Καλό μήνα αγαπητοί κι αγαπητές. Καλή Αποκριά. Μπαίνουμε στον πιο σοβαρό μήνα του έτους. Πρώτον διότι επιτέλους έρχεται και ολίγον χειμώνας ( “…ο χειμώνας είναι αγόρι μ’ ένα αδέξιο πανωφόρι….” – βρέστε το κι ακούστε το )αλλά και διότι όταν μασκαρεύεται ο άλλος, είναι πανεύκολο να καταλάβεις τον χαρακτήρα του. Αυτόν που κρύβει επιμελώς όλες τις άλλες ημέρες. Ευλογημένος ο Φλεβάρης.
Κρυάκι όμως είχε σήμερα κι αποφασίσαμε οικογενειακώς να μην ανηφορίσουμε στο ΟΑΚΑ. Τι να πηγαίναμε να κάνουμε στο μπουθ; Πιο καλά η φόρμα, μια κάποια συμβολή στην αιθαλομίχλη μέσω τζακάδας, λίγη ψητή σαρδελίτσα στην θράκα μαζί με ούζο Βαρβαγιάννη και ταράτσα. Καιρό είχα το κάνω. Προφανώς. Πώς να τα κάνεις αυτά μέσα στον αρρωστημένο Ιανουάριο της Αθήνας;
Και το πράμα ομόρφηνε ακόμα πιο πολύ από το θέαμα που πρόσφερε η ομάδα. Τόσο σαν απόδοση όσο και σαν πλούτο τερμάτων. Πρέπει να ήταν το καλύτερο μας παιχνίδι μέχρι τώρα. Με απόλυτη κατοχή μπάλας, συνδυασμούς σίγουρα δουλεμένους αλλά και μπόλικη φαντασία ατομικού ταλέντου. Χωρίς να υπάρχει παράπονο από κάποιον συγκεκριμένα, με ολίγην εξαίρεση στα πλάγια μπακ.
Φυσικά απέναντι μας δεν είχαμε το θηρίο, αλλά αυτό, δεν έχει καμία σημασία. Και αξίζουν συγχαρητήρια και στον αντίπαλο, αφού ήρθε να παίξει ό,τι μπορούσε. Ψιλοανοιχτά, χωρίς τουρλουμπούκι πίσω και πενταπλές ζώνες. Και καθαρά επίσης. Μια αδύνατη ομάδα, αλλά με σωστό προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο. Που θα έχανε όποιο σύστημα και να επέλεγε. Μπορεί να μην έτρωγε τόσα γκολ, και; Θα άλλαζε κάτι; Όχι. Οπότε βοήθησε κι ο αντίπαλος σε καλύτερο θέαμα για όλους, αλλά καισ την εξαγωγή συμπερασμάτων για τις αδυναμίες του.
Ήταν πολύ αποτελεσματική λοιπόν η ΑΕΚ, έχοντας καθαρίσει από το πρώτο μέρος. Που έτσι πρέπει να γίνεται για να δίνονται ευκαιρίες και σε άλλα παιδιά εν όψει της επερχόμενης ανόδου. Και που πολύ σωστά ο προπονητής τα ρίχνει μέσα αντικαθιστώντας τους φετινούς στυλοβάτες, που σε κάθε παιχνίδι είναι και οι σταθερά καλύτεροι. Από κοντά όμως και ο Ανάκογλου σήμερα, αφού γλύτωσε το ασφυκτικό πρεσάρισμα.
Κάποια λαθάκια στο δεύτερο μέρος, δεν έχουν πάλι κάποια αξία. Φυσιολογικά η ομάδα έρριξε τον ρυθμό της και πήγε σε πιο κοντρολαρισμένο παιχνίδι, που και πάλι έφερε άλλα τόσα τέρματα. ¨Ήταν πλέον και η κούραση του αντίπαλου αλλά και ο πολύ λίγος τερματοφύλακας του. Ξαναλέω όμως οτι αυτά είναι λεπτομέρειες. Εμείς κοιτάμε την απόδοση της ομάδας μας κι αν βετιώνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι, και φυσικά άμα αναπτύσσεται σωστά.
Από όλα αυτά λοιπόν δεν υπάρχει κανένα παράπονο. Μοιάζει οτι ο Φλεβάρης μας πάει κι οτι υπάρχει κάποια μεγαλύτερη σοβαρότητα στις προπονήσεις. Στοιχεία που μας φέρνουν στην πολύ ευχάριστη θέση, να δώσουμε συγχαρητήρια στον Δέλλα και στους λοιπούς του τεχνικού τημ. Φυσικότατα και στο ρόστερ μας που έβαλε το κεφάλι κάτω κι έτρεξε για να ζεσταθεί από το κρυάκι της εποχής αλλά και του άδειου γήπεδου για το οποίο φρόντισαν αυτοί που έχουν πάντα ζεστή καρδιά για την ομάδα, κρύα τσέπη και κουκούτσι αβοκάντο στο κρανίο εν είδει εγκεφάλου.
Προχωράμε λοιπόν και βέβαια ο καλός μήνας από την πρώτη μέρα φαίνεται.
