…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Επίσημη πρεμιέρα σήμερα και φυσικά από την δεύτερη αγωνιστική. Στην Ελλάδα είμαστε, που πλέον κουμάντο κάνει ο κόβιντ και την ανεργία την καθορίζουν οι επιδημιολογοι. Εμείς στο Αγρίνιο, με κάποιο γνωστό καψονάκι αλλά με στόχο τη νίκη μπας και μαζευτούν τίποτα γκρίνιες εν όψει της Πέμπτης. Φυσικά χωρίς ιδιαίτερες επιλογές αφού όταν κοιτάς το κέντρο της ΑΕΚ, είναι σαν να βλέπεις λαοθάλασσα στην Σαχάρα. Οπότε τα πειράματα ξεκινούν αμέσως.

Η ομάδα κατέβηκε με 3-5-2 ( ! ), με έξι αμυντικούς συνολικά, και με οργανωτή του παιχνιδιού τον Βασιλαντωνόπουλο. Ίσως και τον Λιβάγια αν έχεις κι άλλη φαντασία. Όμως έτσι κατέβηκε κι ο Χάβος και το πρώτο μέρος ήταν ένα κράμα τουρλουμπουκιού, μπουλουκιού και ξυλικιού. Δεν παίχτηκε τίποτα και δεν μπορώ να θυμηθώ τελική φάση εκατέρωθεν. Η ΑΕΚ ήταν αδύνατον να αναπτυχθεί με όλους αυτούς τους αμυντικούς και χωρίς κανένα οργανωτικό χαφ, ενώ όταν το Αγρίνιο πήγε να παίξει κάπως σωστά, η ομάδα μας που θεωρητικά είχε τον έλεγχο, χρεώθηκε με τέσσερις κίτρινες κάρτες. Είπαμε ξυλίκι και το παίξαμε σωστά.

Ήταν μια κακοποιήση του ποδοσφαίρου από μεριάς μας, που είχε όνομα και ευθύνες. Λεγόταν Μελισσανίδης, που αρνείται να καταλάβει οτι όπως μια εταιρεία διοικείται από ειδικούς, έτσι και μια ποδοσφαιρική ομάδα, οργανώνεται από χαφ. Φυσικά φάνηκε οτι ο Μάνταλος είναι απαραίτητος και πλέον κι αυτός ο Ουκρανός της Λέτσε. Δεν υπάρχει κάποιος άλλος υπεύθυνος πλέον, ούτε και μπορούμε να ζητήσουμε ευθύνες από τους αθλητές που παίξανε ή που δεν παίξανε λόγω Ευρώπης. Και δεν μπορεί να γίνει καμία περαιτέρω κριτική αφού ο χώρος αυτός είναι ποδοσφαιρικός και μπορεί να κρίνει το άθλημα αν παίζεται. Αν δεν παίζεται, τι να κρίνει;

Στο δεύτερο μέρος το καψονάκι υποχρεωτικά έλαβε τέλος. Λογικά θα έλεγα, είτε το δεις απο πλευράς αγωνιστικής, είτε το πιάσεις από το ποιός ελέγχει τα αποδυτήρια. Ο Καρέρα έβαλε τον έναν επιτελικό χαφ που διαθέτουμε – για τον Μάνταλο μιλάω – και τακτοποίησε την ομάδα σε 4-3-3, βγάζοντας έξω κάποιον Τυνήσιο. Η ταυτόχρονη οπισθοχώρηση του αντιπάλου, έφερε ένα σωστό θέαμα, έναν καλύτερο ρυθμό, κι ένα πιο ευχάριστο ποδοσφαιρικό διάστημα για εμάς.

Η ομάδα επιτέθηκε ορθολογικά αλλά ό,τι και να λέμε, έχουμε σημείο αναφοράς. Τα πάντα τα έκανε ο Μάνταλος. Είτε από τον άξονα, είτε από το πλάι, είτε με ασίστ, είτε και με ένα δικό του δεύτερο γκολ. Ήταν ο καλύτερος παίκτης μας, αυτός που άλλαξε την εικόνα του αγώνα και της ομάδας μας, και πλέον πρέπει να πείσθηκε και ο τελευταίος αμφισβητίας, οτι είναι απαραίτητος όταν αντιμετωπίζουμε ακίνδυνους αντιπάλους και υποψήφιους για υποβιβασμό. Για πιο ισχυρούς αντιπάλους, τον είδατε κάποιοι στον τελικό του κυπέλου.

Η ΑΕΚ λοιπόν προηγήθηκε με τον Λιβάγια, σε κόρνερ που κέρδισε και εκτέλεσε ο Μάνταλος. Που όπως είπα, τα έκανε όλα. Εκτός από ένα : Το να αποκρούσει το πέναλτυ που κέρδισε ο αντίπαλος. Αυτό το εξουδετέρωσε ο Τσιντώτας – που φυσικά ήταν ο mvp του αγώνα – αλλά και ο Ζαχαριάδης, που στην επιστροφή της μπάλας, δεν είδε έμμεσο. Ας μην έχουμε λοιπόν παράπονο για τις 6 κάρτες που χρεωθήκαμε. Πρέπει να υπάρχει κι ένα ξεκάρφωμα. Όπως δεν είναι δυνατόν κάποιος να ξεκαρφωθεί με την σημερινή νίκη της ομάδας μας. Νοσεί πολύ βαριά. Ξαναλέω στο κέντρο.

Αν πάμε σε ατομικές αποδόσεις, πρέπει να σταθούμε στην πολύ καλή εμφάνιση του Βασιλαντωνόπουλου, ειδικά στο πρώτο μέρος. Ήταν ο μόνος που διασώθηκε από το ναυάγιο. Επίσης να σταθούμε στην μαχητικότητα και στην προσπάθεια του Ολιβέιρα στο δεύτερο μέρος. Στην σταθερότητα του Ινσούα, και του Σιμόες. Οτιδήποτε άλλο, παραπέμπει σε αγώνα που κάποιος φαντάστηκε και δεν είδε. Κι αν έγινε κάτι τέτοιο, πρέπει να πάει στην βιβλιοθήκη ο Ιούλιος Βερν γρήγορα, όπως γρήγορα η ομάδα πρέπει να αποκτήσει δυο χαφάρες και να αφήσει τα ψάχνω τώρα και για στόπερ. Δεν χρειάζεται.

Το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, μάλλον έχετε καταλάβει οτι δεν το είδα. Ο κύριος λόγος ήταν οτι ήμουν ξανά σε εκδρομή. Και φυσικά δεν θα ήταν δυνατόν να χαλάσω την ζαχαρένια μου για να δω κάτι που είχα προβλέψει. Φυσικά έπεσα έξω στα γκολ που θα τρώγαμε αλλά μάλλον αυτό ήταν και το καλό νέο.

Την Κυριακή το βράδυ που γύρισα, είδα τις φάσεις στην κρατική τηλεόραση. Πραγματικά η ΑΕΚ ήταν για τέσσερα γκολ. Δηλαδή για λύπηση με βάση την ενδεκάδα του αντιπάλου. Κάτι που το έχουν γράψει κι όλοι εδώ μέσα. Οπότε δεν έχω λόγο να συνεχίσω αυτήν την κριτική.

Ενδιαφέρον όμως ήταν το κείμενο του αγαπητού Κώστα. Οτι πρέπει να ματώσει η ΑΕΚ ψυχικά και οικονομικά για να ανακάμψει. Ωραία κριτική και πολύ καλά καλυμμένη. Ειδικά αν το άρθρο έρχεται από το outsourced δημοσιογραφικό γραφείο της ομάδας. Και πόσο ωραία βρίσκει το δικό μου κείμενο προ μηνός, όταν έγραφα οτι μπορεί να βλέπετε αριθμητική πληρότητα στην ομάδα, όμως δεν υπάρχει ποιότητα. Κρίμα για την δικαίωση μου, αλλά τέλος πάντων.

Φυσικά για να προστατευτεί ο επενδυτής έγινε ολόκληρη ανάλυση οτι η ενδεκάδα που έπαιξε, ήταν ακριβότερη από του αντιπάλου. Άρα δηλαδή ήταν απλά μια κακή βραδιά και τίποτα παραπάνω. Οπότε αν αυτός ο συλλογισμός είναι σωστός, για ποιό λόγο πάνε να γίνουν κι άλλες μεταγραφές; Για τον ίδιο λόγο μάλλον, που διαβάζουμε για τον παικταρά Βέρντε που όμως όλοι ψάχνουν πώς θα φύγει και μάλιστα βάζοντας και μια ρήτρα στα 3,5 μύρια. Ρε δεν έχετε βαρεθεί τα ψέματα; Ποιός θα δώσει αυτά τα λεφτά για κάποιον που φοβάται την μπάλα; Απλά και μόνο για να δείξετε οτι πληρώθηκαν πολλά για να έρθει το νούμερο;

Κι εδώ ακριβώς είναι και το περίφημο πάτημα του έξυπνου πουλιού. Διότι έχουν γράψει τόσα ψέματα οι δημοσιογραφάρες ή τα έχουν χάψει κι αυτοί, που πλέον έχουν χάσει τον μπούσουλα. Μιλάω για τα χρήματα που στοίχισαν κάποιοι ή τα χρήματα που δήθεν παίρνουν. Πουθενά δεν υπάρχουν αυτά. Είναι σκοπίμως υπερτιμημένα όλα, κι όλοι πέφτουν μέσα στο δικό τους τον λάκκο.

Αυτό σημαίνει το ψυχικό μάτωμα. Οτι πρέπει να παραδεχτούμε την αλήθεια. Οι παίκτες που δήθεν κόστισαν ένα ή ενάμιση εκατομμύριο, κόστισαν το ένα τρίτο. Και φυσικά γι’ αυτόν τον λόγο, ούτε ποιότητα μπορούν να βγάλουν, ούτε μπορούν να εξελιχθούν, ούτε αρχίδια έχουν να κοντράρουν τον πρωταθλητή, ούτε κάποια προσωπικότητα έστω για να τσαμπουκαλευτούν. Οπότε τι πρέπει να γίνει; Ε να ματώσουμε και οικονομικά επιτέλους. Καταλαβαίνετε που έχει φτάσει κι ο Κώστας πλέον. Και πού να βλέπατε τι κατέβαζε την Κυριακή ο Τσακίρης ή τι έλεγε εχθές στο Νέο Ηράκλειο ακόμα κι ο Δημητριάδης.

Και ξαφνικά όλοι έγιναν για το καλό της ΑΕΚ. Μέχρι και η Ώρα, το παράρτημα της Εσπρέσο. Οτι θέλουμε τρεις παίκτες με προσωπικότητα, έναν σε κάθε γραμμή. Μαλάκα μου, παίρνω το κείμενο μου όταν άρχισε η προετοιμασία, και αισθάνομαι Κάλχας. Αυτήν την λέξη χρησιμοποιούσα. Κι από εκεί που όλοι τους γράφανε οτι είμαστε πλήρεις και δυνατοί, πλέον παίρνουμε εξτρέμ, χαφ, ψάχνουμε για σέντερ μπακ ( που φυσικά ο Βράνιες θα είναι ) και λοξοκοιτάμε για τερματοφύλακα. Τι έγινε ρε παιδιά; Μάθατε μπάλα, ανοίξατε τα τεφτέρια που λένε, δείξε μου τα χαφ σου για να σου πω τι ομάδα έχεις;

Ρε δεν βαριέσαι. Ας κάνανε ό,τι θέλανε. Όταν φτάνει μια στιγμή, που ούτε τον τελικό του κυπέλλου δεν βλέπεις, μάλλον είσαι σε καλό δρόμο. Διότι υπάρχει κι ένα self respect, και δεν μπορεί να σε δουλεύει κάποιος Μελισσανίδης. Ή κάποιος αγαπητός Κώστας ή κάποιος Τσακίρης και πόσοι και τόσοι άλλοι. Είναι πάρα πολύ απλό το ποδόσφαιρο, κι όλοι θα μπορούσαν να δουν οτι ο Λιβάγια μάλλον είναι φευγάτος, οτι ο Ολιβέιρα ΔΕΝ είναι παίκτης – ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ ΔΕΚΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΑΙΘΡΟ -, κι οτι ο Μάνταλος χτύπησε πλέον το ταβάνι του. Και δεν πρόκειται να διορθωθεί τίποτα με τον Ινσούα ή κάτι παιδαρέλια.

Κι αν βέβαια η ΑΕΚ μείνει μόνο στον εξτρέμ, τρέχα γύρευε. Θα παίζει το σύστημα να πάει η μπάλα εκεί, και φυσικά θα εξουδετερώνεται απλούστατα, ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΥΟ ΧΑΦΑΡΕΣ, που και θα μπορούν να προσφέρουν ανάσχεση, αλλά και να οργανώνουν την επίθεση. Και οι οποίοι και τον Μάνταλο θα βελτιώσουν αλλά τραβώντας παίκτες επάνω τους, θα απελευθερώνουν και κάποιους άλλους από την επίθεση, που θα μοιάζουν πιο καλοί από όσο είναι. Έτσι δεν είναι βασιλομπίλαρε;

Έτσι είναι, και πάλι καλά που τρέχουν όλοι τους τώρα εκεί μέσα, αφού ούτε διαβάζουν τις κριτικές, ούτε και ακούνε ακόμα και τους κουμπάρους τους. Να έχει αρχίσει το πρωτάθλημα και η ΑΕΚ να ψάχνει παίκτες. Να μην έχει σχεδιασμό και να μιλάνε για μάτωμα ψυχικό και οικονομικό αφού έχασε ένα κύπελλο ή την ώρα που ταξιδεύει στο Αγρίνιο. Φυσικά μέχρις εδώ η κριτική, αφού η εταιρεία έχει ιδιοκτήτη κι όπως θέλει την πάει.  Με κάθε δικαίωμα που έχει. Αυτό το ίδιο που έχω κι εγώ, να μην την βλέπω.

Όταν η ΑΕΚ εκμεταλλεύτηκε το αυτογκόλ του Μαρινάκη με τη Ριζούπολη και ανέβαλλε τον τελικό για Σεπτέμβριο, σε συζητήσεις με φίλους είχα πει πως αυτό είναι χειρότερο για εμάς διότι σε περίπτωση ήττας ξεκινά η χρονιά άσχημα.

Αν παίζαμε στο ΟΑΚΑ που μας παρακαλούσαν τον Ιούλιο, οτι γινόταν θα έμενε εκεί και τώρα θα το είχαμε (σχεδόν) ξεχάσει.

Όμως θέλαμε να δείξουμε πως ελέγχουμε την ΕΠΟ και τη σπάμε στο Μαρινάκη κλπ. με μια κρυφή ελπίδα πως ο γαύρος θα είχε πουλήσει την μισή ομάδα (όπως και έγινε) και θα του κλέβαμε το κύπελλο όπως έγινε το ’16.

Όμως ο γαύρος ακόμα και με αμούστακο τερματοφύλακα, και με πειραματική 11αδα, με Τοροσίδη αριστερό μπακ απέδειξε πως δεν είχε πρόβλημα να κάνει αυτό που τον Ιούλιο πήρε 2 μήνες αναβολή, διότι αυτή τη φορά έχει έξυπνο προπονητή.

Τώρα θα μου πείς, τον Ιούλιο είχε όλους τους παίκτες στη διάθεσή του, και την 3αρα την είχαμε στο τσεπάκι.

Με μια διαφορά όμως: θα είχαμε μπροστά μας 2 μήνες καιρό να ηρεμήσει η ομάδα και να ανασυνταχθεί ενόψει της νέας σεζόν. Δεν αφήνεις ανοιχτούς λογαριασμούς ενω ξέρεις πως είσαι το outsider.

Όμως η ιστορία έγραψε και δεν αλλάζει.

Σε έναν βουβό τελικό που λίγους ενδιέφερε. η ομάδα κατέβηκε με 4-3-3, με την περσινή της 11αδα εκτός του τραυματία Σιμάνσκι. Και ο γαύρος με ενα σχήμα εντελώς πειραματικό, με παίκτες όπως ο Μπρούνο δεξί μπακ, με Τοροσίδη να παίζει στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του, με πρωτάρη τερματοφύλακα που μετά το σοκ των πρώτων λεπτών συνήλθε αφού εμείς δεν καταφέραμε να τον προβληματίσουμε.

Τι σύστημα έπαιξε η ΑΕΚ? το σύστημα «δώστε τη μπάλα στον Λιβάια να κάνει οτι τον φωτίσει ο θεός». Η ομάδα εκτέλεσε πάνω απο 10 κόρνερ και δεν κατάφερε να δημιουργήσει υποψία ευκαιρίας απέναντι σε μια άμυνα της πλάκας. Ούτε κεφαλιά δεν καταφέραμε να πάρουμε.

Ο μόνος που προσπάθησε να κάνει κάτι ήταν ο Μάνταλος που μετά το ’60 παρέδωσε πνεύμα.

Ο προπονητής στον πάγκο το συνηθισμένο ροχαλητό. Έφαγε το γκολ απο το ‘6, δεν αντέδρασε δεν προσπάθησε να δημιουργήσει ρήγματα στα ευαίσθητα σημεία του αντιπάλου. Γενικά δεν έκανε τίποτα. Κατέβηκε για να διεκπεραιώσει τυπικά μια υποχρέωση. Κανένας στην ομάδα δεν πίστεψε πως θα μπορούσε να πάρει το κύπελλο.

Με πρώτο απ’όλους του ατσαλάκωτο προπονητή που κατεβαίνει φασκιωμένος λες και πηγαίνει σε gala στην εβδομάδα μόδας στο Μιλάνο.

Τώρα θα μου πείς, ο Καρέρα σου φταίει? δε βλέπεις τι παίκτες είχε? Ο Μάρτινς δηλαδή τι παίκτες είχε? Ο Καρέρα κατέβηκε με την 11αδα που διαχειρίζεται απο πέρυσι το Νοέμβριο. Θεωρητικά ο άλλος είχε το πρόβλημα. Κι όμως, αυτό δε φάνηκε καθόλου. Μας άφησαν να έχουμε μια ανούσια κατοχή, μας πίεζαν μόλις περνούσαμε το κέντρο και εκεί τελείωνε το έργο. Απο τέτοια φάση και μια λάθος πάσα του Λιβάια φάγαμε το γκολ στην αντεπίθεση.

Οι επιθετικοί του γαύρου τρυπούσαν την άμυνά μας και περνούσαν οτι ωρα ήθελαν. Αποτέλεσμα ενα γκολ, ενα χαμένο μπέναλτ και μερικά τετ-α-τετ που έβγαλε ο Τσιντώτας που ήταν απο τους λίγους διασωθέντες της βραδιάς.

4/4 χαμένοι τελικοί, οι τρείς τελευταίοι χωρίς γκολ. Με τα χέρια (και τα βρακιά) κατεβασμένα.

Πρόεδρε δεν ξέρω τι θα κάνεις, αλλά αμα δώσεις τα λεφτά που ζητάνε οι κοπριές για να ανανεώσουν, θα σ’έχουνε πιάσει μεγάλο κορόιδο.

Δώστους οσο προλαβαίνεις. Τρίτοι βγαίναμε και με Αραβίδη.

Πλέον προχωράμε στις ευχές για καλή σεζόν. Έφτασε η ώρα για τις ελληνικές γόνδολες να ξεκινήσουν το ποδοσφαιρικό ράλυ. Και δεν θέλω κάποια χαμογελάκια για την λέξη ράλυ, που γράφω. Και οι αντίκες τρέχουν.

Έγινε λοιπόν η κλήρωση. Που λέει ο λόγος. Κλήρωση με ορισμένο ντέρμπυ την πρώτη αγωνιστική δεν νοείται, αλλά στην μπανανία όλα επιτρέπονται. Ειδικά άμα είσαι του δόγματος οτι ό,τι απώλεια και να έχεις τόσο νωρίς, δεν τρέχει και κάτι. Έλα όμως που το ντέρμπυ πήγε τον Δεκέμβριο. Ε, τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε και να τα φέρουμε κι όλα στα μέτρα μας. Θα παίξουμε τελικό με τα παλιά ρόστερ. Άλλο θέμα όμως αυτό.

Η κλήρωση μας λοιπόν, χαρακτηρίζεται μάλλον ακριβοδίκαιη. Αυτό αφορά το κόψιμο της Θεσσαλονίκης αλλά και τις εξόδους μακριά από το ΟΑΚΑ. Δεν υπάρχουν συνεχόμενα εντός ή εκτός, και η μόνη παραφωνία είναι στην κατανομή των ντέρμπυ, που τα έχουμε όλα εκτός στον δεύτερο γύρο. Αυτό μπορεί να δυσκολέψει την κατάσταση, αφού ναι μεν υπάρχουν τα μπαράζ στην προκήρυξη, όμως κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει ο covid και αν διακοπεί το πρωτάθλημα πολύ πιο πριν.

Οι δυό ομάδες που ανέβηκαν είναι περίπου της ίδιας φιλοσοφίας με αυτές που έπεσαν. Εννοώ γεωγραφικά και για την ανάλυση του budget των βαθμών. Ο Απόλλων στην Αθήνα σαν Πανιώνιος, και τα Γιάννινα σαν Ξάνθη σε έξοδο μακριά. Αυτά υπολογίζονται σε τέσσερις νίκες πλέον, και σαν δυναμικότητα, αλλά και σαν στρατόπεδα. Με κέρδος φυσικά κάποιο +3, αφού πέρσι η Ξάνθη μας είχε κερδίσει εντός. Κάτι είναι κι αυτό.

Φαβορί θεωρείται λόγω προϊστορίας ο Ολυμπιακός και πάλι. Ο ΠΑΟΚ είναι σαφέστατα πιο ισχυρός από εμάς, αλλά μέσα από την ΑΕΚ υπάρχει η διαρροή οτι πάμε για πρωτάθλημα. Σαφώς έχουν κλείσει κάποιες τρύπες, αλλά δεν μπορώ να δω πού ακριβώς είναι η ενίσχυση και πού είναι το ποντάρισμα αυτό. Δεν πειράζει όμως. Μακάρι να βγουν αληθινοί οι ειδικοί. Εξ άλλου γι’ αυτό πληρώνονται. Για να βλέπουν πιο καλά από εμάς.

Το σίγουρο είναι οτι θα υπάρξει ενδιαφέρον λόγω των απρόοπτων που θα προκύψουν. Επομένως παίρνουμε θέση και ξεκινάμε. Σας εύχομαι καλό φθινόπωρο, με δύναμη και προσοχή.

Όλα τα εντεταλμένα υπουργεία ήταν σε οργασμό. Απανωτές συσκέψεις για την ασφάλεια του τελικού, είχαν γίνει. Η αστυνομία έκανε πρόβες ακόμα και για μετά το παιχνίδι. Φοβόταν τα επινίκεια. Κόσμος να συγχρωτισθεί και να κολλήσει κόβιντ. Κόσμος αλλόθρησκος να συναντηθεί και να γίνουν τίποτε φασαρίες. Τα περιπολικά θα ήταν εφοδιασμένα με ντουντούκες και θα παρακολουθούσαν διακριτικά τους πανηγυρισμούς των νικητών. Τα πάντα είχαν προβλεφθεί από την κυβέρνηση. Μέχρι και η διεθνής διαιτητάρα.

Τα πάντα δηλαδή σε επίπεδο θεωρητικό. Όπως γίνεται στα σχολεία. Υπάρχουν τα κτίρια, υπάρχουν οι μαθητές και τα βιβλία, όμως δεν έχουν διορισθεί καθηγητές. Όπως γίνεται στα νοσοκομεία. Τα ντουβάρια είναι εκεί, οι ασθενείς μέσα, έλα όμως που δεν έχουν προσληφθεί γιατροί και νοσοκόμες. Ελληνικός κλαυσίγελος. Διότι η αναβολή του τελικού, ήταν γνωστή από την Πέμπτη. Έφτανε να δεις αν ήρθε ποτέ η διαιτητάρα. Σαν την Ελλάδα. Θεωρητικά είναι κράτος. Πρακτικά είναι ένας φαλιμέντο μπαρουφολόγος της παγκόσμιας κοινότητας.

Κι όλα αυτά για ένα παιχνίδι, χωρίς κόσμο και κανένα ενδιαφέρον οικονομικό. Ένα παιχνίδι, που αν η ίδια η ποδοσφαιρική ομοσπονδία ήθελε να αναβαθμίσει το προϊόν της, θα το είχε αναβάλει εκείνη πρώτη. Και θα το είχε στείλει σε ημερομηνία, που τα ρόστερ των δυό ομάδων θα ήταν πλήρη με τις νέες τους μεταγραφές, κι αφού θα είχαν ολοκληρωθεί οι προετοιμασίες. Και θα το έκανε γιορτή, ακριβώς διότι δεν έχει καμία οικονομική σημασία. Την πρόλαβε η κυβέρνηση όμως, που κι αυτή πιστεύει στην επιτυχία της ακινησίας και των αναβολών.

Κόβιντ πλέον το λένε και καθάρισαν. Σήμερα τον είχε η μία ομάδα κι αύριο θα τον έχει η άλλη. Να βγουν ισόπαλες στις αναβολές και να μην έχει θέματα κι η κυβέρνηση. Που είναι ικανή να ζητήσει από τους φιλάθλους να βγάλουν καμιά ενδεκάδα, και να παίξουν αυτοί αντί για τους παίκτες. Και να συνεχίσουν οι ομάδες τον χαρτοπόλεμο για το τις πταίει. Μιλάμε για τριτοκοσμικές καταστάσεις και φοβίες. Απίστευτες φοβίες. Με συνεχές θύμα το ποδόσφαιρο. Αίσχος για την κατάντια.

Φυσιολογικό είναι να κανονίζεις ένα φιλικό τέτοια εποχή. Θες να τεστάρεις τους νεοαποκτηθέντες και τον βαθμό αφομοίωσης κάποιου συστήματος που διδάσκεις. Στην ΑΕΚ δεν ισχύουν φυσικά αυτά. Η ομάδα θα κατέβει με το σύστημα που έχει επιλεγεί για τον τελικό του κυπέλλου. Τώρα τι μπορεί να δει κάποιος στο 3-5-2 με αντίπαλο τον Ατρόμητο, που δεν θα επιλεγόταν ποτέ, είναι άλλη μια πλάκα.  Μια πλάκα, που έχει και την λογική απουσία του Μάνταλου αλλά και την σχεδόν βέβαιη αποχώρηση του Γαλανόπουλου. Οι άλλοι δύο που δεν μπήκαν στην αποστολή διότι δέχτηκαν επίσκεψη στο ξενοδοχείο, εκτός από την αποσύνθεση της οργάνωσης, δεν θα προσέφεραν και κάτι αφού λογίζονται μεταγραφές ( μην γελάτε ).

Αν ήθελες να δεις το πρώτο ημιχρόνιο τουριστικά, θα μπορούσες να πεις οτι ήταν όμορφο. Είχε τρεξίματα, είχε διάθεση, είχε φάσεις και κυριότερα είχε ρυθμό. Το πρόβλημα θα το είχες αν το έβλεπες σαν Αεκτζής. Και εξηγούμαι : Κάνεις πρόβα εν όψει τελικού. Γιατί λοιπόν παίζεις ποδόσφαιρο κατοχής; Γιατί δεν παραχωρείς το γήπεδο να τεστάρεις την πιθανή αντεπίθεση σου; Έτσι δεν θα παίξεις την Κυριακή; Νάταν όμως μόνο αυτό;

Φαντάσου να βλέπεις το πιο αμυντικογενές σύστημα αλλά και ρόστερ – πέντε μπακ και δυό ανασταλτικά χαφ -, με κατοχή 60 – 40 υπέρ σου, και να προηγείται ο αντίπαλος. Ο οποίος είχε πιο πολλές τελικές, και όποτε πάταγε στην περιοχή μας, σκόρπαγε τον πανικό στο αμυντικό τρίο. Ειδικά στην λειτουργία του στις στατικές φάσεις. Τρία κόρνερ αδέρφια. Το πρώτο πήγε γκολ με αυτογκόλ. Στο δεύτερο φάγαμε την κεφαλιά από το σημείο του πέναλτυ. Ευτυχώς ήταν άστοχη. Στο τρίτο η αντίπαλη κεφαλιά, πήγε στο δοκάρι. Στην αντεπίθεση ισοφαρίσαμε αφού όλος ο Ατρόμητος ήταν μπροστά. Δηλαδή αντί το παιχνίδι να πάει στο 0-2, έγινε ισόπαλο.

Κι αυτά είναι μόνο οι λεπτομέρειες. Διότι αν μπεις στην ουσία, θα δεις το τραγικό αμυντικό τρίο πίσω, την προπονητική μαλακία να τεστάρει άλλα πράματα από το κατενάτσιο που θα παίξει στον τελικό, και φυσικά την ανύπαρκτη οργανωτική ικανότητα που είχε η ΑΕΚ. Τι να κάνει μόνος ο Κρίστισιτς, που είναι και ράκος από την προετοιμασία; Τι να πρωτοκάνει ο Λιβάγια, που είχε δίπλα του έναν κατ’ επίφασιν βλάκα; Τίποτα. Η ΑΕΚ ήταν θλιβερή στα πάντα, αμόρφωτη κι αδιάβαστη, βάρκα σε θάλασσα οκτώ μποφώρ, χωρίς κανένα ναυτικό επάνω. Ούτε άμυνα είχε, ούτε κέντρο ανασταλτικά και δημιουργικά, ούτε επίθεση. Και φυσικά ο προπονητής χωρίς να έχει πάγκο. Αν δεν γίνει η μεταγραφή του Μάνταλου, θα καταλήξουμε να θεωρούμε πλέον αυτόν την ελπίδα μας.

Αν ήθελες να δεις το δεύτερο μέρος τουριστικά, ειλικρινά θα έκλαιγες τα λεφτά σου. Τον χρόνο σου, δηλαδή. Μηδέν από μηδέν, υπό το άπειρο. Αν ήθελες όμως να το δεις αεκτζήδικα, ίσως και να σου έφευγε κι ένα δάκρυ. Ο Ατρόμήτος ξεκίνησε με εννέα αλλαγές και η ΑΕΚ με δύο. Ο Ατρόμητος έβαλε τον Ούμπιδες, και η ΑΕΚ κάποιον Μπότο. Το παιχνίδι έχασε τον όποιο ρυθμό, οι παίκτες βαρεθηκαν και φυσικά δεν είδαμε τίποτα. Ή μάλλον προλάβαμε να δούμε την ΑΕΚ με τις δυό αλλαγές, να χάνει με 2-1 από τα δεύτερα του Ατρόμητου. Και να μην μπορεί ούτε στοιχειώδη επίθεση να βγάλει.

Μόλις όμως φάγαμε το γκολ, ο Καρέρα ξεκίνησε κι άλλες αλλαγές. Πού τις έκανε; μα εκεί που τις έχει. Άλλαξε τέρμα, άλλαξε δεξί μπακ, κι έβαλε και τον Τσιγκρίνσκι μέσα. Αφείστε δε που έβαλε και τον Βέρντε σαν εσωτερικό μέσο. Μιλάμε οτι τέτοια επιθεώρηση, ούτε ο Σεφερλής δεν μπορεί να γράψει. Διότι με αυτές τις αλλαγές, καθώς και με άλλες που εγιναν αργότερα, ο προπονητής άλλαξε το σύστημα, έβαλε και τον  Μάνταλο που μπέρδεψε ακόμα περισσότερο τα πράματα αφού το μυαλό του λογικά είναι σε κάποια καλύτερα λεφτά και στους άσχετους με το τόπι Άραβες, και φυσικά πέταξε στα σκουπίδια την πρόβα τζενεράλε. Η ΑΕΚ έβγαλε ΜΙΑ τελική σε όλο αυτό το διάστημα ενώ κινδύνεψε και με τρίτο γκολ από μια ώμα του Ουκρανού.

Μην τα πολυλογούμε. Δεν ξέρω σε τι κατάσταση είναι ο Ολυμπιακός, αλλά θα πρέπει να είμαστε πολύ τυχεροί για να μην διασυρθούμε την Κυριακή. Μόνη ελπίδα μας είναι να έχει αποσυντονιστεί ο αντίπαλος, ή να βγει θετικό κρούσμα covid σε αυτούς που δέχθηκαν τις επισκέψεις στο ξενοδοχείο, και πάμε σε αναβολή του παιχνιδιού. Η ΑΕΚ είναι τραγική και δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, αφού ό,τι αλλαγή γίνεται είναι από την μέση και πίσω. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ. Ή κι αν υπάρχουν, είναι δύο, που πολύ εύκολα μπορείς να τους πιάσεις. Οι υπόλοιποι δεν χρειάζονται μαρκάρισμα. Και ελεύθεροι να είναι, απλά δεν ξέρουν τι να κάνουν την μπάλα.

Αγαπητοί κι αγαπητές, εγώ τουλάχιστον βρίσκομαι στην βάση μου ξανά. Μετά την περιπλάνηση μου στα νησιά – φέτος ξεχώρισε η Τήνος στην σκέψη μου -, έχω μπει σε μια οικειοθελή πενθήμερη καραντίνα, από την Πέμπτη μέχρι την ερχόμενη Τρίτη που θα κάνω το τεστ, με σκοπό να επιστρέψω στην δουλειά μου την Τετάρτη.

Ιδιαίτερο παράπονο από την καλοκαιρινή διακοπή, δεν έχω. Μπόρεσα και τήρησα τις προφυλάξεις, ενώ δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω μάσκα. Ήμουν και τυχερός και δεν έπεσα σε κοσμικότητες και τις λοιπές άλλες νεοελληνικές γραφικότητες, οπότε χάρηκα την θάλασσα, τα φαγητά, τις ξεναγήσεις και τα οφθαλμόλουτρα. Ήταν ένα καλοκαίρι αντισηπτικό μάλλον παρά αντιηλιακό, αλλά ας μην γκρινιάζουμε. Τα δύσκολα είναι μπροστά και πάρα πολλοί συμπολίτες μας έζησαν στην μιζέρια της Αθήνας, στην αυριανή εργασιακή ανασφάλεια και στην υποχρεωτική συμβίωση με τα πεθερικά τους για λόγους ασφαλείας.

Είναι νωρίς όμως να ευχηθώ καλό φθινόπωρο. Νωρίς είναι επίσης να ευχηθώ καλή σεζόν. Ακόμα δεν έχει τελειώσει η προηγούμενη. Ούτε ξέρουμε ποιός έπεσε τελικά μαζί με τον Πανιώνιο αφού το μπαράζ ανεβλήθη, ούτε ξέρουμε και τον κυπελλούχο αν γίνει τελικά το παιχνίδι. Και καλά αυτά. Αυτά είναι συνέπειες του κορωνοϊού. Ξέρει κανείς, τι σημασία έχει το κύπελλο για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια; Ξέρει κανείς γιατί πρέπει να γίνει ντε και σώνει; Ξέρει, ξέρει. Μην γελιέστε. Ξέρει η λίγδα και η ΕΠΟ. Ξέρει την παρωδία και την πλήρη απαξίωση του προϊόντος ποδόσφαιρο. Χωρίς προετοιμασίες οι ομάδες, αποδυναμωμένες αφού οι μεταγραφές δεν μπορούν να παίξουν, και φυσικά χωρίς κόσμο.

Αν όμως αυτά είναι τυπολατρικά τερτίπια, αυτά που παρακολούθησα για την ομάδα μας, είναι πλέον για σφαλιάρες. Μπάρκας, Αραούχο, Βράνιες και μάλλον Μάνταλος φεύγουν. Ποιοί ήρθαν; Ο κανένας στο τέρμα, ο τρομερός γκολτζής που αναζητείται, κι άλλοι δύο που δεν τους ξέρει ούτε ο πατέρας τους. Και δεν βάζω στον ισολογισμό τα δυό πιτσιρίκια, που αυτά δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους. Μια εβδομάδα έμεινε για την περίφημη ενίσχυση. Μιλάμε για ΑΕΚ. Μιλάμε για ιδιωτική εταιρεία.

Μιλάμε για ένα σχεδιασμό, που συνεχώς ανατρέπεται. Μιλάμε για κάποιο 3-5-2 που δουλεύεται εν όψει τελικού, με τον Σιμάνσκι εκτός για τρεις μήνες και πιθανώς και χωρίς τον Μάνταλο. Κι έχει πλάκα, που εδώ γράφαμε οτι η ομάδα θέλει δυό χαφάρες ενώ ήταν υγιής ο Πολωνός κι ο Μάνταλος δεν κουνιόταν. Και τώρα που πάμε; Πάμε στην περίφημη μπούρδα που διάβασα : Αν φύγει ο αρχηγός, τότε η ΑΕΚ θα πρέπει να επανεξετάσει το σύστημα της και να ψάξει έναν χαφ κι έναν ακραίο μεσοεπιθετικό. Μιλάμε για ανέκδοτα, για προχειρότητα, για πλήρη απαξίωση της έννοιας μεθοδικότητα και σχεδιασμός.

Φυσικά κάποιοι θα έρθουν. Και κάποιοι είναι ήδη εδώ. Που συμπληρώνουν το νούμερο του ρόστερ. Ποιός όμως συμπληρώνει την προσωπικότητα; Ποιός συμπληρώνει την ταχυδύναμη και την σωματοδομή; Ποιός κάνει κουμάντο στα αποδυτήρια; Ποιός παίρνει την ομάδα στις πλάτες του όταν το πράμα στραβώνει; Ο Βέρντε κι ο Ολιβέιρα; Αυτοί οι παίκτες που θα έρθουν, θα προσαρμοστούν τόσο γρήγορα και θα γίνουν ηγέτες; Δηλαδή για να παίξουν τάβλι εκεί μέσα, υποθέτω πιο πολύ ώρα προετοιμάζουν τα ποτά, τα τασάκια και το ταμπλώ.

Και σεις βέβαια δεν έχετε παράπονο. Μπορεί να ξεκουραστήκαμε, όμως την γκρίνια δεν την αφήσαμε. Χούι είναι μάλλον κι αυτό. Αυτή φαίνεται να μας αφήσει πρώτη. ΑΕΚ χωρίς αυτήν, δεν υφίσταται. Άσχετα αν τα δημοσιεύματα γράφουν για πιο δυνατή ομάδα, η οποία πάει για πρωτάθλημα. Όπως πάει και για να πάρει το κύπελλο. Βρε ας τα κάνει, κι εδώ είμαστε να διορθώσουμε και να γράψουμε διθυράμβους. Και να τρίβουμε τα μάτια μας από το θέαμα. Μέχρι τότε λοιπόν, κι αφού δεν μπορώ να δώσω τις ευχές που ήθελα, καλή υπομονή.

Υγ1. Ματσάρα ήταν χθες

Υγ2. Αύριο κατ΄εξαίρεση, θα έχω την κριτική του φιλικού covid επιτρέποντος.