“Προιόντα περιορισμένης διατηρησιμοτητας”. Ετσι ονομάζονται τα ληγμένα,στην γλώσσα του Μπαμπινιώτη.
Οταν κάτι περιγράφεται όμορφα,δεν τρομάζει.
Και ορθώς δεν πρέπει να τρομάζει το ότι κάποιες φορές-ελείψει ρευστού- πρεπει να φάμε και περιορισμένης διατηρησιμότητας προιόντα.
Και δεν το βρίσκω κακό.
Επιτέλους θα παίρνουμε “ληγμένα” ελεύθερα,δίχως παρεξήγηση πλέον.
Μήπως αυτά που σε ταίζουν-και μάλιστα σε “ακριβές περιοχές”- σε ξενοδοχεία,εστιατόρια,μπαρ κλπ ξέρεις τι είναι; Μεχρι που κατουράνε μέσα,πριν στα φέρουν.
Οπότε,δεν τρέχει τίποτα. Μη τρομάζεις.
“Ληγμένα” λέει. Βεβαίως ρε. Ληγμένα. Και τέλος πάντων, ποιός είσαι που θες και “φρέσκα”; ΖΕΙΣ ΦΡΕΣΚΑ;Η ποιότητα ζωής σου στην σκατούπολη, ποια είναι; Τι αέρα αναπνέεις;Τι νερό; Φρέσκο;
Τα”φρέσκα” φρούτα και λαχανικά, δεν είναι “τούμπανο” στις ορμόνες,καθώς και τα περισσότερα κρέατα;Τι τρως,τι πίνεις,τι ανασαίνεις; “Φρέσκα”;
Η ημερομηνία σε μάρανε,βλάκα.
Επίτέλους πια. Σε άλλες περιοχές του πλανήτη,θα σκότωναν για ένα κεσέ γιαούρτι με μια μέρα η δύο, πέρα από την αναγραφόμενη ημερομηνία. Θα έκαναν τα πάντα στην Αφρική για ένα ψωμί 5 ημερών η για μια κονσέρβα δίμηνης “παράτασης”.
Εδώ να πούμε, ότι μετά και την ημερολογιακή παράταση που δίνει το κράτος στα “ληγμένα”,αυτά μετά,αν δεν έχουν ακόμα διατεθεί, θα πηγαίνουν στα πέναλτυ.
Δηλαδή,θα κάθεσαι στο “τέρμα”, το οποίο θα ορίζεται ανάμεσα στα δύο ράφια ένος διαδρόμου σούπερ μάρκετ.Θα στήνει το ληγμένο στα 9 μέτρα ο υπέυθυνος του καταστήματος και θα στο σουτάρει. Αν το πιάσεις, το τρώς. Αν όμως το “φας”, αν περάσει η μπάλα τη γραμμή δηλαδή,τότε μένεις νυστικός. Και θα έρχεσαι την άλλη μέρα. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΨΗΦΗΣΑΝ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κυρίως. Κατόπιν οι άλλοι.
Να ξεφύγουμε από την λανθασμένη και προσβλητική νοοοτροπία του νεόπλουτου,του “ανεπτυγμένου”,του “Δυτικότροπου”, όπου χαρκατηριστικό του είναι το πλεόνασμα των τροφών.
Οσο περισσότερα φαγητά πετούσες στους κάδους, τόσο περισσότερο σε εκτιμούσε ο γείτονας και ο περίγυρος σου.Δεν νοούνται άδειοι κάδοι στη Δύση. Μόνο γεμάτοι. Εδώ δεν είναι δύση,αλλά παρόλα αυτά, πετούσαμε τα μισά από όσα αγοράζαμε,κοροιδέυοντας τον κόσμο της Γερμανικής κατοχής του 40-44, που μας κοιτά από ψηλά. Ηρθεν η ώρα να πούμε το ψωμί ψωμάκι και ημείς.
Πλεόνασμα μόνο στα έσοδα του κράτους. Μόνο λογιστικά θα έχουμε περίσσευμα. Οχι στο φαί. Οχι στα ΄ραφια. Μέχρι τώρα γινόταν το αντίθετο,γι’αυτό και πήγαμε κατά διαόλου.
Μέιον το υπουργείο οικονομικώνε και στα συν τα ράφια τα γεμάτα και τα τιγκαρισμένα ψυγεία; Τι λέτε ρε. Πάνε αυτά. Από τούδε, πλέονασμα στα υπουργικά ταμεία, και μέλανας ζωμός στους μαχητές των δρόμων,τους αιώνιους ψηφοφόρους με το αλάνθαστο ένστικτο.
Ε-Ε-Ε-Ε…Ο-Ο-Ο
“ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ…ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ…ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ,ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ”.
Στα χωριά,τα-κάθε είδους- περισσεύματα, τα πετάμε στα γουρούνια.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΕΔΩ. Γιατί δηλαδή; Τι έχει ο “Πόρκυ” λιγότερο από σένα ρε μπάμια;
Τέλος οι σπατάλες.Οχι πλέον “πεταμένα τρόφιμα”. Μόνο “λαχταριστά ληγμένα τρόφιμα”.
Γίνετε επιτέλους άνθρωπι.
Το σκατό θα γίνεται παξιμάδι και μετά πάλι σκατό. Ανακύκλωση μέχρι τέλους.
Επίστροφή στην Δωρικότητα.
Το ψυγείο, είναι πλέον απέριττο και λιτό. Και όχι βαρυφορτωμένο. Δυο-τρία πραγματάκια και τέλος.
Που τά’μαθες αυτά; Εκανε και η μύγα κώλο. Ισα και όμοια πηγες να γίνεις με αυτούς που ψηφίζεις; Θωρακισμένη BMW ο χοντρός, BMW και εσύ; Κάλτσες 1.000 ευρώ το ζευγάρι από Λονδίνο ο ένας, και θες και συ να ψωνίζεις για να τα πετάς από τον 4ο όροφο κατευθείαν στον κάδο;Ξέχασες τον τόννο και πήγες στον αστακό; Τράβα πάλι στον τόννο τώρα και μάλιστα τον ληγμένο. Για να δεις πόσα απίδια βάζει ο σάκος-του Πάγκαλου.
ΑΝΤΕ ΠΟΥ ΓΙΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΙΣΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΑ…
ΜΙΚΡΟΙ-ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ…
ΛΗΓΜΕΝΟΙ ΛΙΓΔΙΑΡΗΔΕΣ…
Προβλέπω τη εξής εικόνα: Κόσμος σε αυτοσχέδιες κερκίδες έξωθεν των σούπερ μάρκετ,θα αγωνιά μέχρι το 90′. Μέχρι ο υπάλληλος, που θα εκτελεί και χρέη διαιτητή, θα είναι πάνω από τα ετοιμοληγμένα τρόφημα και θα περιμένει με το “μηχανάκι” στο χέρι,ώστε να παρέλθει η αναγραφόμενη ημερομηνία λήξης και να αλλάξει την τιμή, να την κατεβάσει
στα επίπεδα των “ληγμένων”…
…Και ο κόσμος απ’έξω, να φωνάζει: ΛΗΧΤΟ ΡΕ ΚΟΡΑΚΙΙΙ…ΣΦΥΡΑ ΤΟ ΡΕΕΕΕ…