ΕΥΡΩΠΗ

Σήμερα λοιπόν και αύριο, θα έχουμε ένα ωραίο διάλειμμα στα ελληνικά δρώμενα με τα παιχνίδια της Ευρώπης. Όπου ευχολόγια και είθε κι άλλες παπαριές τύπου ” να χαρούμε την γιορτή ” και άλλα συναπτά καραγκιοζιλίκια, είναι αποκλεισμένα εκ προοιμίου. Στα παιχνίδια αυτά υπάρχουν κανονισμοί και θεσμικά όργανα που επιβλέπουν την διεξαγωγή τους. Κι όποιος μαλάκας ξεφύγει, απλά θα την πληρώσει. Και μάλιστα με άμεσες αποφάσεις. Όχι σαν εδώ, που συσκέπτονται για το τί έγινε φέτος στην Τούμπα. Το οποίο βέβαια είχε γίνει και πέρσι και πρόπερσι και αντιπαραπρόπερσι. Όπως βέβαια και στο τηγάνι αλλά και σε όλα τα γήπεδα της χώρας, που διεκδικεί τα μάρμαρα πίσω, προφανώς για να έχει επιπλέον υλικά για πέταμα.

Τι να τα κάνει τα μάρμαρα; Εδώ τα βαρελότα για το Πάσχα δεν ξέρει ακόμα τι νόημα έχουν και γιατί τα πετάνε. Σκοτώνοντας Αμερικανούς, Κρητικούς κι ό,τι άλλο βρεθεί στο βήμα του ηλίθιου που πανηγυρίζει για τον τον Εβραίο. Τα μάρμαρα του έλειπαν τώρα, που κύρια υμνούν το δωδεκάθεο.

Να μην όμως απομακρύνομαι από την ποδοσφαιρική κάβλα, που έρχεται. Σήμερα και αύριο είπα, έτσι; Δεν μιλάω για την άλλη που έρχεται μεθαύριο με τον εγχώριο τελικό ή την Ριζούπολη που θα πάει η ΑΕΚ2013 να κλειδώσει το πρωτάθλημα απέναντι σε κάποια Κηφισιά. Και μάλιστα καλείται κι ο κιτρινόμαυρος κόσμος να παρευρεθεί ” στο σπίτι μας. ” Εγώ μια ζωή τον Απόλλωνα τον ήξερα παράρτημα της αλογοτροφής κι ούτε έναν καφέ δεν είχα πιεί στην Ριζούπολη που εθεωρείτο στα χρόνια μου, έδρα των Ιαχωβάδων. Τέλος πάντων, αν κάποιοι την θεωρούν σπίτι τους, τους εύχομαι να πάνε και να κατοικήσουν εκεί. ΕΓΩ ΤΗΝ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΗΞΕΡΑ.

Όπως ξέρω οτι θα δούμε ματσάρες από τηλεοράσεως. Θέλετε να είναι στημένοι; Ρε δεν πάν’ νάναι. Και τι δεν είναι; Αυτό το λέω με αφορμή τους εμετούς του Μέσι. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατιούνται πλέον, όπως κι οτι ούτε ένας δεν παιστεί ποτέ ντοπέ σε επίπεδο ΟΥΕΦΑ. Δεν βαριέσαι όμως. Είμαι ειλικρινά σίγουρος οτι αγωνιστικά αλλά και τακτικά, θα απολαύσουμε τα πάντα. Κι ας κερδίσει ο ικανότερος, που πραγματικά στο μυαλό μου δεν ταυτίζεται με τον καλύτερο. Βλέπετε βρίζουμε εδώ το σύστημα των πανελλήνιων εξετάσεων κι αν ο υποψήφιος χάσει την εισαγωγή της επιλογής του, επειδή τα πάντα κρίνονται σε μια ημέρα. Κάποια στιγμή, τα πάντα αγαπητοί κι αγαπητές, κρίνονται σε μια ημέρα. Η εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, δεν είναι εξελικτική διαδικασία.

Και τι θέλω να δω; Συγκεκριμένα πράματα : Αυτήν την τεράστια ομάδα, που λέγεται Ατλέτικο. Αυτόν τον τεράστιο προπονητή, που λέγεται Μουρίνιο. Αυτό το απίθανο πάρτυ που καλείται Ρεάλ απέναντι στο πιο ισχυρό φαβορί, που είναι δυστυχώς ή ευτυχώς η Μπάγιερν. Και τα βλέπω όλα αμφίρροπα, αφού κατάπιαν την γλώσσα τους οι κονδυλογράφοι ιθαγενείς, που μιλάγανε για τελικό Ρεάλ και Μπάγιερν. Μετά βέβαια την κλήρωση, την γύρισαν την πλάκα : Η ομοσπονδία δεν θέλει δυό φορές την ίδια ομάδα να κατακτά το κύπελλο.

Τρίχες κατσαρές λέω εγώ, και δηλητήριο ελληνικό. Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Για μένα το απόλυτο φαβορί είναι η γερμανική ομάδα. Ο Ανσελότι μια χαρά είναι, αλλά κατώρθωσε κι έχασε τον τίτλο από την Ατλέτικο. Πού να το είχε κάνει ο Μουρίνιο αυτό – χαχα Δημήτρη – που είναι γεγονός οτι έχει μια γερασμένη ομάδα, ασφαλώς και παίζει το παιχνίδι της βρεττανικής ομοσπονδίας – ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΡΑΣΤΗΜΕΝΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ – κι αν ελπίζει η Τσέλσυ κάτι, είναι λόγω Μουρίνιο και κανενός άλλου. Αν φύγει με τιμητικό σκορ σήμερα, τα πάντα γίνονται στο νησί.

Που δεν το βλέπω ή δεν θέλω να το βλέπω. Γιατί; Διότι στην τετράδα πλέον αυτήν, υποστηρίζω την Ατλέτικο. Με έχει πείσει με τις εμφανίσεις της. Πραγματικά δεν έχει προσφέρει κάτι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο – σαν τον Άγιαξ παλιά ή την μέχρι πρόσφατα Μπαρτσελόνα – αλλά είναι ομάδα με όλη την σημασία της λέξης. Κι έχει κι άλλο ένα μείον. Το αν θα σηκώσει το βάρος του θεσμού μέχρι τέλους. Κι ειλικρινά την θεωρώ τυχερή που έπεσε με την Τσέλσυ που σαν βάρος είναι όσα κιλά ζυγίζει ο Ρώσος σε σχέση με τους άλλους δυό αντιπάλους. Για να ξέρουμε κιόλας και τι ομάδα καθοδηγεί ο Μουρίνιο, που σαν Πορτογάλλος δεν έχει και τίποτε παραπάνω από Ιταλό, Ισπανό ή Αργεντίνο.

Οπότε εύχομαι καλή τηλεθέαση μέχρι να σφουγγίξουμε τα μάτια από τα βεγγαλικά της Ριζούπολης ή του Αναστασίου με τον Γεωργιάδη. Αν θα παραιτηθεί ο Σαρρής ή αν θα παραμείνει ο Δέλλας κι αν βγει απόφαση για το πώς θα διεξάγεται κάποιο ελληνικό αθλητικό γεγονός. Ήθελα νάξερα γιατί στο θέμα αυτό δεν έχουμε μιμητισμό, ειδικά σε σχέση με τους Αμερικάνους, ΠΟΥ ΕΚΕΙ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΔΙΣ ΚΙ ΟΧΙ ΚΑΤΙ ΨΩΡΟΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ. Ίσως διότι δεν θέλουμε θα πουν  κάποιοι. Ίσως να πω κι εγώ. Πάντως δεν έχω ίσως για την σειρά των ημιτελικών. Τα μάρμαρα ευτυχώς που τα πήρανε κι είμαστε σίγουροι οτι κάποιοι δεν πίνουν μπύρες επάνω τους. Οπότε υπάρχει κάβλα για το θέαμα, ακόμη κι αν είναι το πιο ανιαρό ποδοσφαιρικά. Διότι και η Τούμπα ή το τηγάνι ή ο ναός ή όλα τα άλλα, κατάντησαν ανιαρά πλέον. Σαν τις δηλώσεις του μαλάκα για πρωτογενές και δευτερογενές πλεόνασμα , την ώρα που πάμε για νέα περικοπή των συντάξεων τον Σεπτέμβριο. Σαν τις οδομαχίες της Χίου που καλούνται πανηγύρια.

Λούσο ρε για να τελειώνουμε. Κανονικό, όχι γιαλαντζί. Σαν τους μαλάκες τους ολυμπιακούς που ετοιμάζονται να βάλουν πράσινα κασκώλ για να την πέσουν στους Παοκτζήδες και μετά να πλακωθούν μεταξύ τους. Τα ξέρω εγώ, δεν τα ξέρει η πολιτεία;  Τι με νοιάζει; Εγώ λέω να δω παιχνίδια και μετά ας πλακωθούμε ποδοσφαιρικά. Στ’ αρχίδια μας αν η Ράγιου έκανε πίπες στην Ακαρνανία, αν ο Σγουρός ΘΑ λύσει το πρόβλημα των υγρών αποβλήτων στην Ψιτάλεια – τώρα τα ανακάλυψε; – ή αν ο Χριστοδουλόπουλος πίνει πιο πολύ ρακί σε σχέση με τη ντόπα του Ζαγοράκη. Στ’ αρχίδια μας. Αυτές τις δυό μέρες οι κανονικοί υγιείς, θα αναπνεύσουν μέσω ποδοσφαίρου, υγεία. Που την θέλουμε όλοι στημένη, κι όχι κουτουρού.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.115 Posts)

Connect