ΡΕ ΟΥΣΤ

Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης, Φιλοθέη  σήμερα.

–  Καλημέρα σας. Θα ήθελα το βιβλίο του Κουφοντίνα.

– Χαίρετε. Ξέρετε, δεν διαθέτουμε το βιβλίο αυτό στους πελάτες μας.

– Μάλιστα.

– Όμως, ξέρετε, μας έχει μείνει ένα από ακύρωση πελάτη.

– Πολύ ωραία. Θα ήθελα να το πάρω.

– Καταλαβαίνετε κύριε μου γιατί δεν το διαθέτουμε, ελπίζω.

– Δεν καταλαβαίνω αλλά δεν με πειράζει ιδιαίτερα, αφού μόλις το διαθέσατε σε μένα.

– Μα ήταν από ακύρωση, σας είπα.

– Ενδιαφέρον τρόπο έχετε για την διάθεση του βιβλίου.

– Άλλο εννοούσα κύριε μου. Δεν το έχουμε στις προθήκες μας αλλά ούτε και στα ράφια μας.

– Πολύ καλά κάνετε. Αφού το είχατε στην ντουλάπα, εγώ την δουλειά μου την έκανα. Εννοείτε λοιπόν      με          τον όρο ” διάθεση “, οτι δεν το προβάλετε το βιβλίο.

– Ναι, αυτό εννούσα.

– Να σας ρωτήσω κάτι δεσποινίς; Τι σας πειράζει το βιβλίο;

– Ξέρετε, δεν θιοθετούμε σαν εταιρεία τις πρακτικές του εν λόγω κύριου.

– Δεσποινίς, βιβλία του Χίτλερ διαθέτετε;

– Βεβαίως κύριε μου.

– Επομένως υιοθετείτε τις πρακτικές του;

– ‘Οχι βέβαια.

– Δεσποινίς μου δεν βγάζω άκρη με αυτά που λέτε. Χώρια που βλέπω και βιβλία του μαρκήσιου Ντε Σαντ. Υποθέτω οτι κι εδώ θα έχετε κάποιο μπέρδεμα σχετικά με την υιοθεσία, την διάθεση και την προβολή των δοκιμίων του.

ΚΑΓΚΕΛΟ Η ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ.

– Να σας πω ρωτήσω κάτι τελευταίο δεσποινίς μου;

– Μάλιστα.

– Εμένα που αγόρασα το βιβλίο ( 16,25 ), με έχετε σταμπάρει σαν τρομοκράτη;

– Όχι κύριε μου, τι είναι αυτά που λέτε;

– Σας εύχομαι καλή Ανάσταση δεσποινίς μου και να μεταβιβάσετε και στο αφεντικό σας τις ευχές μου τις ναζιστικές και τις σαδομαζοχιστικές.

– Μα τι λέτε τώρα;

– Τίποτα βρε. Πλάκα κάνω.