Κάθε “σημαντική” Εθνική ή θρησκευτική εορτή, είναι συνυφασμένη με την κατασπάραξη συγκεκριμένου είδους πανίδος το οποίο τυγχάνει- η έχει την ατυχία- να ενδιαιτείται εις κείμενας εκτάσεις, πλησίων των εορταζόντων.
Στην Ελλάδα π.χ. καταναλώνονται γαλοπούλες τα Χριστούγενα,ξεπαστρεύονται τα κατσίκια τις ημέρες του κάθε Πάσχα ή, καλή ώρα, επιστρατέυονται τα αποθέματα αλατισμένου βακαλάου κάθε 25η Μαρτίου,προκείμένου να γιορτάσουμε το Εθνικό μας “Πάσχα”.
Μπερδευτήκατε; Οχι. “Πάσχα” σημαίνει “πέρασμα”. Στην δική μας περίπτωση, το πέρασμα ήταν ότι,από τον 400ετή Τουρκικό ζυγό κατά την διάρκεια της επανάστασης του ’21 περάσαμε στον ζυγό των Αγγλοσαξόνων.
(κατά την μεταγενέστερη “επανάσταση”, αυτή του 1940 περάσαμε από τον ζυγό των Αγγλοσαξόνων στον ζυγό των Αμερικανών,αφού αυτωνώνε η σειρά ήταν να λάβουν τα σκήπτρα της Αυτοκρατορίας και να μοιράζουν καρότα και μαστίγια στις υπο των ζυγών των χώρες-υποτελείς).
Μια είναι η Αυτοκρατορία κάθε φορά. Δεν μπορεί να είναι δύο. Ούτε τρεις.
Από την εποχή των Φαραώ,κατόπιν των Ελλήνων,μετα των Ρωμαίων,των Βυζαντινών,των Οθωμανών των Ενετών,των Βρετανών και τώρα των Αμερικανών.
Αι υπόλοιπαι χωραι-κρατίδια,ανάλογως το μέγεθος,την στρατιωτική τους επιρροή και τον βαθμό χωσίματός τους στα κογκλάβια και στις στρογγυλές τράπεζες των αποφάσεων,ανάλογη ειναι και η μοίρα τους ή η προοπτική τους. Κατανοητά και αυτονόητα πράγματα.
Η μικρή το δέμας Ελλάς, ή Greece κατά το νεοελληνικότερο και αποδοτικότερο,εδώ και αιώνες πλέον είναι απλά και μόνο ένα-σημαντικότατο ομολογουμένως λόγω γεωστρατηγικής θέσης αλλά και προταίρου βίου- κομμάτι της γενικότερης και όποιας κάθε φορά χάραξης στρατηγικής της-κάθε-Αυτοκρατορίας. Σήμερα της Αμερικανικής, χθες άλλης,αύριο άλλης.
Και μιλάω με πεσιμιστική σιγουριά για το εν λόγω μέλλον,όχι από απογοήτευση ή κακομοιριά,αλλά από ρεαλισμό. Εχουν πάρει τα “μέτρα” τους και ποτέ των ποτών οι Αυτοκρατορίες δεν θα ξαναεπιτρέψουν κάποιο Ελληνικό φούντωμα, το οποίο θα είχε σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό των ιδίων σε ρόλο δευτεραθλητή, η κομπάρσου.Δεν παίζουν πλέον με την “φωτιά”. Την έβαλαν σε φαναράκι και την κρέμασαν πάνω απ΄τον θυρεό τους.
Γι’αυτό,ας καταναλώσωμεν άφοβα μπακαλιάρους. Μετά αρνιά και κατσίκια,μετα χοίρους,μετά περκόχανα, κατόπιν λουκάνικα μετά ξανά γαλοπούλες (ήρθαν ξανά Χριστούγεννα γαρ) και φτου κι’απ’την αρχή, σε ένα φαύλο-κυριολεκτικά- κύκλο.
Είμεθα η χώρα της ανάμνησης και των μνημοσύνων.
Υ.Γ Ηρωες είναι οι άνθρωποι που βρέθηκαν σε λάθος μέρος την λάθος ώρα.
Connect
