ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΚΑΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Στο blog “το φως του φεγγαριού”, μας “κατηγορούσαν” (τους περισσοτέρους εξ ημών με προεξάρχοντα τον Steven) ότι έιμασταν “Μελισσανιδικοί και ότι “παίζουμε” για λογαρισμό του, ότι τέλος πάντων με τις μικρές μας δυνάμεις και εμείς κόβαμε τα αγριόχορτα για να έρθει ο “Μεσσίας”.
Τώρα,σε αυτόν τον χώρο, ΠΟΥ ΤΟΝ “ΤΡΕΧΟΥΝ” ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,όσοι δηλαδή τακτικά σχολιογραφούσαν και στο προηγούμενο blog, “κατηγορούνται” σαν άνθρωποι που βάζουν τρικλοποδιές στην νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην ΑΕΚ, όπου-παρεμπιπτόντως-στην κεφαλή αυτής ευρίσκεται ο Μελισσανίδης. Δηλαδή ο “άνθρωπος” μας από το προηγούμενο blog( κατά τους ανώνυμους συνηθως επικριτές μας), ο οποίος αίφνης έγινε “άνθρωπος” των “άλλων”.
ΘΑΥΜΑ! Μάλλον δεν τα βρήκαμε στα λεφτά.

Κάναμε τα πάντα μέχρι χθες να έρθει ο Μελισσανίδης και βάζαμε εμπόδια σε όλους τους άλλους και τώρα που ήρθε, κάνουμε τα πάντα ώστε να βάζουμε εμπόδια στον ίδιο,για να έρθουν οι “άλλοι”. Αυτά μόνο στο σενάριο του X-Files μπορείς να τα συναντήσεις.

Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Η η ομάδα που σχολιογραφούσε εκεί και τώρα εδώ,είναι άλλοι άνθρωποι,διαφορετικοί, ή απλά ενώ τα “έπαιρναν” από τον Μελισσανίδη μέχρι να έρθει,τώρα τα “παίρνουν” από τους εχθρούς του για να φύγει.
Οτι είμαστε κανονικοί δημοσιογράφοι δηλαδή.
Το ποιά από τις δύο πιθανότητες μπορεί να έχει κάποια ισχυρή δυνατότητα εφαρμογής, το αφήνω στην κρίση των αναγνωστών. Και των ανώνυμων αναγνωστών.

Εαν δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο παραπάνω,τότε πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια της -φαινομενικά-“ανάποδης” αυτής συμπεριφοράς, σε πολύ πιο απλούς και ευκολονόητους λόγους.
Ας πούμε, ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙ ΠΑΝΤΩΝ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ.
Αυτό, λέγεται δυνατότητα ευθυκρισίας. Αυτό λέγεται ελευθερία έκφρασης. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν “δεσμά”, “υποχρεώσεις”, “αγκυλώσεις” ώστε να εμποδίζουν την ελεύθερη κριτική.
Με λίγα λόγια, αυτή η φαινόμενη “ανάποδη” συμπεριφορά” σημαίνει ότι α) δεν τα “παίρνουμε” και β) δεν βρίσκεται ουδείς στο απυρόβλητο. Δηλαδή σε “βάθρο”,δεν θα ανέβει κανείς. Μόνο ο Δικέφαλος (σε ότι αφορά στην ΑΕΚ)
Τουλάχιστον όσο αφορά εμένα,αυτό ισχεύει. Ετσι λοιπόν εξηγείται, η “αλλοπρόσαλλη” και “παράξενη” συμπεριφορά.

Μην ανησυχείτε και μη θορυβείτε λοιπόν,ω άνδρες και γυναίκαι ανώνυμοι-αι.
Δεν έιναι δυνατόν να “θαφτεί” το δικαίωμα στην κριτική,στην ελευθερία της άποψης δηλαδή, επειδή κάθε φορά έρχεται ένας “Μεσσίας”, ή ένας “γκολεαδόρ”, ή ένας “μεγιστάνας”, η ένας “παικταράς”. Γιατί πολύ απλά ΔΕΝ είναι τέτοιοι. Είναι άνθρωποι. Που σημαινει ότι αφου πράτουν,κάνουν και λάθη,αστοχούν και το κυριοτερο υπόκεινται σε κριτική.
Δεν είμαστε όλοι έκθετοι στη κριτική; Είμαστε. Πρέπει κάποιοι να αντιμετώπίζονται ως “Βούδες”; Εκτός και αν κάποιοι πρέπει να είναι στο απυρόβλητο.
Εκτός και αν “υποστηρίζω” σημαίνει “το βουλώνω”. Ψηφοφόροι του δικομματισμού είμαστε;
Για επιτυχημένη ή μη πετυχημένη κριτική πρέπει να κάνουμε λόγο. Οχι για το ΕΑΝ πρέπει να κάνουμε κριτική. Αλοίμονο. Πού είμαστε. Σαρία έχουμε;
Τοτέμ και Ταμπού,εδώ,δεν έχει.

Δεν κατάλαβα. Από τα “Ντούσαν-Ντούσαν”, θα περνάμε στα “πεντοχίλιαρα του προδότη”;Ενδιάμεσα,δεν έχει; Η από τη πλευρά του τυφλά πιστού, η από τη πλευρά του κυνηγού μαγισσών; Γιατί είναι ενοχλητικές οι καθημερινες μικρές λεγόμενες κωλοτούμπες και δεν είναι προσβλητικές οι μεγάλες, οι τεράστιες  “πριγκιποβατραχοκωλοτούμπες”;
Γιατί οι καθημερινές κριτικές,ενοχλούν τους θιασώτες των τριπλών “τόλουκ”;
Πως είναι δυνατόν μερικοί “μπεκρίδες”, να σου ζητούν να πιεις “μόνο δυο ποτηράκια” ;
Από τη μια πλευρά,ως την άλλη,ανάμεσα, υπάρχει ένα μεγάλο κενό, που λέγεται ΛΟΓΙΚΗ. ΣΚΕΨΗ. ΚΡΙΣΗ. Και κυρίως το αναφαίρετο δικάιωμα να λες την άποψή σου.Χωρίς να υπολογίζεις ότι θα “θορυβηθεί” ο -κάθε φορά- “Γκοτζίλα” που “κουβαλάμε”-τις περισσότερες φορές αναγκαστικά- στις πλάτες μας. (τον οπόιον κατόπιν τον πετάμε,για να φέρουμε έναν άλλον. Δηλαδή μιλάμε για νοοτροπία κεντρικής Αφρικής.)
Αυτη λέμε να βάλουμε μπροστά. Την Ελευθερία.Σαν μπρόστάρισα. Και κανένα “θεό”, ή “γίγαντα”, ή άλλο “τεράστιο” και “τιτάνα”.
Αυτά μας φάγανε και σαν ΑΕΚ και σαν χώρα.
Η όχι;

Ας μην αναζητούν λοιπόν κάποιοι ανώνυμοι “δύσβατους δρόμους” για να φτάσουν στην λογική εξήγηση και ας μην αποδίδουν με ευκολία ρόλους και προθέσεις στους γράφοντες, όταν οι επεξηγήσεις έχουν δωθεί από τον καιρό που λειτουργούσε ήδη το παλιό blog.
Τα έχουμε πει από εκεί,καιρό πριν.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ λέγεται παιδιά. Ετσι ονομάζεται το “ανησυχητικό” και “παράξενο” αυτό φαινόμενο της αντίρροπης καμια φορά σκέψης.
Δηλαδή: ΑΝΤΙΚΟΠΑΔΙΣΜΟΣ.

Post By Πίσσα και πούπουλα (845 Posts)

Connect