Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στην ζωή των άλλων (*).
Θέση στη ζωή των άλλων βρίσκουμε, Δάσκαλε. Στη δική μας ζωή, βρίσκουμε θέση;
Ημερεύουμε τις ημέρες των Χριστουγέννων και θυμόμαστε τον άγνωστο του σκοτεινού διπλανού δωματίου, όσο κρατά το εορταστικό Φως. Μπαίνουμε στη ζωή του με οικειότητα και του χαμογελάμε με πρόσκαιρη καλωσύνη, κοιτάζοντας με την άκρη του ματιού μας το ρολόι. Και μετά, ἐν δόξῃ και τιμῇ αποχωρεί αυτή η έννοια και μένουμε μόνοι μας με τη δική μας έννοια και κλείνουμε τα μάτια μας μέχρι την επόμενη εορταστική υπενθύμιση.
Θέση στη ζωή των άλλων βρίσκουμε, Δάσκαλε, έστω και για λίγο. Στη δική μας ζωή, βρίσκουμε θέση;
(*) Τάσος Λειβαδίτης