Μέλημα,στόχος ζωής πλέον,του Μελισσανίδη, να φτιάξει το “Κάστρο-Μαυσωλείο” και να “κοιμηθεί” για πάντα εκεί μέσα.
Να ξεπεράσει τον Μπάρλο. Σε έργα.Και σε δημιουργία ομάδας. Μακάρι να τα καταφέρει.
Και πιστεύω ότι θα τα καταφέρει. Οχι να τον ξεπεράσει σε μύθο,αλλά σε έργα και πιθανόν σε Ευρωπαική πορεία της ΑΕΚ.
Και το βρίσκω λογικό. Πολύ περισσότερα τα μέσα και κυρίως πολύ περισσότερος ο χρόνος,ώστε να πετύχει-να προσπαθήσει να πετύχει- ο Μελισσανίδης να ανέβει ένα παραπάνω σκαλοπάτι στα μάτια των ΑΕΚτζίδων,από εκεί που “στέκεται” δεκαετίες τώρα ο θείος Λουκάς.
“Εσύ έφτιαξες μια εξέδρα και ευχαριστούμε,εγώ θα φτιάξω ολόκληρο γήπεδο”
Και ακόμα πιο πέρα: “εσύ πήγες με την ομαδάρα που έκανες,στους 4 του ΟΥΕΦΑ,εγώ προσδοκώ να ταρακουνήσω την Ευρώπη πηγαίνοντας ακόμα μακρύτερα”
Μακάρι να τα καταφέρει. Ποιος δεν το θέλει; Και είμαι βέβαιος ότι πολλά από τα παραπάνω θα γίνουν.
Το ότι ξεκινάει μια περίοδος λάμψης και ποδοσφαιρικής ευρωστίας για την ΑΕΚ,είναι πασιφανές και δεν είναι “ανακάλυψη” αν το πει κανείς.
Το παρελθόν, οφέιλει να είναι οδηγός και όχι ατελείωτο μνημόσυνο,όπς γίνεται συνήθως.
Εαν βάλεις το παρελθόν στο μουσείο,στον τάφο και απλά στέκεσαι από πάνω του κάθε λίγο μοιρολογώντας το, η υμνώντας το,είσαι ήδη ένας νεκρός άνθρωπος.
Μόνο σαν αφορμή για να ξεπεραστεί το ίδιο από μελλοντικά σχέδια και πράξεις,μόνο έτσι έχει νόημα να θυμάσαι κάτι. Διαφορετικά,δεν έχει κανένα.
Οι μνήμες,δεν έχουν νόημα,όταν απλά τις αναπολείς ανήμπορος. Από κάτι τέτοιο,κερδίζουν μόνο όσοι πουλάνε “κόλυβα”. Ουδείς άλλος.
Στο ερώτημα,αν τελικά ο Μελισσανίδης θα ξεπεράσει τον Μπάρλο η απάντηση είναι ΟΧΙ.
Σε έργα και σε επιτυχίες Ευρωπαικές,είναι βέβαιο ότι θα πάει ακόμα μακρύτερα.
Αλλά την φήμη του,την θρυλική του διάσταση δεν θα την ξεπεράσει ποτέ. Οχι μόνο γιατί ο μεν ήταν πιο παλιά χρονικά και άρα συν τω χρόνω κυλάει και αρκετός μυθος και θρύλος γύρω από το όνομά του (λογικό είναι αυτό άλλωστε) αλλά γιατί κυρίως, ότι έκανε το έκανε με τα ελάχιστα που διέθετε και το πλήρωσε εχοντας απώλειες προσωπικές. ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ το τίμημα του εκτινάγματός του ο Μπάρλος. Το ότι πέταξε ψηλά με την ΑΕΚ,μάτωσε ο ίδιος οικονομικά και στο τέλος πέθανε και με χρέη.
Ο Μελισσανίδης, όχι μόνο δεν θα πληρώσει, όχι μόνο δεν κινδυνεύει με πτώχευση,όχι μόνο δεν θα στερηθεί τίποτα σε προσωπικό επίπεδο για να δημιουργήσει αυτές τις χαρές στην μελλοντική ΑΕΚ,αλλά το αντίθετο.Ολα γίνονται εκ του ασφαλούς. Κανένα ρίσκο,κανένα χτυποκάρδι,κανένας ιδρώτας, καμιά οικονομική ή άλλη αιμοραγία δεν θα υποστεί.
Γι’αυτό και ο “θείος Λουκάς”, θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας σαν Ο Ενας.
Οσο θα γίνεται προσπάθεια οι επόμενες επιτυχίες να “σκεπάσουν” τον Μπάρλο,τόσο θα τονίζεται,θα διαγάφεται η φιγούρα του πάνω από το νέο γήπεδο.
Αυτή είναι η γλυκιά κληρονομιά των πραγματικών δωρητών.Οπως θυμόμαστε για πάντα κάποιον που μας δίνει το πανωφόρι του μια κρύα νύχτα του χειμώνα,πάρα κάποιον που από την απέραντη γκαρνταρόμπα του μας “χαρίζει” ένα κοστούμι.
Φυσικά, καλοδεχούμενη η νέα εποχή που ανατέλει. Και γιατί αρκετά μείναμε στο σκότος της μετριότητας αλλά και γιατί δεν μπορούμε να ζούμε μόνο με το παρελθόν. Αυτό,μας σκοτώνει.
Υ.Γ Προτείνω στην Αγία Σοφία της Φιλαδελφείας, το Κωνσταντινουπολίτικο καφενείο,να το διευθύνει ο Χατζηχρήστος. Με μουστάκι τσιγκελωτό,λευκή ποδιά και μερακλίδικους καφέδες στη χόβολη μαζί με λουκουμάκι. Να τον ακούμε να μας λέει για την παλιά ΑΕΚ που πέθανε στο παλιό ένδοξο γήπεδο που γκρεμίστηκε και τα αξέχαστα τσιγαριλίκια στη σκεπαστή του θείου Λουκά, ο οποίος τώρα είναι μια θύρα στο καινούριο υπέρλαμπρο γήπεδο,όπου βγάζομεν τα παπούτσια μας για να μπούμε. Οπως στα Οθωμανικά παλάτια.
Το δε στιλβωτήριο του νέου γηπέδου να δωθεί στον κοντό.Στον κοντόΚαίλα.
“Μάθε τέχνη κι’άστην και αν πεινάσεις πιαστην” που λέμε.
Και μια γωνιά στο Δημητρέλο παρακαλώ,για τις τελευταίες υπηρεσίες που προσέφερε. Ενα μικρό μαγαζάκι με μπαχάρια και άλφα-άλφα παστουρμά.
Ρε τι ωραία που θα περάσουμε.
Connect
Κοντός ψαλμός,αλληλούια!Ας τελειώσει πρώτα το γήπεδο και το αν θα ξεπεράσει τον Μπάρλο ή όχι δεν μπορείς να το πεις από τώρα διότι φεύγοντας αυτή η γενιά που έζησε τον Μπάρλο από κοντά θα φύγει και η φήμη του μαζί της,αν όχι όλη σε μεγάλο ποσοστό.
Διαφωνώ,ως προς την “φθορά” του Μπάρλου στο μέλλον,αλλά δεν έχει μεγάλη σημασία. Το ζητούμενο είναι να πάψουμε να παιανίζουμε την “πορεία του 77”. Δεν μπορεί να πηγαίνουμε έτσι στο μέλλον. Με κεριά στα άγια χώματα και ημερολογιακά μνημόσυνα περασμένων “μεγαλείων”.
Ο θείος Λουκάς,την κέρδισε την θέση του. Πανάξια.
Το θέμα είναι: θα δούμε σαν ομάδα,σαν όνομα,κανένα “τίναγμα” νέο,ή θα μοιρολογάμε τα περασμένα συνέχεια;
Νομίζω πως το δεύτερο θα συμβεί.
Κοντός ψαλμός αλληλούια,όπως λές,Χάρη.