Υγρασία αδερφάκι μου. Μας έφτασε μέχρι το πετσί. Τρείς χιλιάδες άνθρωποι στο περίπου, υπομονετικοί για την καταιγίδα που όμως δεν ήρθε. Μέσα σε ένα καιρό, που ήταν ταμάμ για την τιμή του ανθρώπου που ξεκίνησε το ταξίδι του. Το λυτρωτικό ταξίδι του στο οποίο κατευδόθηκε κι από τους παίκτες του αντίπαλου, που πιο πολύ σε παοκ έρχονται παρά σε αλογοτροφή. Συμπαθέστατη ομάδα.
Που την αδικεί το σκορ χοντρά. Ένα σκορ που είναι μαγικό με βάση την εικόνα των δύο ημιχρόνιων. Αλλά που όμως ήταν καταιγίδα γκολ μετά από ωραίους συνδυασμούς αλλά και ωραίες εκτελέσεις. Κι αυτό είναι που μένει στην πλατειά μάζα αλλά και σε όλους εκείνους που απλά θα ενημερωθούν για άλλη μια τυπική διαδικασία της ομάδας που υποστηρίζουμε.
Διότι στο πρώτο μέρος, μιλάμε για το απόλυτο βραχυκύκλωμα. Ο αντίπαλος ήρθε με την γνωστή τακτική του όλοι πίσω, κι εμείς ήταν αδύνατον να βγάλουμε μια ορθολογιστική προσπάθεια. Τα πάντα μοιάζανε μπλοκαρισμένα παρά την σωστή χρησιμοποίηση των δυό επιθετικών και παρά τις προσπάθειες του Γροντή. Που ευτύχησε να σκοράρει σε μια τυχαία φάση αμυνόμενος σαν επιθετικός. Δεν έχει σημασία η σύμπτωση. Έχει μεγαλύτερη αξία οτι κυνήγησε την φάση, που τελικά μπέρδεψε τον Σηφάκη.
Ο οποίος είδε τις αδυναμίες μας και ψιλοάνοιξε την ομάδα του παρά του οτι είχε χάσει τον ένα του στόπερ και παρά την φιλότιμη προπάθεια του Κορδονούρη, που πάντα μου άρεσε σαν γηπεδική συμπεριφορά. Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο. Μια απλή ρέντα του Μπρέσεβιτς και δυό σωστές πάσες προς τον Πεταυράκη. Βρέθηκαν οι χώροι, υπήρξε η πολυπόθητη ευστοχία και τέζα ο καμπούρης. Ο καμπούρης που αδικήθηκε σαφέστατα στην φάση του δήθεν πέναλτυ και της κόκκινης στον τερματοφύλακα του. Ο καμπούρης που σκόραρε με παίκτη λιγότερο, απέναντι σε αυτόν τον ανεκδιήγητο τερματοφύλακα μας.
Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες αφού μπορείς άνετα να προτάξεις την διαφορά του σκορ, την τρομερή κατοχή μπάλας που είχαμε αλλά και την πολύ καλή απόδοση των δυό επιθετικών μας. Αυτά είναι ουσίες όπως και η τήρηση της παράδοσης οτι η ΑΕΚ παίζει πάντα καλά με βροχή. Μια βροχή που κρέμασε τον αντίπαλο όσο αναφορά το απόθεμα της φυσικής κατάστασης, που είναι και η δεύτερη αιτία της συντριβής.
Όμως φύγαμε από το γήπεδο γεμάτοι. Δεν θέλουμε και πολλά. Να δούμε γκολ, να δούμε προπάθεια κι υπομονή, και τα άλλα είναι πράματα που μπορεί και να διορθωθούν στις προπονήσεις. Λέμε τώρα…Το σίγουρο είναι οτι ο κόσμος θα ζεσταθεί ξανά και καιρών ευνοούντων, θα ξανάρθει για τα πάρτυ. Όπως και να το κάνουμε πάρτυ θα είναι το εμβόλιμο παιχνίδι στην Κρήτη αλλά και οι δυό αγώνες με την Βάρη. Το οτι είναι κοντά στις γιορτές δεν πρέπει να ανησυχούν τους προληπτικούς, που εξακολουθούν να μην μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει με τον Ανάκογλου.
Τέλος καλό λοιπόν κι όλα καλά και προχωράμε. Μαζί με τα συγχαρητήρια μας σε όλη την ομάδα που επιθετικά έδειξε αυτό που όλοι θέλουμε. Διότι υπάρχουν και τα καλά νέα : Αν δηλαδή παίξουμε και πραγματικά καλά, πόσα θα βάλουμε; Ή μήπως κάνω λάθος;
den einai dynaton na kerdizeis me tetoio skor kai na kaneis 8eatro gia na pareis ena penalty ,ntroph.
Προς e.m : Προσπάθησα να το περάσω στα ψιλά, σαν απλό διαιτητικό λάθος. ΑΡΧΙΔΙΑ, αδερφέ. Αυτή είναι η Ελλάδα. Το ποδόσφαιρο θα αλλάξει; Απλά τώρα, η μαγκιά της ΑΕΚ 2013 είναι να γαμήσει το χωριό. Μέχρι κι ο Πλατέλας άρχισε να βλέπει, όπως η κουτσή Μαρία που κράτησε καπότα Πράβντα. Εδώ ακόμα και σήμερα βλέπαμε τον Δέλλα να σκέφτεται.
Πηραν μεγαλο ρισκο οσοι επελεξαν τη Γαμα, δεν παλευεται η κατηγορια + το τελευατιο διαστημα τα νεα που ακουει ο κοσμος για το γηπεδο μαλλον τον εχουν παγωσει.Διαβαζει και κατι ονοματα ποδοσφαιριστων στυλ Λεοναρντο και νομιζει πως στα Σπατα ετοιμαζουν reunion παλιων αμπαλων ποδοσφαισριστων. Εφυγε ο πρωτος ενθουσιασμος κ αν μπει και ο Τρακης στους βαζελους τα παιχνιδια θα τα παρακολουθουν συγγενεις κ φιλοι.Λαδι μπολικο και τηγανιτα μαπα
ΕΠΑΙΖΕ Η Α.Ε.Κ. μ’ εκείνη την απαίσια Ρουμανική ομάδα, τη βρωμερή Άρτζες Πιτέστι, που έκανε εκείνη την αισχρή αναφορά στην ΟΥΕΦΑ και τη θάψανε απ’ την Ευρώπη την Α.Ε.Κ. Οι Ρουμάνοι στις ομοσπονδίες είναι χειρότεροι απ’ τους Ιταλούς, άσε που νομίζουνε ότι είναι κι η ελίτ των Βαλκανίων, με κάτι τρίχες να στα πόδια τους οι σικ Ρουμάνες.
Ο ποιητής Τάσος Δενέγρης το ‘βλεπε το ματς σε μια θεία του στο Κολωνάκι, που είχε έγχρωμη τηλεόραση, κι ήτανε κι άλλες δυο-τρεις κυρίες με τη θεία, αριστοκράτισσες, καθισμένες και πίνανε τσάι γύρω του. Τους είπε μερικές κουβέντες στην αρχή, και μετά αφοσιώθηκε στον αγώνα, στο Πιτέστι.
Θυμόσαστε, βέβαια, ότι ο Ντουρονικολάε, ο μετέπειτα αποτυχών στον Π.Α.Ο.Β., είχε βρει το δικό μας Νικολάου πλάγιο μπακ και μας είχανε διαλύσει κυριολεκτικά. Δεν τους έφτανε όμως που μας ρίχνανε γκολ, ρίχνανε και καμιά καθυστέρηση σπαστική η ελίτ των Βαλκανίων, κι άντε πάλι Τσαουσέσκου, κι η μαντάμ Τσαουσέσκου, με τις μύτες κ.λ.π.
Έπεσε, λοιπόν, εκείνο το γομάρι ο τερματοφύλακάς τους κάτω κι έκανε τον πεθαμένο. Τότε σηκώθηκε όρθιος στην πολυθρόνα του ο ποιητής Τάσος Δενέγρης και φώναξε, τριγυρισμένος από γριές που πίνανε τσάϊ: “Σήκω πάνω, πουτάνα, μπαλαρίνα!”.
Σωτήρης Κακίσης