Μια στιγμιαία σκέψη
Η προσήλωση στον πλούτο της σιωπής δεν είναι απλή υπόθεση, ακόμη και τους πλέον ενεργούς ενατενιστές. Σε κάθε διάλειμμα από το ένα φορτίο σιωπής στο άλλο, παραμονεύουν αδυσώπητοι κίνδυνοι, με χειρότερους τις μικρές καθημερινές στιγμές επίπλαστης ευδαιμονίας, που είναι ικανές να γκρεμίσουν ακόμη και οικοδήματα που ήταν αποτέλεσμα κοπιωδών προσπαθειών και αιματηρών θυσιών.
Στόχος η σιωπή. Δεν αναφέρομαι στην Αθωνική Ησυχία που αβίαστα οδηγεί στη σιωπή και τους πλέον πνευματικά α-μάχιμους αλλά στο συνειδητό βούλωμα του στόματος από τους επηρμένους σύγχρονους ανθρώπους που έχουν άποψη επί όλων. Σκέφτομαι πόσες κακοτοπιές θα είχα αποφύγει αν είχα κρατήσει το στόμα μου κλειστό «εκείνες τις στιγμές».
Η σιωπή σώζει… και με την ευκαιρία, τώρα ακούω το Save Us από τον τελευταίο δίσκο του Paul (ποτέ μη με ρωτάτε εμένα “ποιός Paul;”!) που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα: κομματάρα! Τί κάνει ο άνθρωπος στα 71 του! Εν κατακλείδι: ας σιωπήσουν όλοι εκτός από τον Paul McCartney…
