Να ξέρετε οτι, όπως τα περισσότερα αυτοκινητιστικά ατυχήματα συμβαίνουν σε ακτίνα χιλίων μέτρων από την οικία μας, έτσι και οι κρίσεις -αδιευκρίνιστης- ευτυχίας εμφανίζονται σε ανύποπτες στιγμές της καθημερινότητας. Γι αυτό ίσως το αίσθημα ευεξίας που προσάραξε εκτάκτως εντός μας, συνοδεύεται συχνά από χαμόγελο απορίας στο πρόσωπο: επειδή ο φέρων το χαμόγελο δε μπορεί να εξηγήσει την αιτία του. Αν μάλιστα προσπαθήσει να αναλύσει κανείς με λογική αιτίες και αιτιατά, υπάρχει ο κίνδυνος η ευεξία να απογυμνωθεί και να τραπεί σε φυγή για να κρύψει τη γύμνια της από τα μάτια των περίεργων που περιδιαβαίνουν.
Στη μέση μιας καθημερινότητας σε χαρτογραφημένα ύδατα έξω από τη θύρα της οικίας μας, εμφανίζονται ευχάριστες εκπλήξεις που εκθέτουν ανεπανόρθωτα τους διαρκώς μουτρωμένους και μεμψίμοιρους. Μνήμες ασυνείδητου παρελθόντος; Δεν έχω ιδέα! Ούτε με ενδιαφέρει να εμβαθύνω και να το αναλύσω. Επειδή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της σύγχρονης κοινωνίας, καθιστά δαχτυλοδεικτούμενους τους χαμογελαστούς, προστατεύω σα θησαυρό στη φούχτα μου τις στιγμές «αδικαιολόγητης ευτυχίας» και πορεύομαι.
Ναι, πράγματι αυτού του είδους η -αδιάψευστη- ευεξία που επειδή δε συνοδεύεται από σωματική ευρωστία δεν μπορεί να περιγραφεί ή να εξηγηθεί ακόμα και στους καλόπιστους οικείους μου, μπορεί να αποτελέσει στοιχείο αποσταθεροποίησης. Η μόνη ελπίδα είναι η σιωπωλή μέθεξη.
Σαν ασθένεια ακούγεται, αλλά δεν είναι.
