Χαρες και πανιγύρια στο Μύγκα Τσάνελε. Ο Στραβελάκης κοντεύει να κατουρηθεί απ’τη χαρά του. Αυριο τα σπουδαία, όπου η παραπάνω εικονιζομένη αρμάδα των πνευματικά ξυπόλυτων,
θα παρουσιάσει αναλυτικά τα ΣΥΝ και τα πλην του Μερκελικού “θριάμβου”,όπως πάντα
με εμβρίθεια, σταθερότητα,συνέπεια και σεβασμό στο μαλάκα καταναλωτή-φορολογούμενο-ψοφοφόρο.
Πάντως το θέσφατο “ενδεκάδα που κερδίζει δεν αλλάζει” το εφαρμόζουν” κατά γράμμα στο Μούγκα Τσάνελ. Και θα έπρεπε από εκεί να παραδειγματιστούν και οι ποδοσφαιρικές ομάδες.
Ξεπλυμένοι,ζαρωμμένοι,σταφιδιασμένοι, ασπρισμένοι,τα λαιμά τους έχουν γίνει σαν ακορντεόν,μουλιασμένοι στα νερά του ψέματος δεκαετίες τώρα,τα κεφάλια τους έγιναν σαν του Γκόλουμ, μοιάζουν όλοι τους σαν πελεκάνοι,τα μάτια τους βουλιάξανε,η σάρκα έτοιμη να σαπίσει,αλλά αυτοί εκει: Στις επάλξεις. Φέρνουν μόνο νίκες 23 χρόνια τώρα.
Σε λίγο θα αρχίσουν να βγάζουν κλαδιά. Και όμως. Ανίκητοι.
Ενα είναι το σύστημα. 4-4-2.
“Τέσσερα εμείς, τέσσερα δικά μας και δύο για πάρτυ μας. Εσύ,ξεροστάλιαζε στις ουρές μέχρι να δεις το βράδυ τον Σουλειμάν. Χαιβάνι”.
Η εν συντομία: “Στα Τέσσερα”.
Τα ίδια θα λέμε;
Connect
