Α Ε Κ – ΦΩΣΤΗΡ

Τον Φωστήρα τον πρωτοσυνάντησα στα παιδικά μου χρόνια , εκείνη την χρονιά που πήρε την μπαρούφα – παρατσούκλι, ” ο φονεύς των γιγάντων “. Ήταν τότε, που είχε κερδίσει τους δυό του ΠΟΚ. Εγώ βρέθηκα στον Ταύρο με τον πατέρα μου και πρέπει να ήταν ή το δεύτερο ή το τρίτο παιχνίδι που έβλεπα την ΑΕΚ εκτός έδρας.

Η ΑΕΚ κέρδισε με 2-0 αλλά εγώ είχα φύγει εντυπωσιασμένος από άλλα πράματα. Το ξερό γήπεδο με το γαρμπίλι που έφερνε τα σλάλομ των παικτών. Την ξύλινη κερκίδα πίσω από το ένα τέρμα στην οποίνα ήταν τα εισιτήρια μας. Το πέρα δώθε της κατασκευής όταν όλοι χτυπάγαμε τα πόδια μας. Το ασύλληπτο ξύλο που έπεφτε στις κερκίδες. Εκεί πρωτοείδα μπουνιά αστυνομικού σε γυναίκα, που πήγε να διαμαρτυρηθεί στα όργανα που ξυλοφόρτωναν κάποιον μαλλιά μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μιλάμε για sui generis καταστάσεις. Τις οποίες τις ξαναείδα σε ματς Φωστήρα – Ρόδου ( 0-0 ) όταν οι φίλαθλοι σταμάτησαν το τρένο και ξέσπασαν σ’ αυτό για  το στήσιμο που είχαν φάει.

Γιατί τα λέω αυτά; Διότι είναι από τις πιο αντιπαθείς μου ομάδες. Παρόλο που σαν cult φιγούρες, εκτιμούσα τους Ρέλληδες και τους Δεϊμέζηδες, κι όλους εκείνους τους καλούς παίκτες, που είχαν ειδική γλώσσα επικοινωνίας στα αποδυτήρια τους, που τότε ήταν απλά μια καλύβα. Κι άρα είχα αποφασίσει να μην πάω στο γήπεδο. Έλα όμως που η διαβολεμένη κίνηση με έφερε ακριβώς έξω από το γήπεδο κανά πεντάλεπτο πριν αρχίσει το παιχνίδι. Και παρόλο που ήμουν μόνος, τσουπ μέσα κι εγώ.

Μαζί με άλλους χίλιους πάνω κάτω. Βροχή, υγρασία, ψιλοκρύο και μια πειραματική ενδεκάδα του Δέλλα. Λογικό κι αυτό. Μπορεί οι παίκτες μας να αδημονούσαν να αρχίσουν τα επίσημα παιχνίδια, αλλά το rotation είναι επιβεβεβλημένο. Ερμιόνη, Φωστήρ και Ψαχνά την ίδια εβδομάδα; Ούτε η Μίλαν δεν θα τα κατάφερνε.

Και καλά αυτά. Χάθηκε νωρίς κι ο Κορδρέρο και μέναμε να γελάμε με την πληρότητα του ρόστερ. Που δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες. Αρκεί να πούμε οτι στα πλάγια μπακ, έπαιζαν οι Πεταυράκης και Ρόβας. Ο Φαγιέ σε κάθε επέμβαση του έκανε κι ένα φάουλ, σέντερ φορ υπήρχε ένας πιο κοντός κι από τον νάνο, και κυκλοφορούσε στο γήπεδο και η κορδελιάρα ο Ανάκογλου. Γέλια μέχρι δακρύων από την θλίψη κύρια.

Όχι για την ομάδα. Που ο μαλάκς βρέθηκα στο γήπεδο. Να βλέπω την ΑΕΚ – ΤΙΣ ΦΑΝΕΛΕΣ ΔΗΛΑΔΗ – να παίζει με τρεις : Τον Κολοβέτσιο, τον Πλατέλα και τον Ανέστη. Μάλιστα κύριοι μέτοχοι. Για σας τους φιλάθλους μιλάω, που νταβατζηλίκι πήρατε και μετοχές. Εκτός αν πλέον το ποδόσφαιρο έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Κάκιστο θέαμα, μηδέν ανάπτυξη και ανύπαρκτη συνοχή. Με αντίπαλο αστείο, που ΚΑΙ έχανε μέχρι το διάλειμμα με το ωραίο γκολ του Πλατέλα, αλλά ΚΑΙ φαινόταν επικίνδυνος λόγω του τραγέλαφου που είχαμε. Σκορ που λογικά θα ήταν πιο μεγάλο, αφού θεωρώ οτι σε μια φάση η μπάλα μάλλον πέρασε την γραμμή του αντίπαλου.

Βέβαια η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, που λέει ο κυρίαρχος λαός. Οπότε υπήρχε καρτερικότητα για το δεύτερο ημιχρόνιο. Στο οποίο ο στρατηγός, έβγαλε τον μαύρο και πέταξε τον Άνταμ μέσα. Οπότε χρέη ανέλαβε ο διαιτητής. Με δέκα ο αντίπαλος και πέναλτυ. ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. Και δεν ξέρω τι λένε τα replay στις τηλεοράσεις. Εγώ μιλάω για το πώς φαίνονται οι φάσεις μέσα στο γήπεδο. Εκεί που τις βλέπει κι ο διαιτητής.

Η μαγική εικόνα λοιπόν, όταν βάρεσε μπιέλα ο Φωστήρ, συνεχίστηκε. Και το κοντέρ έγραψε το μεγάλο σκορ. Σε μια μέρα που ούτε Ανάκογλου υπήρξε στο τερέν, αλλά κι ο Μάνταλος κινήθηκε σε πολύ ρηχά νερά. Τους είπαμε τους καλύτερους, από τους οποίους αυτός που τελικά διακιώθηκε στο σπριντ, ήταν ο Πλατέλας. Αυτά τα γράφω για να δείξω πόσο ανύπαρκτος ήταν ο αντίπαλος. Αλλά και για να ξανακρούσω τον κώδωνα του κινδύνου, αφού η απαραίτητη διαφορά εν όψει μπαράζ, είναι στον έναν πόντο. ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ ΒΟΔΙΑ.

Δεν είναι μπάλα αυτή, ούτε είναι δυνατόν ο άλλος να ταξιδεύει και να γυρνάει με άδειο μπλοκάκι. Ή να βγαίνουν ονόματα ενδιαφέροντος από την Ελλάδα, την ώρα που λείπει ο τεχνικός διευθυντής. Κάτι δεν πάει καλά κι ο κόσμος, δεν τρώει κουτόχορτο. Τα σκατά μυρίζουν ακόμα κι αν είναι κρυμμένα κάτω από κάποιο χαλί. Και ξαναλέμε οτι η τυπική διαδικασία – σαν του σίγουρου γηπέδου – είναι σκαλάκι για καλή ομάδα του χρονου. κατανοώ βέβαια την γνωστή αλήθεια : ΑΕΚ = Ελλάδα. Κι άρα μπορεί η ξεφτίλα, να μην έχει πιάσει πάτο. Κι εμείς να έχουμε γίνει παθητικοί πλέον σαν φίλαθλοι.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.121 Posts)

Connect