Καθόλου δεν με ενόχλησε ο μη θρησκευτικός όρκος του Αλέξη και των περισσοτερων.
Οπως και καθόλου “ενοχλητικό” δεν είναι το ότι έσπασαν το dress code και τα δήθεν πρωτόκολα,μπουκάροντας σαν λέτσοι στο Προεδρικό.
Περισσότερο με ενοχλούν οι απανωτές υπογραφές και το ξέσκισμα το Συνταγματικό των γραβατοφορεμένων και συνάμα ξεκωλιασμένων political correct; παρά η μη τήρηση ενός δίχως ουσιστικό νόημα εθιμοτυπικού.
Αν είναι να έρθει ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα που θα έχει θετικές κοινωνικές επιδράσεις,τότε ας το φέρει και ο “Ταμτάκος”. Τι με νοιάζει; Δεν υπάρχει πια χρόνος για αβρότητες όπως και κανεις πλέον δεν έχει όρεξη να ανησυχεί για το “φάινεσθαι”.
To πρώτο όμως ερώτημα-απορία-υποψία που διατρέχει το εκλογικόν σώμα (τους ψηφοφόρους που έδωκαν την εντολή ντε) είναι το εξής: Αυτή η προχειρότητα η ενδυματολογική, οι ακανόνιστες μούρες που δεν συνάδουν με τις καρέκλες,είναι άραγε ένα αυθεντικό αποτέλεσμα μιας ρηξικέλευθης στροφής προς τα αριστερά και άρα φυσιολογική παραξενιά,ή όντως τελικά πρόκειται για ξελιγωμένους προχειράτζες,για ένα συνονθύλευμα τραπουλόχαρτων,για το οποίο πρέπει ήδη να ανησυχούμε;
Να αναπολήσουμε τις γραβάτες,ή να στηρίξουμε τα ανοιχτά πουκάμισα και τα τζιν; Πρόκειται άραγε για όντως “διαφορετικούς”,ή απλά για πεινασμένους που έπιασαν το πολιτικό “τζακ-ποτ”;
Με κάτι “σπορτεξ” και σακίδια στον ώμο μπήκαν και οι υπουργοί το ΓΑΠ στο Μαξίμου για ορκωμοσία το 2009 και τα είδαμε τα χαίρια.
Θα δείξει. Οτι υποψίες και αν έχει ο καθένας μας,οφείλουμε να περιμένουμε. Θα ήταν άδικο να τους ρίξουμεν εις την πυρά.
Και-κατά την γνώμη μου- οφείλουμε να περιμένουμε λίγο καιρό,όχι γιατί όντως αυθεντικά και αυτόνομα,μια χούφτα κατσαπλιάδων θα πάει κόντρα σε όλους και όλα και θα δρέψει καρπούς στους διαδρόμους των Βρυξελών και του Βερολίνου,αλλά γιατί,ΙΣΩΣ σε αυτή τη δράκα ανθρώπων,έλαχε η μοίρα- η καλύτερα η Αμερικανική εξωτερική πολιτική που ορίζει τις τύχες μας σα χώρα-να δώσει το “Ο.Κ” για νέα εποχή ala ’81, όπου και τότε πεινασμένοι με ζιβάγκο,ανέλπιστα (sic) έριξαν λεφτά από τα μπαλκόνια,-κατόπιν εντολών ασφαλώς- και με 5 ψάρια και 2 καρβέλια εξέθρεψαν μυριάδες -και καταχρέωσαν τα πάντα για να φτάσουμε στο μίζερο σήμερα.
Οπότε,το επόμενο ερώτημα-διλημμα, είναι το εξής: Τι προτιμά άραγε το ερίτιμον εκλογικό σώμα (ο γίγας λαός ντε): να επαναληφθεί το θαύμα με τους άρτους και τους ιχθύες, ή να υπομείνει καρτερικά και νέα μέτρα και νέο σφύξιμο μνημονιακό, μπας και δει τα αποτελέσματα- όπως του έταζαν οι γραβατωμένοι μνημονιακοί-στα επόμενα 10 χρόνια;
Ο λαός βιάζεται. Δεν περιμένει. Ο κάθε λαός. Δεν υπάρχει λαός που μπορεί να περιμένει. Ειδικά ο ελληνικός, που δεν διακρίνεται καθόλου για την καρτερία του. Και θέλει το πρώτο.
Την “νέα” εποχή Αντρέα. Και ας ξαναυποθηκεύσει την μεθεπόμενη γενιά,προς τέρψην της τωρινής.
Γιατί και η τωρινή,δεν μου φαίνεται καλύτερη από την γενιά του “Πολυτεχνείου” που κατέφαγε τα πάντα.
Αλλωστε, όταν μια γενιά “μεγαλώνει” με Χατζιδάκι και Θεοδωράκη-για την γενιά του Πολυτεχνείου μιλάω- και εν τούτοις κατατρώει τα πάντα σαν σμήνος ακρίδων,τί πιθανοτητα έχει η γενιά του Κιάμου και του Οικονομόπουλου να συμπεριφερθεί περισσότερο “διακριτικά” ως προς το δημόσιο χρήμα και την ορθή διαχείρησή του; Μιλάω και για κυβερνώντες ΚΑΙ για κυβερνωμένους.
Οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ της,είναι αλήθεια.
Εάν παιζόταν στο στοίχημα,δεν θα έδινε παραπάνω από 1.20 το ποσοστό της επαναλεηλάτησης των ταμείων του κρατους δια μέσω ρουσφετιών,θαλασσοδανείων,επιδομάτων,φωτογραφικών συμβάσεων κλπ.
Οφείλουμε όμως να περιμένουμε. Δεν υπάρχει άλλωστε λόγος να βιαζόμαστε. Που θα πάμε,εδώ θα είμαστε έτσι κι αλλιώς.
Είτε θέλουμε είτε όχι,θα το λουστούμε το αποτέλεσμα. Το οποίο κάποιοι “μπουκ” το ξέρουν φυσικά.
Και είναι δύσκολο να φανταστούμε πως ο προπονητής Αλέξης δεν παίρνει “χαρτάκι” από τον Πρόεδρο της ομάδας ο οποίος βρίσκεται στην Αμερική,για το ποιους θα βάλει,ποιους όχι, και κυρίως,ποιο σύστημα να επιλέξει.
Το 5-4-1 που δοκιμάζουμε τα τελευταία 5 χρόνια και τρώμε τα γκολ απανωτά, ή το ριψοκίνδυνο και “χορταστικό” 2-4-4,που έπαιξε ο Αντρέας και βάλαμε τόσα γκολ,όσα γράφει το σημερινό χρέος;
Είδωμεν.
Οπότε, μη κρατάμε μεγάλο καλάθι,αλλά πάντως ένα καλαθάκι ας το κρατάμε. Πάντα κάτι καλό πέφτει μέσα, μετά από κάθε “θυσία”.
Αι μεγάλαι δυνάμεις είναι μεγαλόψυχαι.
Y.Γ. Αρκεί κάποιος να δει τις φρέσκιες δηλώσεις-καλοσόρισμα των Ομπάμα – Πούτιν στον φρέσκο Αλέξη (τους) και καταλαβάινει άνετα πως θα παιχθεί το “δευτερο ημίχρονο” του αγώνα.
Υ.Γ 2 Και για κερασάκι στην τούρτα να δούμε και το ξεκαρδιστικό (μα παρ’όλα αυτά πολύ χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από συνέντευξη κοινή μεταξύ άλλων, του Βλαδίμηρου και της βρώμας. Ολα τα λεφτά είναι το βλέμα της πλύστρας του Βερολίνου:
Connect
