Ο ΜΕΣΙ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ

Απο νωρις σχετικα. Το “γκανιαν” που το “φορτωσαν” οι αδηφαγοι  με “παραστασεις”, συνεχεις  “συναυλιες” και απανωτες δοκιμασιες ωστε να βγαλουν το μαξιμουμ των κερδων απο το κορμι το ετσι κι αλλιως αδυναμο.

Ενα κομματι κρεας πεταμενο στην ακρη,στην πισω πορτα του εστιατοριου της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ,πλαι στα σκουπιδια. (Το “μοναστηρι” ας ειναι καλα και απο καλογερια,φουλ. Ηδη νεα “κρεατα” προς καταναλωση μας “εδωσε” αυτο το Μουντιαλ. Τριβουν τα χερια τους οι “ζωεμποροι”).

Θα μπορουσαμε να τον παρομοιασουμε με την Ειμυ Γουαινχαουζ. Την αλλη μια ατυχη γκανιαν ερμηνευτρια,την οποια την παρελαβαν οι πρεσσες της βιομηχανιας τραγουδιου και θεαματος και την εστελναν να βρισκει ξεκουραση και παυσιπονα στα ναρκωτικα,μπας και ετσι συνεχισει να κοβει λεφτα για λογαριασμο τους. Επεσαν λιγο εξω ομως,καθοτι το ασθενικο και ισχνο κορμι της υπεροχης  ερμηνευτριας-σε συνδιασμο με τον “ευθραυστο” χαρακτηρα-την εστειλαν στα θυμαρακια,προς απογοητευση ολων αυτων που την “στηριζαν”, την “υποστηριζαν” και την ξεζουμιζαν.

Αυτη πιστευω οτι θα ειναι και η μοιρα του Μεσι. Προς Θεου,δεν προλεγω τον θανατο του-αν και ετσι οπως τον κοβω,δεν τον βλεπω να μακροημερευει-αλλα στα σιγουρα η καριερα του εχει ηδη τελειωσει.

Φυσικα,θα συνεχισει να παιζει. Φυσικα και στην  Μπαρτσελωνα με την οποια εχει ηδη ανανεωσει. Φυσικα δεν θα ειναι  ενας οποιος-οποιος. Δεν θα μπορουσε να ειναι,εκ του προσφατου παρελθοντος του. Λαμπει ακομα η μεγαλη σε.ενταση πορεια που διεγραψε. Εως χθες,κυριολεκτικα,μαγευε. Που; Στην Μάρτσελωνα. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ. Στη Μπαρτσελωνα οπου ελαχε να εχει μαζεμενους ταυτοχρονα στις ταξεις της,οτι καλυτερο θα μπορουσε να ονειρευτει προπονητης ομαδας. Σε αυτην την αριστα,σχεδον θεικα “χτισμενη” ομαδα,ο Μεσι ηταν το λαμπροτερο γραναζι. ΓΡΑΝΑΖΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΞΟΝΑΣ.

Για τους περισσοτερους απο τα “αλογα” που τρεχουν,κλωτσανε και  καταπονουνται σε ακροτατο βαθμο,η πιεση,δυναται να ξεπεραστει με διαφορα “τρικ” ,η “γιατροσοφια”.

Κυρια προυποθεση ομως ολων αυτων,ειναι να εχεις γερο κορμι. Να εισαι γερο “σκαρι”. Να αντεχεις την αφορητη πιεση,τα μεγαλα και συνεχη αγχη και την σωματικη κακ πνευματικη καταπονηση η οποια λαμβανει χωρα οχι και στην “καταλληλοτερη” ηλικια. Δηλαδη,η μεστη,παραγωγικη δεκαετια ενος αθλητη -οποιουδηποτε σπορ- ειναι αυτη μεταξυ των 20 και των 30 χρονων.

Σωματικα,ειναι η ηλικια οπου ο οργανισμος βρισκεται μεν στο “πικ’ του,αλλα πνευματικα και ψυχολογικα,αυτη η ηλικια πανθομολογουμενα θεωρειται ως πρωιμη. Ως μη καταλληλη για μεγαλα στρεσαρισματα. Αυτα,αν  υπαρχουν,δυναται να “εξισορροπηθουν” με τις συχνες ‘νικες’, τις διακρισεις και τις επιτυχιες εντος του αγωνιστικου χωρου και ετσι “κρυβουν” ενα μεγαλο προβλημα,το οποιο γινεται ακομα μςγαλυτερο,εως και με δραματικες καταληξεις,αν εχουμε να κανουμε με ασθενικους,με ευθραυστους οργανισμους και χαρακτηρες.

Ενας τετοιος οργανισμος και ενας τετοιος χαρακτηρας ειναι και ο Μεσι. Η “ηρεμια” του στο γηπεδο,ακομα και σε ματς η στιγμες οπου δειχνει αυτην την πραοτητα,δεν ειναι απο “εκγυμναση” του χαρακτηρα του,ουτε αποτελεσμα  δουλειας και εμπειριας. ΑΠΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. ΑΔΥΝΑΜΟ. ΑΒΟΥΛΟ. ΜΙΚΡΟ. (Δεν αναφερομαι στις ποδοσφαιρικες ικανοτητες,μη παρεξηγηθω).

ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ  ΣΩΜΑΤΙΚΑ,ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΠΛΕΟΝ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΥΤΟ ΦΩΝΑΖΕΙ ‘ΒΟΗΘΕΙΑ”.

Ποιος  “αλλος Μαραντονα” που του “φορτωνουν;  Θυμαστε το βλεμα,το στησιμο,το “τουπε” του Μαραντονα;  Ελεγε με τον τροπο του προς ολους “Εγω θα σας γαμισω”.  Ασχετα απο το τι συνθηκες υπηρχαν γυρω του. Αδιαφορο.

Φυσικα δεν ειναι μονο γννωρισμα του Μαραντονα αυτο. Ολοι εχουμε κατα νου αρκετους-και εκτος ποδοσφαιρου- που θα μπορουσαν να αναφερθουν σαν αναλογο παραδειγμα,ακομα και αν δεν καταφεραν να πρωτευσουν. Ακομα και αν δεν ειχαν εκεινο το ‘χαρισμα” να τραβανε μονοι στην.κορυφη τραβωντας και τους γυρω τους,ακομα και χωρις “βασιλικο στεμα” σε καποιο τομεα,υπαρχουν ανθρωποι χαλκεντεροι. Με περισσιο αποθεμα θαρρους και κυριως ‘θρασους”. Με δυναμεις ψυχικες και σωματικες  σχεδον αστειρευτες.

Ο Μεσι λοιπον,δυστυχως για τους λατρεις των “ημιθεων” του ποδοσφαιρου,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΟΣ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ. ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ-ΠΛΕΟΝ-ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ. ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ,ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.

Θελει να ειναι συμ-πρωταγωνιστης. Οχι Πρωτος. Οχι  Ο Ενας. Αλλα ενας απο τους  λιγους και καλους. Ειναι “ζωο αγελαιο”. Δεν ειναι “Λυκος”.

Δεν ειναι γεννημενος για  “ορειβασια”. Ειναι “κατασκευασμενος” για εκδρομες. Αμα μαλιστα η παρεα ειναι ευχαριστη,τοτε περναει φινα. Μη του πεις να “ανοιξει στροφες”. Μη του ζητησεις βαριες προσωπικες ευθυνες και μη του φορτωνεις στις πλατουλες ολη την ομαδα,ολη την πορεια της. Μη τον βαλεις να αναλαβει να ριξει τις “τελικες ζαριες’ για να παιξει τα ρεστα του. Ποοο μαλλον οταν απεναντι του βρισκονται “χαρτοκλεφτες”. Και με ενα συστημα που τον εχει μετατρεψει σε υπερανθρωπο,στερωντας του στιγμες και περιοδους απο την πραγματικη,την αληθινη ζωη.με τους κανονικους της ρυθμους.

Ενα κακομοιρο να ξερνοβολαει κατα μεσης.των γηπεδων. Εμμετους και ζαλαδες,τα οποια παλευει να κρυψει απο τις  ρουφιανες τις καμερες με τον Μπλατερ και τον Πλατινι  να γελανε απ’τα επισημα. Ενα βλεμα χαμενο. Μια συμπεριφορα,ξενη,κρυα,απομακρη. Λες και ειναι απο αλλο πλανητη. Αδεια ματια. Μηδεν νευρο,ακομα και οταν παιζει κυριολεκτικα στο ματς της ζωης του. Τιποτα. Μια αγγαρια. Μια υποχρεωση. Εναν ορο συμβολαιου εκπληρωσε ακομα. Δεν ζει το παιδι. Εχει “φυγει” και δεν το ξερει.

Αν δεν σταματησει,δεν τον βλεπω καλα. Δεν ξερω πως ειναι τα νεφρα του,ουτε σε τι κατασταση βρισκεται η καρδια του. Δεν ειναι ιδιες οι φθορες για ολους. Ουτε και  ολοι εχουν τις ιδιες επιπτωσεις σε ομοιες συνθηκες. Αλλα αυτον,ο Θεος να με βγαλει ψευτη,δεν τον βλεπω καλα.

Ευχομαι να ειναι μονο η καριερα του που θα παρει-εχει ηδη- την κατιουσα. Και οχι ολοκληρος.

Και πολυ περισσοτερο,ευχομαι να κανει ενα ολικο “come-back”  και να μας κανει να παραμιλαμε. Εχει ακομα 5 χρονια καλης μπαλας. Ειναι 27. …

Θα τα καταφερει; Εχει το σθενος,την δυναμη,το “τσαγανο” να γυρισει απεναντι σε ολους και να πει “θα σας γαμισω ρε” οπως ειναι απαραιτητο να κανει αν θελει να συνεχισει να “υπαρχει”;

Δυστυχως,δεν το βλεπω.