Πιστεύω να παρατηρήσατε, πώς τοποθέτησα τον τίτλο του αγώνα. Είναι Ιαπωνία – Ελλάς, δεν είναι ανάποδα. Όπερ σημαίνει οτι το πατριωτικό μου μένος, υπερεκφράζεται σε αγώνα που δώσαμε ΕΚΤΟΣ έδρας. Κάτι που βέβαια μεγαλώνει ακόμη περισσότερο την αξία του αποτελέσματος που πήραμε προχθές.
Απέναντι σε μιά ομάδα, που έτρεχε. Απέναντι σε μιά ομάδα, γεμάτη από ραδιενέργεια λόγω Φουκοσίμα. Απέναντι σε μιά ομάδα κίτρινη. Απέναντι σε μιά ομάδα, που κατέχει την τέχνη των σαμουράϊ, που κανείς δεν την έχει αποκρυπτογραφήσει ακόμα. Απέναντι στους απόγονους των καμικάζι, που κανείς Έλληνας δεν θα διανοείτο να συμπεριφερθεί έτσι απέναντι στην διεθνή κοινότητα, ακόμα και σε περίοδο πολέμου.
Κι όμως. ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ. Με εχθρική διαιτησία που μας έβγαλε έξω τον Κατσουράνη. Με την κόντρα ολυμπιακών και παοκτζήδων, να μην έχει σβήσει μέσα στα αποδυτήρια. Με τον Καραγκούνη που ο άνθρωπος μεγάλωσε. Με τον Μήτρογλου που δέχθηκε ύπουλο χτύπημα – καράτε στην μέση. Και με τόσα άλλα ανήθικα που τα κατέγραψε ο τηλεοπτικός φακός και τα οποία αύριο θα βγουν σε βιβλίο αναμνήσεων των ηρώων που οδηγήθηκαν σε αυτό το Mundial.
Τα μπράβο που ακούστηκαν από τους μη κομπλεξικούς δημοσιογράφους – που συναιτίστηκαν από το twit του Χαριστέα – είναι ελάχιστα, μπροστά σε αυτά που νοιώσαμε όλοι εμείς οι υγιείς οπαδοί της εθνικής ομάδας ποδοσαφαίρου μας. Και το νοιώσαμε παρά το ακατάλληλον της ώρας, το οποίο μας ανάγκασε να χάσουμε και την τσόντα της Nova. Προσβλέποντας σε άλλην βέβαια, αλλά μας προέκυψε παραγωγή Σειρήνας.
Να μην ξεφεέυγουμε όμως. Μιλάμε οτι πριν από το παιχνίδι μας, βλέπαμε κάτι ξυλοκόπους που τους έπαιρνε παραμάζωμα ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΟΑΡΕΣ. Λογικά μετά θα ερχόταν ο Μανιάτης, ο Κρητικός και ο Πάριος. Που θα κατεδείκνυαν το κατάπτυστον των ονομάτων παικτών, ενώ η Ελλάς ακόμα κρατάει νησιά και τοπωνύμια σαν υποστάσεις που φοράνε την φανέλα. Και κάνει τομή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, για όσους βέβαια μπορούν να κατανοήσουν τα λεπτά νοήματα πίσω από τα κρυμμένα σπασουάρ των ηρώων που φέτος εξήχθησαν στην Βραζιλία. Ενώ θα μπορούσαν να είχαν παραμείνει εδώ και να βοηθήσουν και την Όλγα Κεφαλογιάννη, που παριστάνει την hostess του παγκόσμιου μπουρδέλου.
Και το φοβερότερο από όλα, ήταν οτι οι άνθρωποι τα κατάφεραν απέναντι στις μηχανές. Διότι ο Μανωλάς σταμάτησε έναν Χόντα. Ο Παπασταθόπουλος έναν Καβασάκι. Μην δίνετε ιδιαίτερη προσοχή στα ονόματα. Εξ άλλου το παιχνίδι δεν το είδα. Βλέπετε δούλευα την άλλη μέρα. Πώς κάνω κριτική; Ε, όπως κι οι παίκτες της ελληνικής ομάδας λένε οτι παίζουν μπάλα.
Ξαφνικά λοιπόν, είμαστε και φαβορί. Για δεύτεροι βέβαια. Δεν θέλουμε και να ξυπνήσουμε τους αντιπάλους μας. Τα βήματα του Οδυσσέα ακολουθούμε. Μαλάκες είμαστε να βγούμε στα ίσα; Μουλωχτά για να υπερασπίσουμε και το δαιμόνιον ημών. Κερδίζει η Ιαπωνία; Ρίχνουμε τρία στο Ελεφαντοστό. Φέρνει ισοπαλία ή χάνει ο Χιροχίτο; Εμείς απλά ρίχνουμε ένα γκολ στην Αφρική. Ρε κερδίζουμε και φύγαμε σας λέω. Ή έστω ερχόμαστε σαν τον Μελισσανίδη που έβαλε ιδρυτικό μέλος τον Νεστορίδη και τον Βουτσά.
Κι έχει πέσει πανικός. Ξέρεις τι είναι να βλέπουν οι άλλοι, οτι σου έχουν αποβάλει τον Κατσουράνη κι εσύ μάχεσαι σαν το λιοντάρι της Νεμέας; Ναι ρε αγράμματοι. Παλιά στην Πελοπόνησσο υπήρχαν λιοντάρια και τίγρεις και τάρανδοι και κάτι ποντίκια τεράστια σαν ελέφαντες. Ξέρεις τι είναι να παίζεις χωρίς τον αρχηγό σου; Σαν την Ελλάδα του 1828, που φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη, κι όμως τα κατάφερε. Αποδεικνύοντας οτι αρχηγού παυσόντος, οι Έλληνες δρουν καλύτερα στην αναρχία. Και τότε, το παγκόσμιο σύστημα αναγκάζεται σε πλήρη υπόκλιση. Όπως σήμερα που οι δανειστές μας κλάσανε μέντες για το κωλοευρό τους. Ξέρετε τι σημαίνει γι’ αυτούς η ενδοκυβερνητική κόντρα; Ρε τρέμουν σας λέω.
Και λυπάμαι τελικά αυτό το Ελεφαντοστό. Που ή θα φάει ένα ή θα φάει τρία και θα ξαναγυρίσει στις αφιλόξενες σαβάνες ντροπιασμένο. Αυτό θα είναι ο πρώτος νεκρός μιας Ελλάδας, που αντιστέκεται. Μιας Ελλάδας που επιμένει. Μιας Ελλάδας που είναι ασύνορη. Μιας Ελλάδας, που δεν έχω άλλες λέξεις να πω καθότι λιποθύμησα και πλάκωσα τα εργαλεία μου και με έπιασε τεράστιος πόνος εκεί χαμηλά. Τρομερός πόνος σας λέω αλλά και χωρίς εμένα, τα πάντα είναι έτοιμα. Να διαλύσουμε αυτό το κουνούπι που λέγεται Κόστα Ρίκα ακόμα και με οκτώ παίκτες. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ.
