Ας ξεκινησουμε λοιπον με μια μικρη έρευνα, στην οποία έτυχε να πέσω επάνω της πριν δυο χρόνια, αλλά δυστυχώς, ενώ κόπιαρα για προσωπική μου χρήση το κείμενο, δυστυχώς δεν έγραψα την πηγή – αρθρογράφο. Ζητώ συγνώμη για αυτό. Αν κάποιος το αναγνωρίσει ως δικό του, ή το έχει διαβάσει και θυμάται την πηγή, ευχαρίστησή μου να το προσθέσω.
“Κάτι που πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι Έλληνες. Όποιος επιθυμεί να το ψάξει να δει εάν αληθεύει. Σύμφωνα με τις πηγές του αρθρογράφου, ό,τι διαβάζετε αληθεύει.
«Έχουμε ακούσει από πολλούς να λένε ότι με τον Ανδρέα φάγαμε ψωμί, ότι έδωσε και έφαγε ο λαός κτλ, είναι όμως έτσι; Για να δούμε.
Κατ αρχήν για να ξέρουμε τι λέμε, πρέπει να ασχοληθούμε με το γενεαλογικό του δένδρο: Ζιγκμουντ Μινέικο, Πολωνο-Εβραίος μηχανικός που κατασκευάζει οπλικά συστήματα και τα δίνει στους Τούρκους για να πολεμήσουν τους Έλληνες που ζητάνε απελευθέρωση.
Ο Ζίγκμουντ κάνει μια κόρη, την Σοφία. Η Σοφία παντρεύεται τον Γεώργιο Παπανδρέου εξ Αχαΐας και κάνουν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Ανδρέας το 1941 φεύγει στην Αμερική για σπουδές και νυμφεύεται το 1951 την ΑμερικανοΕβραία Margaret Chant. Πατέρας της Margaret Chant ήταν ο Douglas Chant ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος Ιεχωβάδων Αμερικής. Ο Ανδρέας και η Margaret έκαναν μεταξύ άλλων τον Γιώργο Παπανδρέου, σημερινό εκλεγμένο από τον λαό πρωθυπουργό της Ελλάδος.
Ο Ανδρέας λοιπόν με απόδειξη το παρακάτω έγγραφο, χρηματοδοτήθηκε από την τράπεζα των Rockefeller, Chase Manhattan Bank με 100.000.000 Δολάρια το 1974 για την «κατασκευή» του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Η κοινή λογική λέει ότι όταν ένας τραπεζίτης δίνει ένα δολάριο αποσκοπεί σε κέρδος 1000 δολαρίων, έτσι λοιπόν ο Ανδρέας βγήκε πρωθυπουργός, έβαλε λουκέτο στις μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, (Izola, Pitsos, Elinda κτλ) μέσω των διπλασιασμών μισθών και εισφορών χωρίς να ελαφρύνει όμως φορολογικά τις εταιρείες για να υπάρξει ισορροπία. Αυτό είχε σαν λογικό αποτέλεσμα η Ελλάδα πλέον να μην παράγει οπότε και να μην εξάγει τίποτα, κλείνοντας την κάνουλα των κρατικών εσόδων (η οποία έκτοτε δεν ξανάνοιξε ποτέ.) Εκτός αυτών, αύξησε κατά 1000% τους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι δεν παράγουν έσοδα για το κράτος όπως οι βιομηχανίες που είχε κλείσει, αύξησε κατ επέκταση την γραφειοκρατία, καταστώντας απίθανο να κάνει κάποιος δουλειές στην Ελλάδα.
Αποτέλεσμα λόγω μη εσόδων και πολλών εξόδων να πάει σε ΔΑΝΕΙΣΜΟ. Επόμενο λοιπόν ήταν να δανειστεί από Τράπεζες «οικείες» για να ξεπληρώσει και την υποχρέωση…. Η Ελλάδα μετά το 1981 για πρώτη φορά φτάνει στο σημείο να καταναλώνει περισσότερα από αυτά που παράγει.
Το χρέος από 8 ΔΙΣ που παρέλαβε από τον άλλον Εθνοπατέρα Καραμανλή εκτοξεύεται στα 100+ΔΙΣ. Αυτό έθεσε την Ελλάδα δέσμια των Τραπεζών (δεν χρειάζεται να αναφέρουμε το σε ποιους ανήκουν, όποιος διαθέτει έστω και 5 δράμια μυαλό ξέρει).
Ο μηχανισμός ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ δεν σημαίνει τίποτε άλλο από πρόσκαιρη και εικονική ευμάρεια αλλά σε βάθος χρόνου μάζεμα αυτών των «δωρισμένων» χρημάτων με τον μηχανισμό που λέγεται «ΦΟΡΟΣ» για να ξεπληρωθούν τα δάνεια. Επειδή όμως οι τόκοι των δανείων είναι όπως είναι φυσικό τεράστιοι και η Ελλάδα πια δεν έχει υγιή έσοδα για να ξεπληρώσει τα δάνεια, η μόνη «λύση» πληρωμής προηγούμενων δανείων είναι ο επαναδανεισμός, το ΧΡΕΟΣ μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο με λογική συνέπεια το όλο και αυξανόμενο χρέος να μην ξεπληρώνεται ποτέ. Αυτό μας παρασέρνει αναπόφευκτα στην συνεχή αύξηση των φόρων. Έτσι φτάσαμε σήμερα να έχουμε εξωτερικό χρέος 320 ΔΙΣ προ ΔΝΤ, και 320 ΔΙΣ + 120 ΔΙΣ + τόκους, μετά ΔΝΤ.
Ο όρος «ΦΟΡΟΣ» στην οικονομολογία δεν σημαίνει τίποτε άλλο από αφαίμαξη ρευστού από την αγορά με ότι αυτό το ντόμινο συνεπάγεται. Επίσης ο όρος «ΦΟΡΟΣ» σημαίνει μεγάλα λειτουργικά έξοδα με ότι αυτό το ντόμινο συνεπάγεται (ακρίβεια κτλ).
Εν ολίγοις ο Ανδρέας ως άριστος ψυχολόγος των μαζών δίνει όχι υγιή αλλά δανεικά χρήματα στον λαό, γίνεται ήρωας (δηλαδή ψήφους για μια ζωή), ο λαός αρχίζει να συνηθίζει στα πολλά έξοδα (υπερκαταναλωτική μανία) και μετά από ένα χρονικό διάστημα τα χρήματα αυτά μέσω φόρων επιστρέφονται στην βάση από όπου ξεκίνησαν, με την μόνη διαφορά ότι έχει μείνει ως κληρονομιά όλης αυτής της ιστορίας το ΧΡΕΟΣ (= το μέσον χειραγώγησης ενός κράτους από τον δανειστή του).
Ως χώρα δηλαδή, κάναμε έναν κύκλο και φτάσαμε και πάλι από εκεί που είχαμε ξεκινήσει με την διαφορά ότι τώρα είμαστε δέσμιοι.”
Θεωρία συνομωσίας ή οχι; Δεν γνωρίζω. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, σωστά φαινεται να τα λέει ο τύπος.
