Αδιαβάθμιστες πληροφορίες που αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα βγήκαν στο φως και ανέτρεψαν μια ζωή που είχε μπει στην ασφάλεια του αυτόματου πιλότου. Κανείς ποτέ δεν έμαθε πώς διέρρευσαν αυτές οι πληροφορίες, πώς διέφυγαν αυτά τα τόσο κρίσιμα έπεα πτερόεντα, τα φτερωτά λόγια που έφεραν τα πάνω, κάτω. Και τότε, μέχρι να κατακαθίσει ο κονιορτός, όλοι πανικοβλήθηκαν κι ωρύονταν αλλά με μέτρο, επειδή δε μπορούσαν ακόμη και αν ήθελαν, να κάνουν κι αλλιώς. Κι έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, ο ανεκπλήρωτος πνευματικός έρωτας για τη ζωή, τους άφησε στη μέση του δρόμου να κοιτάζουν με απορημένο ύφος τους περαστικούς: το κακό με τους πνευματικούς έρωτες για τη ζωή είναι οτι είναι ασαφείς και ασχημάτιστοι και το θύματα σιγοκαίγονται χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν την αιτία της φωτιάς. Το μυαλό τους είχε εξαπατηθεί από σκοτεινούς, ασυνείδητους κύκλους… είναι θέμα χρόνου να ακολουθήσει και η ψυχή τους στην κατρακύλα. Κι όλες αυτές οι ανώφελες θυσίες που κανείς δε τους ζήτησε να κάνουν, τί γίνεται μ’αυτές;
Μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα φλου αρτιστίκ όπου κανείς δε δίνει ουσιαστικό ενδιαφέρον στα όσα συμβαίνουν. Φωνασκίες, διαξιφισμοί και τυφλό μίσος ένθεν και ένθεν: οι ιδανικές συνθήκες για να συναισθηματική ανταρσία που σε κάνει να επιστρέφεις σπίτι σου κάθιδρος και αποκαμωμένος, χωρίς διάθεση να σκεφτείς τί συνέβη αυτήν τη μέρα που μόλις έφυγε. Και όταν κλείνουν τα μάτια για το βραδυνό ύπνο, οριστικοποιείται η απώλεια μιας ακόμη ημέρας. Και τουμπεκί ψιλοκομμένο ο αντάρτης!
