Πολύ μου κακοφαίνεται όταν πρέπει να πάω σε κηδείες αγαπημένων φίλων με τους οποίους πρόσφατα μίλησα (εφ’ ίσοις όροις) γι’ αυτό ακριβώς το απευκταίο ενδεχόμενο. Η ορθόδοξη πίστη μου κλυδωνίζεται και η αίσθηση της αδικίας με πλημμυρίζει. Η βεβαιότητα οτι δε θα λάβω απάντηση με θλίβει. Ακόμη κι αυτός ο βαθειά θρησκευόμενος άνθρωπος εντός μου που γιατρεύει τις πληγές μου με μεταφυσικές υπερβάσεις, μένει σιωπηλός στη γωνία.
Αποφεύγω τους γλυκανάλατους ταξιδιωτικούς αποχαιρετισμούς και φυλακίζω τις ανύποπτες κουβέντες του εκλιπόντος που μου δίνουν την ελπίδα οτι, όπως τα κατάφερε μια χαρά σε αυτήν τη ζωή, έτσι θα τα καταφέρει και αυτό που είναι τώρα, εκεί που είναι …
Κατηγορία άρθρου Άρθρο. Βάλτε Bookmark το μόνιμο σύνδεσμο.
