Ωραίος καιρός, ωραία Κυριακή και ωραίο ξεκίνημα για μια εβδομάδα που μας φορτώνει με μπόλικη δουλειά. Στο γήπεδο δεν μας έβγαλε σήμερα ο δρόμος – οργάνωσης απαγόρευση – αλλά και η τηλεόραση παρέα με ωραία μεζεδάκια του ούζου, καλή ήταν.
Όπως ήταν πολύ καλή η ΑΕΚ απέναντι σε μια ομάδα που λογικότατα ήρθε να δοκιμάσει τις λύσεις της στο ΟΑΚΑ κι όχι να καταστρέψει το θέαμα όπως το είχε κάνει στον πρώτο γύρο. Φυσικά το πλήρωσε με οκτάρα αλλά αυτό δείχνει δυό πολύ σοβαρά πράματα : Πρώτον οτι ήμασταν ανέτοιμοι στο προηγούμενο παιχνίδι με τον συγκεκριμένο αντίπαλο αλλά και δεύτερον οτι γίνεται πολύ καλή δουλειά στις προπονήσεις μας.
Δουλειά που φαίνεται στο γήπεδο. Σωστή κάλυψη του κέντρου, μπόλικοι αυτοματισμοί και γερό πρεσάρισμα. Φυσικότατα να μην υποτιμάμε την ορθολογική εκμετάλλευση της τεχνικής ανωτερότητας των παικτών μας έναντι των αντιπάλων, καθώς και το εξώφθαλμο δούλεμα στα τελειώματα των φάσεων. Πράγμα το οποίο αναδεικνύει τον Πλατέλα σε κορυφαίο σήμερα.
Γρήγορη λοιπόν τεσσάρα στο πρώτο μέρος, προϊόν της φούριας αλλά και του ξεάγχωτου πλέον της κατηγορίας. Μια διαφορά τερμάτων που φυσιολογικά έριξε τον ρυθμό στο δεύτερο μέρος και κάποιοι γκρινιάρηδες είδαν αμυντικά κενά. Διαφωνώ πλήρως. Η οποιαδήποτε ομάδα θα τα εμφάνιζε αυτά και δεν διορθώνονται εύκολα από την στιγμή που μέσα στην ενδεκάδα μας υπάρχει αυτός ο απίθανος Ρόβας. Απλά δεν κάνει ο άνθρωπος. Όσο και να του μιλήσει ο Δέλλας, μπάλα στα τριάντα δεν μαθαίνεται.
Κι επιμένω σε αυτά, διότι όπως λέμε καλά λόγια για τια ατομικά χαρακτηριστικά κάποιων παικτών μας, έτσι μαρκάρουμε και τις ομαδικές αδυναμίες που όμως προέρχονται από προσωπικά σφάλματα. Που είναι πανεύκολο να διορθωθούν, αφού φυτεύεις άλλον παίκτη εκεί. Και βέβαια ολόσωστα όλο το τεχνικό επιτελείο κινείται προς αυτήν την ρότα. Ίδια ρότα που ακολουθείται και για τα δυό πλάγια μπακ.
Όμως η αλήθεια είναι μία : Η ΑΕΚ προσφέρει θέαμα κι έχει μια τεράστια βελτίωση μαζί με τα πλούσια σκορ που φέρνει. Κι αυτό πείθει και τον πιο δύσπιστο αντίπαλο όχι για την θεωρία της ανόδου, αλλά για την ουσία της : Αποδεικνύεται πλέον μέσα στα γήπεδα οτι δεν είμαστε το θεωρητικό φαβορί αλλά το ουσιαστικό και το άνευ αντιπάλου. Αυτό που πάντα ήθελε ο γνήσιος Αεκτζής.
Άρα αξίζουν συγχαρητήρια στα παιδιά που τρέχουν αλλά και στον προπονητή που τα λεγόμενα του μετουσιώνονται μέσα στο χόρτο. Κύρια για την διάρκεια της έντασης στους αγώνες κι όχι για τυχαία δεκάλεπτα. Θα μου πείτε οτι οι αντίπαλοι είναι πολύ αδύναμοι. Δεν έχει κάποια σημασία αυτό αγαπητοί. Με αυτούς παίζουμε και διαγωνιζόμαστε. Εμείς κοιτάμε το παιχνίδι μας κι όχι το αν η κατηγορία δεν μπορεί να μας χωρέσει. Είπαμε, οτι η Ελλάδα είναι τυπολάτρης και ποτέ στην ουσία.
Συνεχίζουμε λοιπόν δυνατά κι ακόμα πιο ευχάριστα. Και μακάρι κάθε Κυριακή να γλεντάμε και να μοιράζουμε συγχαρητήρια και μεγάλα σκορ. Να απολαμβάνουμε ωραία παιχνίδια και να κλείνουμε πονηρά το μάτι σε αυτούς που μας περιμένουν στο μέλλον. Λίγη υπομονή χρειάζεται ακόμα .
