ΛΟΚΟΜΟΤΙΒ ΠΕΙΡΑΙΑ

Oι δυο απανωτοί εκτός έδρας αγώνες που έδωκε η Λοκομοτίβ Πειραιά,στην Κρήτη με τον Εργοτέλη και στην Τρίπολη με τον Αστέρα,μαρτυράνε τα πάντα τόσο για το πρωτάθλημα της πλάκας όσο και για τον μόνιμο,ελείψει αντιπάλων,πρωταθλητή της πλάκας.
Επαιξε με ένα νυν και ένα τέως άρμα. Δύο από τα αρκετά που κατά καιρους συντηρεί η αρμάδα του Θεωδωρίδη,του Καραπαπά και των λοιπών σκεπτομορφών του Τουρκολίμανου.

Το πρώτο άρμα,το νυν,αυτό της Κρήτης, ήδη είχε στρώσει τα σεντόνια και είχε βάλει και βαζελίνη.Στο 15′ το σκορ ήτο ήδη 0-3. Ο κάποιος χοντροσιτεμένος Βαλντέζ, έβαλε 3,πράγμα το οποίο αμφιβάλω αν μπορεί να το καταφέρει ακόμα και αν παίξει 30 ματς σε τοπικά πρωταθλήματα. Τέτοια καούρα και τέτοια φιλοτιμία για φιλοξενία Κρητική,σπανια συναντας. Ηταν και ο χοντρός, ο Μαρινάκης κάτω στο νησί. Βέβαια. Ποιος να τολμίσει να κάνει τάκλιν από την ομάδα του Εργοτέλη;Μιλάμε για ταρνανάδες. Μιλάμε για γιουσουφάκια. Μιλάμε για κρητική λεβεντιά, όχι μαλακίες τωρα.

Το αμέσως επόμενο ματς της Ντυναμό Πασαλιμανίου, ήταν το προχθεσινό με τον Αστέρα.Το τέως άρματος κατά πως φαίνεται,-μετά και τα γεγονότα του περσινού τελικού και τις δηλώσεις του διδύμου Μπακου Καιμενάκη. Οι οποιοι μετετράπησαν αίφνης σε “ΙΡΑ” και ζήτησαν την απόσχηση τους από την χοντρή Θάτσερ του Πειραιά.
Επρεπε να συμβεί. Τι διάολο.Στη πόλη του Κολοκοτρώνη, με το ομώνυμο γήπεδο,επιτρέπεται να μην επαναστατήσετε; Εστω και με καθυστέρηση 5-6 χρόνων; Κάλιο αργά,παρά αργότερα.

Να δούμε όμως,τα “σοβαρά” ματς που έχει δώσει ως τώρα η Λοκομοτιβ του Τουρκολίμανου. Με ποιους τα έχει δώσει, και πόσους πόντους εμάζεψε.
Πάμε λοιπόν: Βασικά οι ομάδες που θα μπορούσαν να κοψουν βαθμό-βαθμούς από την κομμουνιστική αρμάδα του χοντρού είναι οι: ΠΑΟΚ(στην Τούμπα μόνο,αφου κατουριέται γενικά αυτός άμα περάσει τα τέμπη)
Ατρόμητος (εντός-εκτός,αφού ο ΕΤΕΚΑ πρόκανε και έφτιαξε γερή ομάδα και δυσκολοκατάβλητη είναι αλήθεια).
Παναθηναικός (για πολλούς και περίεργους λόγους,κυρίως γιατί έπιασαν οι ξένοι παίκτες που έφερε) αποδείχθηκε σκληρό καρύδι για πολλές ομάδες και κυρίως για τον “αιώνιο αντίπαλο.
Παναιτωλικός (εντός έδρας, όπου έχει “χτίσει” μια γερή ψυχολογία,αλλά και πολλά εκτός έδρας τα πάλαιψε μα στάθηκε άτυχος).
Αυτες είναι όλες κι’όλες.

Aπό κει και πέρα το χάος. Απλά έναν βαθμό δυσκολίας θα μπορούσαμε να δώσουμε στις έδρες των ΟΦΗ (των τελευταίων 3 μηνών) και του Πανθρακικού.
Αυτά είναι όλα. Πάπαλα. Αυτό είναι το πρωτάθλημα.
Ομάδες όπως: Πανιώνιος,Καλλονή,Εργοτέλης, Γιάννενα,Λεβαδειακός,Αρης,Βέροια,Πλατανιάς κλπ απλά δε υπάρχουν. Είναι εκεί για να δοξάζουν τον πασά του Πειραιά και να κάνουν αλλαξοκωλιές μεταξύ τους μοιράζοντας βαθμούς η μια στην άλλη μπας και συνεχίσουν να είναι και την επόμενη χρονιά στη Λιγδα του Σαρρή που δεν ξέρει να μοιράσει δυο γαιδουριών άχυρα.

Αυτό είναι λοιπόν όλο κι’όλο το περιβόητο “πρωτάθλημα”.
Δεν υπάρχει Αρης και Χαριλάου,δεν υπάρχει ΑΕΚ και Νέα φιλαδέλφεια κυριολεκτικά,δεν υπάρχει Ηρακλής και Καυτζόγλειο,δεν υπάρχει Ξάνθη,δεν υπάρχει Λάρισα και Αλκαζάρ,δεν υπάρχει ΠΑΟΚ κάτω απτη Λαμία,όπότε μετρημένα κουκιά.
Δεν υπάρχουν οι βασικοί συνδιεκδικητές του τίτλου,δεν υπάρχουν και οι παραδοσιακές δύσκολες έδρες της επαρχίας,καθότι όλες σχεδόν οι ΕΠΣ έχουν-είχαν καλύτερα- αλωθεί, με αποτέλεσμα οι έξοδοι του Ολυμπιακού Μόσχας στα επαρχιακά γήπεδα να έχουν μετατραπεί εδώ και χρόνια σε διήμερες εκδρομές στην ελληνική ύπαιθρο.

Πόσους πόντους μάζεψε ο “πρωταθλητής” λοιπόν με τους 5 παραπάνω αντιπάλους οι οποιοι έιχαν το σθένος να σταθούν απέναντι στον χάπια; (δεν είναι τυχαίο το ότι από κει έχασε βαθμούς μόνο.Μόνο ο Απόλωνας δεν του έχει κόψει βαθμούς ακόμα από το αντίπαλο μπλοκ.Λες να φέρει κανένα διπλό ο Βελλής την τελευταία αγωνιστική;)

Λοιπόν,από σύνολο 12 αγώνων (2 με Παναθηναικό,4 με Ατρόμητο-μαζί με αυτούς του κυπέλου-2 με Παναιτωλικό, 2 με ΠΑΟΚ,2 με Αστέρα) έχει τα εξής αποτελέσματα: 4 νίκες 5 ισοπαλίες και 3 ήττες.
Σας φαίνονται αυτά για ποσοστά πρωταθλητή; Η ομάδας που “μεσουρανεί” στη μέση της βαθμολογίας;

Αυτό το μίνι “πρωτάθλημα” που αναφέραμε πιο πάνω, δείχνει χαρακτηριστικότατα το για ποιο λόγο η “υπερομάδα” του Μίτσελ,του Ισπανού Γκαστόνε, παίρνει-άλλο ένα- ξεκούραστο πρωτάθλημα από ομάδες εκ των οποίων οι περισσότερες είναι δέσμιες της Λοκομοτιβ Πειραιά,υπόλογες στον χάπια(και πιο πριν στον πράκτορα) και απολογούμενες στην απίστευτη- για Δυτική χώρα- κομμουνιστκού τύπου ιεράρχηση του ποδοσφαίρου(και όχι μόνο,όλα έτσι δούλευαν,τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα).
Ο Σταλινικός συγκεντρωτισμός σε όλο του το μεγαλέιο.

Ομάδες-όμηροι, ομάδες άβουλες και καβάλα στο άρμα.Ακολουθούν,σαν “γκέισες” τον “αυτοκράτορα”, όπως θέλει να αυτοαποκαλείται το Σταλινικό παραμόρφωμα του Πειραιά.
Τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά όλα.
Ραγιάδες(για να χρησιμοποιήσουμε και μια λέξη που προσφάτως ήρθε στην επιφάνεια).Δούλοι αφεντάδων. Αμοιροι και συνάμα συνυπεύθυνοι πρόεδροι- η καλύτερα προεδρεύοντες των επαρχιακών αυτών ομάδων,δηλαδή “Αδαμίδηδες” της επαρχίας- οι οποίοι χόρευαν και χορεύουν στο ρυθμό του κάθε κερατά-κυριολεκτικά- για μερικά ξεροκόμματα τηλεοπτικά ή μερικές καλές “μαντεψιές” στο στοίχημα.

Αυτό είναι το βασίλειο.Και αυτό πρόκειται να γκρεμιστεί. Φυσικά με πάταγο,αφού αυτές οι δουλειές πια,δεν γίνονται στην ησυχία της πανσελήνου.
Με βρόντο θα πέσει το παραγκομάγαζο και σκόνη πολύ θα σηκωθεί.
Οχι ότι θα επέλθει ειρήνη,ούτε και κάποια Πλατωνική πολιτεία θα χτισθεί.Δεν ήμαστε και χάπατα. Κάθε άλλο λοιπόν.
Απλά,το γαμίσι θα έχει λιγότερες αντδράσεις και η επερχόμενη δικτατορία θα έχει πιο διακριτικό χαρακτήρα και θα κρατιούνται τα όρια και κάποια προσχήματα.
…Κάτι είναι κι’αυτό.
Είναι μια βελτίωσης.