Αν η 25η Μαρτίου είναι η γιορτή της πάλι-γεννεσίας, η 17η Νοεμβρίου,είναι η γιορτή του Μεταπολιτευτισμού.
Το παρασκευασμένο από την CIA γεγονότο,της “κατάληψης” της Νομικής, από αυτούς που τώρα σε κυβερνάνε. Πως έγινε ρε πούστη μου και βρέθηκαν μαζεμένοι οι μελλοντικοί υπουργοί και βουλευτές,στο ίδιο μέρος; Μαγική φωνή τους εκάλεσε; Μαθηματικό χέρι τους ετοποθέτησε εις τυχαίον σημείον,τυχαίαν εποχήν, εις τυχάιαν “αντιστασην”;
Το οποίο αυτό γεγονότο,ήτο η απαρχή, το “inception”,για την εισδοχή της χώρας-παροικία, στον λαμπρό δρόμο του ήρεμου κοινοβουλευτισμού,του οποίου τα ευεργετήματα,σήμερα μόλις αντιλαμβανόμαστε.
Τους εχομεν αποκαταστήσει όλους. Ολοι τους έχουν σημάδια. Από τον Ανδρουλάκη που δεν “στρίβει”, μέχρι τον Τατσόπουλο που-δεν μπορεί- θα έβλεπε και θα έγραφε τα γεγονότα από κάποια γωνία της Πατησίων,μέχρι που τον πάτησε κατά λάθος κάποιος στρατιώτης και από τότε ο κάλος του,από το πόδι μεταφέρθηκε στον εγκέφαλο.
Οπως βλέπετε,ΑΠΑΝΤΕΣ,μα άπαντες ήτο ΕΚΕΙ.Και ΑΠΑΝΤΕΣ τους ζούμε εμείς.
Αν κάποιοι κοροιδέυουν το “τίμιο ξύλο” του Χριστιανισμού και πόσο από αυτό πια υπάρχει, που το έχουν όλοι,λέγοντας “μα που σταυρώθηκε ο Χριστός,στον Αμαζόνιο”; τότε και για την εδώ πέριπτωση του “εκει πολυτεχνείο”, πρέπει να αναρωτηθούμε “μα καλά, που στο διάολο έγινε το Πολυτεχνείο; Στην κόκκινη πλατεία και τους χώρεσε όλους αυτούς”;
Και όμως χωρέσανε. Θαύματα δεν κάνει μόνο ο Χριστός.Κάνει και ο Μαρξ.
Η ημέρα σήμερα δεν είναι μαύρη,αλλά πάνλευκη.
Δεν μπούκαρε τανκ. Μπούκαραν Βενιζέλοι και Πάγκαλοι στις ζωές μας.
Το ίδιο είναι να σε πατήσει ερπύστρια και το ίδιο είναι να σε κλάσει ο Πάγκαλος;
Δεν έπεσε πύλη. Ανοιξε πύλη για την “Ευρωπαική ολοκλήρωση”,τα πακέτα και την κατοπινή δόξα της σημερινής ένδειας.
Δεν έπεσαν σφαίρες. Επεσαν απανωτές εκλογές με “θύματα” εκατέρωθεν.
Δεν υπήρχαν νεκροί.Το αντίθετο. Υπήρξαν νέες “γεννήσεις”.Αγωνιστές,αντιστασιακούς και αντιφασίστες της εκπάγλου κατοπινής πολύ “δημοκρατικής” μάσας να δουν τα μάτια σου.
Δεν υπήρξαν στρατιώτες και πολίτες. Υπήρξαν τα κορόιδα και οι “σωσμένοι”.
Δεν υπήρξε ο πολύγραφος του Πολυτεχνείου.Υπήρξαν τα κατοπινά φέιγ-βολάν και οι πλαστικές σημαίες των Φαραωνικών Παπανδρεικών συγκεντρώσεων,με αποτέλεσμα το σημερινό οικονομικό και κοινωνικό “θαύμα”.
Δεν υπήρξε σταθμός του Πολυτεχνείου. Υπήρξαν τα κατοπινά Λαμπρακομπομπολικά ΜΜΕ που ανακοίνωναν τις απανωτές “προόδους” και εισδοχές μας εις τα Ευρωπαικά μέλη,με αποκωρύφωμα σήμερα,όχι απλά να είμαστε ισότιμα μέλη,αλλά να μας έχουν υιοθετήσει κιόλας,σαν ορφανά, ή αποχαζεμένα.
Δεν προετοιμάστικε κάποια ανάσταση και ανατροπή το ’73. Προετοιμάστηκε το κατοπινό φαγοπότι με τίμημα τη μισή Κύπρο.
Τι είναι μισό νησί για 40 χρόνια ευημερίας; Εδώ έχουμε 2.000 από δ’αύτα. Οριστε που χρειάστηκαν και σήμερα. Δίνεις 5-6 και ξαλαφρώνεις για μια γενιά.
Η φωνή δε, του “εδώ Πολυτεχνείο” η κυρά Μάρω,από καιρό πέταξε τα άβολα κόκκινα, και χρόνια τώρα συντρώγει με τον Βαν Ρομπάι και τις λοιπές ρόμπες στις Βρυξέλες και ξύνοντας του πηγούνι της αναρωτιέται με τους άλλους “γιατρούς” εκεί, για το ποια “θεραπεία” πρέπει να εφαρμοστεί για τους εδώ βρωμερούς ασθενείς, “που δεν λένε να ψοφίσουν να ησυχάσουμε”.
Οχι.Δεν “πούλησε” την ιδεολογία της. Δεν την συνεπήραν οι Ευρωπαικές “σειρήνες”. ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΕΞ’ΑΡΧΗΣ.
Δεν υπήρξε 7ετία.Υπήρξε 40ετία. Υπήρξε η απαρχή της κατοπινής χουντας των 2-3 οικογενειών,τη επικουρεία καμια 50αριά ακόμα, που έκαναν τον Παττακό να νοσταλγήσει την κανονική δημοκρατία.
7 χρόνια αντέχονται.Τα 40 πως αντέχονται; Και πού’σαι ακόμα…
Και να είναι 40-45, ή μήπως είναι σχεδιασμένα καμιά 500αριά χρόνια “δημοκρατίας” ακόμα και άδικα περιμένουμε τη σωτηρία από το μακρυνό υπερπέραν;
Connect
