Ο ΚΟΣΜΟΣ

               Ωραίες οι αντιπαραθέσεις κι ακόμα πιο ωραίες οι στιγμές πολιτισμένου διαλόγου που αναπτύχθηκαν και θα συνεχίσουν μάλλον να ξεδιπλώνονται. Φυσικά αφορούν το πτώμα, αλλά στην Ελλάδα είμαστε που πιο πολύ δίνει σημασία στον θάνατο παρά στην ζωή. Άσχετα με το ” …η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει…” που κραβγάζουν κάτι χλιμίτζουρες σε κατά εποχές πανηγύρια. Χλιμίτζουρες του κόσμου. Εκ του κόσμου καλύτερα.

                 Διότι σε μένα τα πάντα είναι σαφή ως αναφορά την ΑΕΚ. Μιλάω για το δικό μου μυαλό, την δική μου γνώμη και το πώς βίωσα την ΑΕΚ όλα αυτά τα χρόνια που έζησε. Από την παλιά ομάδα του Στάνκοβιτς μέχρι τον Μπάρλο και από τον Γιδόπουλο μέχρι την υπερομάδα του Σέρβου σαν προπονητή. Κι είδα τα πράματα να εξελίσσονται ομαλά σαν έναν άνθρωπο που φυσιολογικά γέρασε και πέθανε μέσα στην απόλυτη παρακμή.

                  Μια παρακμή που ξεκίνησε με τον Τροχανά κι επιβεβαιώθηκε με την τοποθέτηση του Ντέμη επί κεφαλής του όλου εγχειρήματος του 2004. Τότε που φυσιολογικά έκοψα το γήπεδο κι επιβεβαίωσα τον εαυτό μου στο παιχνίδι ΑΕΚ- Ιωνικός 0-1. Τότε που φάνηκαν όλα σε πλήρη διάσταση. Ποιά ήταν αυτή; Το ηθικόν του 44 την ώρα που στην μετοχική ομάδα υπήρχαν άνθρωποι άμεμπτης ηθικής και χονδρών πορτοφολιών. Που ακόμα κι όταν ακολούθησαν τον δρόμο αυτόν, αρνήθηκαν να υποβιβάσουν την ομάδα. Οπότε φυσιολογικά κι εγώ – όπως αντιλαμβάνομαι τα πράματα – βρέθηκα σε ομάδα της τρίτης κατηγορίας Αθηνών. Εκεί μπορεί όποιος θέλει να βρει όλο το έργο μου και πώς αντιλαμβάνομαι την ποδοσφαιρική κατάσταση.

                   Τα σημερινά λοιπόν, δεν με ξενίζουν ιδιαίτερα αφού ελάχιστη διαφορά έχουν με τα ουσιαστικά πεπραγμένα του τότε. Απλήρωτοι κάποιοι τότε, απλήρωτοι και σήμερα. Εννοώ ανθρώπους που δουλέψανε και φυσικά δεν μιλάω πουθενά για το δημόσιο, που αν ήταν στο χέρι μου, αύριο θα το έκλεινα. Φυσικά μαζί με αυτό θα είχα την τύχη να κλείσω κι όλες τις ιδιωτικές κρατικοδίαιτες εταιρείες. Δηλαδή, ποδοσφαιρικά, το 90% των εταιρειών – ομάδων.

                   Τι έγινε μετά; Ό,τι γίνεται έξω από τις εντατικές των νοσοκομείων. Φύγανε οι υπεύθυνοι γιατροί και πλάκωσαν τα ιατρικά συμβούλια των βοηθών παρέα με τους συγγενείς. Αυτό που γίνεται και στην αλογοτροφή για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις κι εκεί που ξεκινάει πιο νορμάλ η οικογένεια με την ομάδα της Επισκοπής. Φυσικά σε όλα αυτά τα ζογκλερικά είναι από κοντά κι ο κόσμος.

                 Θέλεις να τον πεις κάτοχο διαρκείας; Θέλεις να τον πεις οργανωμένο; Θέλεις να τον πεις supporter ή Vip club;  Ουδόλως απασχολεί ο πλαστικός τίτλος που κουβαλάει ο καθένας. ΕΔΩ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΑΛΛΆ ΓΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΒΟΘΡΟ. ΜΕ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΕΑ, ΤΗΣ ΕΠΟ , ΤΗΣ ΛΙΓΔΑΣ ΚΙ ΑΛΛΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΑΤΕΩΝΙΑΣ.  ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ : Οι δε έσχατοι, έσονται πρώτοι.

                    Τυχαία δεν προτάσσεται ο κόσμος. Που ατομικά μπορεί να έχει καλά στοιχεία. Έλα όμως που πάντα ήταν εναντίον της αριστοκρατίας κατά Πλάτωνα. Πάντα προτιμούσε την συνολική συνισταμένη της πλέμπας. Κι άρα θα είναι μια ζωή το κορόϊδο. Πράγμα εντυπωσιακό για την χώρα αυτήν, που υπερασπίζεται τις κοινωνικές δομές ενώ θριαμβεύει η ατομικότητα. Που κατηγορεί τις χώρες της εξατομίκευσης την ίδια στιγμή που ψάχνεις να βρεις ποιός είναι ο λίγοτερο κλέφτης εδώ μέσα. Θα την γλύτωνε το μόρφωμα που εγόταν ΑΕΚ; Μόρφωμα μάλιστα που θα εξακολουθήσει να υπάρχει δήθεν καθαρό.

                 Αλλά δεν θα μπω σε αυτά τώρα, τα οποία θα αποκτήσουν τεράστια τουριστική σημασία στο μέλλον. Όπως ας πούμε το Ηρώδειο όταν κάνει παράσταση ο Πιατάς ή ο Βουτσάς. Περί αυτού συζητάμε όταν κάποιος πάει να στήσει μουσεία εξωποδοσφαιρικά σε γήπεδο που θα βασιλέψουν τα λεκτικά γαμήσια. Κι ειδικά μουσεία για ελληνικές μειονότητες. Μουσεία για κύπελλα ή λοιπά λάβαρα αθλητικά – όσο ψεύτικα κι αν είναι – δεν μας χαλάνε βεβαίως βεβαίως. Διακρίνω και  μια σοβαρότητα στην Τουρκία που στο Μπλού Τζαμί δεν έχει αρχίσει να πουλάει λάβαρα της Μπεσίκτας.

                   Ο κόσμος όμως θα αγκαλιάσει την προσπάθεια, όπως κι αγκάλιασε τόσα χρόνια το ηθικόν του ανήθικου ή το ανήθικον του ηθικού. Οπότε ο κόσμος δεν πρέπει να αναφέρεται στις διάφορες συζητήσεις που αναπτύσσονται σε αυτόν τον χώρο. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 2004 ΚΑΙ ΤΟΥΔΕ ( συνυπολογίστε παλιότερα ), έναν σωτήρα ψάχνει. Όχι φυσικά για την ΑΕΚ ή την Ελλάδα. Αυτά είναι λεπτομέρειες παρεπιπτόντως. Ο κόσμος ψάχνει ένα θεό για τον ελεύθερο του χρόνο. Ένα θεό που θα γαμάει και θα νομίζει οτι γαμεί κι αυτός μαζί του. Ένα θεό που θα λέει όχι και θα νομίζει ο κόσμος οτι το είπε αυτός. Άσχετα αν ο θεός δεν είναι εκλεγμένος με δημοκρατικές διαδικασίες.

                 Οπότε, μην μου πειράζετε τον κόσμο. Αφείστε τον στον ύπνο του δικαίου κι αφείστε τον να ονειρεύεται. Μπαρμπούνια που θα γυρίσουν ανάποδα, Κερκόπορτες για την πτώση της Πόλης και Μαρμαρωμένους βασιλιάδες για ανακτήσεις. Καφετέριες με καθαρά ποτά, δυνατούς καφέδες και λογικές τιμές. Σύριζα που θα λύσει τα πάντα και καθαρό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο παγκοσμίως. Είναι δυνατόν τέτοια εποχή να μην είσαι ΑΕΚ; Και τι να ήσουν; Κόσμος της Νέας Υόρκης; Έχει απόλυτο δίκιο ο κόσμος μέσα στο άδικο του. Κι έχει δίκιο που τραβάει γραμμές ως αναφορά τα κλεμμένα και την δήθεν κάθαρση.  Να μπει στα καλά καθούμενα σε κινητικότητα;

                                                   Την καλημέρα μου για τους αυριανούς.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.116 Posts)

Connect