Και τί θα καταλάβουμε τελικά; Ζούμε κάτω από ένα καθεστώς αποπνικτικής πίεσης που -παράξενο!- οδηγεί σε μια υπνωτισμένη ανορεξία για πνευματική ζωή. Και μέσα σε αυτό το ψυχοφθόρο περιβάλλον, εμφανίζονται ανύποπτα μεγάλες αποκαλύψεις που δίνουν νόημα στη ζωή μας. Πριν όμως προλάβουμε να τις αφομιώσουμε και να πορευτούμε εξαγνισμένοι κάνοντας κτήμα τη σοφία που προσφέρουν, πριν προλάβουμε να ενατενίσουμε στον ουρανό που μπορεί να βρίσκεται δίπλα μας που θα μας προσφέρει πλουσιοπάροχα απαντήσεις σε κάθε μας ερώτηση, απομακρυνόμαστε από τη φλόγα της ζωής για να μη καούμε. Να τώρα, πριν από δύο λεπτά, έκλεισα τα αρχεία της εργασίας μου για να προλάβω να καταγράψω αυτές τις αμυδρές σκέψεις πριν σβήσουν. Λες και κάποιος άλλος μου τις υπαγόρευσε.
Η ζωή είναι τόσο όμορφη που η συνειδητοποίηση και μόνο αυτής της ομορφιάς μας δημιουργεί τρόμο και μας απομακρύνει από το κρίσιμο βήμα της αιωνιότητας.
Κι έτσι, πάντα μένουμε ένα βήμα πίσω.
