Μιλάμε για κανονικό ράλυ. Να προλάβει όλη η παρέα το παιχνίδι. Τους έπεισα όλους να πάμε στο γήπεδο. Με τα τσίπουρα νωπά, με τον δρόμο χαμένο κάπου έξω από την Λειβαδιά κι άρα υποχρεωτική διαδρομή από Αλίαρτο και Θήβα. Χρόνια είχα να πάω στην Αράχωβα κι άρα πού να θυμάμαι και τον δρόμο; Χάθηκε ο κόσμος να υπάρχει μιά ταμπέλα για Αθήνα; Άμα τόξερα, κάτι θα είχα πει και στον τέως πρόεδρο της βουλής, που κι αυτός εκεί πέρασε το ΣΚ κι αποτέλεσε την άλλη νότα της διευρυμένης παρέας. Στο γήπεδο όμως, δεν θαρχόταν. Του το είχα ξεκόψει.
Νάμασταν καμιά δεκαριά χιλιάδες; Μάλλον τόσοι ήμασταν, που αποφασίσαμε να κάνουμε αποτοξίνωση από την γιορτή του Βαλεντίνου. Οι άλλοι, ας πούμε ήταν δικαιολογημένοι απόντες. Μετά από τόσους οργασμούς, στο γήπεδο να πας; Χώρια που σήμερα ήταν και η παγκόσμια ημέρα του στοματικού έρωτα. Οπότε λογικά όλα.
Σαν αυτά που ψιλοπεριμέναμε στο πρώτο ημιχρόνιο. Την ομάδα μας ψυχικά να γιορτάζει ακόμα την καλή εμφάνιση στο τηγάνι. Άρα μια λογική νωχελικότητα, αφού όλοι εκεί μέσα ζουν για την ρεβάνς. Ο αντίπαλος να είναι κλασσική ομάδα του Βαζάκα, δηλαδή όλοι πίσω κι ό,τι βγει από κάποια αντεπίθεση. Και μια εξώφθαλμη κούραση σε όλους τους δικούς μας. Ουδείς κατηγορητέος, για να ξέρουμε τι μας γίνεται. Λογικά ελληνικά πράματα.
Τα οποία όμως έδωσαν αυτά τα οποία θα ήσαν απαραίτητα για να τελειώσει άλλη μιά τυπική υποχρέωση. Κάποιες ψιλοευκαιρίες κύρια από τον άξονα, ένα δοκάρι κι ένα γκολ. Δεν ήταν κι άσχημα. Αριστερή πλευρά δεν υπήρχε ούτε μπρος ούτε πίσω. Αυτός ο Πεταυράκης, πραγματικά είναι για σφαλιάρες. Δεξιά, ο Πλατέλας ήθελε να αποδείξει οτι είναι πιο καλός παίκτης από όσο ξέρουμε. Αποτέλεσμα ήταν η σαλάτα στα πλάγια. Ένας Μπακάκης υπήρχε να ψάχνει διαδρόμους. Τους οποίους βρίσκαμε από τον άξονα τελικά. Με σταθερό το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, τον Σουηδό να στέκεται στην ξένη φυσική κατάσταση που έχει και στην μαχητικότητα του Αραβίδη, που κι αυτός δεν είχε καθαρό μυαλό. Αρκετά στοιχεία όμως για συντριπτική κατοχή παρά τις δυό ευκαιρίες που έκανε ο αντίπαλος προς το τέλος.
Μια κατοχή που έγινε ασφυκτική στο δεύτερο ημιχρόνιο με το πολύ ωραίο rotation που κάνανε οι μπροστινοί, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΟΜΩΣ ΦΩΝΑΖΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ. Τι να τις κάνεις τις πλαγιοκοπήσεις και τις σέντρες αν στην περιοχή είσαι με ύψος 1,50; Αυτοί μπορεί να φώναζαν μεν, αλλά ο κόουτς που δεν επηρεάζεται από τον Σέρβο, την έκανε την αλλαγή στο εβδομηκοστό λεπτό. Και ρε παιδί μου, ω του θαύματος, μπήκε κι άλλο γκολ. Αναμενόμενο βάσει εικόνας παιχνιδιού, αφού κι ο αντίπαλος είχε αρχίσει να ισορροπεί σε κούραση με μας. Αλλά καθόλου κατανοητό βάσει πληρότητας ρόστερ. Μην γελάτε, άλλος τα έχει πει αυτά.
Που μπορεί βέβαια να νομίζει οτι απευθύνεται σε ηλίθιους, αλλά ηλίθιος είναι ο ίδιος όταν σε τέτοιο παιχνίδι, δεν δίνει χρόνο στα πουλέν του. Τόση παθητική άμυνα από τον αντίπαλο κι αυτός να φοβάται; Δηλαδή τον Ζόριτς θα τον βάλει με τον γάβρο; ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ. Και που στο φινάλε, κι ισοφάριση να ερχόταν, τι να κάνανε όλοι αυτοί που σερνόντουσαν μπροστά; ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΩ.
Διότι και η υπομονή έχει τα όρια της. Και δεν μπορεί να καλυφτεί με τον απίστευτο Τζανετόπουλο, τον πολύ ωραίο Γιόχανσον και τον σούπερ Αραβίδη. Θέλει κι άλλα η κατάσταση, κι εδώ να καταλάβουμε τι λέμε σε όσα δημοσιογραφάκια γράφουν για την ΑΕΚ αν ήταν στην πρώτη κατηγορία : Κότες, δεν θα κινδύνευε μεν αλλά δεν θα έκανε τίποτα, διότι η πρώτη κατηγορία είναι ένα κλικ μπροστά σε φυσική κατάσταση αλλά και σε βάθος πάγκου. Για να συνεννοούμαστε για την ένταση των αγώνων και να μην ακούμε απλά παρόλες.
Συμφωνώ οτι ο Κρισάντους – που δεν τον ξέρω – δεν παίζει από την αρχή. Αλλά έλεος με όλα τα άλλα. Αν έχεις την βασική σου ενδεκάδα με τον Αχαρναϊκό του Βαζάκα, τότε ή είσαι άχρηστος σαν τον Περέϊρα που δεν κατάλαβε τον αντίπαλο, ή απλά δεν εμπιστεύεσαι κανέναν. Κι εδώ, δεν μιλάμε για την διαπραγμάτευση του Βαρουφάκη, αλλά μιλάμε για απλή μπάλα. Εκτός αν είναι πολύ ξύπνιος ο παραδόπιστος, ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΚΤΕΘΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ.
Και δεν θέλουμε πλέον, να βλέπουμε αυτό το οριζόντιο ποδόσφαιρο το 2014. Αυτό που παίζανε οι ανατολικές ομάδες πριν από τριάντα χρόνια. Και πρέπει να καταλάβει κι ο Μελισσανίδης, οτι κάποια στιγμή μεγαλώνουν οι άνθρωποι και δεν έχουν άλλες ιδέες. Όπως αποσύρεται ένας ποδοσφαιριστής σε κάποια ηλικία ή δεν θέλει άλλο να ντοπαριστεί – Μπαρμπόσα, Πλατέλας – έτσι τελειώνει κι ένας τέως προπονητής. Αμάν πια με κάποιον που είναι τέως και με κάποιον που δεν είναι.
ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΝΙΚΗ. ΕΓΚΑΙΡΑ. Και συνυπολογίζοντας την κούραση, όπως ξεκίνησα. Αλλά δεν συνυπολογίζω το κάκιστο θέαμα, όταν μου το παίζεις πλήρης. Ξεκαθαρίζοντας ξανά οτι στη ρεβάνς, φαβορί είναι ο αντίπαλος. Και δίνοντας συγχαρητήρια για το βήμα που κάναμε για τον ξεκάθαρο στόχο, που είναι το ερχόμαστε. Αλλά ερχόμαστε με νέα μυαλά, όπως έχει γίνει σε κάποια πόστα στην εταιρεία, κι όχι με τους τίποτες που ούτε να ταξιδέψουν δεν μπορούν λόγω ηλικίας. Ή για να μην ξεβολευτούν από τις παντόφλες κι άρα στόχο έχουν να δημιουργούν ιεραρχίες. Άντε να μην πω κι άλλα.
Mας εδεσε ο Σουηδος.εγω αυτο εχω καταλαβει,μεταγραφαρα