Σιγά να μην έμπαινα και πρώτος. Αυτήν την καούρα θα την είχε κάποιο δημοσιογραφάκι ή κάποιο καινούργιο μέλος κάποιου κόμματος. Σαν να φτειάχνεις ένα σπίτι στην εξοχή κι ο πρώτος που θα έρθει να σου ευχηθεί, νάναι ο τυφλοπόντικας. Εγώ θάρχομαι μετά. Από τις τρύπες που δεν είδε ο εργολάβος.
Που τις είδε αυτός ο Αβραμίδης, που δεν ξέρω τι ψάχνει πιά. Λιβανίζει τον μεγιστάνα στο κοινό, στιγματίζεται κιόλας, και μετά ρίχνει μια κωλοτούμπα – Μελισσανίδειος κι αυτή – και βγαίνει στην αντίσταση. Τώρα τι θέλει ; Τα προηγούμενα μεγέθη;
Μου θυμίζει εκείνα τα παλιά. Τότε που πήγαινε με την ομάδα στο εξωτερικό. Ρε όπου έβλεπα τον Στήβεν, με πεντάρες και τεσσάρες γυρνάγαμε. Όποτε δεν πήγαινε, μια χαρά την βγάζαμε καθαρή.
Άλλη όμως είναι η ουσία. Εγώ δέχτηκα να τον βοηθήσω. Σε αυτόν τον καινούργιο χώρο, που φυσικά πήρε το όνομα μου. Τι να έπαιρνε; Το όνομα του Κιντή; Αυτουνού θα παίξει αργότερα. Στην κανονική ΑΕΚ. Όχι στην σημερινή. Να, αυτό με συνδέει με τον μουρλό τον Αβραμίδη. Η αγάπη για το αυθεντικό.
