Ανιαρό το ΣΚ που πέρασε χωρίς εκλογές. Πώς να το ανεχθείς αυτό σαν δημοκράτης; Να ψηφίζεις μόνο μιά φορά την τετραετία; Τι κατάντησαν οι προθέσεις του γίγαντα λαού; Φλεβάρης σε δίσεκτο έτος;
Και πάνω που ήμασταν βαριεστημένοι και ξαναβλέπαμε την σταθερή μικροψυχία των νεοδημοκρατών και των νεοβενιζελικών απέναντι στη νέα κυβέρνηση, τάραξε τα νερά ο τέως βασιλιάς της χώρας. Και μάλιστα με δημόσια δήλωση κι όχι με non paper επιπέδου Καμμένου προ διετίας. Προσέφερε ο τέως λοιπόν, στήριξη στον Τσίπρα και στις λοιπές συνιστώσες του.
Μοιραία στο μυαλό μου, ήρθαν οι παλιοί στίχοι :
Θα τον φέρουμε παιδιά τον βασιλιά,
θα τον φέρουμε παιδιά τον βασιλιά,
θα τον πάμε στο παλάτι να πουλάει Ριζοσπάστη
κι ό,τι άλλο διατάξει η ΕΔΑ.
Για όσους δεν ξέρουν το τραγούδι, απλά να πω οτι τραγουδιόταν όταν η αριστερά ήταν ενωμένη. Επίσης να συμπληρώσω οτι το τέμπο του πονήματος ήταν γρήγορο, σαν τον ταχύτατο μυαλό του ελέω Θεού ηγέτου. Που αποδεικνύει όμως γι’ άλλη μιά φορά, το μεγαλείο της μοναρχίας.
Στο άκουσμα της δήλωσης, στάθηκα προσοχή όπως επέτασσε η στιγμή. Είμαι σίγουρος οτι το ίδιο έκαναν και οι σύντροφοι Σκουρλέτης και Βίτσας. Μπορεί να ξεχνάω κι άλλους, αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό. Εξ άλλου με τόσες συνιστώσες, γιατί να μην υπάρχει και κάτι το μοναρχικό στον παλιό Συνασπισμό που εμπλουτίσθηκε με Πασόκ; Και πού είναι το κακό; Άλλο πράμα η οικονομία κι άλλο πράμα αν θέλουμε το πολίτευμα προεδρευόμενο ή βασιλευόμενο. Σάμπως ο Βαρουφάκης με την γραμμή ντυσίματος Πράντα, αριστερός είναι;
Αλλά να μην μπερδευόμαστε. Σημασία έχει η τοποθέτηση του τεράστιου ανδρός της ελληνικής ιστορίας και ιστιοπολοίας, που έβαλε τα γυαλιά ακόμα και στον Σαμαρά. Που ατίμασε την παροδοσιακή φιλοξενία της δεξιάς με την μη παράδοση της πρωθυπουργίας. Που ατίμασε και τον νομό Μεσσηνίας υφαρπάζοντας την έδρα εκεί από κάποιον που πήρε γενναία πλειοψηφία.
Κι όλοι γνωρίζουμε οτι υπάρχει μεγάλο ρεύμα μοναρχίας στον νομό που φύονται ελιές. Όπως κι οτι ο νομός κράτησε ψηλά την σημαία του φιλελευθερισμού και του νεοφιλελευθερισμού – έννοιες ταυτόσιμες με την δεξιά. Κι ο Σαμαράς φέρθηκε περιθωρειακά. Αυτό είδε ο τέως κι αμέσως έκανε την παρέμβαση – τομή του. Δίνοντας ηχηρό παρόν, τόσο για την υπεράσπιση των εκεί βασιλικών δεξιών, όσο και για το αύριο του προσφιλούς κόμματος . Μιλάω για την αρχηγία που είναι πιθανόν να την σφετερισθεί ακόμα και η Γκερέκου βάσει της τελευταίας στιγμής μεταγραφής.
Επειδή λοιπόν είναι στις προθέσεις του Σύριζα αλλαγή στο πολιτειακό στάτους της Ελλάδας μαζί με τις σαρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα υποδείξει η τρόικα που θα έχει άλλο όνομα, ο τέως χτύπησε σαν την φαρμακερή κόντρα, που υπομονετικά περίμενε το timing. Ένα timing που το ξέρει ο τέως, αλλιώς δεν θα είχε πάρει μετάλλιο τότε. Αν δεν κάνεις τακ την κατάλληλη στιγμή, μπορεί το σκάφος να μην πάει καλά. Και τι διαφορά έχει η Ελλάδα από ένα σκάφος;
Οπότε για μένα, που θέλω να πιστεύω οτι είμαι δίκαιος, τίθεται καθαρά θέμα δημοψηφίσματος για το πολίτευμα της πατρίδας. Διότι μπορεί κάποιοι να θεωρούν οτι το πολιτειακό έχει λήξει , αλλά δεν είναι έτσι. Εδώ ολόκληρος Παπανδρέου έλεγε οτι έκλεισε την δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας κι έσφαλε και αυτός. Μπορεί κανείς να ξέρει με ακρίβεια τις προθέσεις του γίγαντα λαού;
Πρέπει λοιπόν να οδηγηθούμε ξανά στις κάλπες. Κάθε εβδομάδα δεν αλλάζουν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων; Πού ξέρω εγώ τι αλλαγές έχουν επέλθει από το 1975, που έγινε το καραμανλικό δημοψήφισμα, μέχρι σήμερα; Και δεν θέλω να μιλήσω για πιθανές αλλαγές από το 1967. Υπερβολικό ήταν το τελευταίο, το κατανοώ, αφού αν ψηφίζαμε για χούντα, τι σόι χούντα θάταν αυτή;
Όλα όμως παίζουν. Όπως έπαιξε η καθαρή διάθεση του λαού να γίνει αριστερός, αλλά λούστηκε συγκυβέρνηση με τον Κουίκ. Πού είναι λοιπόν το κακό, ο λαός να θέλει αυτήν την τερατογέννηση με εποπτεύουσα αρχή έναν μονάρχη; Υπάρχουν αδιέξοδα στην δημοκρατία; Αυτά είναι για τους κολλημένους. Ή από εδώ ή από εκεί. Γιατί να μην είναι όλοι μαζί επάνω σαν μπριάμ;
Εξ άλλου κι ο Τσίπρας, μετά την πανευρωπαϊκή υποστήριξη που έλαβε από την Λεπέν, πρέπει να δει με περισσή προσοχή την δήλωση του τέως. Διότι θα δράσει σε ένα πολύ ευμετάβλητο περιβάλλον, που τα πάντα αλλάζουν. Κι επειδή χρήματα θα ψάξει κι αυτός στο τέλος της ημέρας, θα πρέπει να σκεφτεί οτι οι βασιλείς παγκοσμίως επικοινωνούν. Επίσης οτι οι εν ενεργεία μονάρχες, διοικούν χώρες που διαθέτουν χρήμα και θα μπορούσαν να μας στείλουν κανά έμβασμα πιο εύκολα από τις σημερινές αγορές. Κι επειδή δεν είναι σωστό ένας αριστερός να μπαινοβγαίνει στα παλάτια, μπορεί αυτήν την δουλειά να την κάνει ο ντε Γκρέτσια.
Χώρια που θα αναδυόταν και η περίφημη εθνική ενότης. Έτσι δεν μας λέει η ιστορία; Δεν το καταφέραμε το ’40 απέναντι στους Ιταλούς; Θα μου πεις οτι χάσαμε μετά από τους Γερμανούς. Εντάξει ρε παιδί μου. Κάθε ομάδα δικαιούται μιας κακής παρένθεσης. Τώρα μιλάμε για την καλή, που την οφείλουμε στους εαυτούς μας αφού την ίδια ομάδα αντιμετωπίζουμε.
Και το σύστημα είναι σαφές : Αριστερά κυβέρνηση με δεξιό δεκανίκι και με εγκαθίδρυση του περίφημου κοινοβουμευτικού βασιλευόμενου κομουνισμού. Ενός πολιτεύματος άφθαρτου, που δεν έχει δοκιμαστεί πουθενά κι ίσως σε αυτόν τον λόγο να οφείλεται και η παγκόσμια κρίση, που επιμένει στις απλές βουλές. Και σε αυτόν τον τομέα πρέπει η ελληνική αυτοκρατορία να ξαναμορφώσει τους λαούς.
Ένα τηλέφωνο είναι. Είτε για να πουν στον βασιλιά πού πέφτει η Κουμουνδούρου – λογικό είναι να μην ξέρει – ή να τους πει σε ποιό σπίτι του στην Αργολίδα να συναντηθούν. Θα μπορούσαν βέβαια να βρεθούν και στο Τατόι, που το ξέρουν άπαντες. Κι είναι και μεγάλο και θα μπορούσε να φιλοξενήσει και τον Κωνσταντίνο αλλά και τον Αλέξη. Και στο ίδιο κτήμα, οι ξένες αντιπροσωπείες απλά να βλέπουν και τους δύο με απλή πεζοπορία κι όχι να ταλαιπωρούνται στην κίνηση της Αθήνας, που θα αυξηθεί αύριο τα μάλα, αφού η ανάπτυξη δεν κρατιέται τώρα που οι συνταξιούχοι θα πάρουν και δέεκατη τρίτη σύνταξη. Για το καλό της Ελλάδας μιλάω.
