Toν ξεφτύλισαν τον Δέλλα οι προιστάμενοί του-εργοδότες-ευεργέτες του.
Πρώτα,λέει, θα συναντηθεί με τον “εκτελεστικό διευθυντή”(ο Μπάγεβιτς είναι αυτός) και μετά με τον Μελισσανίδη (ο αμετοχος είναι αυτός).
Λες και γίνεται αξιολόγηση σε κάποιο στέλεχος εταιρείας,το οποίο περνά από το γραφείο του προσωπάρχη και κατόπιν,εάν όλα πάνε καλά,θα περάσει και από το γραφείο του Γενικού.
Μιλάμε για ιλαρά πράγματα. Κωμικά. Δηλαδή,άντε και συναντιέται ο “σκυφτούλης” Δέλλας με τον “αλέ-ρετούρ” Μπάγεβιτς. Τι θα πουν; “Τι μπάτζετ μου παρέχετε” θα πει ο πρώτος; Και “τόσα σου δίνουμε” θα πει ο δεύτερος “με την προυπόθεση πως θα μας φέρεις το πρωτάθλημα”;
Είναι σαν να ζητά συνάντηση ο μικρός αδερφός από τον μεγαλύτερο αδερφό στο δωμάτιο του δεύτερου και αφού συμφωνήσουν, ή διαφωνήσουν για το ποιος θα πάρει αυτή τη βδομάδα το play station, να πάει ο μικρός στο σαλόνι να συναντηθεί και με τον πατέρα, ο οποίος και θα εγκρίνει,ή θα ακυρώσει την εν λόγω συμφωνία των παιδιών.
Αν τα καταφέρει ο μικρός Δέλλας θα δηλώσει: “ευχαριστώ τους ευεργέτες μου για την παραμονή”, αν πάλι δεν τα καταφέρει, θα δηλώσει: “ευχαριστώ τους ευεργέτες μου” σκέτο. Σε κάθε περίπτωση, ο “εκτελεστικός διευθυντής”- που δεν ξέρω τι εκτελεί και τι διευθύνει ακριβώς- θα δηλώσει: “τα σκοτώσω το αρκιγκό τους”. Ασχετο.
Εδώ να πούμε πως όντως η ΑΕΚ χρειάζεται νέο,άλλον δηλαδή προπονητή. Δεν πας πουθενά με κάποιον που δεν εμπνέει σεβασμό ούτε καν στον…Πλατέλα και τον Βούρα. Φίλος καλός,ναι,παιδί καλό,αλλά δεν είναι για τέτοια πράγματα ο Δέλλας. Ενας αγαθός γίγαντας που σέρνεται από τη μύτη.
Ποιος,ή τί είδους προπονητής θα ήταν ο κατάλληλος για την ΑΕΚ του σήμερα και με δεδομένη την “ειλημένη απόφαση” (ωραία έκφραση αυτή) πως το πρωτάθλημα είναι μονόδρομος.
Κάθε χώρα,με δεδομένη την ιστορική,πολιτισμική κ.λ.π. κληρονομιά της, “γεννά” και τα ανάλογα τέκνα. Κλώνοι της είναι οι κάτοικοί της. Αρα λοιπόν,ένας Ισπανός π.χ. προπονητής δεν μας κάνει,γιατί ναι μεν έχει “αυτοκρατορικό” παρελθόν και είναι “αλέγκρος”,αλλά δεν είναι χαλκέντερος και πεισματάρης. Και ένας τέτοιος,δεν μας κάνει. Πόσο μάλλον κάποιος Πορτογάλος. Ενας Ολλανδός,Γερμανός κλπ προπονητής, καλός θα ήταν εάν είχαμε πλάνο 3ετίας 5ετίας. (αυτοί είναι πιο πονηροί από τους νότιους. Ζητάνε περισσότερο χρόνο,άρα και περισσότερα λεφτά. Προτεστάντες παιδί μου…) Αλλά τέτοιος χρόνος δεν υπάρχει. Τι να πει δηλαδή ερχόμενος εδώ του Μελισσανίδη; “Εχω πλάνο,σε τρία χρόνια χτυπάμε τίτλο;” Θα του πει ο άλλος “αν περίμενα τρία χρόνια για ένα πρωτάθλημα,τώρα εγώ δεν θα είχα εταιρεία με πετρέλαια,αλλά περίπτερο στην Ομόνοια”.
Πάμε βουρ με τη μία για την κούπα του πρωταθλητή. Αρα δεν υπάρχουν περιθώρια για πλάνα, στοιχήματα και “αεροπλάνα”.
Ο Κετσπάγια-όπως και αρκετοί-της ανάλογης προπονητικής σχολής το 0-0, 1-0, δεν μας κάνει. Πολύ άμυνα βρε αδερφέ. Το κόμπλεξ του κατακτημένου που συνεχώς αντιστέκεται στον κατακτητή του,και θεωρεί νίκη το να του πετάξει ένα κόκκαλο από την κουζίνα ο μάγειρας της αυλής. Μπουρδες. Λάθος θα ήταν αν προτιμηθεί ο καράφλας. Ο οποίος,όντας εξαιρετικός επιθετικος και μπουκαδόρος,θα περίμενε κανείς πως ανάλογη προπονητική φιλοσοφία θα είχε. Φευ όμως. Είπαμε.Οι κληρονομιές οι εθνοκοινωνικές αφήνουν σημάδια.
Κατάλληλος θα ήταν ενας που θα είναι “με το μαχαίρι στο στόμα”. Ενας Αλγερινός ας πούμε. Αλλα άντε να βρεις κάποιον τέτοιον. Και άντε να είσαι σίγουρος πως στο τέλος δεν θα συνθηκολογίσει με τους “Γάλλους”. Τσετσένοι προπονητές υπάρχουν; Δεν ξέρω. Αλλά και για αυτούς τα ίδια ισχύουν. Πως να είσαι σίγουρος πως δεν “δουλέυουν” για λογαριασμό του “απέναντι”. Δεν έχεις εμπιστοσύνη.
Τίποτα. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Μόνο ένας θα μπορούσε να βοηθήσει αποφασιστικά αυτήν την χρονική περίοδο και με βάση της “ανάγκες” που προαναφέραμε. Κάποιος που δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής,γιατί είναι προσαρμοσμένος και ας μοιάζει κάποιες φορές απροσάρμοστος. Κάποιος που μιλά τα Ελληνικά σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο τρόπο,ώστε να καταλαβάινει τις απαντήσεις αλλά όχι τις ερωτήσεις. Είναι πολύ βολικό αυτό.
Επίσης κάποιος έμπειρος στον πρωταθλητισμό. Οχι κάποιον “πρωτάρη” δηλαδή. Κάποιον, που με τον κατάλληλο πρόεδρο πίσω του και με ένα υποφερτό ρόστερ (δεν είμαστε και για ανοίγματα στα γεράματα) θα μπορούσε να σηκώσει το πρωτάθλημα χωρίς να πιαστεί η μέση του και χωρίς να παρεξηγηθούν τα παιδιά του πετάλου. Κάποιος που να αντέχει στην φάπα, ω(μη) γένοιτω.
Υπάρχει τέτοιος; Φυσικά και υπάρχει. Μεσα στα πόδια μας τον έχουμε. (όχι συνέχεια είναι η αλήθεια,γιατί του αρέσουν τα αλε-ρετούρ ταξίδια). Ο νυν “εκτελεστικός διευθυντής”. Ταμάμ. Οτι πρέπει.
Αρα λοιπόν,γιατί συναντιούνται ο Δέλλας και ο Μπάγεβιτς αύριο; Τι να πουν; “θα μείνω-δεν θα μείνω”; Καλύτερα να ρωτήσει ο Δέλλας τον “εκτελεστικό”: “θα κάτσεις στον πάγκο ρε Γκιούλιβερ,να κάτσω και εγώ δεξιά σου να μάθω τη δουλειά”;
Και κατόπιν,αφού συμφωνήσουν,να πάνε στον πρόεδρο, όχι τον Ασλανίδη,τον άλλον,πως τον λένε,που παριστάνει νομικά τον αθέσμιτο αλλά μιλάει με τα “θεσμικά πρόσωπα”…τον Μήτσο τον καραμπουζουκλή. Και να του πουν το εξής απλό: “Κύριε,αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό που μας διατάξατε”.
Τι το ζαλίζουν τώρα; Και μας ζαλίζουν και μας με θέματα ανύπαρκτα. Αυτά έπρεπε να τα ανακοινώνουν από την αρχή. Από την επόμενη μέρα του αγώνα ΑΕΚ-Πανθρακικός στο ΟΑΚΑ,έπρεπε να είναι γνωστό το “πλάνο”. Για να ζήσει ο Κετσετζόγλου και ο Γέρου δηλαδή,θα πρέπει να “πεθάνουμε” εμείς στο ψέμα και την αναμονή; Τέλος πάντων.
Ο μεγάλος πόλεμος δεν είναι στα εντός γραμμών του γηπέδου.Εκει θα την βρούμε την άκρη. Ο μεγάλος αγών,βρίσκεται στον πόλεμο με τους “θεσμούς”. Οχι δεν μιλάω για την τρόικα. Μιλάω για την ΕΠΟ,τις ΕΠΣ,την ΚΕΔ. Εκεί όπου γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος και πως-αλήθεια είναι- γίνεται πράξη το ρηθέν του “προφήτη”,όταν από την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών είχει πει μεταξύ άλλων: “…Ναι,ερχόμαστε. Αλλά σε ένα ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΌ ΠΕΡΙΒΑΛΟΝ”. Κάτι ήξερε.
Και αυτό πιάνει από τις ψήφους των μικροβλάχων των ΕΠΣ ως τον ορισμό ποινικών εισαγγελέων στο ποδόσφαιρο, από τα Πακιστανικά τηλέφωνα και τα “εξωτικά στοιχήματα” ώς το “Νοοr 1” και από τον αναγκαστικό νόμο του άλλου του βλάχουπουργού ως τον πόλεμο της ΟΥΕΦΑ με την ΦΙΦΑ.
Connect
