Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα “βάρος”, έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα – όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.
Όταν λέω πως θα ήθελα να “πεθάνω”…μην θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις που παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα για να σου ανοίξω τον δρόμο.
Αφιέρωσε μου λίγο από τον χρόνο σου, δώσε μου λίγο από την υπομονή σου, δώσε μου μια “πλάτη” για να ακουμπήσω το κεφάλι με τον ίδιο τρόπο που το έκανα και εγώ για σένα. Βοήθησε με να περπατήσω, βοήθησε με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή. Σε αντάλλαγμα θα σου δώσω ένα χαμόγελο και την απέραντη αγάπη που πάντα έτρεφα και είχα για σένα.
Σε αγαπώ παιδί μου…
ΛΑΜΠΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ,ΜΑΚΑΡΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΕΡΘΟΥΝ ΚΑΠΟΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΠΙΕΙΚΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΑ(ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ).ΦΙΛΕ ΣΤΗΒΕΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ.ΕΙΜΑΙ 41 ΧΡΟΝΩΝ ,ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΕΙΧΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΕ ΚΟΛΛΕΓΙΟ,ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΧΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΕΙΧΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΓΙΑ ΟΤΙ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ .ΣΠΥΡΟΣ
http://youtu.be/mNK6h1dfy2o