Έφτασε κιόλας η μοιραία στιγμή; Δυστυχώς, ευτυχώς, είναι γεγονός.
Πιστεύω να τον θυμάστε σε εκείνο το ντέρμπυ στο παλιό τηγάνι. Εκεί που είχε πέσει το ξύλο της αρκούδας με την αλογοτροφή. Τότε που έπαιζε ο Ντεμέλο με παντελονάκι που θύμιζε σημερινό μίνι.
Κολλητός ήταν με τον Κωνσταντίνου που τον είχε πάρει στο κυνήγι. Κι ο συμπαθέστατος Τάκης, είχε καταφύγει στον πάγκο της ομάδας του, που τον προστάτευσε εκείνο το θηρίο, ο Κύπριος Κουρέας.
Σαν γνήσιοι κολλητοί και πάνω στον εκνευρισμό του παιχνιδιού, ο Τάκης είχε υπερβεί τα εσκαμμένα.Γούσταρε κι αυτός τότε την Μάρθα, τι να κάνουμε;
Αυτός που έπαιζε πάντα με το νούμερο 4 στον χώρο του κέντρου. Ένα μοντέρνο αμυντικό χαφ, παιδί της αλάνας και του ποδόσφαιρου που γουστάραμε παλιά. Παίκτης με τα όλα του, που όμως έπεσε σε κακό timing. Άσχετα αν έφτασε να παίξει με παικταράδες στην εθνική Ελλάδος, που βέβαια κι αυτή θα πρέπει να γελάει με όλα τα σούργελα που πετυχαίνουν προκρίσεις σήμερα.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε κι ας τον αξιοποιήσει επάνω, ο υπεύθυνος κόουτς της ομάδας του παραδείσου.
