Ξανά με πήγε ο δρόμος μου εκεί. Σ’ αυτήν την κούραση των ερειπίων. Γιατί πήγα ξανά; Διότι καταφανώς είμαι μαλάκας. Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση. Θα μπορούσα να εξαπατήσω τον εαυτό μου σαν νεοέλληνας βέβαια. Πήγα να ακούσω αγωνιστικά τραγούδια του Μίκη με τον Παπακωνσταντίνου. Επίσης ήθελα να πάω τον μεγάλο μου τον γιό να πάρει μια αύρα. Δικαιολογίες. Μαλάκας είμαι.
Όπως μαλάκας είναι όποιος πάει στο Ηρώδειο. Ένα παλιό ωδείο, του οποίου επειδή του λείπει η στέγη, έχει κατ’ αρχάς κάκουστη ακουστική. Αν θέλανε νάχει καλύτερη, θα βάζανε δυνατότατα ηχεία, αλλά θάθελα νάξερα ποιός θα πρωτομάζευε τις πέτρες που θα πέφτανε. Μια απόλυτη μπούρδα που δήθεν στέκεται όρθιο.
Σαν την ορχήστρα Θεοδωράκη, που είναι ένα φαλιμέντο αφού χρωστάει 250 μύρια δραχμές κι είναι έτοιμη να πάρει τα βουνά. Όλα μπορώ να τα ανεχθώ, αλλά όχι κι αγωνιστικά πονήματα – ελάχιστα καθότι απαγορευμένα πλέον – να βγαίνουν χωρίς ταμπούρλα και ντράμς. Αστεία πράματα εκεί μέσα. Όσο κι αν έχουμε μεγαλώσει κι αν τα ακούσματα μας είναι με τους αυθεντικούς ερμηνευτές και σε άλλες εποχές. Χρειάζεται και κάποιος σεβασμός προς τον ακροατή. Στοιχειωδώς μεγαλύτερος από τον πληστειριασμό που έχει κάνει το κωλοκράτος κι έχει δώσει ήδη την κηδεία του Μίκη για 7000 ευρώ στο γραφείο τελετών Μυστράς. Δημοσία δαπάνη όμως.
ΚΙ Ο,ΤΙ ΓΡΑΦΩ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ. ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ. Και ξέρουν αυτοί για ποιούς γράφουν. Το έχουμε ξαναπεί : Το site μας έχει αγοραστική δύναμη, ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ – τ’ αρχίδια μας τα έχουμε για άλλες δουλειές – ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΚΑΒΛΩΣΕΙ ΚΑΤΟΥΡΩΝΤΑΣ ΘΕΣΕΙΣ, ΕΠΙΠΛΑΣΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ , ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΗΘΕΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ. Δεν υπάρχουν κουτσούμπες εδώ για ένα χειροφίλημα προς τον Θεό της μουσικής, που τον είχαν κι αυτόν παρόντα και διαμαρτυρόταν που δεν ακουγόταν το ακορντεόν.
Και βγαίνω έξω και με πιάνουν οι σκέψεις. Μάλλον γέρασα, ήταν η πρώτη που μου ήρθε. Στους γηρασμένος, όχι υποχρεωτικά ηλικιακά αλλά με βάση την ταλαιπωρία που έχουν περάσει, συνήθως δεν αρέσει τίποτα. Μπα, ήταν η δεύτερη σκέψη. Αφού ακόμα το ψάχνω, δουλεύω και πηδάω, δεν γίνεται να έχω γεράσει τόσο όσο θέλαν να με πείσουν οι συντελεστές της παράστασης. Όσο κι αν ο μόνος ζωνατανός ήταν ο ΒΑΣΙΛΑΡΟΣ που φυσιολογικά βέβαια, δεν μπορεί να πει το ” της αγάπης αίματα “.
Κι άλλες σκέψεις με πιάσανε, αλλά δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω την κατάθλιψη των πεσιμιστικών ποιητών που μελωποιήθηκαν και που ρίξανε όλο το κοινό σε κατάθλιψη ενώ είχε πάει για κάποια προσωρινή ανάκαμψη ηθικού. ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΜΟΥΝΙ. Σαν να έχει δεχτεί μια συμπαιγνία με κάποιο ανύπαρκτο κράτος, το οποίο δεν κλείνει το φαλημέντο αλλά επιμένει να θέλει να δείξει οτι τελειώσανε όλα εν ζωή. Φυσικά μέσα στην σκέψη, ορκίστηκα, οτι δεν θα ξαναπατήσω στο Ηρώδειο, τουλάχιστον μέχρι να κλείσει.
Μπαλί και τρις Μπαλί, θα γίνουμε. Με τα τσουνάμια και τα στίφη των βαρβάρων, που αύριο θα κατακλύσουν την χώρα. Αυτό που θα ονομάζεται ανάπτυξη για τους εξαθλιωμένους , την ώρα που θα αρχίσουν οι έρευνες για τα πετρέλαια και την ώρα που ο Τσίπρας θα τα αποσύρει όλα και θα κάνει κράτος κοινωνικού δικαίου χωρίς δανεικά. ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΥ ΑΠΛΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕ ΑΠΟ ΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ. ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Ο ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ. ΝΑΙ ΡΕ ΤΟΥ ΚΚΕ. ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΤΟ ΛΥΠΟΥΝΤΑΙ.
Με αφορμή, τι κάνουμε; Μπάνια στη θάλασσα ή στο ντους του σπιτιού. Ή στην περιφέρεια, για την Δούρου. Σγουρός δεν υπάρχει. Λάθος υπογραφές βάλαμε την ώρα που την πέφτουμε στον χάπια για ναρκωτικά. Κι όπως ε’ίπε κι ο τρύπας, υπάρχει θέμα δουλέματος του λαού που θέλει να ψηφίζει δημοκρατικά. Ελεείεστε τον ΄τίποτα. ΕΛΕΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΑΕΚΤΖΗ ΕΣΤΩ.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΕΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. MANAGER ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ; ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΚ ΤΩΝ ΝΕΩΝ, αφού εμείς γεράσαμε. Ή εμας μας κάνανε να γεράσουμε για να μην μπορούμε να πούμε τίποτα. ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Η ΑΕΚ;
Την καλημέρα μου με όποια σαχλαμάρα πει ο ΣκαΥ. ΑΝΤΡΟ ΑΔΕΡΦΑΤΩΝ
Μόλις κατάλαβα γιατί μου αρέσει να διαβάζω κείμενα του Στήβεν, ακόμη κι αν, μερικές φορές διαφωνώ με τις απόψεις του και ενίοτε θεωρώ την εκφορά του λόγου στο χαρτί, αχρείαστα βίαιη (*): Μου αρέσουν λοιπόν τα κείμενα γιατί αποτελούν πνευματικές ασκήσεις, σε πετάνε απροειδοποίητα από το ένα μέρος στο άλλο και, το σημαντικότερο ίσως, διαπνέονται από έναν άκρατο ρομαντισμό και μια αυστηρότητα προς τον εαυτό του («Γιατί πήγα ξανά; Διότι καταφανώς είμαι μαλάκας. Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση.»).
Νοιώθω προφανώς respect για τον Θεοδωράκη, αλλά προσωπικά δε ψήνομαι με τον Παπακωνσταντίνου ως ροκ περσόνα στην Ελλάδα (ως δεινόσαυρος, αγαπώ πολύ τα τελευταία 250 χρόνια το Λογαρίδη και τη Σπυριδούλα ή έστω τους νεότερους Altribe Band). Καθόλου δε με ενοχλεί να επανεμφανίζονται οι παλαιότεροι σε εμφαντικούς χώρους σαν το Ηρώδειο: ποιος είμαι εγώ εξ’άλλου που θα τους κρίνω; Ακούω ακόμη και πάντα Paul McCartney (που είναι πλέον 72 Ιουνίων) και πρόσφατα στην Ιταλία αναζητούσα το νεότερο CD του Adriano Celentano που είναι μόλις 76!
Δεν είναι κατάθλιψη αυτό που νοιώθεις ρε Στήβεν, δημιουργικός σαρκασμός είναι που σε κρατά συνεδεδεμένο με τη ζωή, ακόμη κι αν ώρες-ώρες η γενιά μας ακούγεται απελπισμένη. Μην ξεχνάς εξάλλου τί έγραψε ο μεγάλος Τάσος Λειβαδίτης:
Και τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες!!!
Άσε δηλαδή που ήταν μια χρυσή ευκαιρία να κάνεις παρέα με τον Ιάσωνα, αυτό πού το πας;
Κωνσταντίνος
(*) Ο γραπτός λόγος του Στήβεν όπως εμφανίζεται σε τέτοια άρθρα, είναι -μου φαίνεται- η αποτύπωση του προφορικού του λόγου, χωρίς λεπτεπίλεπτες κειμενοφραφικές επεμβάσεις εκ των υστέρων (εγώ θα το διαβάσω δυο φορές το κείμενό μου πριν το αναρτήσω και σίγουρα θα κάνω διορθώσεις).
Προς Στιγμές στον χρόνο : Αγαπημένε μου Κωνσταντίνε, ΔΩΣ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΓΚΑΣΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ.
Τώρα βέβαια, τον Παπακωνσταντίνου, δεν τον εκτιμώ σαν ροκά – βαποράκι είναι κύρια και μετά τραγουδιστής – αλλά για τα έπη του Μίκη αρκετός είναι σε σχέση με όλα τα απολοιφάδια που δίνει τα τραγούδια η απαίσια κόρη του , η Μαργαρίτα.
Επίσης η κριτική μου είναι πολύ αυστηρή προς τον εαυτό μου, αφού τα τραγούδια τα έχω ζήσει σε γήπεδα, με Μπιθικώτση, με τον ίδιο τον Μίκη μπροστά μου και στις σωστές εποχές. ΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΡΙΚΕΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΑ ΜΠΑΛΕΤΟ.