…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Κατ’ αρχήν να συστήσω ψυχραιμία. Είναι το πρώτο συστατικό για φέτος, που θα έχουμε μπόλικα. Σε πολλά επίπεδα. Και κατά δεύτερον να δούμε σημαντικά γεγονότα. Κατά πρώτον ότι κερδίσαμε κάποια Ίντερ. Μπορεί να μην είναι η ιταλική, αλλά μετά από χρόνια κάποια παιδιά θα διαβάζουν την ιστορία και μπορεί να πιστέψουν ότι βάλαμε τέσσερα γκολ στην Ίντερ. Άλλωστε μπορεί το δεύτερο συστατικό του ονόματος της, να γραφτεί με μικρά γράμματα. Κι άλλωστε το βιβλίο της ιστορίας της ΑΕΚ, το γράφουμε εμείς δια των γραφιάδων μας. Όπως τα αγάλματα των δυό παικτών μας. Έχουν καμία σχέση με αυτούς; Νομίζεις ότι βλέπεις ομορφάντρες Ευρωπαίους.

Κατά δεύτερον λοιπόν, να πούμε ότι πρώτη φορά βλέπω ανδρική ποδοσφαιρική ομάδα, να έχει τόσες γυναίκες στον πάγκο. Με εντυπωσίασαν οι Ανδορίτες, όπως με εντυπωσιάζει κι όλη η Ευρώπη καιρό τώρα. Κατά τρίτον να πούμε ότι η ΑΕΚ έπαιζε σήμερα απέναντι σε πιτσαρία. Και κατά τέταρτον να πάμε στην κριτική του αγώνα, όσο αυτή μπορεί να γίνει. Και το λέω αυτό διότι στη ζωή μου συγκρίνω μήλα με μήλα κι όχι μήλα με σύκα. Και θα μπορούσα να κλείσω την κριτική με το απλό : Είσαι πανδίκαια με τέσσερα γκολ μπροστά. Κι έρχεσαι τελικά, 4-3. Είσαι ή δεν είσαι μαλάκας;

Δεν χρειάζονται απαντήσεις. Όλα είναι γνωστά από πέρσι και τίποτα δεν έχει διορθωθεί. Το σημερινό παιχνίδι είναι επανάληψη του Αγρίνιου, της Κηφισιάς ή των Σερρών. Άντε και του ματς με τον ΠΑΟΚ στο γήπεδο μας. Δεν ξέρει ο άνθρωπος, δεν μπορεί, δεν θέλει να μάθει. Για τον Αλμέιδα μιλάω. Θα αδειάσει το ποτήρι της ενλεργειας, και μετά θα πλακωθεί σε άστοχες αλλαγές και σε τιμωρίες παικτών έτσι άνευ λόγου.

Ο κορυφαίος σήμερα Λιούμπισιτς, αριστερός μπακ; Την ώρα μάλιστα που δεν θέλει να παίζει σε αυτήν την θέση; Κι ο Πήλιος γιατί δεν μπήκε στην θέση του αφού τον κράτησαν στην ομάδα; Ούτε στο 4-1 δεν κρίνεται ικανός; Ο Άμραμπαντ σέντερ φορ; Εντάξει συμφωνούμε ότι δεν κάνει ο Γκαρσία, αλλά θα τους πηδήξουμε όλους; Φυσικά κι άλλα τέτοια μπορούμε να βρούμε, αλλά δεν είναι αυτή η ουσία.

Η ουσία είναι ότι η ομάδα ξαναέδειξε τις περσινές παθογένειες και ειδικά στον τομέα της διαχείρισης ενός σκορ απέναντι σε ένα καφενείο. Το οποίο ήρθε – και μπράβο του – να παίξει ανοιχτά κι όπου βγει. Κι εσύ τι έκανες; Έβλεπες τον Γκαρσία να παραπαίει, να χάνει ανεπανάληπτα τετ α τετ κι απλά να παίρνει το ριμπάουντ, να έχεις δεκάρι τον Στρακόσα, να έχεις καλό τον Γκατσίνοβιτς, όλους τους άλλους τρεχαλητούς αλλά μπερδεμένους, και στο τέλος να βλέπεις μέσα στην ομάδα τον Γαλανόπουλο – με αλλαγή μάλιστα στο κρανίο του Αλμέιδα αντί του Πινέδα – και τον Μάνταλο !!@!!

Το έλεος πότε το λες; Αύριο στο πρωτάθλημα; Μεθαύριο στο κύπελλο; Ή μήπως στο τρίτο ευρωπαϊκό παιχνίδι; Οι αποφάσεις πρέπει νάναι γρήγορες. Διότι το παιχνίδι το βλέπαμε, δεν στράβωσε κάποια στιγμή από λάθη μόνο μεμονωμένα. Ήταν κακή η ΑΕΚ, χωρίς οργάνωση και στρωτό παιχνίδι. Και δεν χρειαζόντουσαν οι μεταγραφές για να κερδίσεις με δυό γκολ την πιτσαρία. Δεν θέλαμε ούτε ισοπέδωση, ούτε ανδραγαθήματα. Να περάσουμε μια ήρεμη βραδυά. Την πέρασε κανείς; Σίγουρα όχι αυτοί που αποδοκίμασαν στο τέλος. Ποιόν; Θα το βρουν μάλλον αργότερα. Το θέμα είναι το βρει γρήγορα ο Ηλιόπουλος, που πρέπει να απομακρύνει τον Μελισσανίδη και τα στελέχη του χθες.

Υγ1. Υπάρχει καιρός, πάρτε αποφάσεις τώρα.

Υγ2. Κι ο Μουκουντί στον κόσμο του.

Υγ3. Από χαφ εντάξει;

Είμαστε καλά παιδιά και κρατάμε τις ζώνες μας δεμένες, όπως είπε ο νέος ιδιοκτήτης. Και πραγματικά δεν έχουμε κάποιο λόγο να μην τον ακούμε, αφού τηρούνται όλες οι υποσχέσεις του. Σιγά σιγά συμπληρώνονται οι τρύπες της ομάδας και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο.Τόσο σε προδιαγραφές όσο και οικονομικά. Μεταγραφές είναι βέβαια, άρα ζάρι και λαχείο, όμως η προσπάθεια γίνεται και στην θεωρία φαντάζει ότι η ομάδα μας θα είναι καλή.

Ακόμα λείπουν βέβαια κάποια απαραίτητα στοιχεία. Ένας φορ, ένα στόπερ ακόμα, ένα αριστερό μπακ, και για μένα μια χαφάρα. Δεν είναι ότι είμαι πλεονέκτης, ούτε ότι κάνω υποδείξεις. Απλά όταν πήγαινες για τον Σισέ, έδειξες ότι υπήρχε η ανάγκη. Στα αριστερά σίγουρα υπάρχει το κενό, όπως βέβαια και στην επίθεση. Το χαφ είναι η δική μου τρέλα, ειδικά όπως είδα την ομάδα στην Κύπρο, που ήταν για τα μπάζα.

Κατανοητό ότι είναι πολύ νωρίς κι απόλυτα αποδεκτό ότι είμαστε σχεδόν στο τέλος της προετοιμασίας. Όμως το ημερολόγιο λέει ότι παίζουμε την άλλη εβδομάδα, οπότε δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Και βέβαια άλλη ΑΕΚ θα δούμε στο πρωτάθλημα , κι ειδικά μετά το Νοέμβρη, όμως ο Αλμέιδα κατέβασε ό,τι καλύτερο διαθέτουμε αυτήν την στιγμή, κι η εμφάνιση ήταν για να μασάς και να φτύνεις.

Έχουμε λοιπόν τις ζώνες μας δεμένες και για τις επόμενες κινήσεις αλλά και για το οικονομικό. Ελπίζω να το έχουν μελετήσει το θέμα αρκετά με τα ψηλά συμβόλαια τα οποία μάλιστα δεν πρόκειται να έχουν μεταπωλητική αξία. Διότι έτσι όπως πάνε, για σχεδόν δέκα μεταγραφές, του χρόνου μπορεί να χρειάζονται άλλες τόσες. Μπορεί να χαιρόμαστε σαν οπαδοί και σαν Έλληνες του έχει ο Θεός, όμως την ΑΕΚ δεν την θέλουμε μόνο για φέτος…

Την ΑΕΚ, που βάσει της κλήρωσης, την θέλουμε να πάει αφρενάριστη μέχρι το τηγάνι. Δηλαδή με έντεκα συνεχόμενες νίκες. Φυσικά είναι εξαιρετικά δύσκολο αλλά λέμε τι δείχνει η πραγματικότητα καθώς και η ευφορία από τις μεταγραφές. Μπορεί φέτος να μιλάμε για δυό ενδεκάδες εφόσον οι παίκτες δείξουν να θέλουν αυτήν την συνέχεια στην καριέρα τους.

Υγ1. Την Τετάρτη θα έχουμε κανονικά την κριτική του αγώνα. Δεν θα πάω στο γήπεδο αφού σέβομαι τον εαυτό μου.

Υγ2. Καλή επιτυχία στην ομάδα μας.

Η ομάδα ολοκλήρωσε την προετοιμασία της στο εξωτερικό λοιπόν, κι έρχεται πίσω με προφανή σκοπό να γίνει ομάδα. Να μεταγράψει τα κομμάτια της που λείπουν σε επίπεδο προσθηκών – προς το παρόν εγώ δεν βλέπω καμία αναβάθμιση – και φυσικά να γίνει ομάδα. Αυτή είναι η μίζερη πραγματικότητα προς το παρόν. Και δεν είμαι καθόλου απαισιόδοξος, οφείλω να το πω.

Αν πρέπει να γίνεται κάποια προετοιμασία για παίκτες οι οποίοι δεν πρόκειται να παίξουν, ας γίνεται. Προφανώς υπάρχουν λεφτά για πέταμα. Πάντως αυτό που είδαμε σαν ΑΕΚ στα φιλικά, ήταν για ολοκληρωτικό πέταμα και καμία συμπάθεια δεν αξίζει. Δεν με ενδιαφέρει αν οι προπονήσεις ήταν διπλές ή τετραπλές, ούτε φυσικά με ενδιαφέρουν τα συμπεράσματα του Αλμέιδα ή αν το έχει ξανακάνει σε άλλη ομάδα στο παρελθόν.

Φυσικά λείπανε οι διεθνείς και φυσικά δεν υπήρχε ούτε μία μεταγραφή με εξαίρεση τον Μπρινιόλι. Άρα τι δέθηκε στην Ολλανδία; Οι δημοσιογράφοι με τους κακομοίρηδες που τρέχανε; Το προπονητικό τημ; Η μισή ΑΕΚ Α με την ΑΕΚ Β; Κάποιοι παίκτες που δοκιμάσθηκαν σε νέες θέσεις στις οποίες δεν θα αγωνιστούν; Ας υπάρχει και κάποια σοβαρότητα επιτέλους, που όλοι χαμογελάγανε λες και πέτυχαν κάτι.

Η ομάδα θα αρχίσει να φτιάχνεται τώρα. Μετά τους τερματοφύλακες, έρχονται οι Περέιρα και Κοϊτά, που στα χαρτιά μοιάζουν με παιχταράδες. Έρχεται ο Πινέδα για να μας πει αν θα μείνει. Και φυσικά αναμένονται δυό μπακ κι ένας σέντερ φορ. Πιθανώς και κάποιος χαφ, που για μένα είναι μεγάλης σημασίας. Οπότε όλη η δουλειά, δηλαδή η φυσική κατάσταση και το μοντάρισμα θα γίνουν εδώ. Και μακάρι να έχουμε ολοκληρώσει μέχρι τον τρίτο προκριματικό μπας και γλυτώσουμε τις μουρμούρες.

Όπως λοιπόν ο καλύτερος παίκτης μιας ομάδας που έχασε, είναι αυτός που δεν έπαιξε, έτσι κι εμείς ελπίζουμε στο μέλλον και στις προσθήκες. Το να ακούμε ότι ο Γκαρσία είναι πολύ χρήσιμος τόσο σαν άνθρωπος όσο και σαν παίκτης, δεν μου λέει τίποτα. Χρειαζόμαστε ενίσχυση και δουλειά και φυσικά απτά αποτελέσματα. Και διακριτούς ρόλους στην ομάδα. Έχω ελαφρώς βαρεθεί τα πολυεργαλεία.

Υγ1. Τα μπαράζ άλλαξαν. Άλλαξαν για να μην μπαίνει ο Άρης στην ουσία. Στον όμιλο 5-8, οι βαθμοί θα διαιρούνται δια 2 για να μειώνονται και οι αποστάσεις.

Υγ2. Στο Euro σαφώς και ξεχώρισε η Ισπανία. Γενικά όμως το θέαμα πολύ φτωχό και κακομοίρικο.

Μπαίνουμε πλέον στο μήνα των μεταγραφών. Εδώ που θα φανεί τι σόι σχεδιασμός έχει γίνει, πόσο έχουν δουλέψει τα στελέχη, και πόση σύμπνοια υπάρχει μέσα στην ομάδα. Το τι λέμε εμείς απ΄έξω δεν έχει και μεγάλη σημασία. Ανησυχία υπάρχει και το κατανοώ, ειδικά μετά την φιλική εξάρα που πρέπει να έκοψε και πέντε χιλιάδες διαρκείας.

Προχωρώντας λοιπόν στο δήθεν τριετές project ( μαλακίες είναι αυτές αλλά χρησιμοποιώ τα επιχειρήματα τους ), σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι μιλάνε για 7 ή 8 μεταγραφές. Τώρα τι project ήταν αυτό, θα σας γελάσω αλλά δεν βαριέσαι. Ας κοιτάξουμε τις θέσεις εμείς κι ας πούμε τα δικά μας.

Με τον Μπρινιόλι, μάλλον τον Στρακόσια, και φυσικά τον Σισέ, θεωρώ ότι έκλεισε το θέμα του τερματοφύλακα και των κεντρικών αμυντικών. Τρεις λοιπόν οι προσθήκες μέχρι τα τώρα. Με την παραμονή του Άμραμπαντ ( βρείτε ποιοι δημοσιογράφοι έκαναν κωλοτούμπα με μόλις δύο ημέρες διαφορά ), και το δεξί φτερό έχει κλείσει.

Άρα το ψάξιμο προχωράει στα δύο άκρα της άμυνας, στο αριστερό εξτρέμ, στο σέντερ φορ και στον παίκτη πίσω από το φορ. Σύνολο πέντε για να έρθουμε και στα νούμερα που έχουν γραφτεί. Όλα αυτά φυσικά, χωρίς να αποχωρήσει ο Γκαρσία και ο Πινέδα. Στο σημείο αυτό να πω ότι υπάρχει εντολή στους managers του Γκαρσία για πώληση, ενώ για τον Πινέδα με ένα εικοσαράκι μας χαιρετάει. Αν γίνουν αυτά, φυσικά αυξάνει το νούμερο των προσθηκών.

Πάντως μια αξιόμαχη ενδεκάδα για το πρώτο παιχνίδι, θα υπάρχει. Δεν ξέρω το αποτέλεσμα ούτε και κάτι για το επόμενο παιχνίδι. Το πιο δύσκολο θάναι σίγουρα το τρίτο, όπου εκεί μπορεί να βρεθούμε εκτός Ευρώπης κι άρα να παίζουμε το παραμύθι του πρωταθλήματος με μόνο ένα παιχνίδι την εβδομάδα ή και να ψάχνουμε για προπονητή, χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών.

Βέβαια το νούμερο των προσθηκών μπορεί και να πέσει αν δεχτούμε ότι έχουμε αυτή την στιγμή στα δεξιά τέσσερις παίκτες, που όμως μπορεί να παίξουν και αριστερά με ανάποδο πόδι σε κάποια παιχνίδια μαζί με τον Γκατσίνοβιτς. Ελπίζω να μην γίνει κάτι τέτοιο, αλλά ό,τι και να γίνει η ομάδα χρειάζεται σίγουρα τον φορ, τον παίκτη πίσω από αυτόν και για μένα ένα χάφαρο που να κάνει μπόλικες δουλειές.

Όλα αυτά είναι οι θεωρίες, που νομίζω ότι όλοι όσοι ασχολούνται με την ομάδα τα γνωρίζουν. Μένει να δούμε τι θα γίνει στην πράξη και μένει να δούμε και να μετρήσουμε τις αντιδράσεις του Αλμέιδα. Θάναι ένας Ιούλιος ενδιαφέρων σίγουρα, που μακάρι να κυλήσει με όσο το δυνατόν λιγότερο αεκτζήδικο καύσωνα. Εμείς είμαστε με δεμένες τις ζώνες έστω κι αν η ταχύτητα δεν είναι υπερηχητική.

Τελειώσαμε λοιπόν και με την σούπερ λίγδα. Λογικά έχετε δει τα μπλοκ των ψηφισάντων, που όμως δεν λένε απολύτως τίποτα για τις μετέπειτα εκτλεστικές αποφάσεις που θα παρθούν σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος και κυρίως των μπαράζ. Το να συμμετέχουν τέσσερις ομάδες ή πέντε δηλαδή αντί για έξι. Ουδόλως απασχολεί την ΑΕΚ κάτι τέτοιο. Όπως ουδόλως την απασχολεί ποιος είναι ο πρόεδρος. Ένα σπρωξιματάκι ήταν αυτό.

Την ΑΕΚ οφείλει να την απασχολεί το αγωνιστικό κομμάτι και κυρίως η ευρωπαϊκή της πρόκριση. Η ενίσχυση της ή όπως sic αναφέρεται φέτος, η αναβάθμιση της. Εκεί πρέπει να σπρώξει το ενδιαφέρον της αυτή την στιγμή και πουθενά αλλού. Εκεί που φαίνεται ότι έχει καθυστερήσει αρκετά. Διότι κατανοητό είναι να γίνονται προσθήκες στο ρόστερ μέχρι την τελευταία μέρα των μεταγραφών, αλλά κάποια παιδιά θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχουν πάει ήδη στην προετοιμασία.

Δεν μιλάω φυσικά για τους τερματοφύλακες. Με την σιγουριά που υπήρχε για τον Μπρινιόλι, η ανακοίνωση θα γίνει μόλις τελειώσει το συμβόλαιο του με την αλογοτροφή. Τώρα αν θα αποκτηθεί αμέσως κι ο δεύτερος, είναι απλά μια λεπτομέρεια. Δεν εξαρτάται η πρόκριση μας από την θέση αυτή. Αλλού είναι τα θέματα, κι είναι σοβαρά όσο κι αν οι ανανεώσεις του Χατζησαφί και του Κάλενς, απαλύνουν ελαφρώς την κατάσταση.

Εγώ μιλάω για το κέντρο κύρια και πλέον την επίθεση. Που μπορεί κι ο Τσιλούλης να προσφέρει, αλλά χρειάζονται μπόλικοι παίκτες για να συμπληρώσουν το ρόστερ ή πιο καλά για να το γεμίσουν. Μιλάμε ότι δεν έχουμε Αραούχο και Πόνσε, μάλλον δεν έχουμε Άμραμπαντ, κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι ο Γκατσίνοβιτς, ο Τσούμπερ κι ο Φερνάντες, ενώ λογικά κι ο Γκαρσία θα ξέρει πλέον ότι είναι προς πώληση. Εντάξει καταλαβαίνω ότι ασχολούνται και με μπακ αλλά δεν είναι εκεί κι όλη η ουσία.

Όπως καταλαβαίνω και την διάθεση του νέου ιδιοκτήτη για κάποια ηχηρά ονόματα, καθώς και την πλήρη απομελισσανιδοποίηση της εταιρείας και του ρόστερ. Το θέμα είναι τι ψάρια θα πιαστούν και πόσο ήρεμος θα παραμείνει ο Αλμέιδα. Ειδικά σε περίπτωση στραβής στην Ευρώπη. Διότι για φέτος, κι έτσι όπως πάει να διαμορφωθεί η κατάσταση με την συμμαχία των γαύρων, η Ευρώπη δείχνει να είναι το αποκούμπι.

Πάντως γενικά, είμαι αισιόδοξος. Νοιώθω ότι γίνονται προσπάθειες κι επαφές. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει κοσκίνισμα αρκετό κι είναι λογικό. Και νομίζω ότι κινούμεθα προς τη σωστή κατεύθυνση. Δηλαδή για την δημιουργία μιας ολοκαίνουργιας ομάδας. Που θα έχει το πάθος και την φλόγα που είχαμε πέρσι. Ελπίζω να έχει και την απαιτούμενη ποδοσφαιρική προσωπικότητα κι όχι απλά τους τρεχαλατζήδες που θέλει ο Αλμέιδα και που ήδη έχει αρχίσει και τους τραυματίζει στο εξωτερικό.

Υγ. Για μένα δεν υπάρχουν ωραιότερες συνθήκες για την ΑΕΚ και τον Ηλιόπουλο. Τα σπρωξίματα θα γίνουν ξεκατινιάσματα και θα έχουμε πολύ ενδιαφέροντα πράματα, τόσο σε επίπεδο παραγοντικό όσο και σε επίπεδο αγωνιστικό. Αρκεί να έχουμε μια δυνατή ομάδα.

Παράπονο δεν έχουμε πλέον. Ο Μάριος μας μίλησε. Πώς σας φάνηκαν οι τοποθετήσεις του; Η αγκαλιά στο τέλος με τον Αλμέιδα; Τα ισπανικά και τα vamos ; Νομίζω ότι η σκηνοθεσία παίρνει άριστα επικοινωνιακά. Ειδικά μάλιστα όταν ο Κώστας που το ξανασκέφτηκε, υπέβαλε ερωτησάρα για να δείξει και την παρουσία του. Και η απάντηση ήταν φιλικότατη και προσωποποιημένη μάλιστα, άσχετα αν δεν είχαμε αγκαλιές.

Η όλη τοποθέτηση λοιπόν, είχε αρχή, μέση και τέλος. Είχε μια δόμηση ρε αδερφέ. Ξεκίνησε με ιστορικά στοιχεία για την ΑΕΚ και τον σεβασμό που έχει επιβάλει στους αντιπάλους, ειδικά όταν αυτοί την κυνηγούσαν και μάλλον την αδικούσαν, καθώς και με κάποια οικουμενικότητα που εμφυσούμε. Φυσικά δεν ξέρω πού τα έχει βρει αυτά – εγώ άλλα θυμάμαι να ακούω σαν συνθήματα μέσα στα γήπεδα παιδιόθεν μάλιστα – αλλά δεν πειράζει. Με τους προσωπικούς βαυκαλισμούς και τους διθυράμβους, μόνο βλάκας ασχολείται. Αυτό που ενδιέφερε αυτή τη στιγμή ήταν η συγκρότηση του Μάριου. Και σε αυτήν φάνηκε ελπιδοφόρος.

Όπως βέβαια φάνηκε ότι ήθελε να έχει τον Αλμέιδα στο ακροατήριο, οπότε μάλλον αυτόν περίμενε για να μιλήσει. Για τον οποίον Αλμέιδα ετοίμασε κι αυτόν τον θεατρικό επίλογο. Στον οποίον επίλογο μάλιστα, φάνηκε πιο ψύχραιμος ο ψυχάκιας ενώ ο Μάριος έδειξε ότι μπορεί εύκολα να προσποιηθεί τον Αεκτζή, τον προστάτη και τον συναισθηματικό ταυτόχρονα.

Όμως και τον ρεαλιστή. Ειδικά όταν αναφέρθηκε στα υπάρχοντα στελέχη αλλά και στους στόχους. Πράγματι θα εισακούονται τα στελέχη αλλά και, θα κρίνονται. Μιλάμε για τα στελέχη της προηγούμενης ιδιοκτησίας φυσικά. Στα καινούργια, κι αυτός Μελισσανίδης θα γίνει αφού αυτός θα τα έχει προσλάβει. Και η κρίση θάναι μάλλον πιο απαιτητική, όπως φάνηκε κι από την δεύτερη σκέψη του Κώστα. Κάτσε να κρίνουμε τους παλιούς, μην με φορτώνετε με καινούργιους. Οπότε στον τομέα αυτόν φάνηκε μάλλον πιο τεχνοκράτης από τον προηγούμενο.

Την δική μας την αγωνία, την κάλυψε σε κάποιο μεγάλο ποσοστό. ” Από την πρώτη ημέρα ασχολούμαστε με μεταγραφές, το κάνουμε με κάποια μυστικότητα ( ο Καμαρά κι ο Φοφανά μάλλον θα ξέφυγαν από κάποιο στέλεχος πάνω σε μπύρες ), και φυσικά ό,τι θέλει ο Αλμέιδα ( για να δούμε τελικά, τον Μάνταλο τον θέλει ακόμα; ) “. Γιατί μας κάλυψε; Διότι μίλησε για πολλές μεταγραφές, μίλησε για καλές μεταγραφές. Οπότε δεν μπορούμε να έχουμε δευτερολογία στη θεωρία αλλά μόνο να περιμένουμε και να κάνουμε και τον σταυρό μας για τις δυό ομάδες που πρόκειται να δουν τα μάτια μας φέτος, αφού μέχρι τα ευρωπαϊκά play-off δεν θα είμαστε σίγουροι για τίποτα. Και ειδικά για την ομάδα του πρωταθλήματος.

Τέλος πάντων, η συνολική εντύπωση ήταν θετική. Μάλλον ξέρει πού ήρθε και μάλλον μοιάζει φιλόδοξος. Και αρκούντως μάγκας για την πρώτη στιγμή, που δεν μπορούσε να πει κάτι παραπάνω για τον Γκαγκάτση ή τον Μπέο, που όμως τους πέταξε την φωτοβολίδα του. Μια χαρά ήταν αυτή – κάπως φαντάζει η υποψηφιότητα Αλαφούζου -, ίδια με την ακέραιη απάντηση για τον χάπια.

Καλή επιτυχία λοιπόν, που μεταφράζεται μόνο στο να κονομήσει. Μόνο τότε θα κονομήσει και η ΑΕΚ, δηλαδή κι εμείς. Και μάλιστα γρήγορα αφού δεν ζητήθηκε καμία πίστωση χρόνου άσχετα αν η λογική της μπάλας δεν συνηγορεί με αυτό. Όμως όπως και να το κάνω, το να δέσω τη ζώνη και να τρέξω, μου αρέσει. Με αδρεναλίνη στα ύψη αλλά και ψυχραιμία. Σαν να βλέπω τον εαυτό μου λίγο πριν μπει στο roller coaster τότε στη Φλώριδα. Κάπως έτσι ανανέωσα και την κάρτα μου ξανά.

Υγ. Η μεταβίβαση των μετοχών είναι στο 80%….

Είμαστε όλοι σε αναμονή της πρώτης επαφής με το νέο ιδιοκτήτη. Είναι αλήθεια ότι την περίμενα πιο γρήγορα. Όχι να κάνει παρουσίαση νέων παικτών, αφού κανείς δεν ξέρει αν οι νέοι θα ταιριάξουν με τα χνώτα μας ή αν έχουν κέφι για μπάλα. Απλά να μας παρουσιάσει τον εαυτό του, να μας περιγράψει τον στόχο του. Να βάλει την θεωρία και να δούμε την πράξη. Εν αναμονή λοιπόν, ας κάνουμε κι έναν απολογισμό για όσα περάσαμε.

Κυρίως περάσαμε μια προπαγάνδα. Μια “εσωτερική ” προπαγάνδα που γίνεται στην ΑΕΚ. Οφείλω να πω ότι αιφνιδιάσθηκα από τον χαρακτηρισμό ” εσωτερική “. Δεν ξέρω τι σημαίνει. Πώς μπορεί κάτι που στόχο έχει να παρασύρει σε λάθος συμπεράσματα την κοινή γνώμη, νάναι εσωτερική; Εκτός αν δεν μιλούν για την προπαγάνδα των αντιπάλων μας που γίνεται εις βάρος μας, αλλά γι’ αυτήν που τρώνε οι ίδιοι οι οπαδοί μας. Και που ασκείται φυσικά από τους δικούς μας ρεπόρτερ.

Για να μην απογοητευτούμε και να ξαναγοράσουμε διαρκείας. Να πιστέψουμε ότι πράγματι είμαστε η καλύτερη ομάδα κι ότι δεν χρειάζεται να αλλάξουν και πολλά. Δηλαδή πόση προπαγάνδα πρέπει να φάμε στη μάπα μέχρι να μετρήσει χρήματα ο προηγούμενος και μέχρι να ανοίξει το στόμα του ο επόμενος; Πόσο πρέπει να μείνουμε τυφλοί μπροστά σε όλο αυτό που είδαμε;

22 πόντοι χαμένοι σε παιχνίδια που προηγηθήκαμε. Γκέλες με Κηφισιά, Σέρρες, Αγρίνιο. Πόση αδικία έφαγαν παίκτες σαν τον Πήλιο, τον Λιούμπισιτς, τον Πόνσε, τον Βαν Φέερτ, τον Μήτογλου. Ακόμα κι αυτός ο Άμραμπαντ που προοριζόταν για απλός game changer αλλά κατέληξε βασικός. Πού μπαίνει ακριβώς το τέλος και πού το έλεος;

Δεν χρειάζεται η μπούρδα για την καλύτερη ομάδα. Δεύτερη τερμάτισε στην κανονική περίοδο και δεύτερη τερμάτισε μετά τα μπαράζ. Έφαγε διπλάσια γκολ σε σχέση με πέρσι. Τελείωσε με πέντε ολόκληρους βαθμούς συγκομιδή λιγότερους από πέρσι, στον δεύτερο χρόνο του δήθεν τριετούς project. Αν μετρήσω προσωπικά λάθη, ούτε κι εγώ ξέρω σε τι νούμερο θα φτάσω. Τα προσωπικά λάθη δεν οφείλονται στην πνευματική προετοιμασία ή στην προπόνηση που κάνει ο δήθεν καλύτερος προπονητής; Και δηλαδή η άλλη ομάδα, που έβαλε συνολικά περισσότερα γκολ από εμάς, αλλά και που έφαγε λιγότερα, και που τερμάτισε δυό φορές πιο πάνω από εμάς, ήταν χειρότερη ομάδα από εμάς;

Μας έχουν τρελάνει στην πληρωμένη υποκειμενική αντικειμενικότητα. Αντί να ξεστραβώσουν και να μάθουν και λίγη μπάλα, και κυρίως να μην υποτιμούν τις επιτυχίες του οποιουδήποτε αντίπαλου, κι ειδικά όταν δεν έχουν διαιτητικά ” σφάλματα “. Θα μου πεις ότι αν γράψεις αλήθεια, μπορεί και να μην σε προτείνουν για κάποια θέση ή να μην πέσει το μπαγιόκο. Μου είναι αδιάφορο για ποιο λόγο έγινες δημοσιογράφος. Πάντως αν έγινες για να κάνεις το μαύρο άσπρο, είσαι επικίνδυνος. Χώρια που εκτίθεσαι κανονικότατα όταν η καλύτερη ομάδα με τις δυό ισάξιες ενδεκάδες, χρειάζεται για πλάκα εξι με επτά μεταγραφές, ενώ τώρα θέλουμε κι άλλη μία αφού δεν λογιζόταν η πώληση του Πόνσε. Δηλαδή αν είχες γράψει ότι δεν ήμασταν η καλύτερη ομάδα, πόσες μεταγραφές θα χρειαζόμασταν; Εκτός αν αυτό υπονοείται από την γραφή για ” αναβάθμιση του ρόστερ “.

Φύγανε τρεις επιθετικοί και μιλάς για αναβάθμιση; Εγώ μιλάω για απλή αναπλήρωση σε πρώτη φάση. Δεν υπάρχει αναβάθμιση όταν αποχωρεί κάποιος. Και ισχύει για όλες τις θέσεις, όπως και για το προπονητικό τημ. Για να μιλάμε απλά ελληνικά.

Ας θυμηθούμε ένα παλιό ανέκδοτο. Μπας και γελάσουμε λιγάκι. Ήταν λοιπόν ένας γιός που δεν ήξερε την διαφορά μεταξύ του θεωρητικώς και του πρακτικώς. Ρωτάει λοιπόν τον πατέρα του, ο οποίος του λέει να πάει να ρωτήσει την αδερφή του αν θα πήγαινε με έναν άγνωστο για δέκα χιλιάρικα. Επιστρέφει ο γιός λέγοντας του ότι η αδερφή του απάντησε καταφατικά αλλά δεν κατάλαβε την διαφορά του θεωρητικώς και του πρακτικώς. Ο πατέρας του λέει να πάει να ρωτήσει τη μάνα του αν θα πήγαινε με έναν άγνωστο για είκοσι χιλιάρικα. Επιστρέφει ο γιός λέγοντας του ότι η μάνα του απάντησε κι αυτή καταφατικά. Πάλι όμως δεν κατάλαβε την διαφορά του θεωρητικώς και του πρακτικώς. Οπότε του απαντάει ο πατέρας του :

• Άκουσε αγόρι μου. Θεωρητικά έχουμε τριάντα χιλιάδες. Πρακτικά έχουμε δυό πουτάνες στο σπίτι.

Οπότε ο Μελισσανίδης για άλλη μία φορά, έδρασε στην πράξη για τον εαυτό του. Το απολυτήριο του γράφει σχεδόν άριστα. Καλή ομάδα, σχεδόν πρωταθλήτρια, γήπεδο, μουσεία, προπονητήριο και κασούμπα. Και φυσικά έφυγε χωρίς ο κόσμος να τον αποδοκιμάζει ή να τον κυνηγάει στα στενά. Πρακτικά τα πήγε τέλεια. Πάντα για τον εαυτό του. Σε ένα deal που δεν ήταν ακριβώς έτσι σχεδιασμένο. Διότι το deal, ΠΟΥ ΣΦΡΑΓΙΣΤΗΚΕ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ, προέβλεπε και το πρωτάθλημα. Ένα deal που το ξέρανε μόνο δυό άνθρωποι.

Στην θεωρία μπήκαμε εμείς. Όταν λέω εμείς, εννοώ η ΑΕΚ. Πράγματι ο νέος ιδιοκτήτης είναι επιχειρηματίας και με κάποια χρήματα. Οι πολύ παλιές ιστορίες, οι μαθητικές, μιλάνε για ένα παιδί που ερχόταν με μια μηχανή μεγάλου κυβισμού στην Αβάνα ( λεωφόρος Κηφισίας )κι ότι από εκεί πήγαινε μέχρι το Μαρούσι με τη μηχανή σούζα. Μιλάμε για ένα κολλεγιόπαιδο, που όμως ξέφυγε από την τετράγωνη λογική του Κιντή ( sic ), κι είπε να φτειάξει κι άλλα πράματα. Ας πούμε κάτι μικρονταραβέρια σχετικά με τον πόλεμο που έχουμε στον βορρά. Όλα αυτά ταιριάζουν με το προφίλ των φίλων του tiger, με άμεσο συμπέρασμα ότι δεν είναι μπροστινός κανενός, ότι θα δράσει αυτοβούλως και ως πραγματικό αφεντικό.

Άρα, η δική μου άποψη είναι ότι ο Μάριος είναι μια χαρά επιλογή για την πώληση της εταιρείας. Μια χαρά για το μέγεθος Μελισσανίδη και μια χαρά για το μέγεθος της ΑΕΚ. Θα μπορούσαμε να ήμασταν καλύτερα αλλά η λαίλαπα Ντέμης είχε φροντίσει να κάψει τον Παππά και τον Χατζιωάννου.

Η θεωρία λοιπόν είναι καλή. Η πράξη θάναι δύσκολη. Πρώτον διότι ο άνθρωπος είναι παρθένος στην αγορά της μπάλας και δεύτερον διότι είναι και άσχετος με αυτήν. Τρίτον διότι απέναντι του έχει ένα πανίσχυρο κονσόρτσιουμ, τόσο οικονομικά όσο και συγκυριακά αγωνιστικά. Και η διαιτησία θα ελέγχεται με τον παλιό τρόπο αλλά και οι αγώνες των συμμάχων θα αρχίσουν αργότερα. Στην εξίσωση φυσικά δεν βάζω ούτε την ανασφάλεια του Αλμέιδα, ούτε και τα λαμόγια τα οποία θα τον πλευρίσουν για τον τάδε ή τον δείνα γνώστη του παρασκηνίου ή των ικανοτήτων κάποιου άλλου νταραβεριτζή. Είτε σε παραγοντικό είτε σε αγωνιστικό επίπεδο.

Η χρονιά προβλέπεται δύσκολη. Με πολλές ακραίες κινήσεις για την εκμάθηση ή για την αντοχή των προκλήσεων. Δεν γίνεται να ξεφύγεις από όσα πέρασε ο Κοσκωτάς ή κι ο Κόκκαλης ακόμα. Το θέμα είναι πόσο ξύπνιος είσαι και πόσο γρήγορα τραβάς το πιστόλι. Μπορεί ο Μελισσανίδης νάναι δίπλα ( αλήθεια την ίδια σουίτα θα κρατήσει ; ) αλλά δεν γίνεται να σηκώνει το τηλέφωνο σε κάθε αναποδιά. Είπαμε. Το έδωσε το μαγαζί. Κουράστηκε και είπε κι όχι σε πιθανή διαδοχή του γιού του. Και το είπε απερίφραστα : Κι εγώ θα κριθώ για την επιλογή μου. Και είναι και λογικό. Αν έχεις έναν συμβουλάτορα ανά πάσα στιγμή για τα πάντα, εσύ πώς θα μάθεις;

Οπότε ξεκινάει νέος επίσκοπος για την ίδια θρησκεία. Μπορεί να ταλαιπωρηθούμε αλλά στο τέλος της ημέρας, τι θα κάνουμε; Θα αλλάξουμε ομάδα; Θα προτιμήσουμε κάποια αποχή; Η απάντηση για μένα, είναι ξεκάθαρα όχι. Οι εραστές παραμένουν τέτοιοι ακόμα κι αν τους πουν κερατάδες. Οι φοβιτσιάρηδες θα φύγουν και θα ξαναέρθουν εκ του ασφαλούς. Τα πρόβατα είναι υποχρεωμένα να βοσκήσουν στον ίδιο αγρό και οι οργανωμένοι να ψάξουν τις τσέπες τους. Όλα υπήρχαν, υπάρχουν και θα ξαναϋπάρξουν. Όπως και η ΑΕΚ που δεν κατάφερε να κάνει δυναστεία.

Αλλά ζούμε με την ελπίδα και την ευχή, ο Μάριος να μάθει πιο γρήγορα, να φέρει φρέσκο αίμα στελεχών και να βάλει και κάποιον τεχνοκρατισμό στην εταιρεία. Μας χρειάζεται ο νέος ιδιοκτήτης δίπλα του. Αυτό είναι δεδομένο χωρίς να αλλοιώσουμε τα χαρακτηριστικά μας. Μέχρι η πράξη να δικαιώσει την θεωρία. Οπότε εγώ προσωπικά διατηρώ την παρουσία μου στο γήπεδο, εξακολουθώ την κριτική μου από εδώ και φυσικά ανυψώνω την αγάπη μου για την ΑΕΚ, πληρώνοντας.

Καλή επιτυχία Μάριε. Ζήτω η ΑΕΚ.

Υγ1. Οι κινήσεις θάναι εντυπωσιακές. Δύσκολο βέβαια να κάτσουν όλες.

Υγ2. Δεν νομίζω να ψάξαμε ιδιαίτερα για τον υπεύθυνο επικοινωνίας αλλά ακόμα κι έτσι ας πούμε σιδηροκέφαλος.

Αυτό λοιπόν που παρατηρώ, συναντώντας Αεκτζήδες από διάφορους χώρους και σε διαφορετικά σημεία, είναι μια απέραντη απογοήτευση. Ίσως και να μην είναι σωστή η λέξη. Θα μπορούσα πιο καλά να πω, ένα σκάσιμο. Ένα πράμα αχώνευτο, με την έννοια ότι κανείς δεν μπορεί να δεχτεί το πώς χάθηκε αυτό το πρωτάθλημα.

Το ίδιο είδαμε στην Τούμπα με τον Αλμέιδα να πλακώνεται με τον αυριανό πρόεδρο της ΕΠΟ, όπως το ίδιο είχα δει στη Φιλαδέλφεια όταν ισοφάρισε ο ΠΑΟΚ κι ο Αλμέιδα κλώτσαγε τα μπουκάλια προς τον πάγκο μας. Τώρα, που έχουν περάσει κάποιες μέρες κι έχω μια αταραξία, τολμώ να πω ότι το ίδιο σκάσιμο είχε κι ο ίδιος. Ούτε κι αυτός καταλάβαινε το πώς δεν κέρδισε αυτά τα παιχνίδια ( ειδικά αυτό της Φιλαδέλφειας ήταν κομβικότατο, το άλλο, άσχετα αν με ισοπαλία το σηκώναμε, δεν ήταν ).

Αν όμως γυρίσουμε στα εταιρικά θέματα, άντε και να δεχτούμε ότι υπήρχε στα χαρτιά κάποιο τριετές project. Δεν το ακούσαμε ποτέ, αλλά ξαναλέω, ας το δεχτούμε. Θεωρητικά λοιπόν, πέρσι δεν θα έπρεπε να πάρουμε τίποτα. Υποτίθεται ότι μπαίνουν τα θεμέλια για το μέλλον. Μαθαίνουμε νέο στυλ μπάλας, και τα λοιπά κουραφέξαλα. Τα λέω κουραφέξαλα διότι έτσι είναι : Όλοι κέρδισαν κάτι, εκτός από εμάς. Με τρεις παιχταράδες στο κέντρο, έχουν πάει περίπατο όλες οι μαλακίες που γίνονται στις προπονήσεις.

Στις εταιρείες λοιπόν, όταν ένα budget ΔΕΝ βγει, αμέσως αρχίζουν τα γιατί και τα διότι. Το ψάξιμο. Κύρια στα στοιχεία της αγοράς. Στις σοβαρές εταιρείες όμως, όταν ένα budget παραβγεί, και πάλι αρχίζει το ψάξιμο. Και μάλιστα το ψάξιμο είναι προς την κατεύθυνση της ικανότητας των στελεχών. Ρε μπας και δεν ξέρουν τι στελέχη έχουμε, τι προϊόν διαθέτουμε και τι μηχανισμούς προώθησης. Λέτε να έγινε κάτι τέτοιο στην δική μας την εταιρεία; Μην γελάτε. Απαντάτε.

Όπως όμως και να το κάνεις, μπορεί το budget νάναι τριετές, μπορεί και να ψάχνουμε πώς και προέκυψε νταμπλ με το καλημέρα, το μέλλον μοιάζει πιο εύκολο. Διότι είσαι πιο πολύ κοντά στον στόχο της τριετίας, που φυσικά κανείς δεν ήξερε. Φανταζόμασταν μόνο κάποιους απανωτούς τίτλους. Έλα όμως που διοίκηση, τεχνικό τημ και μεις φυσικά, καθίσαμε πάνω στο παγωτό. Με μια παταγώδη αποτυχία, που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο αν σκεφτείς ότι βγήκαμε δεύτεροι, και οι πιο κάτω όχι απλά κέρδισαν κάτι φέτος, αλλά θεωρητικά προχωράνε σε πιο άνετο δρόμο για το μέλλον ( σκέψου τώρα τον γαύρο που κάνει διακοπές και που παίζει Ευρώπη τον Σεπτέμβριο ).

Προχωράμε όμως. Αυτό το τριετές πλάνο, προέβλεπε φέτος κι ασχέτως αποτυχίας, ότι η ΑΕΚ θα έπρεπε να κάνει 6 με 7 μεταγραφές; Αν είχε προβλεφθεί κάτι τέτοιο, τότε ο Αλμέιδα αδικείται που κάνει τον προπονητή. Θα έπρεπε να πάρει τον Μελισσανίδη και να πάνε να διοικήσουν τη ΝΑΣΑ. Φυσικά και γίνεται πλάκα από μεριάς μας, που δεν είμαστε life style οπαδοί ούτε και άμυαλοι άμπαλοι. Δόξα τω Θεώ και πολύ μπάλα έχουμε δει, κι έχουμε κάνει και πλάνα τετραετίας ακόμα και στο ποδόσφαιρο.

Η ευθύνη επομένως είναι καθαρά της εταιρείας. Σε κάθε επίπεδο και σε κάθε διάσταση. Και δεν θεωρώ κακή την σύγκριση που έκανα με τον Φάντροκ. Κι ο Αλμέιδα ένας ρομαντικός άνθρωπος είναι για το ποδόσφαιρο, που δεν ξέρει να παίρνει το αποτέλεσμα. Βέβαια η ιστορία θα τον παρουσιάσει σαν αναμορφωτή της ΑΕΚ. Τα ίδια είχαν γίνει κι επί Φάντροκ. Πού κατέληξαν; Στην απόλυση του και σε μια κάποια συμπάθεια του κόσμου. Το γενικό πλαίσιο ήταν ότι ο Θεός ήταν ο θείος Λουκάς. Οπότε μην πολυασχολείστε με ιστορίες σύντομες.

Ήδη οι φήμες είναι πολλές για τη θέση του Αλμέιδα. Που είναι σίγουρο ότι αυτός θα κριθεί αυτήν την χρονιά κι εφόσον βέβαια γίνουν αυτές οι μεταγραφές που λένε. Όλα τα άλλα είναι αρλούμπες της ιστορίας. Και να μην ξεχνάμε ότι και σήμερα υπάρχουν εραστές της δικτατορίας ή του βασιλιά ή βαμμένοι πασόκοι που πίνουν νερό στο όνομα του Ανδρέα.

Τον οποίο Ανδρέα, τον θυμίζει έντονα κι ο Αλμέιδα. Αλκοόλ, ναρκωτικά, κατάθλιψη…Τρομερές φιλοσοφίες, μπαλκονάτες. Για αλλαγή, για χρονοντούλαπα για την δεξιά, για ισότητα. Τρομερός βαθμός και τελειότητα για τον λαοπλάνο αλλά ακυρότητα για ουσιαστικό έργο. Καθαρά συναισθηματικά στοιχεία. Με σύστημα το πάθος, την ενέργεια, την αγάπη και την όρεξη. Ωραία στοιχεία για ποιητές και καλλιτέχνες. Εντελώς βλακώδη όταν μια εταιρεία ή ένα έργο πρέπει να πάει μπροστά. Και μην πεταχτεί κανένας και πει, μα κι ο Αλμέιδα θέλει συνέχεια να νικάει. Επειδή το είπε; Κι ο Δον Κιχώτης πίστευε ότι είχε εχθρούς τους ανεμόμυλους. Ξέρει τον τρόπο για νάναι νικητής; Μαθαίνει από τα λάθη του; Επαναπροσδιορίζει την τακτική του; Χρησιμοποιεί ορθολογικά όλο το ρόστερ του; Έχει καταλάβει ότι είναι προπονητής κι όχι ποδοσφαιριστής πλέον;

Εδώ πιστεύω ότι πρέπει να κλείσω την σχεδόν θεωρητική ανάλυση της φετινής αποτυχίας. Για να προχωρήσουμε στο παρόν και στο μέλλον. Με σκέψεις για το ρόστερ, είτε μιλάμε για προσθήκες είτε για αποχωρήσεις. Για τα δεδομένα τα αγωνιστικά, τις εκλογές της ΕΠΟ, την πιθανή μεταβίβαση της εταιρείας ( ακούω κι εγώ τις φήμες αλλά δεν έχω κάτι χειροπιαστό ).

Καλή ευρωψήφο….

Φάγαμε μια στενοχώρια. Μεγάλη. Πραγματικά μεγάλη. Έχει καμία σχέση όμως με τον υποβιβασμό μας; Έχει κάποια με την γενοκτονία των Ποντίων; Ή μήπως έχει με την μικρασιατική καταστροφή; Καμία σχέση δεν έχουν αυτές οι στενοχώριες. Τα μεν είναι βούρτσες, τα δε είναι πούτσες.

Δεν κατάλαβα λοιπόν, γιατί μπερδεύει όλα αυτά η δημοσιογραφία της ΑΕΚ σε σχέση με την απώλεια του πρωταθλήματος. Που είναι κυρίως σημερινό γεγονός. Μας θεωρεί πλάσματα ιδιαίτερης αντοχής ή μας θεωρεί ηλίθιους, που δεν ξέρουμε να ξεχωρίζουμε στενοχώριες; Κι επειδή στο φινάλε υπάρχουν και χειρότερα, εμείς δεν πρέπει να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο; Με τον φόβο πρέπει να προχωράμε; Μήπως να πούμε και μπράβο που δεν πήραμε κανέναν τίτλο φέτος, ενώ όλη την χρονιά διαβάζαμε για δυό ισάξιες ενδεκάδες κι ότι η ΑΕΚ είναι καλύτερη από πέρσι;

Γιατί δεν διαβάζουμε μια κανονική κριτική; Γιατί να μην προχωράμε με ανοιχτά μάτια; Γιατί να μην μιλάμε με τα κανονικά γεγονότα; Η ΑΕΚ τερμάτισε δεύτερη και στα μπαράζ αλλά και στο κανονικό πρωτάθλημα. Έναν πόντο πίσω από τον πρωταθλητή. Πώς ήταν καλύτερη; Μάζεψε συνολικά πέντε ( 5 ), πόντους λιγότερους από πέρσι. Έφαγε 35 γκολ σε σχέση με τα 17 που έφαγε πέρσι. Κι έχασε 22 πόντους σε παιχνίδια που είχε προηγηθεί.

Αυτά δεν έχουν σχέση με τον υποβιβασμό και σίγουρα δεν είναι χαμένη πατρίδα. Έχουν άλλο όνομα : Λέγονται αεκτζήδικη αποτυχία. Που οφείλεται κάπου. Πού; Στην διοίκηση και στο τεχνικό επιτελείο, μέσα φυσικά και οι παίκτες. Αυτά είναι τα γεγονότα και τέλος. Και σε αυτά θα έπρεπε να ψάχνονται οι ευθύνες και οι λύσεις. Όχι στο παραμύθιασμα του κόσμου, που ούτε τιμωρίες προκάλεσε, ούτε και φταίει σε κάπου επειδή την ΑΕΚ την έβγαλε φέτος πρώτη ομάδα στα εισιτήρια. Συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μέχρις εδώ, με αφήνει παγερά αδιάφορο. Διότι εγώ αυτήν την στιγμή παραθέτω τα γεγονότα.

Η ευθύνη λοιπόν της αποτυχίας, είναι καθαρά της εταιρείας. Η οποία φυσικά και δεν έχει καμία συγκεκριμένη εταιρική δομή. Τη μία είναι με το τεφαρίκι, τον Αλμέιδα, και την άλλη εμφανίζεται στη Σαλονίκη και στο ξενοδοχείο του Σαββίδη. Αν έρθει το αποτέλεσμα, ας υποπτευθεί ο κάθε πονηρός ποιος το έφερε. Με μόνη διαφορά από τον Μπέο, ότι δεν κάθεται στον πάγκο.

Αλλά έχουμε κι άλλα. Τον παικταρά Γκαρσία, αλλά μόλις περάσει δεύτερη κορίνα, τον πιάνουν τα νεφρά του. Και φυσικά εδώ, έχουμε σίγουρα καταγεγραμμένη διαφωνία διοίκησης και προπονητή ( ” αν ήταν δικός μου, για 22 μύρια θα τον είχα πουλήσει ” ). Τον παικταρά Μουκουντί, που όμως καταλαβαίνεις γιατί παίζει εδώ όταν τον έκανε γιογιό ο Ιωαννίδης του τέταρτου Αλαφούζου. Έχεις μια ομάδα που δεν έχει τερματοφύλακα εμπιστοσύνης. Έχεις αστείες αλλαγές στα πλάγια μπακ αν φροντίσεις να πάρεις κάποιον δεύτερο στον πάγκο. Έχεις τέως παίκτες που παίρνουν φανέλα βασικού κι έναν παίκτη φρέσκο των τεσσάρων ( 4 ) μύριων, που δεν έπαιζε ούτε σαν αλλαγή. Έχεις ένα ψυχάκια που βάζει τρίτο στόπερ στο 3-0 με το καφενείο του Αλαφούζου, αλλά δεν κάνει το ίδιο στο 2-0 με τον ΠΑΟΚ στη Φιλαδέλφεια ( εδώ χάθηκε το πρωτάθλημα ), ούτε στο 1-2 στην Τούμπα.

Επειδή του είπε ο Λουτσέσκου ότι δεν ξαναχάνει από γύφτους. Κι αυτός χάνει την ψυχραιμία του και πάει να του δείξει ότι όχι, θα τον κερδίσει ξανά ( γι’ αυτό στο 1-2 βάζει επιθετικούς, για να κάνει κι άλλο γκολ ) και μετά παίζει και μερικές γυφτοσπρωξιές, έχοντας καταλάβει ότι μάλλον είχε δίκιο ο Λουτσέσκου και στα δύο που του είπε. Οι δηλώσεις του μετά ( ” προστάτευσα όλη την ΑΕΚ εκεί ” ), εκτός από αυτρολάρισμα, είναι η δεύτερη ανοιχτή διαφωνία με την διοίκηση.

Δηλαδή τον άφησε απροστάτευτο η διοίκηση. Άντε και να είναι έτσι. Αυτός την ώρα που προηγείται, γιατί δεν προστατεύει αγωνιστικά την ομάδα του; Γιατί δεν κάνει το σωστό κατά το μυαλό του αφού αισθάνεται απροστάτευτος; Γιατί δεν μαθαίνει ποτέ από τα λάθη του ( είπαμε 22 χαμένοι βαθμοί ) ; Ή είναι βαλτός ή είναι βλάκας. Διαλέγετε. Αν διαφωνεί με την διοίκηση γιατί δεν παραιτείται; Αν θεωρεί ότι τον δουλεύει η διοίκηση, γιατί κάθεται εκεί; Μήπως θεωρεί κι αυτός ότι αν παραιτηθεί η διοίκηση, ο κόσμος θα αναλάβει και θα τον πληρώνει;

Και τι δηλώσεις είναι αυτές ότι ο Μενότι θεωρούσε τα τακτικά συστήματα, τηλεφωνικούς αριθμούς; Ότι ο Ανσελότι μπορεί να προσαρμόζει την τακτική του λόγω των παικτών; Τι λες ρε Αλμέιδα; Μενότι είσαι ή Ανσελότι; Βλέπεις τον Σιμάνσκι σαν τον Μαραντόνα; Βλέπεις τον Ρώτα σαν τον μπακ της Ρεαλ; Όπως και να το βλέπει ή να το νοιώθει, εγώ μπορώ να πω ότι η ψυχιατρική επιστήμε έχει προχωρήσει πολύ και μπορεί να βοηθήσει. Όπως και ο Βάρσος με τα γιαούρτια του. Διότι δεν δήλωσα εγώ ότι ο Λιούμπισιτς είναι παικταράς. Το δήλωσε ο ημίτρελος. Που ταυτόχρονα δεν τον χρησιμοποίησε κιόλας.

Και δεν με ενδιαφέρει να ακούω απόψεις και φιλοσοφίες και προφητείες. Η μπάλα εκτός από ενέργεια, έχει και τακτική. Κι έχει και εργομετρικά. Άρα οφείλεις να προσαρμοστείς στα σημερινά δεδομένα του ποδοσφαίρου και να μη νομίζεις ότι είσαι σε κάποιες αργεντίνικες φαβέλες. Άρα να διαχειριστείς το σκορ, τον ρυθμό του αγώνα και το ρόστερ σου. Άγνωστα πράματα αυτά σε άνθρωπο που μάλλον αγνοεί τους κανόνες της βαρύτητας ή τις εξετάσεις που του δίνουν στο πιάτο. Επιμένοντας στον Αραούχο, στον Γκατσίνοβιτς και στον Μάνταλο. Μάλλον το hit του Άκη Πάνου ( στο θολωμένο μου μυαλό ) είναι το αγαπημένο του.

Φυσικά υπάρχει κι η άποψη ότι ο Αλμέιδα είναι η Φιλιππινέζα της διοίκησης. Που τον συγχωρεί για τον Πισάρο, τον Βαν Φέερτ, τον Λιούμπισιτς, τον Ραντόνια, τον Πήλιο, τον Μήτογλου και τον Πινέδα σαν δεξί μπακ. Οπότε σαν Φιλιππινέζα, είναι σε πλήρη συνεννόηση για την άτιτλη φετινή ΑΕΚ. Εγώ δεν την δέχομαι αυτήν την άποψη. Όποιος την πιστεύει, οφείλει να κόψει την ΑΕΚ. Διότι εδώ έχουμε κύριο υπεύθυνο τον Μελισσανίδη, ο οποίος όμως θα παραμείνει. Με αυτόν θα συνεχίσει η ΑΕΚ. Ο Αλμέιδα, μπορεί και να φύγει αρκετά σύντομα, ειδικά άμα δεν του βγουν τα αποτελέσματα ( όρα Φάντροκ για τους πιο παλιούς ).