Δεν το λέω εγώ αυτό, αλλά ένας παντοτινός φίλος μου που ποτέ δεν αξιώθηκα να γνωρίσω και να μιλήσω μαζί του.
Αυτά τα λόγια (στίχοι από τραγούδι για την ακρίβεια) έχουν μεγάλη αξία στην Ελλάδα του σήμερα, του χθες και του πάντα. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Είμαι σίγουρος οτι και στο Κογκό έχουν εφαρμογή. Και βέβαια πίσω από τις αλληγορίες, το μήνυμα “be good” είναι πανανθρώπινο. Και δύσκολο να το λες κι ακόμη πιο δύσκολο να το εννοείς. Ας μη κάνουμε συζήτηση για το βαθμό δυσκολίας να το εφαρμόζεις. Γιατί η εφαρμογή που εννοεί ο ποιητής δεν είναι για μια φορά που έτυχε να συμβεί κι αυτό αρκεί και μετά καθαρίζεις για τον υπόλοιπο βίο σου. Be good for good μάλλον εννοεί. Κι αν βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή δέκα λόγους να είμαστε “good”, βλέπουμε είκοσι να μην είμαστε. Κι όταν κανείς βρίσκεται στην πρέσα, και η απλή επιβίωση καθίσταται για πολλούς συνανθρώπους προτεραιότητα στη ζωή, ξεχειλώνουν τα περιθώρια του ορισμού «τι σημαίνει να είσαι good». Και τί νόημα έχει να είσαι αυτό που περιγράφει ο μυστηριώδης ποιητής με τα παιδιά της Αφρικής, αν την ίδια στιγμή τα θαλασσώνεις στην οικογένεια και την προσωπική σου ζωή σε ακτίνα πέντε μέτρων; Κι επειδή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πότε θα είναι η ώρα μας για το “goodbye”, πρέπει να βρισκόμαστε διαρκώς στην μπρίζα…υποθέτω. «Η πίστη δεν είναι ακινησία, είναι αγώνας ατελεύτητος» γράφει ο Κωνσταντίνος Τσάτσος. Μάλλον και ο αγώνας για το “being good” ατελεύτητος είναι.
Και μεγαλύτερη αξία έχει το “do some good” όταν βρίσκεσαι σε θέση ισχύος και έχεις -νομίζεις!- όλους τους λόγους του κόσμου να είσαι επηρμένος.
Δυστυχώς δεν υπάρχει εγχειρίδιο συμπεριφοράς για αυτό. Η αίσθησή μου πάντως είναι οτι σημείο εκκίνησης αποτελεί η εσωτερική ησυχία που αφήσει τις καθαρές ορμέμφυτες φωνές που υπάρχουν στην ανθρώπινη φύση να ακουστούν.
(*) Everybody out there (Paul McCartney, 2013)
