Χθες μας ταπωσαν. Ολους οσους βαριουνται,εκνευριζονται και τσιτωνουν με τα αγωνιστικα χαλια της παντοτινα αμυντικοβαρεμενης Εθνικης. Μας ταπωσαν αι παικται,και καλα εκαναν. Και μακαρι να παιρνουν πιο συχνα τις ευκαιριες τους ωστε να μας κανουν να το βουλωνουμε.
Γιατι εχουμε βαρεθει-τουλαχιστον εγω προσωπικα- να βλεπω “πειρατικα”, “ρεσαλτα”, “κλεφτικα” και “τεπελενια”.
Να δουμε επιτελους πως ειναι η ζωη και μετα τη σεντρα. Να νοιωσουμε την θερμοκρασια της αντιπαλης περιοχης. Να αλλαχτουν τρεις πασες της προκοπης. Να γινουν φασεις στην αντιπαλη περιοχη και οχι συνεχεια “αυτοθυσιες” και “Μανιακια”. Νισαφι πια.
Φυσικα οταν μας “παιρνει”. Δεν ισχυριζομαι να γινεται επι ολων των αντιπαλων. Η Ακτη προσφερονταν για κατι τετοιο. Οι μαυροι,γενικα,την αμυνα δεν την ξερουν. Ειναι αφελεις και παρασυρονται. Γενικος κανονας αυτος. (αναφερομαι σε οσους δεν εχουν “ευρωπαικη εκπαιδευση”) Αν ειχαμε απεναντι μας καμια Ουρουγουαη,η κανενα Μεξικο,δεν ξερω αν θα βαζαμε γκολ. Παντως θα μας εβγαζαν τη παναγια.
Οπως και να εχει ομως,ειδαμε βρε αδερφε πεντε φασεις καλες. Ειδαμε ωραια ξεκινηματα απο το κεντρο,γρηγορες και κοφτες πασες για τους μπροστινους. Ηταν δηλαδη τουλαχιστον δυο ταχυτητες πανω,απο το χαλι που βλεπαμε εως και ποοχθες.
Για να πω την αληθεια,δεν το περιμενα. Και μαλιστα,οταν τελειωνε το ημιχρονο,σκεφτηκα οτι,παλι αλλη μια προσπαθεια αυταπαρνησης αλα “Κουγκι” βλεπουμε. Καθε τοσο διακοπες ξαπλα ο ενας,τεζα ο αλλος,ετσι θα την παμε τη δουλεια ως το 80 και κατοπιν βλεπουμε. Ο θεος ειναι μεγαλος.
Σκεφτομουν λοιπον στην αναπαυλα,εκανα εναν μικρο απολογισμο,ενα ξεσκαρταρισμα των εως τωρα ματς του μουντιαλ και σε ποσα απο αυτα και σε ποια,δεν θα αξιζε να παραγειλεις καφε και να χαλαλισεις δυο ωρες μπροστα στην οθονη. Η αληθεια ειναι οτι δυσκολευτικα να βρω ματς,τοσο ασχημα,αντιαισθητικα και ανιαρα,που να σε κανουν να κοιμασαι. Η συντριπτικη πλειοψηφια των εως τωρα αγωνων-για καλη μας τυχη,εμας των τηλεθεατων- βλεπονται. Και πολλα απο αυτα “παραβλεπονται”. Δυσκολα θα βρεις ματς για τα μπαζα. Υπαρχουν ομως. Λιγα. Μετρημενα στα δαχτυλα. Και σε ποσα συμμετειχε η Εθνικη Ελλαδος σε αυτα; Σε ολα οσα συμμετειχε. Σουπα ο αγωνας με την Κολομβια,σουπα με τους Ιαπωνες,σουπα και ως το ’45 με την Ακτη. Εμεις και τα δυο τελευταια ματς των Ιταλων,ηταν τα πιο αντιθεαματικα και ανοστα ματς του Μουντιαλ,εως χθες βεβαια.
Ευτυχως η εικονα αλλαξε αρδην προς το πολυ καλυτερο,στο δευτερο ημιχρονο. Ειδαμε τον “Ηρακλη” να παιρνει το ροπαλο του. Επιτελους βρε αδερφε,δυο συνδυασμοι,τρεις πασες,πεντε σουτ ευθυβολα. Νισαφι με το κρυφτο. Να παιξουμε και λιγη “αμπαριζα”.
Μπραβο τους λοιπον για την παναξια προκριση στους “16”. Καποιοι ισως κερδισουν και καλες μεταγραφες,με ακομα ενα τετοιο παιχνιδι. Αντε μπας και δειξουν επιτελους οτι “δεν εχουμε μονο γοπιτσες” που ελεγε και ο Αυλωνιτης.
Επομενος αντιπαλος,αυτο το παραξενο κατασκευασμα,η Κοστα Ρικα. Πολυ ωραια ομαδα. Ισορροπημενη στις γραμμες της. Πολυ δυσκολη. Μαλλον βλεπω επιστροφη στο ταμπουρι για εμας και “…γκολ και φυγαμε για την ληξη του αγωνα”. “Χελακης συστεμ”.
Οπως και ναχει,εδω εχουμε δει μεγαλυτερα ονοματα να παρουσιαζουν ασχημη και βαρετη εικονα. Ιταλια και Αγγλια,ηταν για τα μπαζα. Την Ιταλια,δεν την ειχα για αποκλεισμο βεβαια. Οταν Ιταλοι παιζουν για δυο.αποτελεσματα,σπανια χανουν. Ομως,οπως φαινεται,οι “παπουδες” δεν μπορουν αλλο. Τους εβλεπα στις καθυστερησεις του αγωνα με την Ουραγουαη(που λεει και ο Τσιωλης) και πραγματικα τους λυπηθηκε η ψυχη μου. Ετοιμοι να καταρευσουν. Ουτε να σταθουν ορθιοι,οχι να τρεξουν. Μιλαμε για τραγικη κατασταση.
Τελος παντων. Περασαμε τον καβο των ομιλων με τον Σαμαρα. Ειχε δικιο τελικα ο υπαλληλλος ξενων αφενταδων και χειρουργημενος που παριστανει τον αρχηγο σε μια αγελη πολυχρωμων τεμπελιδων που λεγονται ολοι μαζι “κυβερνηση”. Δικαιωθηκε.
Ερχεται η αναπτυξη. Μια χαρα οι ποδοσφαιρικες επιτυχιες σκεπαζουν οπως-οπως τις δυσοσμιες τις κοινωνικοοικονομικες. Κατι σαν το ” aromatic”.
Connect
