ΓΙΑ ΤΑ ΙΛΙΣΙΑ

              Κανά δυό μηνύματα ήρθαν στο ταχυδρομείο μου, με αφορμή την κριτική που έκανα στον Δέλλα για το προχθεσινό παιχνίδι. Μηνύματα που υπονοούσαν οτι άλλαξα την στάση μου απέναντι στον προπονητή. Διότι ενώ όλοι μανούριαζαν, με πρώτο και κύριο τον Μελισσανίδη, εγώ έγραψα – ας πούμε – τα δικά μου. Αλλά, ήταν έτσι τα πράματα;

               Ασφαλώς και όχι, διότι αν δείτε στο κείμενο μου, υπάρχει ο σαφέστατος διαχωρισμός μεταξύ προπονητή και κόουτς, άσχετα αν αυτά τα δύο τα αντιπροσωπεύει πάντα ο ίδιος άνθρωπος. Οπότε έγραψα, οτι τα πήγε πολύ καλά ο κολοσσός σαν διαχείρηση παιχνιδιού αλλά στα λοιπό έργο του, μάλλον εξακολουθεί να χωλαίνει. Κι εκεί είναι το πρόβλημα της ΑΕΚ. Στο λοιπό έργο. Στην κατεύθυνση από τον πάγκο, ένας οποιοσδήποτε ξέρει στοιχειώδη μπάλα, μπορεί να τα καταφέρει. Το κοουτσάρισμα είναι το τελευταίο 5% που αναζητείται, που μέχρι κι εκείνο το νούμερο, ο Αλέφαντος,  τα κατάφερνε.

              Υπάρχει και κάτι άλλο όμως; Ήταν σίγουρο οτι θα ξύπναγαν οι δήθεν φύλακες της ΑΕΚ και θα την έπεφταν στον Δέλλα. Δυό μήνες προετοιμασία και καμιά δεκαριά παιχνίδια κάνανε τους υποστηρικτές, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ και ο νοών νοείτω. Αντιθέτως εδώ μέσα, έχουν γραφτεί τα χίλια μύρια ΣΑΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΕΚ. Θέση από την οποίαν δεν ξεφεύγω. Όπως δεν ξεφεύγω κι από την ηθική διάσταση της κριτικής. Δηλαδή δεν βαράμε άνθρωπο όταν αυτός βρίσκεται σε αδυναμία.

               Τα λάθη λοιπόν, τα έχουμε πει. Λάθη φυσικά της διοικούσα;ς επιτροπής του ποδοσφαιρικού τμήματος της ερασιτεχνικής ΑΕΚ. Δεν είναι λάθος του Δέλλα, που κάθεται στο τιμόνι του Τιτανικού. Άλλοι είναι οι υπεύθυνοι κι άλλους εννόησε ο Μελισσανίδης όταν σε μια αποστροφή της ομιλίας του είπε : ” Όλοι κρίνονται. ” Κι εδώ είμαστε κι εδώ είστε. Μνήμη να υπάρχει απλά μέχρι τον Ιούνιο. Και κέφι να ξεφυλίσετε ξανά τα γραπτά εδώ μέσα, τα οποία μιλάνε για εκκίνηση εκ του μηδενός.

               Αν λοιπόν  απομονώσουμε τα πάντα ( όραμα, τεχνικές γνώσεις, καθοδήγηση στον ψυχολογικό τομέα κλπ ) και περιοριστούμε στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ΔΕΝ θα βρούμε κανένα λάθος του Δέλλα. Το μόνο που θα βρούμε ξανά, είναι τον εντελώς λανθασμένο σχεδιασμό της ομάδας το καλοκαίρι. Όταν μίλαγα για Έλληνα στόπερ με βάση τον περιορισμό των τεσσάρων ξένων. Γιατί; Διότι αφού η ομάδα θα έπρεπε να σκορπάει γκολ και θέαμα και με δεδομένο οτι ΟΛΟΙ οι αντίπαλοι απλά θα καθόντουσαν μπροστά στο τέρμα τους, τι να προσφέρει ο συμπαθέστατος Τσιρίλο; Την σιγουριά του κοψίματος του ενός και μόνου επιθετικού που θα βρισκόταν στην κόντρα μας; Αστεία πράματα.

                Όλη η δύναμη θα έπρεπε να βρίσκεται στο κέντρο αλλά και στην γραμμή των επιθετικών. Πίσω μάλιστα, θα έπρεπε από τώρα να βγαίνουν παίκτες. Που φυσικά δεν βγαίνει τίποτα. Κοιτάχτε πώς εξαφανίστηκαν οι Τσούπροι και οι συν αυτώ αλλά και τα πλάγια μπακ τα οποία προορίζονταν θεωρητικά, για βασικοί. Μέχρι και το τέρμα υπάρχει μπέρδεμα, αλλά ας τα αφήσουμε αυτά.

                Εξ άλλου, ό,τι θέλουμε μπορούμε να πούμε για τον Δέλλα, αλλά δεν θα καταργήσουμε και τον ρόλο του στην μπάλα. Βούτηξε λοιπόν αυτόν τον Ρόβα και τον πήγε πίσω, αφού στο κέντρο μοιάζει να μην ξέρει όχι μόνο τον χώρο, αλλά ούτε καν την θέση του αμυντικού χαφ. Ερχόμαστε μπροστά που οι δημοσιογραφάρες έχουν κρίνει οτι Μπρέσεβιτς και Ντακόλ δεν χωράνε μαζί και το γλυκό έχει δέσει, σαν πράσινο νερατζάκι του κουταλιού που δεν πρόλαβε να ξεπικρίσει. Ένα χάος επικρατεί, που λυγίζει ήδη τον προπονητή.

               Όμως προχθές, πραγματικά κατέβασε ό,τι καλύτερο διαθέτουμε. Μιλάμε για ένα σχήμα ακριβώς 15 παικτών μέσα σε ένα ρόστερ διπλάσιο αλλά ατάλαντο. Όταν όμως δεν τραβάνε ΟΛΑ τα χαφ ( Κορδρέρο, Γεωργέας και Ανάκογλου ) και τα δυό εξτρέμ είναι για τα μπάζα, ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ο προπονητής. Δεν υπάρχει κανένα λάθος στην χρησιμοποίηση του Πόποβιτς, που διορθώθηκε με την αλλαγή του Γροντή. Ούτε φυσικά θα μιλήσω σαν νούμερο για την ανάδειξη του Τσεβά και την δήθεν σπουδαία επιθετική πολυφωνία μας. Ο Τσεβάς ήταν απλά το πέταγμα των ζαριών, που κάθισαν τριάρες. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ και καμιά ευκαιρία δεν υπάρχει σε νέο παίκτη όταν το παιχνίδι αρχίζει και χαμογελάει στα Ιλίσια.

               Λάθη αν θα βρώ, θα είναι αλλού. Αν ας πούμε ο Πόποβιτς σέρνεται στις προπονήσεις κι έχει φανέλα βασικού. Αν ο Ανάκογλου δεν είναι πλήρως έτοιμος και παίζει, τρώγοντας την φυσική θέση του Γροντή. Αν όμως ο Δέλλας βλέπει κάτι άλλο στην καθημερινότητα, τότε δεν μπορεί και να τρέχει παραμονή του αγώνα να ελέγχει πού στο διάολο γυρνάει ο καθένας. Γι’ αυτά, υποτιθεται οτι υπάρχει ο γενικός αρχηγός, αν υπάρχει φυσικά. Να ξέρουμε και τι μας γίνεται τελικά στο μπουρδέλο του Αδαμίδη.

               Που μπορεί μπροστά αυτός ο Μπρέσεβιτς να είναι της πλάκας, αλλά σίγουρα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Ντακόλ. Κι όταν οι εξτρέμ σεντράρουν ψηλά, τότε υπάρχει θέμα στην αντίπαλη άμυνα. Όταν βέβαια κατεβαίνουμε από τον άξονα, φαίνονται όλες οι τεχνικές αδυναμίες του, που όμως τις καλύπετει ο Ντακόλ που δεν μπορεί να είναι μόνος στην κορυφή, αλλά ούτε έχει και την σωματοδομή να υποστηρίξει δεύτερον επιθετικό τύπου Παυλή. Δεν είναι για ξύλο ο Βραζιλιάνος. Οπότε ο Τσιρίλο καταντάει πολυτέλεια αλλά και περιττός αφού όλοι είδαμε οτι στην επίθεση του Ιλισιακού στο 47, απλά δενμπόρεσε να κάνει τίποτα.

               Κι υπάρχει και  μια ωμή πραγματικότητα, ακόμα πιο δύσκολη. Όταν και αν αποκτήσουμε σοβαρή διαφορά ασφαλείας από τους μνηστήρες της πρώτης θέσης , τότε θα αρχίσουν τα φυσιολογικά πειράματα για νέα παιδιά. Εκεί θέλω να δω πόσοι θα αντέξουν λογικές γκέλες και ηρεμία κριτικής. Αλλά μέχρι τότε, υποθέτω υπάρχει καιρός ή διάθεση μελισσανίδεια να γεμίσει αεροδρόμια του χρόνου στην δεύτερη κατηγορία.

               Υγ1. Η Ωρα για σπορ, ουδέποτε με αντιπροσώπευσε. Άρα τα κείμενα της ή η κριτική της είναι μόνο για να τυλίγουν λέπια ψαριών μετά το καθάρισμα. Όμως τα κείμενα είναι γραμμένα από κάποιους που ονοματίζουν τα σαρκία τους, δημοσιογραφικά. Είναι δυνατόν να είσαι δημοσιογράφος και να γράφεις σε οπαδική εφημρίδα; Πότε ακριβώς αυτοακυρώνεσαι; Κι ειδικά κι άμα σε διευθύνει και κάποιος που άκόμα και μπρος στον Σειρηνάκη είναι μικρότερο μέγεθος.

                  Υγ2. Το ” αγαπητός Κώστας ” στα κείμενα μου, απευθύνεται στον Κετσετζόγλου. Άρα Καραγιαννάκη μην μπερδεύεσαι οτι σου κάνω κάποια διαφήμιση. Κι είναι λογικό οτι θα γράφεις στο μεταίχμιο. Ελπίζω να μείνεις σε αυτό σαν γραφή και να μην βρεθείς σε κανά άλλο κανονικό. Φυσικά ο φίλος σου προσπαθεί για κάποιο εμπορικό τμήμα αλλά εξακολουθώ να πιστεύω οτι ακόμα και σε αυτήν την θέση, δεν θα τα καταφέρει. Θέλουν αρχίδια οι επαφές κι όχι κασκέτα. Η θέση του στην παρουσίαση του γηπεδου, τα μαρτύραγε όλα.