Καλή μέρα, ευκαιρία ήταν να βγάλουμε το μεσημεράκι στο γήπεδο. Γήπεδο που μας ταλαιπωρεί είναι αλήθεια με αυτόν τον κόντρα ήλιο. Σήμερα όμως, θα είχα και καπέλο. Όπως και μπόλικοι διπλανοί μου ή παραδιπλανοί μου, που πρέπει να φτάσαμε το δεκαρικάκι σε χιλιάδες. Ναι, ο κόσμος ήταν ελαφρώς λιγότερος από την προηγούμενη φορά, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν εξ ίσου γιορταστική.
Που δεν την χάλασε η κάκιστη απόδοση της ομάδας στο πρώτο ημιχρόνιο. Διότι ο Δέλλας μπορεί να κατέβασε ολόσωστα την ομάδα σε επίπεδο συστήματος αλλά και παικτών, όμως οι σάρκες ήταν ψιλοασθενείς. Άμα δεν τραβάει ο Κορδρέρο και ο Γροντής , και τα πλάγια μπακ κάθονται καρφωμένα στις θέσεις τους για κάποιον αόρατο κίνδυνο, δεν μπορείς να περιμένεις και περισσότερα. Για να καταριφθεί επι τέλους κι ο μύθος, οτι άμα πετύχουμε ένα γρήγορο γκολ, αμέσως θα λυθούν τα πόδια μας. Αυτά μόνο άσχετοι δικαιούνται να τα λένε. Λογικό δεν είναι; Τόσα χρόνια έχει να παίξει καλή μπάλα η ομάδα. Πώς να μάθει και η πλειοψηφία σωστό ποδόσφαιρο;
Και φυσικά πίσω από την κακή απόδοση, φάνηκαν οι ατομικές αδυναμίες των παικτών μας αλλά και το κακό δούλεμα στις προπονήσεις. Πάλι ο αντίπαλος ήταν μια ομάδα κλειστή πίσω, που απλά περίμενε. Μπροστά είχε έναν έρημο ξενιτεμένο, που τι να κάνει κι αυτός; Κι αυτά είναι πράματα που θα πρέπει να διδάσκονται και να δουλεύονται στη μέση της εβδομάδας. Αλλά απ’ ότι φαίνεται, τα πάντα πάνε με κάποιον αυτόματο πιλότο και στο παιχνίδι στηρίζονται σε ατομικές εξάρσεις κάποιων, όπως και το γκολ που πετύχαμε που ναι μεν φαίνεται σαν καλός συνδυασμός, αλλά στην πράξη είναι τυχαίο γεγονός. Γιατί; Διότι το εξτρέμ βρέθηκε σε θέση φορ – ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΦΟΡ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΑ – και καλύφθηκε από το οφσάϊντ με το ξεχασμένο μπακ του αντίπαλου.
Και δεν αλλάξανε πολλά στο δεύτερο μέρος. Ξεκίνησε μια ταλαιπωρία ανάπτυξης για την ομάδα την δικιά μας, που όμως είχε την τύχη να βρει κάποιους διαδρόμους αφού ο αντίπαλος προπονητής πήγε να ενισχύσει την επίθεση του με κάποιον μεσοεπιθετικό. Αυτό βέβαια δεν βοήθησε ιδιαίτερα, αλλά δημιούργησε κάποιες εντυπώσεις. Εντυπώσεις, που για όποιον ασχολείται σοβαρά, οφείλονται πιο πολύ στην πολύτιμη προσφορά του Πόποβιτς και στο δεύτερο του γκολ. Όπως ξαναείπα: Τα πάντα από ατομικές ενέργειες .
Όμως το παιχνίδι είχε ξεκλειδώσει, ο Γεωργέας είχε ανέβει κι είδαμε κι ένα ωραίο γκολ από τον Ντακόλ, που σκεφθείτε τι θα είχε γίνει στην περίπτωση αυτή αν την μπάλα την είχε πάρει αυτό το κούτσουρο που λέγεται Μπρέσεβιτς. Που ήταν σταθερά ο χειρότερος παίκτης μας ( μαζί με εκείνον τον Γροντή ) αλλά πρέπει να παίζει, αφού οι αντίπαλοι καταδέχονται και να τον μαρκάρουν. Εμάς μας βολεύει σαν αποτέλεσμα, αφού μάλλον φαίνεται οτι κι αυτός θα πάρει των οματιών του όταν θα φτάσει το επόμενο καλοκαίρι.
Σήμερα λοιπόν προχωρήσαμε την τυπική διαδικασία κι είναι εμφαντικό το σκορ με τέτοια απόδοση. Γιατί; Διότι η ΑΕΚ ήταν κακιά, αλλά το ψυχολογικό κέρδος είναι πολύ μεγάλο. Εντάξει, όλοι οι αντίπαλοι ξέρουν την μοίρα αλλά όταν ακούνε και τα γκολ, αγκαθιδρύουν μέσα τους την υποψία σαν βεβαιότητα. Όπως νομίζω οτι όλοι είδανε οτι ο Καραγκιολίδης είναι καλύτερος από τον άλλον, κι όπως είδα κι εγώ σήμερα σαν κορυφαίο παίκτη μας ( πάντα θα εξαιρώ τον Γεωργέα ), τον Ρόβα. Και το λέω διότι ήταν η καλύτερη του εμφάνιση, με έγκαιρες επεμβάσεις όταν χρειάστηκαν, με σωστές πάσες και χωρίς λάθη.
Φυσικά το ανησυχητικό ήταν, οτι παρά το 3-0, δεν γίνανε πολλές ευκαιρίες. Δηλαδή σαν αυτά που συνέβαιναν στα προηγούμενα παιχνίδια. Αλλά αυτό δεν χρειάζεται να μας προβληματίσει ιδιαίτερα αφού άλλα πράματα ψάχνουμε. Κι άλλα πράματα γνωρίζουμε. Τα οποία θα τα λέμε σιγά σιγά. Αυτήν την στιγμή, προέχει να πούμε μπράβο στα παιδιά για τη νίκη και την καλή συνέχεια. Μια νίκη που πλέον κάνει ακόμα και το ΟΑΚΑ, να μοιάζει απόρθητο φρούριο. Τι λέω; Τι να πώ κι εγώ; Μεταφράζω την στατιστική και καλύπτω την προχειρότητα, οτι του χρόνου θέλουμε καμιά δεκαπενταριά μεταγραφές.
Ολα τα λεφτά αυτός ο Μπρέσεβιτς. Τι είναι αυτό άραγε; Σκαλωσιά; Γέρικη ελιά πάνω σε βράχο; Παρατημένος καταπέλτης του 12ου αιώνος; Μονόλιθος στον πλανήτη Αρη; Βιβλική στήλη άλατος;Ναυάγιο που ξέβράστηκε σε αμμουδιά;
Μιλάμε ότι τα πέτρινα ειδώλια που είναι φυτεμένα στο νησι του Πάσχα,έχουν μεγαλύτερη ευελιξία και κινητικότητα από αυτον τον τενεκέ.
Θα προσέξατε- ήταν η αποθέωση πια-κάπου στο 25ο λεπτό βρίσκεται μέσα στην περιοχή του Αγίου Νικολάου (βοήθειά μας) και η μπάλα σε συμπαίκτη του ο οποίος του βγάζει μια ωραιότατη σέντρα από αριστερά,στην κυριολεξια πάνω στην “κίνηση” (λέμε τώρα) που έκανε ο Μπρρρρρρέσεβιτς, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΧΕ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΟΧΕΡΙ ΠΙΟ ΠΡΙΝ,ΔΗΛΑΔΗ ΕΠΙΖΗΤΗΣΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ,ΔΗΛΑΔΉ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ.
Και εν τούτοις, αυτή πέρνά από μπροστά του με την τρομερή απόσταση των δύο μέτρων και ΕΝΩ ΑΥΤΟΣ ΗΔΗ ΕΚΙΝΕΙΤΩ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ.Και όμως! Φευ! Δεν την πρόλαβε την άτιμη.Σου δίνει την ψευάισθηση ότι τρέχει,ενώ στην πραγματικότητα παραμένει ως έχει. Ρε το πούστη. Υπάρχουν Γιουγκοι απαταιώνες ένα σωρό. “Στραμπουλοχέριδες,πορτοφολάδες,σαίνια που ξαφρίζουν οτιδήποτε στο φτερό. ΑΛλά τέτοιο πράγμα δεν έχουμε ματαδεί. Αυτός πρέπει να έχει δουλέψει με τον Κόπερφιλντ. Δεν εξηγείται διαφορετικά.
Γειά σου ρε Ντούσαν με το κοφτερό το μάτι. Που άμα δεν ήταν ο φίλος σου-που σε έδωσε σα κομμάτι κρέας στον Κόκκαλη-για να κάνει τις τρεις τελευταίας στιγμής μεταγγγραφές με Ντακόλ,Πόποβιτς Πλατέλα, ίσα που θα βολοδέρναμε στον πάτο της Γ.