ΞΑΝΘΗ – Α Ε Κ

Φουριόζικα ξεκίνησε το δύσκολο παιχνίδι απόφασης για το αν θα αποκτηθεί σέντερ φορ. Πάνω κάτω η μπάλα, μπόλικα τρεξίματα και τα συμπεράσματα που έχουμε δει όλοι ξανά μανά τα ίδια : Βροντάει ο τόπος οτι το σύστημα αυτό δεν βγαίνει και φυσικά λείπει ο κορυφαίος του άξονα.

Πρώτο ημιχρόνιο λοιπόν, και η γνωστή σούπα. Πιο πολύ παιχνίδι κέντρου, χωρίς ιδιαίτερες απειλές για την εστία και μια κατανάλωση μικρής πάσας αφού από τα εξτρέμ μας δεν υπήρχε κίνηση κι άνοιγμα χώρων. Κουραστική η ομάδα μπροστά.

Αυτά βέβαια ήταν για το θέαμα. Διότι όπως και να το κάνουμε, η πίεση είναι μεγάλη κι άρα εκείνη την ώρα παίζουν πιο πολύ οι τακτικές. Που για να λέμε του στραβού το δίκιο, η ομάδα,  με κάτι μικρολαθάκια στην αρχή από το τρακ, πήρε την φλύαρη κατοχή, κατέστρεψε το όποιο επιθετικό παιχνίδι του αντίπαλου κι έλεγξε την κυκλοφορία. Να θυμάμαι μια επικίνδυνη φάση στα κερέ μας;

Ναι, να το θυμάμαι. Όπως δεν θυμάμαι κάποια δική μας επικίνδυνη κατάσταση στην περιοχή του αντιπάλου. Σουτ πρακτικά δεν υπήρχαν, αλλά και οι σέντρες στον κοντό Αραβίδη, τι να προκαλέσουν; Ο Βάργκας πολύ στενά μαρκαρισμένος και οι Μπαρμπόσα και Πλατέλας, κλασσικοί παίκτες δεύτερης κατηγορίας. Πώς να προχωρήσεις;

Προχώρησες με το σπουδαίο μηδέν πίσω και με την διάθεση των αντεπιθέσεων. Σωστότατη τακτική, αλλά όλοι βλέπαμε οτι κάτι έλειπε. Η έκρηξη, η προσωπική ενέργεια, η προσωπικότητα που θα κάνει την διαφορά. Που θα ζητήσει την μπάλα για να την πάει μπροστά και να μην αναλωθεί στο σπαστικό πίσω για την σιγουράντζα. Κάτι για το οποίο, εκτός από την ποιότητα των παικτών, φταίει και η συνοχή του συστήματος.

Το οποίο έδειξε τις δυνατότητες του ακόμα και στο δεύτερο μέρος. Που το θέαμα κατάντησε ακόμα πιο κουραστικό. Αμφίπλευρα μιλάω. Μιλάω για κακοποίηση του ποδοσφαίρου εφόσον πάρουμε το τελικό επίτευγμα : 6 τελικές τραβηγμένες από τα μαλλιά. Και φυσικά η προφανής ερώτηση : Αν τρώγαμε ένα γκολ, όπως και νάταν, πώς θα το ανταπέδιδες; Με τον Μπαρμπόσα και τον Πλατέλα ή μήπως με την και γαμώ τις αλλαγές, που λέγεται Πίου; Άστο δεν θέλω απάντηση.

Διότι εδώ, έχει επιχειρηθεί κάτι καινούργιο. Η ομάδα, που ήταν πάντα επιθετική, να έχει αλλάξει το DNA της. Με μιάν Ξάνθη, απλή, προβλέψιμη, ακίνδυνη – ο Καπετάνος ήταν μπροστά – κι εσύ να μην μπορείς να παίξεις δημιουργικό ποδόσφαιρο. Να έχεις την ίδια εικόνα με τον Πλατανιά, που κέρδισες με τα τυχαία γκολ στο τέλος και καπάκι στην αρχή του δεύτερου μέρους. Από τότε τα έλεγα.

Τακτικά βέβαια, πρέπει να βγάλω το καπέλο μου στους φοβισμένους, που έχουν διοριστεί ηγέτες. Αν ο στόχος ήταν το μηδέν πίσω και μπροστά ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, τότε όλα καλά. Πράγματι η ομάδα δεν κινδύνεψε – εξαιρώ αυτόν τον βλάκα τον Σοϊλέδη – αλλά η ΑΕΚ, δεν πάει για τέτοια αποτελέσματα. Αυτά μπορούν κι επιτρέπονται να έρθουν, αν υπάρξει γκαντεμιά. Αν υπάρχει όμως ανικανότητα, δεν θα τα θεωρήσω κι επιτυχή σκορ. Κι ούτε και με νοιάζει αν ο γάβρος δυσκολεύτηκε να πάρει τα σουβλάκια. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

Το δικό μου πρόβλημα, είναι η παραγωγή παιχνιδιού. Και βλέπω οτι η ομάδα, δεν είχε τέτοιο πλάνο. Ή είχε κι έχει ρόστερ, που δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Κι εδώ φταίει το σύστημα αλλά κι οι παίκτες που το παίζουν δεκάρια. Τι είναι δηλαδή αυτός ο Βάργκας; Αυτός ο Μπουανότε, είναι για να μπει αλλαγή για τέσσερα λεπτά; Ο Δέλλας, πώς δουλεύει το 4-2-3-1 αλλά και το 4-3-3, και ξαφινικά το γυρνάει σε 4-4-2; Πλάκα κάνουμε; Τι είμαστε; Η μπλε κάρτα του Ντίντακ;

Συμπερασματικά λοιπόν, είδαμε ένα κακό παιχνίδι με πολλά άσκοπα τρεξίματα. Είδαμε την ΑΕΚ καλά δουλεμένη αμυντικά – κινδύνευε μόνο από τον εαυτό της – αλλά άχρηστη είτε στην πράξη της κατοχής της μπάλας είτε στην δουλειά των αντεπίθεσεων. Δηλαδή, το έχουμε το αλεύρι αλλά το ψωμί δεν βγαίνει υπέρ της κάβλας του πελάτη. Βγαίνει σε πλαστική συσκευασία σε κάποιο ράφι του σούπερ μάρκετ. Εκεί που ψωνίζει αυτός που δεν είναι μερακλής. Αν το πλάνο είναι αυτό, τότε να ρίξουμε φωτοβολίδες σαν τα μαλακισμένα πίσω από τον Μπαρόχα. Αν δεν είναι αυτό, ας πούμε μπράβο στους δυό αμυντικούς μας χαφ κι ας ρίξουμε μούτζες στην μεγαλομέτοχο, που απλά μαγείρεψε κι όλοι πήγαμε μετά σε κάποιο ξενυχτάδικο. Πεινασμένοι μπήκαμε και νηστικοί φύγαμε. Τουλάχιστον κάναμε δίαιτα. Κάτι είναι κι αυτό.

Υγ. Η διαιτησία μια χαρά. Ο Μπαρόχα να το προσέξει αυτό με τα σουτ προς το τέρμα. Αν κάποιο είναι σημαδεμένο, μπορεί και να αποκεφαλιστεί.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.113 Posts)

Connect