Στέκομαι ακίνητος με ένα συνειδητό χαμόγελο ευτυχίας: δεν θέλω να είμαι αγνώμων, το μόνο που με δυσαρεστεί είναι οτι κινούμαι αργά σ’ έναν όλο και ταχύτερο κόσμο. Επιλέγω τις μάχες που θα δώσω και τις χαρές που θα διεκδικήσω. Κάποιοι θα το έλεγαν αυτό «ωριμότητα», μερικοί ίσως «άτακτη υποχώρηση». Και ένας κατ’ επίφαση λόγιος που αρέσκεται σε εκφράσεις εντυπωσιασμού για την τιθάσευση ανεξέλεγκτων επιθυμιών και στόχων (εγώ!) θα χρησιμοποιούσε τον επιστημονικό όρο “downsizingofexpectedhumanpleasure & focusingofachievablebenefitsoflife” για να μπερδέψει τον αβέβαιο εαυτό του και τους ανθρώπους του κύκλου του!
Κατηγορία άρθρου Άρθρο. Βάλτε Bookmark το μόνιμο σύνδεσμο.
