμο με ελπίδα οτι κάτι θα γίνει με την καινούργια ξανά αρχή. Δεν είναι και λίγο αυτό. Κι αυτό ήταν και το συμπέρασμα από το σημερινό παιχνίδι. Η πρώτη μέρα μπροστά στον καινούργιο καθηγητή, κι όλη η τάξη τακτοποιημένη. Μια τάξη που η ήσυχη διάθεση της, πέτυχε μια ευρεία και σπάνια νίκη. 5-0 ( Μάνταλος ) δεν είναι κι ευκαταφρόνητο πράμα. Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους και πάντα τέτοια.

Άλλο ενα παιχνίδι που το αποτέλεσμα δεν εξέπληξε πολύ κόσμο.

Συνηθίσαμε στην ποδοσφαιρική μιζέρια του προέδρου που αφήνει τα «εύκολα» για το τέλος (που λέει και ο γέρων Αντρέας), για να είναι η αναμονή μεγαλύτερη και να χαρούμε πιο πολύ.

Σήμερα ο Κωστένογλου κατέβασε την ομάδα με 3-5-2, με αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο να υπάρχει μια ανούσια κατοχή μπάλας που όμως δεν μπορούσε να μετουσιωθεί σε ευκαιρίες και γκολ.

Ο ΟΦΗ στα πρώτα λεπτά είχε μαζευτεί πίσω και έδινε την εντύπωση οτι προσπαθούσαν να μας «ψυχολογήσουν» και οτι κάτσει σε κάποια αντεπίθεση. Ο Βράνιες έκοψε αρκετές τέτοιες, με συνέπεια να πάμε στο ημίχρονο με ενα χαλαρό 0-0.

Η ΑΕΚ ναι μεν κυριάρχησε στο πρώτο ημίχρονο αλλά έτσι όπως έπαιζαν σου έδινε την εντύπωση πως με κάποιο τρόπο θα φάμε ενα γκολ και θα καταρρεύσουμε.

Πράγμα που συνέβη με το ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου, και κάπου εκεί η ομάδα παρέδωσε πνεύμα.

Ο Κωστένογλου συνέχισε την παράδοση βάζοντας Αλμπάνη και Γιακουμακούχο, με αποτέλεσμα να ανεβάσουμε τα στατιστικά μας όσον αφορά τα επιθετικά φάουλ, μιας που το πρόβλημα δεν ήταν η έλλειψη φορ αλλά πως η μπάλα δεν έφτανε σωστά στον Ολιβέιρα.

Δηλαδή ο πάτερ νομίζει πως αν βάλει 5 φορ ξερωγώ θα κερδίσει 12-0. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.

Παρόλα αυτά το σύστημα το κράτησε 3-5-2 για αρκετή ώρα και το άλλαξε σε 4-4-2 όταν κατάλαβε πως όταν χάνεις δε χρειάζεσαι πια 3 σέντερ μπακ. Το γκολ το έφαγες, τώρα πρέπει να ισοφαρίσεις.

Στη συνέχεια έβγαλε και τον Κρίστιτσιτς με αποτέλεσμα να χαθεί και η κατοχή στο κέντρο, και κάπου εκεί η παράσταση έλαβε τέλος.

Ο Βράνιες συνέχισε και αυτός την παράδοση παίρνοντας κόκκινη κάρτα και αφού έκανε καλούτσικη εμφάνιση απόψε. Σε μια φάση που προσπαθούσαμε (λέμε τώρα) να ισοφαρίσουμε. Τι είχες Γιάννη – τι είχα πάντα.

Παίζει η ΑΕΚ, χάνει εύκολα απο τον κάθε φούφουτο και δεν συγκινείται πια κανείς.

Συνηθίσαμε.

– Τί είναι αυτές οι…οι «μετόχες» πως τις λένε παιδί μου…;

Γιατί δεν βγαίνουν τα νούμερα στην «Δικέφαλος 1924»; Είστε όλοι μεθυσμένοι. Μια χαρά τα είπε ο βάτραχοδημάτος( που όσος λαιμός του λείπει,τόση γλώσσα έχει. Που διάολο τι βάζει όταν δεν την χρησιμοποιεί; Γίνεται περιέλιξη; Ποιος ξέρει. Τέλος πάντων)

Ρετουσάρισε ακομα μια φορά το όσο ν΄’αναι ολίγον στραπατσαρισμένο προφιλ του «εγγυητού». Αλλωστε αυτη ειναι η δουλειά του. Ο Πέτσας της ΑΕΚ.
Δεν ξέρω αν χάσει η ομας στην Κρήτη,τι θα πρέπει να σκαρφιστεί ο σφογγοκωλάριος του Κουροπαλάτη. Ισως να κόψουν τον Κωστένογλου σε μικρομερίδες και να τον μοιράσουν στα καφενεία,αντί για λακέρδα.

Οπως και να έχει,κάποια στιγμή θα πρέπει να καταπιαστεί και με το «ευκολο μέρος» της υπόθεσης ο εξαφανισμένος Μελισσανίδης,δηλαδή να επιλέξει προπονητή και δικαιολογίες ως τέλος της σεζόν.Πραγματικά έυκολο. Παιχνιδάκι. Το δύσκολο είναι να πρεπει να ορισεις πλάνο,χρονοδιαγραμμα,στοχους,τροπους και κυρίως να μπει το χερι στην τσέπη.Εκει που μπαινει δηλαδη συνηθως για να πιάσει μια σπασμένη οδοντογλυφίδα που ξέμεινε από τα προχθες.

Προτιμώνται νέοι,εμφανίσιμοι ή μη, μέτοχοι,με αγάπη για τις χαμένες πατρίδες και τα χαμένα κονδύλια,εμμονή με τα αποτυχημένα ρίσκα,αντοχή στις οικονομικές αστοχίες,θρήσκοι με τα «τάματα» ανα χείρας και υπομονή γαιδουριού βαρέας ελάσεως, οι οποιοι θα προτιμηθούν κατά πως λέει, έτσι ώστε να προκάμουν να τοποθετησουν τα λεφτά τους σε μια επένδυση που θα έχει ένα μπερμπέρικο και ένα κουρείο,αλλά που θα έχουν συμβάλει-πάλι το συναίσθημα μπροστά-στο μεγαλείο της ΑΕΚ. Οι οποίοι α προ πο,θα «διαχυθούν» και έτσι οι παλαιοί μέτοχοι θα παραμείνουν στον αφρό! Μιλάμε για «Λύκους της Γουόλ Στριτ» σε μίνιμαλ εκδοχή. Κάτι σαν πολυμετοχικό  ψαροκάικο. Εγώ τα μπαρμπούνια, έσυ τα περκόχανα.

Και όλα προς δόξαν. Οχι του Μελισσανίδη, ο οποίος είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης κατά πως μας τον παρουσίαζει στην κλαίουσα ανάρτηση του ο εκπρόσωπος τύπου του «τύπου» που είναι σε ένα γραφείο κάπου στον Πειραιά». Λίγο ακόμα και θα μας πει ότι είναι και στο Κοινωνικό Παντοπωλείο. Αμα είναι τόσο άσχημα τα πράγματα ρε «τζόκερ»,να μαζέψουμε καμιά κούτα με Τσάνταλη και Σέρτικα να του τα πάμε. Αυτα δεν τα κρύβουνε. Τα λένε. Αι στο διάολο…συγκινήθηκα. «Οχι για μενα,αλλά για τη φουκαριάρα τη Μάνα ΑΕΚ».

«19 και ΟΧΙ 25 τα μύρια του C.L». Συνήθως ένας κόλακας μεγαλοποιεί. Εδώ συμφέρει η συρρίκνωση. Αμα πούμε 25,που είναι τα 3 του Πόλυ,πού είναι τα 2 του Παππά και το ένα του Σαραντίτη;(ασε αυτά των διαρκείας)
(Λέω να παρω και εγω μερικες » μετοχές». Και να της «δωρήσω». Δεν εκπιπτουν στην εφορια; Χμ)
Ενώ τώρα βγαίνουν τα νούμερα «ταμάμ». «Νύχτα στάσου,μια στιγμή» που λέει και η Διαμάντη…Ωρα είναι να αρχίσουν να ζητάνε τα λεφτά τους πίσω. Κάτσε να κάνουμε μια ψευτο ΑΜΚ να «δέσουμε» το γάιδαρο. Την οποίαν ΑΜΚ την «συνοδεύουν» χρονικά και με κάποια διάψευση σε κάποιο-στο χαμό τελείως- άγνωστο site ότι και καλά «δεν μας ενδιαφέρει ο Καλτσίδης που αναφέρατε κύριοι». Τους έπιασε η πρεμούρα για διάψευσεις; Τοσα και τόσα-περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα- αναφέρονται καθημερινα σε πολύ μεγαλύτερης επισκεψιμότητας μέσα-έντυπα και ηλεκτρονικά- αλλά καμια διάψευση δεν εγινε τοσα χρονια. Εκει μας βολευει να ακουγονται ονοματα παικτων,προπονητων κλπ. Ντόρος να γίνεται.
Εδώ, βρηκαν χρονο να διαψευσουν -επίσημα και ηχηρά παρακαλώ-ένα παντελώς άγνωστο site που «‘εγραψε κάτι για κάποιον Καλτσίδη». χρησιμοποιώντας την αυτοδιαψευδόμενη αυτη «προφητεία» ως «λαγό» μπας και μπάσουμε στο «μαντρί» της Δικέφαλος» κανένα νέο μαλάκα. Μιας και τα λεφτά στερευουν. (αν δεν μπαιναμε στους ομίλους του C.L, ακόμα στα θεμέλια θα ήταν το έργο)

Αμα είναι έτσι,εμάς εδω γιατί δεν μας «διαψευδει» κανείς; Μανούλα δεν μας έκανε εμάς; Επειδή δεν βολεύουμε,ή επειδή χαλάμε τη μανέστρα;

Επείδή είμεθα ολιγαρκείς μάλλον και καθόλου απαιτητικοί,δεδομένου ότι ζητάμε «το έυκολο» με βάση την ανακοίνωση που ανήρτησε ο ποντικομούρης Δημάτος.
«Το εύκολο ρε παιδιά δεν μπορεί ο Μητσάρας»; Τί λέτε; Απλά ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για μεγάλες και δύσκολες αποστολές. Οπως το γήπεδο. Το ρόστερ τώρα ποιος το χέζει και το αγωνιστικό μέρος; Αυτά είναι παιχνιδάκια.Και είναι ντροπή να απασχολείτε έναν μεγιστάνα που ζει σε κάποιο γραφείο κάπου στον Πειραιά και «Πεθαίνει κάθε ξημέρωμα» για την ΑΕΚ,με τέτοιου είδους μικροτητες και…εφήμερες χαρές (ωπ!)
Τι θέλετε δηλαδή…; Να τα «πάρει» στο κρανίο και να αγοράσει καμία αφίσα της Μπαρτσελώνα και να μην έχετε που να σταθείτε μετά;
Γι αυτό,σιωπή,προσευχή,τάματα υπερ υγείας, και όσο γίνεται «βάλτε πλάτη» να σηκώσουμε τον Βεργκικεντορίξ στην Ασπίδα.

Υ.Γ: Επειδή πολυ έχω ζαλιστεί πια με αυτά τα δακρύβρεχτα περί «προσφυγιάς», «ξεριζωμού», «ξυπολυσιάς» και περιφάνειας, να πως πως-κατ εμε φυσικά-«ΑΕΚ» δεν είναι κυρίως αυτά αλλά «κάτι άλλα»: Βυζαντινογέννητη,Κωνσταντινουπολίτισσα, Αυτοκρατόρισσα. Κυρίως και πρωτίστως αυτά. «Αθλητικη Ενωση Κωνσταντινουπόλεως» ονομασαν τον σύλλογο οι ιδρυτές του. Οχι Αθλητική Ενωση Κακομοίριδων ούτε Κσεριζωμένων ούτε Κσιπόλυτων.  Μνεία και αναφορά στην Πόλη γίνεται και ότι με εκεί συνέδεε τους ανθρώπους που εκδιώχθηκαν και τους υποχέχθηκαν οι εδώ αρκουδόγυφτοι ως «Τούρκους».

Δεν είναι δηλαδη καν «Ενωση Κωνσταντινοπολιτών»-που και αυτό θα ήταν αρκετό. Είναι νέτα-σκέτα «Ενωση Κωνσταντινούπολης». Δηλάδη επαν-ιδρύθηκε μεν-αναγκαστικά-εδώ,ΑΛΛΑ ΔΡΑ ΣΑΝ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ. Οπότε,έλεος με τη κλάψα. Το λέω,με αφορμη-αλλά και όχι μόνο- την ακόμα μια ανακοίνωση του «εγγυητού» που κάτι λέει πάλι για «ξεριζωμούς» και «λάσπες» και «χώματα».  Ο -πάσης φύσεως-πρόσφυγας καλόν είναι να πάψει να μνημονευεται αλλα και να αυτοπροσδιορίζεται  ως τέτοιος,λες και πρόκειται για ΑΜΕΑ,αλλά με επιμονή και δουλειά, να αναζητά να γίνει αυτό που ήταν κάποτε και κάτι ακόμα περισσότερο. Οχι μνημόσυνα.

Οι «ρίζες» της ΑΕΚ δεν βρίσκονται στην προσφυγιά,αλλά στο Πέραν. «Μεταφύτευση» έκαναν οι άνθρωποι. Δικέφαλο Αετό  έχει για έμβλημα. Οχι πρόβατο με κουδούνα.

Ψάχνουμε λοιπόν για προπονητή. Βασικά δεν ψάχνουμε για κάτι, αν το δεις σοβαρά το θέμα. Διότι αναζητούμε την καρφίτσα στον αχυρώνα ή πιο καλά τον μπαλαντέρ. Κι αυτή η πρωτοφανής κρίση που αντιμετωπίζει η εταιρεία, δεν είναι καθόλου εύκολη να λυθεί. Ακόμα και ο Κλοπ να ερχόταν, που λέει ο λόγος. Εδώ λοιπόν έχουμε το πρώτο λογάκι : Καθείστε καλά, μην αγοράσω την Μπαρτσελόνα. Κι εγώ λέω : Δεν είναι πιο φτηνός ο Κλοπ από την ισπανική ομάδα;

Και ο πιο αδαής μπορεί να καταλάβει τα στοιχειώδη. Κάποιος ηγέτης ή εγγυητής – βάλτε ό,τι θέλετε δίπλα – υποτίθεται οτι έχει δώσει κάποια ευθύνη σε κάποιον τεχνικό διευθυντή. Αυτός είναι ο προσωπικός του σύμβολος στα τεχνικά θέματα, κι αυτός έχει μια λίστα προπονητών βάσει του μοντέλου ποδοσφαίρου που οραματίζεται ο ιδιοκτήτης να παράγει. Η λίστα αυτή είναι στην διάθεση της εταιρείας ανά πάσα στιγμή κι αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της. Δίπλα φυσικά σε κάθε όνομα υπάρχει και το αναλογούν έξοδο.

Το πρώτο λοιπόν που κατανοείς είναι οτι κανένα όραμα παραγωγής  δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο παρόλες οτι θέλω Ολλανδό ή θέλω Γερμανό ή θέλω να βγάλω τον δικό μου προπονητή. Αυτά που γράφω είναι λεγμένα και δεδομένα και ουδεμία αμφισβήτηση σηκώνω, έστω κι αν δεν έχω μαγνητόφωνο. Ξαφνικά τι γίνεται; Τουρλουμπούκι. Έλληνας, Ισπανός, Έλληνας, Πορτογάλλοι. Και ρωτάω τώρα εγώ, χωρίς να γυρεύω απάντηση. Όλοι αυτοί παίζουν το ίδιο μοντέλο; Ή μήπως ο Ουρουγουανός, η μεγάλη καψούρα, παίζει κι αυτός το ίδιο;

Και καλά αυτά. Έχεις προσλάβει ρε μεγάλε τεχνικό διευθυντή και δεν ξέρεις τι ζητάς από αυτόν; Τι λίστα σου παρέδωσε όταν τον έφυγες; Ή μήπως δεν χρειάζεσαι λίστα; Αν όμως δεν χρειάζεσαι, τότε τον τεχνικό γιατί τον προσέλαβες; Όταν λοιπόν καθίσεις και σκεφτείς, μπορείς και να απαντήσεις. Προσοχή όμως, ξενέρωτα. Διότι αν πεις μπαρούφα, θα εισπράξεις σωστή απάντηση. Τύπου οτι αν είχες λίστα, απλά δεν θα έψαχνες τώρα μέσω Ίβιτς, αλλά θα του έλεγες οτι με βάση τον προκάτοχο σου και με βάση το budget, τράβα να πάρεις τον τάδε που υπηρετεί το μοντέλο μου.

Όμως αγαπητοί, δεν υπάρχει τέτοιο πράμα. Διότι μόλις οι ανοιχτομάτηδες κατάλαβαν οτι ο Καρντόσο είναι ακόμα χειρότερος κι από αυτούς, όπως επίσης οτι δεν γράφαμε τον Ζεράλδες μισοριξιά τυχαία, ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΡΟΦΕΣΟΡΕΣ, πήραν τον Κωστένογλου για να την βγάλουν μέχρι το καλοκαίρι. Καλώς κακώς, αυτό αποφάσισε ο εγγυητής κι έβαλε μπροστά τον Ίβιτς με τα κλειδιά. Εγώ προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με την απόφαση αυτή. Ούτε φυσικά κι όλοι αυτοί που πηγαίνουν στο γήπεδο και στηρίζουν την ΑΕΚ κατά πώς λένε. Οι οποίοι θα την στήριζαν υποθέτω εγώ, ακόμα κι όταν έπεφτε στην έκτη θέση.

Ποιός είναι ο λόγος που τώρα δεν κάνει ο Κωστένογλου; Δεν παίζει την μπάλα που θέλει ο εγγυητής ή μήπως δεν είναι σοβαρός προπονητής, αν κι αυτά είναι αλληλένδετα. Κανείς δεν ξέρει φυσικά αλλά και ουδείς σοβαρός ασχολείται. Διότι όλοι ξέραμε και ξέρουμε οτι ο θρήσκος, δεν είναι προπονητής. Γι’ αυτό εξ άλλου πήγε στις ακαδημίες. Όχι οτι εκεί θα κάνει κάτι, αλλά αυτό είναι θέμα του Σαράντη. Άλλη μπαλαδόφατσα κι αυτός. Ρωτάω όμως εγώ. Αφού τον παίρνεις τον κύριο με την βίβλο, τώρα γιατί τον διώχνεις; Τι διάολο είναι αυτό που θέλεις και δεν μας το λες;

Και γιατί μας λές μέσω του Ίβιτς οτι θα έχουμε νέο προπονητή στην Κρήτη; Ρε συ, σου βγαίνουν οι μέρες και οι νύχτες; Εντάξει αυτός που θα έρθει θα ενοποιηθεί στο σύστημα σου αφού θα έρθει, αλλά τι βιάζεσαι κιόλας; να προλάβεις τι; Μην αδειάσει το γήπεδο; Ή μήπως ο Μάνταλος χρειάζεται κάποιον να του δίνει οδηγίες για να κάνει του κεφαλιού του; Ρε πλάκα κάνεις και πολύ καλά κάνεις. Κι εγώ άμα θέλω την εταιρεία μου την κάνω ό,τι θέλω.

Και γιατί τώρα σου έχει καρφωθεί ο Μιλόγεβιτς, που μέχρι κι ο Βράνιες τον τρολάρει πριν καν έρθει. Διότι όταν γράφει ο ημίτρελος οτι προτείνει εαυτόν για τον πάγκο της εθνικής Βοσνίας, είναι σαν να σου λέει οτι είναι καλύτερος από αυτόν που θεωρητικά κυνηγάς. Ή έχεις χάσει πλέον το χιούμορ σου; Που δεν είναι κακό κι αυτό λόγω ηλικίας και οξυδέρκειας. Επεξεργάσου όμως τις πληροφορίες. Κι αλήθεια, τι μοντέλο αγάπησες από τον γυαλάκια;

Αγαπητοί κι αγαπητές, ελπίζω κάποια στιγμή να σκάσετε από τα λόγια και τα λογάκια, και να δείξετε την δύναμη σας σαν καταναλωτές. Πρέπει να καταλάβετε οτι το δούλεμα πάει σχοινί κορδόνι, και την δουλειά την θέλουν χωρίς να επενδύσουν. Την  ίδια ώρα που λένε σε όλο το φάσμα του επιχειρηματικού κόσμου, ανεξαρτήτως ειδικότητας, οτι είναι κορόιδα όσοι ξοδεύουν επενδύοντας για κάποια ανάπτυξη. Είστε κορόιδα κύριοι που πληρώνετε σχολεία για τα παιδιά σας, αν θεωρήσουμε ακόμα και την οικογένεια σαν μια μικρή εταιρεία.

Κι απλώς κερδίζουν χρόνο την μία με τον Κωστένογλου, την άλλη με το γήπεδο και τα drones που πετάνε και συγκινούν τα χάπατα, κι εσχάτως και με τον τσιμεντά από την Ρωσία, που θα πάρει το 50%. Ή με τον προπονητή, που θα έρθει αύριο και θα κοουτσάρει στο Ηράκλειο, που για να μην ξεχνιόμαστε, σφυράει ο Παπαπέτρου για όσους καταλαβαίνουν και βλέποπυν και λίγο πιο πέρα από την μύτη τους. Καλώς βεβαίως να κάνω λάθος και καλώς να έρθει κάποιος προπονητής. Όμως η ομάδα θέλει και παίκτες. Και θέλει και budget.

Kαι με αυτό το τελευταίο θα κλείσω. Είχε budget η εταιρεία για τεχνικό τημ, 700 χιλιάρικα. Τώρα δίνει αποζημιώσεις, λέει το ρεπορτάζ, και δεν γίνεται να ξαναδώσει αυτά τα λεφτά για νέον προπονητή. Διότι θα γίνει υπέρβαση του προϋπολογισμού. Έμαθε κι ο Μελισσανίδης το budget. Μπορεί και να έγινε κι αυτό, δεν αποκλείω τα θαύματα ειδικά σε αυτούς που λατρεύουν την Παναγία του Σουμελά. Αυτό όμως που λέω είναι, οτι όπως και να το κάνεις, είσαι σίγουρα εντός budget, αφού απέφυγες τελικά να αγοράσεις την Μπαρτσελόνα.

Ενδιαφέρον και σήμερα, μετά την διακοπή. Ενδιαφέρον για το πώς θα εφαρμοστεί ο αντικαπνιστικός νόμος ( ισχύει ; ) αλλά και πώς θα εφαρμόσουν όσοι πλέον δεν είναι άρρωστοι το πλάνο του πρπονητή. Ειδικά σήμερα που λείπει και ο κανονικός προπονητής και που ο αντίπαλος δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος. Και μάλιστα τώρα που θεωρητικά η κορυφή πλησίασε.

Η ομάδα κατέβηκε με το γνωστό 4-2-3-1 και θα έλεγα με ενδεκάδα ανάγκης. Αυτό που λέμε, μετρημένα κουκιά. Εξτρέμ οι Βέρντε και Ντέλετιτς, πίσω από τον σέντερ φορ ο Μάνταλος, και δεύτερος κεντρικός χαφ, ο Σιμάο. Τι θα περίμενες; Να παίξουν τα εξτρέμ, κι όταν αυτά μπλοκαριστούν, να περάσει η μπάλα από τον αρχηγό ( μην γελάτε ). Όλο βέβαια αυτό το σχέδιο, θα είχε κατάληξη τον Ολιβέιρα. Δεν μπορώ να μιλήσω για κακό σχεδιασμό.

Αυτό που μπορώ να πω, είναι οτι δεν βγήκε το πλάνο. Τα εξτρέμ ήταν της πλάκας, ο αρχηγός ήταν κρυμμένος και ο Σιμάο της πλάκας. Μοιραία λοιπόν η ΑΕΚ είχε κακή επιθετική ανάπτυξη, και αναλώθηκε στο να παρακολουθεί τον αντίπαλο. Που φυσικά δεν έβγαλε μάτια κι αυτός, όμως στο γήπεδο έδειχνε πιο διαβασμένος, και πιο αποφασιστικός. Ήξερε ρε παιδί μου τι ζήταγε στο χόρτο. Ήταν σαφέστατα πιο επικίνδυνος από εμάς, κι αυτό φαίνεται στις τελικές φάσεις. Μπορεί να ήρθαμε ισοπαλία σε αυτές στο πρώτο μέρος, όμως οι δικές μας ήταν άστοχες κι ακίνδυνες, ενώ του Άρη ανέδειξαν κορυφαίο μας παίκτη τον Μπάρκα, που διατήρησε ανέπαφη την εστία.

Το πρώτο μέρος ξεκίνησε να έχει κάποιον καλό ρυθμό. Έλεγες θα δούμε κάτι. Αυτό κράτησε κανά δεκάλεπτο. Όταν οι παίκτες μας κατάλαβαν οτι οι άλλοι έχουν πλάνο κι οτι είναι πιο κοντρολαρισμένοι, επιστράτευσαν δύναμη στα μαρκαρίσματα ή θέατρο μπας και πάρουν κανά φάουλ για να κάψουν τον ρυθμό του αγώνα. Οπότε το παιχνίδι κατέληξε νευρικό με πάμπολλες διακοπές, που θύμιζε παιχνίδι σχολικό και ταλαιπωρούσε τον θεατή. Το τελικό αποτέλεσμα μάλλον μας αφήνει πιο ικανοποιημένους, όπως και εμένα με την απορία, τι δουλειά είχε αυτός ο κόσμος ( τον υπολόγισα κανά οκτάρι χιλιάδες ) και πήγε στο γήπεδο.

Το δεύτερο μέρος αναμενόταν με κάποια κρυφή ελπίδα. Μπας κι ανέβουν κάποιοι. Όμως γρήγορα προσγειωθήκαμε στην πραγματικότητα. Κανένας ρυθμός και καμία αλλαγή πλεύσης. Ξυλίκι κανονικό και ανοργανωσιά. Μιλάω για εμάς. Διότι στον Άρη έβλεπες μια σοβαρότητα ακόμα και σε εκέινη την στιγμή που έμεινε με δέκα παίκτες. Να πω και κάτι γι΄αυτό. Φυσικά με το γράμμα του νόμου ( var ) είναι κόκκινη κάρτα, όμως υπάρχει και η ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Ο Ιντέγιε δεν κοιτάει καν τον παίκτη όταν τον πατάει.

Εν πάσει περιπτώσει, η ελπίδα έγινε μεγαλύτερη λόγω αριθμητικής πλειονότητας, όμως το γήπεδο δεν έδειξε τίποτα τέτοιο. Αντιθέτως η ΑΕΚ έμοιαζε να είναι κουτσή. Και την ώρα που γινόταν πλάκα, ΝΑΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΡΕΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΙ ΑΛΛΑΓΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ, φάγαμε και το γκολ, μετά από λάθος πάσα φυσικά του Μάνταλου. Ο οποίος ξέρει την θέση του μόνο στην εθνική ομάδα. Ρε δεν γαμιόμαστε με τον κάργα μαλάκα. Ας τον πάρει το κράτος να ησυχάσουμε.

Ο Κωστένογλου λοιπόν γύρισε το σύστημα σε 4-4-2 αλλά με παλινωδίες. Να παίζει την κολοκυθιά και να έχει μπερδέψει τους πάντες. Και τελικά να καταλήγει σε απίστευτες επιλογές, όμως για να ηρεμήσουμε, έφερε τον Μάνταλο πίσω στο κέντρο κι έρριξε ό,τι είχε στον πάγκο μέσα στο γήπεδο. Μην λέμε τώρα οτι αυτά τα δούλεψε στην προπόνηση. Ήξερε κανείς τι βλέπει; Όχι βέβαια. Πράμα που συμπληρώθηκε με το var. Μετά από κανά πεντάλεπτο παιχνιδιού, ο καλύτερος πλέον παίκτης μας, ο Σιμόες, είχε κερδίσει πέναλτυ. Ο ανεκδιήγητος πειθαρχικά Ευαγγέλου, που εκτέθηκε μπόλικες φορές σήμερα, το καταλόγισε, κι ο Μάνταλος ισοφάρισε.

Παρωδία ποδοσφαίρου βλέπαμε πολευεπίπεδη. Σαν να βγήκαν αναρχικοί στην πλατεία Εξαρχείων να παίξουν μπάλα με τους αστυνομικούς. Πολύ γουστάρω την κατάληξη των τελεσιγράφων εκατέρωθεν. 15 μέρες να λήξουν οι καταλήψεις, 15 μέρες να παραιτηθει ο πασόκος. Κάτι θα γίνει, δεν μπορεί. Παραίτηση βέβαια του Κωστένογλου ή του Ολιβέιρα, δεν βλέπω εντός 15 ημερών. Δεν γράφω για μπάλα; Μα δεν υπήρχε κάτι τέτοιο. Όλα ήταν τυχαία, στον γάμο του καραγκιόζη.

Ο οποίος έληξε με το γνωστό παραμύθι των υπεύθυνων της παραπληροφόρησης. Αυτό είναι αντί για δεξίωση : Η ΑΕΚ στο τέλος έπαιξε τον Άρη σαν την γάτα με το ποντίκι. Αρχίδια. Γιόμες, κανένας σχεδιασμός και φυσικά κανένα κίνητρο. Διότι αυτή είναι η ουσία. Η ομάδα είναι καράβι ακυβέρνητο που πάει όπως φυσάει ο αέρας και κάνει το κύμα. Διότι η ομάδα δεν πήρε τίποτα από τα πλάγια της και τίποτα από τον Μάνταλο. Άρα όλος ο σχεδιασμός ήταν στράφι, αλλά τι να λέμε τώρα; Δεν έχει προπονητή. Σάμπως έχει παίκτες; Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Μην λέμε τα ίδια. Σήμερα καταλάβαινες οτι δεν έχει ούτε πρόεδρο. Όποιος βλέπει πίσω από αυτό το παιχνίδι, που είχες παραπάνω παίκτη για ένα ημιχρόνιο, αυτό μπορεί να καταλάβει. Όπως μπορεί να καταλάβει οτι καμία επανεκκίνηση δεν έγινε, απλούστατα διότι καμία εκκίνηση δεν έχει γίνει. Είναι ακόμα σοκαριστικό μάλλον οτι ο Τσίπρας δεν είναι πρωθυπουργός.

Είδαν πολλά οι ανοιχτομάτηδες αυτήν την μίνι περίοδο της διακοπής του πρωταθλήματος. Είδαν ας πούμε την εθνική Ελλάδος να κερδίζει την αδιάφορη Φιλανδία, και μίλησαν για την ομαδάρα που ξυπνάει. Και τρέμει η Αργεντινή. Είδαν τον Τσίπρα να περπατάει στην πορεία και ξανακατάλαβαν οτι είναι ψεύτης, λες κι έχει κι άλλη δουλειά να κάνει σαν πολιτικός. Είδαν τον Τσιτσιπά και τον παραολυμπιονίκη να κερδίζουν κάτι προσωπικούς τίτλους, και κρατώντας ελληνικές σημαίες – μέχρι και την ΑΕΚ υπήρχε στο Λονδίνο – θεώρησαν οτι γίνεται μια επανεκκίνηση.

Πολύ καλά έκαναν. Ό,τι θέλει εξ άλλου βλέπει ο καθένας. Η δημοκρατία σαφέστατα δεν περιορίζεται μόνο στην ελευθερία λόγου. Εγώ ας πούμε είδα έναν πρωθυπουργό μαζί με κάποια Μαρέβα, να χαριεντίζεται στο τένις. Ευτυχώς που δεν είχαμε γενικευμένα επεισόδια όπως κάθε χρόνο, και δεν έπεσε παραπάνω κριτική. Ευτυχώς που δεν βλέπουμε οτι ο Ερντογάν έχει φτάσει μέχρι την Σαλαμίνα, οπότε είπε το ζεύγος να ξεσκάσει το σαββατοκύριακο. Γελαστός λαός ο δικός μας. Μην πιστεύετε οτι υπάρχει πρόβλημα. Ειδήσεις του Σκάι ήταν αυτά. Σαν την είδηση οτι η νέα εκπομπή της Τρέμη θα κοστίσει 800 χιλιάρικα για μια τηλεθέαση του 2%.

Φυσικά το κείμενο δεν είναι πολιτικό. Πολιτικά γράφουν αυτοί που αλληλοκατηγορήθηκαν τις προάλλες σαν μεγαλολαμόγια : Χατζηνικολάου, Παπαχελάς. Που φυσικά μαζεύτηκαν κι αυτοί αφού είδαν φοβερά πράματα στην τελευταία νίκη της εθνικής ομάδας. Τον Μπακάκη, τον Γαλανόπουλο και τον Μάνταλο, να πετάνε. Διότι ο πώς τον λένε τον προπονητή, τους βρήκε λέει τις θέσεις. Κάτι το οποίο δεν μπορεί να το κάνει η ΑΕΚ και ο Κωστένογλου. Το είδαν αυτό  ξεκάθαρα. Είναι όμως και κάτι άλλο που δεν είδαν. Είπαμε η πληροφόρηση φτάνει σε ένα αδιέξοδο.

Όχι οτι η ΑΕΚ δεν έχει προπονητή. Αυτό το ξέρουν όλοι. Αυτό που δεν είδαν ή μάλλον είδαν αλλά δεν γράφουν, είναι οτι μπόλικοι προπονητές πέρασαν από την ΑΕΚ και δεν βρήκαν την θέση στα παιδιά. Γιατί τώρα να κακοκαρδίσουμε τον Μελισσανίδη; Αύριο μπορεί πάλι να έχουμε Σύριζα και νάχουμε τίποτα μανιάτικες βεντέτες. Χέστο. Για κριτική είμαστε; Σάμπως ασχολήθηκε κανείς πώς ήρθε ο Τσίπρας στην εξουσία; Εγώ κυβερνούσα; Ή μήπως ασχολήθηκε κανείς με τις επιστολές του Ολυμπιακού στην Φίφα και τα τοιαύτα; Ασχολήγθηκε κανείς οτι μιλάει με το βάρος της κουμπαριάς;

Αυτό λοιπόν που είδαν οι έγκριτοι ρεπόρτερ της ΑΕΚ – διάβασα δύο και δεν έχουν σημασία τα ονόματα για να μην εκθέτουμε τα καινούργια κονδύλια – είναι ποιοί παίκτες λείπουν. Και ξανά τα ίδια. Ένα στόπερ, ένα χαφ κι ένα εξτρέμ. Κι άντε και ήρθαν. Ποιός θα τους βρει τις θέσεις; Εδώ δεν μπορεί να βρει στον Μάνταλο την θέση ο υπάρχων, και το παιδί μεταναστεύει στην εθνική ομάδα και φωνάζει τι θέλει να κάνει. Θα του βάλεις κι άλλα ψαξίματα θέσεων; Θα αναθέσεις τώρα να ψάξεις το πόθεν έσχες του μπαμπά και ποιός είναι κλεπταποδόχος; Ρε πλάκα κάνεις;

Τόσο βολικός είναι αυτός ο Μιλόγεβιτς τελικά ή κάνει διπλή δουλειά; Όπως κάνουν κι αυτοί οι ανώνυμοι, που γράψανε οτι η ΑΕΚ πρέπει να πάει ασταμάτητη με νίκες μέχρι τα Χριστούγεννα για να μειώσει την διαφορά από την κορυφή, επειδή θα παίξουν μεταξύ τους οι Ιβάν και Μαρινάκης. Γιατί δεν γράφουν με το όνομα τους; Να μην εκτεθούν και δεν θα είναι αύριο χρυσές εφεδρείες του κιτρινόμαυρου πόπολου; Έλεος με την μαλακία, αλλά και την ασυλία που είναι δοτή κατόπιν εντολής. Ας φέρουν τον προπονητή κι ας ξεκινήσει η δουλειά και η ευθύνη. Και δεν μας ενδιαφέρει καθόλου η ευθύνη. Όπως δεν μας ενδιέφερε επί Φάντροκ. Όλοι όμως βλέπαμε την δουλειά. Ενώ τώρα βλέπουμε ένα συνοθύλευμα τεμπέληδων, που όχι μόνο δεν δουλεύουν, αλλά έχουν και άποψη για το πού και πώς πρέπει να παίζουν.

Όπως λοιπόν η οικονομική κριτική θα αρχίσει για την κυβέρνηση με τον πρώτο πρϋπολογισμό αλλά και απολογισμό που θα συντάξει, καλό είναι να μην βλέπουμε τα λαϊκίστικα μέτρα των πλεονασμάτων που υπάρχουν λόγω υπερφορολόγησης από τους προηγούμενους και να θεωρούμε οτι έγινε εξορθολογισμός επειδή θα μοιραστούν κάποια επιδόματα, αλλά να βλέπουμε οτι τα πολλά φρου φρου κι αρώματα, δεν έχουν πετύχει τίποτα. Είναι σαν την dream team που είχε και η ΑΕΚ επί Ψωμιάδη. Διότι η κυβέρνηση είναι φουλ στις off shore, και φυσικά έχει πετύχει να διώξει τους καπνιστές και να επιδοτεί τις σόμπες για να μην τους χάσει από πελάτες. Και η κυβέρνηση θα κριθεί από το μεταναστευτικό και το επενδυτικό. Όπως και ο Μιλόγεβιτς από την δουλειά του κι ας χάσει όλα τα ντέρμπυ. Πρωτάθλημα παίρνεις και χωρίς αυτά, αλλά κι αν δεν πάρεις, όλοι παραδέχονται αν παίζεις καλή μπάλα. Όπως όλοι ξέρουν πότε εξολοθρεύθηκαν οι δυό τελευταίοι μάρτυρες του Noor, κι όπως όλοι είδαν πότε αποθρασύνθηκε ο κουμπάρος.

Με αφορμή την κυριακάτικη επέτειο, παραθέτω  ένα κείμενο που είχα δημοσιεύσει στις 17/11/2007. Για το Πολυτεχνείο αυτές τις ημέρες, συνολικά έγραψα τέσσερα κείμενα κι αυτό που βάζω σήμερα, είναι το πρώτο, το πιο παιδικό.

***********************************************************************************************************

Εμποροπανήγυρις, τηελεοπτικό αφιέρωμα, στεφάνι, πορεία, κοπλιμέντα κι ένα CD στα ΝΕΑ

———————————————————-

ΚΑΜΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

————————————————————–

          Ήμουν μόλις 11 χρόνων, εκείνο το βράδυ της Παρασκευής του 1973. Θα έπρεπε να κοιμάμαι, αν ζούσα σε νορμάλ χώρα Όμως είχα γεννηθεί στην Ελλάδα. Που τα σκατά στα πετάει στο πρόσωπο αμέσως. Για να σε μάθει το περιβάλλον στο οποίο θα ζήσεις – θα υπάρξεις καλύτερα-, μέχρι να γίνεις κασάτο λίπασμα.

Ένα τυχαίο γεγονός με ξύπνησε. Έτρεχε το καζανάκι του μπάνιου, που συνόρευε με το δωμάτιό μου, σ’ εκείνο το διαμέρισμα της παρόδου της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Πάντα το έφτιαχνα εγώ, μ’ ένα παιδικό κόλπο. Σηκώθηκα λοιπόν.

Το σπίτι ήταν κατάφωτο. Το δωμάτιο των γονιών μου άδειο. Κατευθύνθηκα προς το μπαλκόνι.  Βρήκα τους γονείς μου, και τα σκατά της χώρας. Κατέβαιναν τα τεθωρακισμένα από το Γουδί προς το ΕΜΠ. Σκουπιδοτενεκέδες καιγόντουσαν,  τρόλεϊ ήσαν γυρισμένα κάθετα στη λεωφόρο και κάποιοι μακρινοί μακρόσυρτοι θόρυβοι ακουγόντουσαν. Ριπές όπλων, μου εξήγησαν, φυσικά.

Κοίταξα κάτω. Να δω το δικό μου δρόμο. Γι’ αυτόν ανησύχησα. Η λεωφόρος ανήκε σε πολλούς. Το δικό μου σοκάκι μ’ ένοιαζε . Ήμουν μικρός, το είπαμε. Μπροστά τρέχανε κάτι μαλλιάδες και πίσω κάτι αστυνομικοί που τους έφευγαν τα καπέλα. Τζόκεϊ δεν υπήρχαν τότε. Γέλασα, καθώς η τούρτα τους έφευγε από το κεφάλι. Σταμάταγαν την καταδίωξη να μαζέψουν το καπέλο. Τότε κατάλαβα ότι η αστυνομία κινδυνεύει. Να συλλάβει κακούς, χωρίς καπέλο;

Το παιδικό χαμόγελο κόπηκε. Η νοικοκυρά απέναντι φώναξε ότι  ήταν ώρα κοινής ησυχίας. Κατάλαβα ότι η παρατήρηση απευθυνόταν στους καταδιωκόμενους. Λογικό. Αυτοί θα άκουγαν. Οι ερπύστριες τι να ακούσουν; Η απάντηση από το δρόμο ήρθε πολύ άγρια. Ήταν και αντηχείο μεταξύ των πολυκατοικιών.<< Μωρή πουτάνα, σκοτώνουν το παιδί σου και συ κοιμάσαι;»

Η κυρία δεν ξαναμίλησε. Εγώ στα 11 μου κατανόησα, ότι αν απομάκρυνα τους 2 άσσους του αριθμού, θα ήξερα και τα δοκάρια της μαλακίας που θα ζούσα μετά.

Σήμερα μεγάλωσα. Όμως, πάντα τέτοια μέρα, οι εικόνες και οι ήχοι εκείνης της βραδιάς με στοιχειώνουν. Γιατί έπρεπε να τα κουβαλώ από τότε; Άλλη μια άχρηστη εμπειρία σ’ αυτή τη χώρα, που το περιττό μοιάζει απαραίτητο και καλοπληρωμένο. <<Για να ξέρω τα χειρότερα>>, θα λέγανε οι πιο ώριμοι. «Το μη χείρον, βέλτιστον», θα λέγανε οι αρχαίοι. Βρε άει στο διάολο.

Έγινε κουβέντα μετά. Σ’ αυτό το πολιτικοποιημένο πλήρους αντίθεσης σπίτι. Συντηρητισμός, προοδευτισμός. Δεξιά, αριστερά.  Τα 4 καρφιά της Ελλάδας , με τους χιλιάδες ξυλουργούς και σιδεράδες από πίσω, που προκειμένου να αποκτήσουν την εργολαβία και τη βραδινή μπύρα με τη βίζιτα, απολαμβάνουν την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία.<< Έχει ο Θεός>>, << κάτι αλήτες είναι>>, <<πατρίς, θρησκεία, οικογένεια>> και χιλιάδες άλλα γνωμικά έμπειρων.

Πριν πάω σ’ αυτό το σπίτι εμένα έμενα πιο κοντά στο ΕΜΠ. Όταν κάποιος ήθελε να με αποφύγει σαν διάλογο, ή σαν αταξία, με πήγαινε σε ένα λούνα –παρκ  προς Ομόνοια μεριά. Περπατώντας περνάγαμε μπροστά από το ΕΜΠ. Μου είχαν κάνει εντύπωση τα κάγκελα. Σε εκείνο το λούνα-παρκ, που δεν υπάρχει πια, οι ήχοι των συγκρουόμενων και των όπλων με τις στραβωμένες κάνες, δεν μοιάζαν με τους ήχους εκείνης της Παρασκευής.

Γιατί το ΕΜΠ είχε κάγκελα; Το κατάλαβα όταν έγινα 11. Για να παράσχουν μια μορφή προστασίας σ’ εκείνους τους μάγκες αγωνιστές που είχαν κλεισθεί μέσα. Ο λαός περπατούσε απ’ έξω και πηγαινοερχόταν στη δουλειά του. Στα παλιά του τα παπούτσια. Είχε συμβιβασθεί μ’ αυτό που ζούσε , όπως και οι πολιτικοί του όλοι, που είχαν υπογράψει για την αναγκαιότητα της δικτατορίας του ’67.

Εκείνη την Παρασκευή το τανκ έπεσε στην πύλη. Και κάποιοι ήταν εκεί. Πάνω, πίσω, δίπλα. Ήθελα να ήξερα τι κάνει σήμερα ο οδηγός του. Απολαμβάνει την ελευθερία του ή περιμένει ξανά την ευκαιρία; Μα εκτελούσε διαταγές. Στην Ελλάδα κύριοι δεν υπάρχουν αυτά. Μόνο υποταγές υπάρχουν, πληρωμένα πρακτοριλίκια και κομματικά εξαργυρώματα. Και γι αυτό, οι <<γνωστοί αγωνιστές>> του ΕΜΠ δεν ήταν μέσα πια. Την είχαν κάνει.

Το ΕΜΠ σαν κίνηση δεν πέτυχε τίποτα. Η δικτατορία του ’73 έδωσε τη θέση της σε μια ακόμα σκληρότερη μέχρι τον Ιούνιο. Το ψωμί, παιδεία, ελευθερία, εξελίχθηκαν με την πρόθεση <<παρά>> μπροστά τους.  Δεν έχει σημασία. Καμμιά  επανάσταση δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα. Πάντα η λαϊκή θέληση θα επικρατήσει. Κι όταν μιλάς για ελληνικό λαό… Κοίτα τι είναι σήμερα.

Μια εμποροπανήγυρις, ένα καπέλωμα από την αριστερά, ένα CD στα ΝΕΑ, ένα αφιερωματάκι σε κάποια καναλάκια. Ένα στεφάνι από κάποιον πολιτικό και μια ηλίθια πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία. Μερικά αναρχικά χασισομαχαιρώματα  με την αστυνομία, και κύρια κάποια κοπλιμέντα για το λαό, που αντέδρασε στην τυραννία!

ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ

Υπάρχει  κάτι. Μνήμη για τους γενναίους. Που  ήταν μια γνήσια μειοψηφία. Στην κυριολεξία 8.Μετά μπήκαν οι απεσταλμένοι των κομμάτων. Μνήμη για τους νεκρούς του , σαν απευθείας ή παράπλευρες έστω απώλειες. Τιμούμε αυτούς. Και τους γονείς τους, που ποτέ δεν βγήκαν υστερικά στις κάμερες να ζητήσουν αποκατάσταση και αποζημιώσεις. Όπως απόκτησαν  κάποιοι από τους τότε, δήθεν αγωνιστές. Που το μόνο που  κάνουν σήμερα, είναι να κυκλοφορούν με τζιπ ή να βρίζουν τις φιιππινέζες τους. Η να γλύφουν το λαό που συντηρεί τον κομματικό μισθό τους.

Οπωσδήποτε να τρέχει ένα καζανάκι….

Το ΕΜΠ ήταν μια στάση αντίδρασης, υπερκομματική και κύρια υπερλαϊκή. Που δείχνει τη δυνατότητα κάποιων αποφασισμένων. Και που σαν ιστορία, γνήσια ελληνική, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία αντί για την επαναλαμβανόμενη άχρηστη ανάλυση, του πως πήδαγε ο  Τιβέριος, ή το πώς ο Κωνστάντιος  ο χλωρός ασπάσθηκε το χριστιανισμό. Για να μαθαίνουν τα 11-χρονα. Την ιστορία που πάντα γράφεται από μια χούφτα γενναίων, και που ποτέ δεν γίνονται  γνωστοί.

Το ΕΜΠ  ανήκει σ’  όλους αυτούς που ταλαιπωρήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της επταετίας, για να ξυπνήσουν το βολεψάκια λαό. Είναι μνήμη κοντινή και θα ΄πρεπε να απαγορευθεί κάθε ομιλία. Το καζανάκι του σπιτιού όμως να τρέχει. Να το χαλάτε κάθε τέτοια μέρα. Διότι αν δεν ξυπνήσουν τα παιδιά…, ο  βουλευτής θα κάνει κατάθεση στεφάνου εις  μνήμη της χώρας πια.

–         Θυμάστε βεβαίως τι είχε γίνει όταν είχε αγριέψει παλιά. Τράβηξε δυό φούσκους στην Ελένη Πετρουλάκη, και μετά την παντρεύτηκε. Είναι να μην αγριέψει αυτό το παιδί και να απειλήσει οτι θα φτειάξει την ομάδα από την αρχή. Φυσικά με το κωμικοτραγικό, οτι όσοι δεν θέλουν να είναι στην παρέα μας – έτσι ονόμασε την επαγγελματική ομάδα -, μπορούν να αποχωρήσουν μόνοι τους. Είπαμε οτι όταν αγριεύει ο Σέρβος, επισημοποιεί γάμους, δεν βγάζει διαζύγια.

Πάντως ένα βήμα θετικό έγινε : Δεν πήγε ο εγγυητής στα Σπάτα ξανά. Έδειξε προφίλ σύγχρονου επιχειρηματία, που απολαμβάνει το δημιούργημα του εξ αποστάσεως, και κρίνει ήρεμος τους διευθυντές του. Ή έδειξε σε αυτούς που τον παραδέχονται ως μοντέρνο μεγιστάνα, οτι πράγματι δεν ασχολείται. Έχει την σημασία του κι αυτό, αφού με αυτήν την απόσταση ανάμεσα στον ίδιο και στον κατώτερο υπάλληλο του ( ποδοσφαιριστής ), πρώτον δεν ανέλαβε φανερά κάποια ευθύνη και δεύτερον παρέμεινε η πραγματική ελπίδα του μέσου ηλίθιου Αεκτζή.

Φυσικά κι εκείνα τα χάπατα που πήγαν να μιλήσουν στους αθλητές – χάπατα διότι οι ίδιοι ομολόγησαν οτι η ΑΕΚ είναι η ζωή τους αλλά κι οτι οι παίκτες είναι κάτω του μετρίου οπότε εξέθεσαν αυτόν που τους έστειλε -, μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί οτι υπεύθυνος για τον Κωστένογλου, είναι ο Ίβιτς που τον έβγαλαν εκτός κάδρου. Διότι αφού πήρε τα κλειδιά ο Ίλια, επέλεξε τον ψάλτη. Και η ΑΕΚ αυτήν την στιγμή, δεν είναι οτι δεν έχει παίκτες όπως λέμε από το καλοκαίρι, αλλά κύρια δεν έχει προπονητή, που είναι το πιο σημαντικό πράμα σε μια ομάδα, που θεωρητικά δεν έχει οικονομικό πρόβλημα. Όπως δεν είχε και το καλοκαίρι προπονητή, όπως λέγαμε συνέχεια εδώ μέσα, κόντρα σε όλα τα δημοσιογραφικά και οπαδικά sites της ομάδας μας.

Όμως η ζωή συνεχίζεται, και μοιραία μας φέρνει σε αυτά που ακούσαμε. Οτι ήταν light η αντίδραση των οπαδών, που βέβαια προσκάλεσαν σε ξύλο τους παίκτες. Και θυμάται ο Ίλια βέβαια, πόσο συνεπής επαγγελματίας ήταν. Διότι όταν έχει περάσει χειρότερα, και με δεδομένο οτι ήταν πολύ καλός παίκτης, αποδεικνύει τι μπουρδέλο υπήρχε και τότε. Που το ρόστερ ήταν ανώτερο. Αλλά ας μην ασχολούμαστε με φιλοσοφίες.

Διότι η πράξη μιλάει – το ξαναλέω – από μόνη της : Ο Δώνης συνέστησε στους παίκτες του, ιδιαίτερη προσοχή στον Λιβάγια. Δεν μίλησε για κανέναν άλλον. Προπονητής είναι ο άνθρωπος και μάλλον ξέρει πιο καλη μπάλα από τον μέσο Αεκτζή. Τι οδηγίες να δώσει; Για τον Ολιβέιρα ή τον Βέρντε; Ή μήπως για τον Μάνταλο; Θα μου πείς οτι πήγε να την πατήσει. Εντάξει, πόρνη η μπάλα. Έβαλε γκολ ο Μπακάκης και αυτογκόλ ο Κουρμπέλης. Τι οδηγίες να έδινε. Φυλάξτε τον Μπακάκη και προσέχτε μην το βάλετε μόνοι σας;

Είπε για τον Λιβάγια, κι έδειξε όλη την αλήθεια. Που αν ξαναφέρετε το παιχνίδι στο μυαλό σας, θα δείτε οτι ο Λιβάγια ήταν σαφέστατα ο καλύτερος μας δημιουργικά, μετά τον Μπάρκα που κρατούσε πίσω. Αφείστε τι λένε οι παπαγάλοι για τον Βέρντε και τα λοιπά παρλιακά. Ένας Λιβάγια είναι η ΑΕΚ, που φέτος ειδικά τα έχει κάνει όλα. Υπομονή όταν η λούγκρα τον άφηνε στον πάγκο για να παίζει ο Ζεράλδες. Ανατροπή των αγώνων όταν έμπαινε σαν αλλαγή. Αλλαγή προπονητή όταν τους πλάκωσε στις κλωτσιές, αλλά και υπόδειξη προπονητή όταν μείναμε ακέφαλοι. Μοιραία στην διάρκεια του αγώνα, και μετά από την τρίτη χαμένη ευκαιρία του Ολιβέιρα, υπέδειξε στον ψάλτη, να βγάλει έξω τον άμπαλλο. Όπως βέβαια και τον Βέρντε, που δεν του γύρισε την μπάλα για να κλειδώσει το παιχνίδι κατά το μυαλό του. Αυτός είναι η ΑΕΚ φέτος, κι έχει ορίσει υπαρχηγούς τον Βράνιες και τον Μάνταλο, που σίγουρα κάτι ξέρουν να κάνουν παραπάνω από τους άλλους.

Οπότε ο Ίβιτς άμεσα, ή ο εγγυητής έμμεσα, θα έπρεπε σε πρώτη φάση να φέρουν έναν προπονητή. Σε δεύτερη φάση να συμφωνήσουν αν οι οπαδοί που πήγαν στους παίκτες, είναι σύννομοι με τις ηθικές αξίες της ομάδας. Και σε τρίτη φάση να μιλήσουν για τον στόχο της ομάδας, και πώς αυτός θα υλοποιηθεί. Απλά λόγια και σταράτα. Για να ξέρουν και τα ζώα που ακόμα πάνε στο γήπεδο, για ποιό λόγο πηγαίνουν. Οι παίκτες που χρειάζεται η ομάδα είναι τέταρτο κεφάλαιο, διότι οι παίκτες είναι λαχεία,  χώρια που υπάρχουν κι οι πιθανότητες τραυματισμών. Φυσικά αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει από το καλοκαίρι. Τώρα είναι πολύ αργά, και φυσικά θα έχουμε μπόλικες ξεφτίλες ακόμα.

Ειδικά μάλιστα αν ο Ίβιτς θεωρεί οτι έχουμε καλούς παίκτες, αλλά δυο τρεις χαλάνε την κατάσταση. Διότι αυτοί οι δυό τρεις, είναι σαφές οτι είναι οι καλύτεροι μας. Δεν γίνεται ας πούμε να χαλάει την όλη παρουσία της ΑΕΚ ο Σβάρνας. Οπότε αν πάει να τιμωρήσει τους καλύτερους μας, ευτυχώς λέω που πέφτει μόνο ένας κι ευτυχώς που υπάρχουν και play out. Και δεν είμαι καθόλου υπερβολικός. Διότι και σε ένα ματς να σοβαρευτεί η ομάδα, παίκτες που δεν έχουν προπονητή για να τους βελτιώνει, παίκτες που δεν έχουν φυσική κατάσταση, αλλά και παίκτες που δεν έχουν στόχο, είναι νομοτελειακό οτι θα κοιτάξουν την σεζόν 2020-21. Όπως ελπίζει ο μέσος Αεκτζής σε αυτήν, έτσι κι οι παίκτες γνωρίζουν νάναι ξεκούραστοι τότε. Τα λεφτά τους θα τα πάρουν ούτως ή άλλως. Και η παραίτηση είναι μόνο στα μυαλά του εγγυητή.

Οι κινήσεις λοιπόν είναι σαφείς. Ο ο κόσμος να μην ξαναπατήσει το πόδι του στο γήπεδο. Κύρια αυτοί που έχουν αγοράσει διαρκείας. Το γήπεδο οφείλει νάναι άδειο. Άντε να κάνω κάποια υποχώρηση σε όλους αυτούς που είναι στο πέταλο και στην μαθητική κερκίδα. Πρέπει τα επαγγελματικά sites της ομάδας, να μην έχουν καμία αναγνωσιμότητα. Άστους να πονέσουν χωρίς σχόλια και καμία διαφήμιση. Μπας και βρουν κάποια ισορροπία μεταξύ μαύρου και άσπρου. Οι εμπορικές πωλήσεις της εταιρείας να εξαφανιστούν. Θα μπορούσα να πω χιλιάδες ακόμα, αλλά δεν θα το τραβήξω. Προτιμώ να αναδείξω την διαφορετικότητα με αυτά τα λίγα πυροτεχνήματα. Η ομάδα δεν θα πάθει τίποτα. Όπου και να καταλήξει. Και την προτιμώ ένατη και να έχει τον σεβασμό του Παναθηναϊκού που χάνει από την Λάρισα αλλά δεν χάνει ντέρμπυ, παρά τρίτη και καραξεφτιλισμένη. Όπως δεν θέλεις κι εσύ βλάβη στον κινητήρα του αυτοκινήτου σου. Γκε γκε;

Τόπος: Γραφεία-κάποια -κάπου. (Δεν έχει άλλωστε σημασία. «Σήμερον εμού,αύριον έσου,ουδέποτε τινός» που λένε και τα ιερά βιβλία.  Ο «εγγυητής» της ομάδας συνομιλεί με τον πάστορα προπονητή.

Κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο Ειναι ο Σέρβος. «έλα ρε.Τί έγινε. Ολα εντάξει»;

«Ναι πρόεντρος. Τους μίλισα. Και τα πεντιά που ίρταν τους ίπαν ότι τα φάνε κσύλο άμα έκουμε τα ίντια πάλι»

-«Ωραία. Εντάξει ρε. Η Ελένη τι κάνει»;   -«καλά είναι κύριε Ντιμίτρι».  -» Χαιρετισμούς. Εντάξει ρε. Αντρε γεια».

Γυρίζει προς τον θεοφοβούμενο -και όχι μόνο- προπονητή, ο οποιος κάθεται τόσο άκρη στον καναπέ,που λίγο ακόμα και θα πέσει χάμω:

—  Ρε αυτοί οι Σέρβοι. Σαράντα χρόνια να περάσουν δεν λένε να μάθουν ελληνικά.Τι στο διάολο; Χαλίκια έχουν στον λαιμό;

— Ναι όντως,τώρα που το λέτε. Εχω παρατηρήσει ότι είναι και οι μόνοι που κάνουν ακόμα και προφορικά ορθογραφικά λάθη!

— Για λέγε λοιπον ρε Νικόλα…

— Νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε αποφάσεις. λέει μισοπλέμονα ο πάτερ με το στενό παντελόνι.

— Σιγά να μη πάρουμε και χάπια. Γιατί ρε; Τί έχει η ομάδα; Μια κρίση είναι,θα περάσει. Ξέρεις πόσα έχω δει τέτοια εγώ; Ουουου…

— Πρόεδρε, κάποια στιγμή γύρισα και δεν είδα πάγκο..

— Ποιος πούστης πήρε τον πάγκο…;  Ρε Ιγκόρ.Πήγαινε να κάνεις έλεγχο.

— Γιές μπος.

— Κύριε πρόεδρε. Εννοώ,χρειαζόμαστε-νομίζω- καλύτερους παίκτες.

— Αν είχαμε ρε καλύτερους παίκτες, εσένα τί σε θέλαμε τότενες; Παίζανε και μόνοι τους.

— Σωστό…Αλλά…

— Κουβέντα. Εχώ πλήρης εμπιστοσύνης σε όλους σας και δεν κάνω δράμι  πίσω.

— Κύριε εγγυητά, εννοώ δεν έχουμε πολλούς παίκτες…για αλλαγές.

–Εδώ ο άλλος δεν έχει νεφρό να αλλάξει.Παίκτες τώρα; Τί τα θες ρε Νικόλα.Παλιοζωή.

— Πάντως κάτι πρέπει να κάνουμε έστω με αυτούς που έχουμε. Να γυρίσουμε την ψυχολογία τους. Κινδυνεύουμε να μη βγούμε και στα πλέυ οφ όπως πάμε.

–Δεν υπάρχει περιπτωση να συμβεί αυτό. Βλέπεις κάποιον στη πλάτη μας να μας απειλεί; Μετά την ΑΕΚ είναι το ΧΑΟΣ μεγάλε! Θα σκοτωθούνε ως τοτε οι άλλοι δύο από πάνω και «τσουπ» εμείς θα κλέψουμε τη γίδα,θα τη κόψουμε στη πλάτη και δρόμο τη κατηφόρα»!

–Εστω και έτσι. Μα να κάνουμε κάτι να βελτιώσουμε την εικόνα μας.

— Αμα ήθελα εικόνες,πήγαινα και σε έκθεση ζωγραφικής. Ο σκοπός, παπα-Νίκο,είναι να φτιάξουμε το γήπεδο. Αφού και εσύ ο ίδιος ανανγωρίζεις πόσο σημαντικό είναι για το σύλλογο…ε…;

— Ε, ναι…φυσικά…

— Ασε λοιπόν τα μικρά και τα εφήμερα. Αφού είσαι και μορφωμένο παιδί και της εκκλησίας.Τα ξέρεις αυτά. Σημασία έχει το «αύριο». Το μετά. Το «τώρα» δεν μετράει.

–Ναι αλλά απο τις «τωρινές» αποφάσεις δεν κρίνεται και το «μετά»;

–Δεν σου είπα ρε να μη διαβάζεις αρχαίους Ελληνες ,παρά μόνο ασκητικά βιβλιάρια; Θα σου πάρω το κομπσχοίνι… Τι λένε τα καλογέρια; «Ασε για αύριο,αυτό που δεν μπορείς να κάνεις σήμερα»

— Οχι ακριβώς. Λένε «μην αφήνεις για…

— Ρε άσε που θα μου πεις εμένα, που από τα φανάρια έφτασα στο Φανάρι.

—Εχμ..εντάξει πρόεδρε. Τι λέτε λοιπόν να κάνουμε από εδώ και μπρός;

–Απλό. Οτι κάνουμε ως τώρα.

–Δηλαδή;

–Τιποτα!

–…

— Ξέρεις τί λένε οι Αγγλοι; «Ιφ ε΄ντ μπρόκεν,ντόντ φίξιτ». Μου τό έμαθε απόξω ο Κυρατσούς που έχει σπουδάσει στη πρωτεύουσσα,στη Ρώμη.

Εκεινη την ώρα γουρλώνει τα μάτια ο Κωστένογλου και σχηματιζει το σχήμα του στραυρού με τα δάχτυλά του. «Ελάτε μέσα…ο πρόεδρος σεληνιάστηκε» φώναξε για να ακουστεί στο διάδρομο. Μπαίνει μέσα η γραμματέας τρομαγμένη.

— Φέρε μωρή Καίτη ‘κείνο το  «Τσάνταλι» που έχει φέρει δώρο η ένωση λαθρεμπόρων Χαλκίδας και δυο ποτήρια,να το πιούμε εδώ με τον κόουτς». λέει χαμογελαστός ο πρόεδρος-εγγυητής-μέτοχος-αμέτοχος-κατασκευαστής και χειριστής μπετονιέρας.

— Λοιπον,τί λέγαμε; Α, ναι. Δεν χρειάζεται που λες ρε Νίκο να κάνουμε κάτι. Ειμαστε ομάδα του Θεού. Και ξέρεις πολύ καλά τι παθαίνει κάποιος όταν μπαίνει στις δουλειές Του.

— Ε,ναι…πως…βέβαια…

— Ασε λοιπον τον Γιαραμπή να κάνει τη δουλειά του και συνεχίσουμε εμείς να μη κάνουμε την δική μας που είναι δική Του. Κάτσε ώρε παλουκοκάφτη να πιούμε κανένα ποτηράκι και κατόπιν φεύγεις για την προπόνηση. Αστε’τα ρε στο Θεό. Πόσα χρόνια θα ζήσεις καϊμένε;Τι χολοσκάς; Μια μέρα όλοι θα πεθάνετε..

Υπό κανονικές συνθήκες, δηλαδή με μια κανονική κι όχι τίποτα σούπερ ΑΕΚ, δεν θα μιλούσαμε για την έκβαση του παιχνιδιού. Είναι πολύ αδύναμος ο μνημονιακός Παναθηναϊκός, κι ειδικά σήμερα που του λείπουν δυό παίκτες αλλά και ο προπονητής του. Κι όμως αυτή η κακομοίρα ΑΕΚ, ξαναονοματίζει το παιχνίδι. Ναι στην θεωρία είναι ντέρμπυ. Ποιά θεωρία; Μα αυτήν που δίδαξε ο Δώνης μεσοβδόμαδα : Προσέχτε τον Λιβάγια.

H ομάδα μας κατέβηκε με το αναμενόμενο 4-2-3-1 και με το στοίχημα του Σβάρνα. Στο πρώτο τέταρτο πραγματικά ήταν χαμένη. Είχε μια άμυνα παιδική χαρά, κι ένα κέντρο πάρα πολύ μαλθακό, έως ανύπαρκτο. Μπροστά δεν υπήρχε τίποτα, ενώ ήταν αδύνατον να κρατήσει την μπάλα ή να φτειάξει μια στοιχειώδη κατεβασιά. Τα πράματα φαίνονταν πάρα πολύ δύσκολα αν βέβαια συνεχιζόταν αυτό το τροπάριο.

Άλλαξε με αυτό που λέμε μαγική εικόνα, και με την πόρνη μπάλα. Διότι ο αντίπαλος μπορεί να είχε την συντριπτική κατοχή της μπάλας, αλλά ήταν άσφαιρος. Και θάλεγα και πολύ αφελής. Κάπως έτσι δεν κατάλαβε οτι ο Βέρντε είχε προειδοποιήσει με μια μεγάλη ευκαιρία που έχασε, και σε μια φάση που είπε να συμμετάσχει ο αόρατος Μάνταλος, βγήκε μια υποδειγματική αντεπίθεση, και με ένα εκπληκτικό γκολ του Μπακάκη, προηγηθήκαμε. Η μαγική εικόνα είχε συμπληρωθεί με το πλάγιο μπακ μας.

Που η πλευρά του ήταν φοβερά προβληματική, αφού ο Βέρντε δεν αλληλοκάλυπτε όταν ο αντίπαλος κυρίως από εκεί εκδήλωνε τις επιθέσεις του. Από εκείνη την πλευρά αναδείχτηκε κορυφαίος του πρώτου μέρους ο Μπάρκας με δυό τρομερές επεμβάσεις, που κράτησαν το προβάδισμα μας. Κάτι το οποίο είδε κι ο Κωστένογλου, κι έφερε τον Σιμόες πιο κοντά στην δεξιά πτέρυγα μας. Αυτή η κινηση μαζί με την απογοήτευση του Παναθηναϊκού, ισορρόπησε κάπως το παιχνίδι κι είχαμε κάποια νηνεμία.

Μια νηνεμία, που έφερε ένα κόρνερ, και μια φάση σαφέστατα δουλεμένη στην προπόνηση. Χτύπημα στο πρώτο δοκάρι και δεύτερο γκολ μετά από συνολική αμυντική πράσινη αδράνεια. Σκόρερ εξ επαφής ο Ολιβέιρα – εμένα μου φάνηκε σαν αυτογκόλ -, ο με τεράστια απόσταση χειρότερος παίκτης της ΑΕΚ στο πρώτο μέρος. Η μαγική εικόνα συνεχιζόταν, που όμως φυσικά δεν μας χάλαγε. Μπορεί να είχαμε τις σκέψεις μας, αλλά ένα τέτοιο προβάδισμα δεν το αφήνεις εύκολα. Όσο κι αν η ομάδα ήταν απίστευτα κακή, και σαφέστατα είχε συγκεκριμένα ονόματα που φώναζαν οτι έπρεπε να μπουν. Τώρα αν κάποιος πει οτι έτσι ήταν το σχέδιο, εγώ θα του πω να δει μερικά κανονικά παιχνίδια μπάλας και να αφήσει τις δήθεν κυνικότητες ή τους ρεαλισμούς .

Το δεύτερο ημιχρόνιο είχε συγκεκριμένο σενάριο. Ο αντίπαλος θα πήγαινε σε κάποια πίεση, και η ΑΕΚ θα έπρεπε να διαχειριστεί το πλεονέκτημα της. Θα έπρεπε να παγώσει τον ρυθμό και να κρατήσει κάπως την μπάλα. Κυνηγώντας κιόλας τους χώρους και κάποια ακόμη αντεπίθεση. Εκμεταλλευόμενη την τύχη της ημέρας και την ρέντα της. Δυστυχώς δεν βοηθήθηκε από τον προπονητή της. Μπορεί να έγιναν οι αλλαγές αλλά στα πάντα έχει σημασία το timing. Κι αυτό απέδειξε στον καθένα γιατί χρειάζεται κανονικός προπονητής.

Οι δυό κλασσικές ευκαιρίες που τυχαία δημιουργήθηκαν, δεν μετουσιώθηκαν σε γκολ – και πώς άραγε αφού εκεί ήταν ο Ολιβέιρα – κι επειδή το κέντρο ήταν αδύνατον να συνεννοηθεί με την είσοδο του Σιμάο, αλλά κι επειδή η άμυνα και κύρια τα άκρα ήταν της απόλυτης πλάκας, φτάσαμε τζάμπα και βερεσέ στο 2-2. Μπορεί να κουτουλάγανε οι παίκτες του αντιπάλου, αλλά η ΑΕΚ δεν εδειχνε ικανή να πάρει κάτι από την νύχτα. Δεχόμενη τρελή πίεση και στην ουσία δείχνοντας οτι δεν έπρεπε να έχει προηγηθεί.

Δεν ήταν οτι δεν είχε βελτιώσει τα ποσοστά κατοχής της μπάλας. Ήταν η αδυναμία να κάνει κάτι σωστό. Στην ουσία έφτασε να αμύνεται πάνω στην γραμμή του τέρματος της, πιστοποιώντας την πολύ κακή της εικόνα σε όλο το παιχνίδι, κι αυτό που έχω γράψει παραπάνω : Ομάδα της απόλυτης πλάκας. Το τρίτο γκολ που δέχτηκε ήταν απλά το σφράγισμα για ένα καφενείο, στο οποίο σερβίρει ο κανένας. Είναι κανονικό self service με φαγητά που τα παίρνεις από τα σκουπίδια. Και φυσικά δεν είναι η ήττα, που την περιμέναμε. Είναι ο τρόπος που ήρθε, διότι όταν έχεις προβάδισμα δυό τερμάτων, τότε δεν μιλάς οτι έχασες ένα παιχνίδι. Μιλάς για ναυάγιο και κανονική συντριβή, που αν είχε εξελιχθεί κανονικά από την αρχή, η σεμνή τελετή θα είχε γράψει ένα λογικό 3-0 και τίποτε άλλο. Ενώ τώρα μιλάς για υπερπροσπάθεια του αντιπάλου. Που ήταν κι αυτός της απόλυτης πλάκας.

Συγχαρητήρια λοιπόν για όσο κρατήσαμε τυχαία, αλλά είδαμε ένα πολύ ωραίο θέαμα. Κι αυτό μας νοιάζει πλέον, αφού η ΑΕΚ είναι κωμωδία, και σαν τέτοια, μας χαρίζει απλόχερα το γέλιο. Όπως μας το χαρίζει ο αρχηγός της, όπως μας το χαρίζει ο σέντερ φορ της, κι όπως το ίδιο κάνει και το δεξί εξτρέμ της, που κάποιοι λέγανε για πολύτιμο. Δεν πειράζει, μικροί είναι ακόμη θα μάθουν σιγά σιγά μπάλα. Και αύριο θα κάνουν ανάλυση τεχνικών λαθών, κι αν κι αν κι αν. Η δουλειά στην ομάδα είναι αυτό ακριβώς : να περιοριστούν τα αν.