«Δύσκολο αγώνα έχει αύριο η ομάδα σου με τον Αγροτικό Αστέρα» μου είπε ειρωνικά φίλος που ήθελε να με πικάρει. Και επειδή έχω μάθει φέτος να αντιμετωπίζω τις κακοτοπιές με τέτοιου είδους σχόλια, πήρα ένα σοβαρό ύφος, ξεφύσηξα και κουνώντας το κεφάλι μου με νόημα, απάντησα: «Πράγματι είναι πολύ δύσκολος ο αγώνας και με διακατέχει μεγάλη ανησυχία». Και νόμιζα, ο δυστυχής, ότι με αυτόν τον ειρωνικό αυτοσαρκασμό, τον είχα βάλει στην άκρη.
Σήμερα Κυριακή ξαναείδα το φίλο μου. Με κοίταξε με ένα μείγμα κατανόησης, λύπης και -γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;- θαυμασμού για το ποδοσφαιρικό μου μάτι που όλα τα βλέπει, όλα τα διακρίνει και μου είπε “είχες δίκιο που ανησυχούσες”…
Τα φώτα σβήνουν, δεν έχω καλό σήμα, δε σε ακούω καλά, η βροχή δυναμώνει και πρέπει να φύγω, δε συνεχίζω!
