Είναι από τις φορές που πρέπει να ευχαριστούμε την τεχνολογία που δίνει την δυνατότητα να απαθανατιστούν μοναδικές στιγμές και να φυλακιστούν στα φιλμ,για να έχουμε την χαρά να τα ανασύρουμε και να απολαμβάνουμε ανεπανάληπτες κυριολεκτικά στιγμές.
Το παραπάνω,ειναι όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε,ένα ψιθυριστό “Τη Υπερμάχω…” μέσα στην Αγία Σοφία,με την υπέροχη σε όλα Ιέρεια Ειρήνη Παππά.
Ψιθυριστό,γιατί βλέπετε ο χώρος δεν είναι πια Εκκλήσία αλλά “μουσείο”. Και στα μουσεία δεν φωνάζουμε. Απαγορεύονται οι φωνές.Ναι, καλά γελάτε.
Δεν υπάρχουν λόγια.Ενας υπέροχος ύμνος,από μια Ιέρεια,σε έναν υποβλητικό,”άδειο” μεν αλλά και γεμάτο μνήμες και εικόνες χώρο.
Σαν Βυζαντινή τραγωδός πια,ψέλνει πνηχτά,κάτι μεταξύ κλάματος και ικεσίας,ανάμεσα σε περαστικους επισκέπτες του “μουσείου”, στου οποίου τους τοίχους και τον τρούλο,μόνο άνθρωποι σαν και αυτήν μπορούν να “δουν” ζωντανές αναπαραστασεις μεγαλείων αλλά και προδοσίας.
Να αισθάνεσαι σαν κλέφτης στο ίδιο σου το σπίτι.
Να θες να φωνάξεις και να μη μπορείς.
Να γεμίζουν οι πνεύμονες με αέρα Βυζαντινό και λόγω μιας πολιτικάντικής απαγόρευσης να εκπνέεται τελικά ένας λυγμός σε πλάγιο τέταρτο.
Εδώ πάει γάντι αυτό που λέμε: “δάκρυσαν και οι πέτρες”.
Connect
