Σε ένα διάλειμμα (ήσυχη στάση μήπως;) ανάμεσα στις καθημερινά επαναλαμβανόμενες ρουτίνες της καθημερινότητας που τους αλλάζουμε ρούχα για να ανανεώνουμε το ενδιαφέρον στη ζωή, απορροφήθηκε στιγμιαία στην πνευματική σύγκρουση ανάμεσα στον ενεργό ενατενιστή και τον ανενεργό ησυχαστή που συνυπάρχουν εντός του. Αυτοί οι δύο τύποι τα πάνε καλά μεταξύ τους και δίνουν ο ένας χώρο στον άλλον, αρκεί βέβαια να πρόκειται απλώς για ασκήσεις επί χάρτου και όχι για απόφαση για οριστική στάση ζωής. Σέβονται ο ένας τον άλλον, αλλά όταν αυτός γυρνάει από την άλλη πλευρά, έχουν πάντα ένα απαξιωτικό λόγο να του ψιθυρίσουν, αρκεί βέβαια να είναι σίγουροι οτι δεν ακούει. Είπαμε, είναι έτοιμος για αιματηρές συγκρούσεις, αρκεί από αυτές να μην απορρέει οπισθοχώρηση ή προχώρηση έστω και ενός εκατοστού. Άλλοι το λένε αυτό σταθερότητα και άλλοι -οι δυσάρεστοι που όμως πολύ τον ευχαριστούν με τα σχόλιά τους!- ανασφάλεια. Τελικά, τί είναι; Ένας ανασφαλής βράχος ηθικής; Ή μήπως ένας παρατηρητής της ζωής του που παραληρεί σιωπηλά κατά μόνας; Δε θέλει να γίνεται άδικος με τον εαυτό του: όταν κυριεύεται από φρενίτιδα συναισθηματικού ενθουσιασμού, νοιώθει οτι είναι ικανός για πολλά, καλά πράγματα. Ζώντας σε έναν παράδεισο της κάθαρσης από ανεπιθύμητες σκοτεινές στιγμές, πορεύεται με εμφαινόμενη ηρεμία και νουθετεί αβίαστα ακόμη και αυτούς που δεν επιζητούν τη συναισθηματική συμπαράστασή του. Ένας επιβαρυμμένος με πολλά διλήμματα μποέμ είναι, που δεν τον απασχολεί το «αύριο», αλλά κατά βάθος τον τρομάζει το «αργότερα σήμερα το απόγευμα». Κι εκείνη τη στιγμή, φέρνει στο μυαλό του αυτό που αποδίδεται στον Μποέμ και τον Γουίλιαμ Λω, οτι δηλαδή οι ψυχές που δεν ανανεώνονται, δε ξαναγεννιούνται και παγώνει. Κλυδωνίζεται και είναι έτοιμος να γκρεμιστεί αλλά την κρίσιμη στιγμή ο «από μηχανής μοτάκιας» (*) του φωνάζει:
Μην ανανεώνεις τη ψυχή σου γιατί με αυτόν τον τρόπο κινδυνεύει να μολυνθεί. Κράτησέ την σταθερή και μακριά από αλλαγές.
«από μηχανής μοτάκιας»: η εσωτερική φωνή που την ώρα που είναι κάποιος έτοιμος να παραδεχτεί την ήττα του στη ζωή, φωνάζει εντός του το κατάλληλο μότο που του δίνει δύναμη να συνεχίσει.
