Ευτυχώς, δυστυχώς, η πρόσκληση για την σουίτα της Τούμπας και την μονοήμερη εκδρομή, απερρίφθη. Από γνωστότατο Παοκτζή μιλάω, δεν αναφέρομαι σε δικούς μας. Ο λόγος; Μια εβδομάδα βαρειά στην δουλειά, με ενδιάμεσα νοσοκομεία αγαπητού φίλου αλλά κι αναζήτηση καινούργιου αυτοκινήτου. Τηλεόραση λοιπόν για ένα ντέρμπυ, που μας έφερε ξανά στην πραγματικότητα την παλιά.
Σωστή επιλογή του συστήματος από τον Δέλλα, όπως το έβλεπες αρχικά. Πώς να αντιμετωπίσεις τους πέντε χαφ του αντίπαλου; Σωστή βέβαια, αν παίζανε οι παίκτες. Που το παράτησαν μετά από λίγο, κι αρχίσαμε να θαυμάζουμε ένα άναρχο μπουλούκι με έναν μόνο μπροστά. Οπότε, μπορεί η κατοχή της μπάλας να ήταν ψιλομοιρασμένη βάσει της στατιστικής, αλλά η πραγματικότητα ήταν τραγική.
Χάσαμε τα αυγά, τα πασχάλια και τα καλάθια. Δεν θυμάμαι ούτε κάποια τελική μας, ούτε και κάποια σωστή αμυντική λειτουργία. Ο ΠΑΟΚ, όποτε γούσταρε έμπαινε στην περιοχή μας, τρυπούσε το μπουλούκι και γενικώς κι αορίστως, μας πήρε τα σώβρακα. Γιατί δεν έβαλε γκολ; Ας πούμε κάτι για τον θεό αλλά και για τον κορυφαίο μας, του πρώτου μέρους, τον Μπαρόχα.
Η ΑΕΚ ήταν τραγική. Πουθενά σωστή. Για αμυντικά μιλάω, αφού για επίθεση τι να λες γενικά; Με χειρότερο παίκτη τον Βάργκας, τον Μπουανανότε σε ρηχα νερά, τι να περιμένεις; Τίποτα για οργανωμένες αντεπιθέσεις, αλλά από κράτημα μπάλας στο κέντρο , μαζί με ηρεμία στο παιχνίδι, ούτε λόγος. Και δεν μπορούμε να πούμε οτι παίζαμε κι απέναντι σε καμιά ομαδάρα. Που όμως φάνταζε έτσι, βάσει της απόδοσης μας. Το τεράστιο ναυάγιο.
Κι αυτά που λέω, γίνανε πραγματικότητα στο δεύτερο μέρος. Εκεί που κοιμήθηκε το τέρμα του ΠΑΟΚ, και σκοράραμε με το μυρμήγκι που έχουμε στην επίθεση. Τότε, φάνηκε η γύμνια της ομάδας και το αδούλευτο της. Τότε που θα παίζαμε το ίδιο τουρλουμπούκι αμυντικά, αλλά με τους βαθμούς της νίκης μαζί μας. Την ώρα που ο αντίπαλος θα χρειαζόταν και κανά δεκάλεπτο μπας και συνέλθει ψυχολογικά.
Τίποτα εμείς. Η κατοχή γύρναγε σε τραγικά ποσοστά εις βάρος μας, την ώρα που αποδείκνυαν οι Μπουανανότε κι Ανάκογλου, οτι ήταν κάπου αλλού. Στοιχεία που τα είδε κι ο Δέλλας και προσπάθησε να διορθώσει, αλλά με τι αλλαγές; Εδώ είναι πρώτη εθνική, δεν είναι ντελιβεράδες ερασιτέχνες. Και μάλιστα όταν θεώρησε η προπονητάρα, οτι χρειαζόντουσαν παίκτες για την επίθεση κι όχι για μαζική άμυνα. Διότι αυτό έπρεπε να κάνει κανονικά.
Η ΑΕΚ λοιπόν συνέχισε να είναι τραγική, να στηρίζεται σε έναν γκολκήπερ που μοιάζει πιο πολύ με κασκαντέρ τερματοφύλακα, να αποδεικνύει οτι δεν μπορούσε να κρατήσει την μπάλα και να παγώσει τον ρυθμό του αγώνα, και να τρώει κάργα επιθέσεις, τις περισσότερες από λάθη μας. Ούτε και την είσοδο του Μπαρμπάτωφ δεν εκμεταλλευτήκαμε. Κι όποιος ξέρει μπάλα, κατανοεί τι λέω τώρα.
Υπάρχει όμως και συμπέρασμα. Οτι χάσαμε δίκαια. Φυσικά θα ακούσουμε για το θαυμάσιο τελευταίο δεκάλεπτο, που αν ήμασταν πιο τυχεροί, θα είχαμε κάνει το τάδε. Δηλαδή κάποια ισοφάριση. Μαλακίες αγαπητοί κι αγαπητές. Κάναμε κάτι, διότι κι ο ΠΑΟΚ ήταν φοβισμένος, προϊόν τρομερής κούρασης. Κι έριξε μέσα τον ανέτοιμο Βούλγαρο για αντίβαρο. Χάθηκαν βέβαια δυό ευκαιρίες. Εκεί θα σταθώ; Όταν είσαι χαμένος κι ο άλλος έχει γυρίσει πίσω, λογικά θα κάνεις κάτι. Οι ομάδες όμως φαίνονται αλλού και άλλοτε. Όταν χτυπιούνται για να πάρουν τα ηνία. Όταν το παιχνίδι είναι ανδρικό.
Και δεν υπάρχει κρίμα. Πρέπει να δούμε τις τεράστιες αδυναμίες μας, για τις οποίες γράφω εδώ και καιρό. Και δεν είναι πλέον μόνο το σέντερ φορ. Είναι στο λάθος σύστημα, στα δεκάρια που δήθεν είναι τέτοια αλλά και στο μηδενικό πλάνο ορθολογικής ανάπτυξης. Κι αυτό φάνηκε σε εκείνη την φάση του Σιμόες, που μόνος αμαρκάριστος, θέλησε να πάρει δήθεν κάποιο πέναλτυ. Μια ομάδα γεμάτη φόβο έχουμε τελικά κι ο φόβος, όπως ξέρετε, είναι θηλειά στο λαιμό.
Πρέπει όμως να δώσουμε συγχαρητήρια στον αντίπαλο. Διότι προσέφερε θέαμα και ήταν διατεθημένος να παίξει κάτι, που λέγεται ποδόσφαιρο. Κάτι που πήγαμε κι εμείς να παίξουμε όταν μπήκε ο Μάνταλος, που κακώς δεν αποβλήθηκε στο μαρκάρισμα του προς το τέλος του παιχνιδιού. Ήταν όμως πολύ αργά και η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Η ΑΕΚ μπήκε για την ισοπαλία κι αν κλέψει το παιχνίδι. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Οπότε υπάρχουν και καλά νέα : Αφού γλυτώσαμε την συντριβή, είμαστε μια χαρά.
ΜΑΛΑΚΕΣ, ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΕΤΣΙ……
-5 στη παρελαση και -10 τις γιορτες. Το εχω γραψει επανηλλημενα. Ε με αυτους που εχουμε το -5 το πιασαμε πριν βγει ο Σεπτεμβριος. Για το -10 επισης το παιζω και στοιχημα μιας ΚΑΙ στο τραγικο βαζελο θα χασεις και για ταψι δε κανουμε λογο καν. Αντε να μη χασεις το ενα απο τα 2 αλλα να παρεις κανα χ. -10 δηλαδη ΑΝ δε σκονταψεις ΠΟΥΘΕΝΑ αλλου Που με αυτους 100000% θα κανεις γκελα. Δεν υπαρχει περιπτωση να μην.
Θα σας πω εγω ποτε να φοβαστε…
Ναι πες το γιατι τους εχει πιασει ολους ενα τρεμουλο τι να σου πω.
Σαχλαμαρα
ΜΑΛΑΚΕΣ, ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΕΤΣΙ……
ΤΕΛΟΣ ουδέν σχόλιο.
μπραβο σε καποια παιδια που καταφερνουν και βγαζουν ψωμι απο το ποδοσφαιρο…
δινουν ελπιδα επαγγελματικης καταξιωσης και σε αλλους που εχουν προσοντα για μεχρι ντελιβερας ή αχθοφορος το πολυ….
αεκ εισαι….
αν καθεσαι και αναλυσεις αυτο το ματς θα υποτιμησεις τη νοημοσυνη σου…
περιμενω με αγωνια απο τον τιγρη ποτε θα ανακοινωσει στους αλλους οτι πρεπει να αρχισουν να φοβουνται οπως ειχε πει πριν δυο χρονια …
ΥΓ: παρακολουθω περιπου 23 χρονια ερασιτεχνικο ποδοσφαιρο σε ελλαδα και εξωτερικο.
αμαρκαριστο παιχτη να παταει την μπαλα και να πεφτει δεν εχω ξαναδει….
ΜΑΛΑΚΕΣ, ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΕΤΣΙ….. Το προτεινω σαν τιτλο,σε οτι αναφερεται σε αυτην την ομαδα,σε blog,εφημεριδες,περιοδικα,ρεπορταζ της τηλεορασης….
Η Σιτυ η Παρι η Τσελσυ εγιναν ομάδες σε μια μερα αλλα έπεσε χρήμα, τωρα στην ΑΕΚ πολεμάμε με δηθεν σοβαροτητα κ οργανωση, οκ παιζουν ρόλο αλλα αν δεν υπάρχει μπατζετ τρως οργανωμένες κ σοβαρές σφαλιάρες.
Στήβεν δεν το είδα το ματς, αλλά έχω να πω δύο πράγματα:
Το πρώτο είναι ότι η φάση με τον Σιμόες (που την είδα) είναι κατά τη γνώμη μου πέναλτι μαρς. Διάβασα και για μια άλλη φάση που έκοψαν τον Αραβίδη με ανύπαρκτο οφσάιντ. Επειδή ο διαιτητής αυτός είναι γνωστός και μη εξαιρετέος, αναρωτιέμαι αν είχες την αίσθηση βλέποντας όλο το ματς ότι έσπρωχνε τον ΠΑΟΚ (όπως σου είπα δεν το είδα). Αν ισχύει αυτό, σημαίνει ότι όντως, κάποιοι φοβούνται την ΑΕΚ περισσότερο από τον ΠΑΟΚ (κατά τη γνώμη μου ορθώς).
Το δεύτερο αφορά το σχόλιό σου “ΜΑΛΑΚΕΣ, ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΕΤΣΙ……”. Δεν ξέρω πόσοι θα συμφωνούσαν μαζί σου αν το κοράκι είχε δώσει το πέναλτι στο Σιμόες (εσύ μπορεί να το έλεγες και πάλι). Δε θέλω όμως να επικεντρωθώ στο αν η σημερινή κατάσταση της ΑΕΚ είναι κατάντια ή όχι. Είναι μια συζήτηση που δεν οδηγεί πουθενά, γιατί απλά ο καθένας μας έχει διαφορετικά κριτήρια. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σίγουρα δε φταίνε κάποιοι τρίτοι μαλάκες. Για ο,τιδήποτε μας συμβαίνει, καλό ή κακό, την ευθύνη την έχουμε ΠΑΝΤΑ εμείς οι ίδιοι.
Αν η ΑΕΚ φέτος πάρει το πρωτάθλημα, η συνεισφορά των φιλάθλων της ΑΕΚ θα είναι τεράστια: δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα τη Γ’ Εθνική και θα έχουν δικαιωθεί για τα όσα υπέμειναν. Αντίθετα, αν η ΑΕΚ τερματίσει πέμπτη, που λέει ο λόγος, και δε γίνει ποτέ το γήπεδο, πάλι ακέραια την ευθύνη θα την έχουν οι φίλαθλοι της ΑΕΚ που ανέχθηκαν εις μάτην όσα ανέχθηκαν.
Ας αφήσουμε την ΑΕΚ όμως κι ας πιάσουμε την Ελλάδα όπου τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: σχεδόν κανείς δε θα υποστήριζε ότι η σημερινή κατάσταση δεν είναι κατάντια. Εσύ δηλαδή θεωρείς ότι οι πολιτικοί κατάντησαν την Ελλάδα έτσι; Κι αν ναι, ποιοι τους ψήφιζαν; Γερμανοί ή μήπως Πακιστανοί;
Ποτέ δε φταίνε οι άλλοι, Στήβεν. Και να σου πω κάτι ακόμη: η παρουσία του Μελισσανίδη είναι μια μοναδική ευκαιρία να εμπεδωθεί αυτό στην ΑΕΚ. Είτε πετύχει ο Μελισσανίδης είτε όχι, η κλάψα στην ΑΕΚ τέλος. Αν πετύχει, διότι δε θα υπάρχει κανένας λόγος για κλάψα. Αν αποτύχει γιατί η ομάδα ενός Τίγρη δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι η πτωχή πλην τιμία κορασίς που την αδίκησαν. Αυτό το κέρδος θα είναι τεράστιο, όποια κι αν είναι η κατάληξη του εγχειρήματος Μελισσανίδη.
Η “Ωρα” διαφωνεί με τον “αθέσμιτο” πρόεδρο. Εκείνη λέει “πέναλτι κύριε Σιδηρόπουλε” ενώ ο “σαγιονάρας” χθες είπε πως “αυτή είναι η ομορφιά της διαιτησίας”.
Βέβαια τον αποκάλεσε “κύριο” τον διαιτητή η εφημερίδα,-και όχι “κοράκι” όπως τόσους και τόσους άλλους στο πρόσφατο παρελθόν-ώστε έτσι να μη πάει και πολύ κοντρα στην διαπίστωση του εργοδότη της,του “αθέσμιτου”.
Και με ψιλά-ψιλά γραμματάκια,κάτι έγραφε για “φόβο” και για ανικανότητα ομάδας και προπονητή.
Ο Τούντορ έκανε το αυτονόητο. “που είναι το-φερόμενο ως- δυνατό σημείο της ΑΕΚ; Στο κέντρο. Ε, εκεί λοιπόν, έριξε 1-2 παικτες παραπάνω και τέζα ο “νανος” και ο Βάργκας. Επίθεση ο αντίπαλος δεν έχει (εμείς δηλαδή) οπότε,θα τους πιάσω από το λαιμό στο κέντρο και θα τους πνίξω. Τόσο απλά.”
Θα μου πεις, “ήρθε το γκολ του Αραβιδη”. Ετυχε. Ποδόσφαιρο είναι.
Δεν μπορούν ΟΙ ΙΔΙΟΙ πάικτες ΚΑΙ να μαρκάρουν στο κέντρο, ΚΑΙ να δημιουργούν ΚΑΙ να σκοράρουν. ΕΛΕΟΣ! Δεν είναι Τσάβι Ινιέστα Μέσι. Που ονειροβατούν εκει μέσα οι “δημιουργοί” της διοικούσης και οι τεχνικοί επιμεληταί;
Μπορεί να βαφτίζουν τις φακές,κρέας,αλλά το ψέμα – και η προχειρότης-έχουν κοντά ποδάρια.
Ο δε Κετσετζόγλου έλεγε χθες: “…δεν είναι επιθετικό το πρόβλημα της ομάδας. Απόδειξη είναι πως ο Αραβίδης,την πρώτη ευκαιρία της ομάδας,την έκανε γκολ”
Δεν μας εξήγησε βέβαια γιατί στις μαζεμένες ευκαιρίες της ΑΕΚ στο τελευταίο δεκάλεπτο δεν μπήκε γκολ. Ισως αν ήταν ο Μπρέσεβιτς,να είχαμε επιστρέψει με το διπλό.
Βρε δε γαμιέστε…
Προς Γιωργος Κιντής : Η άποψη μου είναι ξεκάθαρη για το ματς : η ΑΕΚ ήταν ανύπαρκτη και δίκαια έχασε. Και 2-2 να ερχόταν τελικά, τα ίδια θα έλεγα,αφου εγώ είμαι της σχολής Φάντροκ : Θες να μιλήσουμε για το παιχνίδι; Ξέχνα το σκορ.
Για τον διαιτητή, πουθενά δεν είδα οτι έσπρωχνε τον ΠΑΟΚ. Το πέναλτυ που δεν δόθηκε, ήταν καθαρά ανθρώπινο λάθος και δεν θα είχε βέβαια καμία σημασία, αν το σκορ ήταν κανονικό : Δηλαδή, 4-1.
Τώρα για τα άλλα, τα φιλοσοφικά, είμαι από τους ανθρώπους που ποτέ δεν ρίχνω τις ευθύνες στον διπλανό μου. Αλλά εδώ είναι άλλο το θέμα : Η εταιρεία είναι ιδιωτική και 100% δεν φταίει ο κόσμος, αλλά οι κουμανταδόροι. Όπως σε κάποια κακή θεατρική παράσταση, δεν φταίει το κοινό, που πήγε, είδε ( κι έπρεπε να πάει ) και μετά αποδοκίμασε.
Η Ελλάδα είναι άλλο θέμα, αφού ο κόσμος ψηφίζει. Αλλά ποτέ δεν εξουσιοδότησε τους αρχηγούς να κλέψουν ή να λουμπινιάσουν. Η συμμετοχή μου στα κοινά, είναι να πληρώνω τους φόρους που μου επιβάλλονται. Μόλις το κάνω αυτό, έχω δικαίωμα να κρίνω το πού πήγαν τα λεφτα. Αν λοιπόν αυτά φαγωθούν, ασφαλώς και δεν φταίει ο κόσμος που πλήρωσε.
η πλακα ειναι πως βγαλανε για κορυφαιο τον Μπαροχα που ναι μεν τα εβγαζε αλλα καθε αποκρουση του ηταν ψυχοβγαλτικη και βρωμαγε γκελα…
για μενα ασταθεστατος ειναι !!
Προς Στήβεν: Λες «όπως σε κάποια κακή θεατρική παράσταση, δεν φταίει το κοινό, που πήγε, είδε (κι έπρεπε να πάει ) και μετά αποδοκίμασε». Το παράδειγμα της θεατρικής παράστασης είναι εύστοχο. Ας υποθέσουμε ότι έχει πάει κάποιος σε δεκάδες παραστάσεις της Μιμής Ντενίση, που έχουν όλες ένα συγκεκριμένο στυλ. Κάποια στιγμή πάει πάλι σε παράσταση της Ντενίση που δε διαφέρει από τις προηγούμενες. Κανείς δεν τον πίεσε να πάει, δεν είχε κάποια υποχρέωση. Και αρχίζει να αποδοκιμάζει. Έχει δίκιο κατά τη γνώμη σου ή άδικο; Γιατί έπρεπε να πάει το κοινό; Εγώ γιατί δεν πάω;
Λες «η Ελλάδα είναι άλλο θέμα, αφού ο κόσμος ψηφίζει». Συγγνώμη, και στην ΑΕΚ ψηφίζει ο κόσμος—«with their feet» που λένε κι οι Εγγλέζοι. Αν δεν σου αρέσει κάτι, απλώς δεν πάς. Όμως, ο κόσμος της ΑΕΚ πάει στο γήπεδο. Με τον Ολυμπιακό σχεδόν γέμισε το ΟΑΚΑ. Με τον Πλατανιά τα site έγραφαν για πάνω από τριάντα χιλιάδες κόσμο.
Λες ότι ο ψηφοφόρος «ποτέ δεν εξουσιοδότησε τους αρχηγούς να κλέψουν ή να λουμπινιάσουν». Ας υποθέσουμε ότι ο ψηφοφόρος εκλέγει πρωθυπουργό τον κ. Χ. Ο κ. Χ αρχίζει να κλέβει και να λουμπινιάζει, πράγμα που κάνει μπαμ από χιλιόμετρα. Ξαναγίνονται εκλογές κι ο ψηφοφόρος εκλέγει πάλι τον κ. Χ. Τον εξουσιοδοτεί, εμμέσως πλην σαφώς, να κλέβει και να λουμπινιάζει, με την ελπίδα ίσως ότι πέσει και για τον ίδιο κανένα ψίχουλο, ή όχι;
Λες «αν [τα λεφτά] φαγωθούν, ασφαλώς και δεν φταίει ο κόσμος που πλήρωσε». Όχι, δε φταίει ο κόσμος που πλήρωσε. Φταίει όμως ο κόσμος που (ξανα)ψήφισε. Και στο βαθμό που αυτοί που πλήρωσαν, ψήφισαν κιόλας, φταίνε κι αυτοί.
Ειλικρινά, και το λέω χωρίς την παραμικρή δόση ειρωνείας, η κριτική που ασκείται στο Μελισσανίδη είναι άδικη. Η εταιρεία, όπως λες κι εσύ, είναι 100% ιδιωτική—όπως υποθέτω κι η εταιρεία παραγωγής θεατρικών παραστάσεων της Μιμής Ντενίση. Αν θες πας, αν δε θες δεν πας στις παραστάσεις.
Είναι γνωστό ότι το ελληνικό πρωτάθλημα δεν παίζεται στο γήπεδο—παίζεται στο παρασκήνιο. Εκεί, ο Μελισσανίδης δίνει μεγάλη μάχη, χωρίς αυτή να μπορεί να βγει προς τα έξω. Δεν είναι απλό να τα βάζεις με αυτούς που τα έβαλε. Οι κίνδυνοι τους οποίους αναλαμβάνει είναι τεράστιοι—σε προσωπικό και επιχειρηματικό επίπεδο. Κι αν θέλεις, υπερκερούν κατά πολύ του κόστος της μεταγραφής ενός σέντερ φορ. Επίσης, αν με έβαζες εμένα να παίξω στο παρασκήνιο κι είχα την επιλογή να πάρω έναν Μπερμπάτοφ με κόστος 2 εκ. ή να έχω να ξοδεύω στο παρασκήνιο από εκατό χιλιάρικα σε είκοσι παιχνίδια, θα έκανα με κλειστά τα μάτια το δεύτερο. Η διαφορά είναι ότι για το πρώτο θα με αποθέωνε ο κόσμος τον Αύγουστο. Ελπίζεις όμως ότι με το δεύτερο θα σε αποθεώνει ο κόσμος το Μάιο (ή τον Απρίλιο, όποτε λήγει το πρωτάθλημα).
Η ανακοίνωση των επτά χιλιάδων λέξεων που υπογράψαμε, για μένα αυτό το νόημα είχε: να πούμε ότι δε μας αρέσουν οι παραστάσεις της Μιμής Ντενίση, αναφέροντας παραδείγματα από παλιότερα έργα που ανέβασε. Το είπαμε, τέλος. Απλώς μετά δεν πάμε στο γήπεδο, στο θέατρο ήθελα να πω. Δεν γκρινιάζουμε. Αν όμως δε σου αρέσουν οι παραγωγές της Ντενίση και συνεχίζεις να πηγαίνεις στο θέατρο αποδοκιμάζοντας, αυτό για μένα δεν είναι σωστό.
Γνώμη μου είναι ότι, όσοι συνεχίζουν να πηγαίνουν στο θέατρο (γήπεδο), καλό είναι να σταματήσουν την γκρίνια. Γιατί, σε αντίθεση με το θέατρο, η διάθεση του κοινού έχει τεράστια επιρροή στην απόδοση της ποδοσφαιρικής ομάδας (σε αντίθεση με την απόδοση του θεατρικού θιάσου).
Ο κόσμος της ΑΕΚ, καλώς ή κακώς, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στο Μελισσανίδη (διά της παρουσίας του στο γήπεδο). Καμία διοίκηση μεγάλης ομάδας δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την παρουσία του κόσμου. Είναι όχι μόνο άδικο, αλλά και αλυσιτελές, αυτή την ψήφο εμπιστοσύνης να την ανακαλέσει μετά από μόλις τέσσερις αγωνιστικές—κι ενώ έχει ήδη (και πρόσφατο) δείγμα γραφής δύο ετών.
Η μάχη που δίνει η ομάδα στο γήπεδο και ο Μελισσανίδης στο παρασκήνιο έχει ακόμη πολύ δρόμο. Όσοι αποδέχονται τη δράση στο παρασκήνιο ως θεμιτή και ελπίζουν στην επικράτηση δι αυτής της οδού (σίγουρα η πλειοψηφία των φιλάθλων, στην οποία δεν περιλαμβάνονται κάποιοι γραφικοί σαν κι εμένα) ας αναγνωρίσουν τουλάχιστον στο Μελισσανίδη τους κινδύνους που έχει αναλάβει κι ας σταθούν δίπλα του μέχρι τέλους. Ταμείο θα γίνει στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου. Ως τότε, μόνο στήριξη.
Ο λόγος που ισχυρίζομαι ότι πρέπει να σταματήσει η γκρίνια, δεν είναι μόνο αλτρουιστικός: τόσα χρόνια, ακούμε από διάφορους ότι με το σταυρό στο χέρι δεν πας πουθενά. Η δική μου θέση είναι ότι, όταν είσαι ΑΕΚ, δηλαδή η τρίτη, μπορεί και τέταρτη ομάδα σε δυναμική φιλάθλων στην Ελλάδα, στη μάχη του παρασκηνίου θα είσαι πάντα χαμένη: ο πραγματικά ισχυρός στο παρασκήνιο δε θα διαλέξει ομάδα με το συναίσθημα, αλλά με το συμφέρον. Και συμφέρον του είναι βέβαια να πάει στις ομάδες με μεγαλύτερη δυναμική. Η πιθανότητα να έρθει κάποιος πραγματικά ισχυρός στην ΑΕΚ είναι μικρή—κι αν έρθει, γρήγορα θα συσπειρωθούν οι άλλοι και θα τον φάνε.
Κατά τη γνώμη μου, η μόνη ελπίδα της ΑΕΚ είναι να παλέψει προς την κατεύθυνση να παίζουν όλοι με το σταυρό στο χέρι. Για να έχεις όμως έστω και τις λίγες ελπίδες που έχεις να το επιτύχεις αυτό (αλλά πάντως περισσότερες κατά τη γνώμη μου από τις ελπίδες που έχεις να κερδίσεις ως ΑΕΚ στο παρασκήνιο) πρέπει να είσαι πρώτα ο ίδιος με το σταυρό στο χέρι.
Η κουβέντα ξεφεύγει και πάει σε άλλα θέματα: για μένα η Ελλάδα (και άρα το ελληνικό ποδόσφαιρο) βρίσκεται ενώπιον μιας τεράστιας δομικής αλλαγής—προς το καλύτερο. Η αλλαγή αυτή πιστεύω θα έχει ολοκληρωθεί εντός έξι το πολύ μηνών.
Κατ’ εμέ, είναι κρίσιμο να απαντηθεί το ερώτημα, αν μπορεί να νικήσει η ΑΕΚ στο παρασκήνιο. Οι συνθήκες δε θα μπορούσαν να είναι καταλληλότερες: ο Μελισσανίδης , όπως λέει κι ο ίδιος, δεν είναι «ψάλτης στην εκκλησία». Πήρε την ΑΕΚ με «ζερό» χρέη κι είχε δύο χρόνια να τη χτίσει χωρίς πίεση, όπως ακριβώς τη θέλει. Αν αποτύχει κι αυτός, θα πρέπει ίσως να σκεφτούμε ότι η νίκη για την ΑΕΚ στο παρασκήνιο είναι αδύνατη. Αν καταλήξουμε εκεί λοιπόν, τότε όπως λέει κι ο Σέρλοκ Χολμς «όταν έχεις αποκλείσει το αδύνατο, αυτό που μένει, όσο απίθανο και αν φαίνεται, είναι η αλήθεια». Αυτό που μοιάζει απίθανο στην περίπτωσή μας είναι η ΑΕΚ να παλέψει επιτυχώς προς την κατεύθυνση να παίζουν όλοι με το σταυρό στο χέρι.
Αν ο Μελισσανίδης τα καταφέρει στην τεράστια μάχη που δίνει—μαγκιά του, ειλικρινά. Αν και δε με αφορά η μάχη του, θα του βγάλω το καπέλο, όπως το βγάζω σε κάποιον που ανεβαίνει στο Έβερεστ (παρότι προσωπικά δε με ενδιαφέρει να ανεβώ στο Έβερεστ, ούτε καν να παρακολουθήσω από την τηλεόραση κάποιον κατά την ανάβαση).
Αν αποτύχει όμως, θα ήθελα να κριθεί οριστικά αδύνατο το να κερδίσει η ΑΕΚ τη μάχη στο παρασκήνιο. Για να συμβεί αυτό, δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία. Η γκρίνια, η μουρμούρα, κι η έλλειψη στήριξης από τον κόσμο είναι μία προφανώς βάσιμη δικαιολογία.
Καλησπέρα σε όλους.
Παρακολουθώ το blog το τελευταίο τρίμηνο κ σας εκτιμώ ιδιαίτερα όλους γιατί μου αρέσει ο τρόπος γραφής κ οι προθέσεις γιατί δεν είναι “επαγγελματικοί”,νομίζω αντιλαμβάνεστε πως το εννοώ.
Κύριε Κιντή,λέτε:
“Η κουβέντα ξεφεύγει και πάει σε άλλα θέματα: για μένα η Ελλάδα (και άρα το ελληνικό ποδόσφαιρο) βρίσκεται ενώπιον μιας τεράστιας δομικής αλλαγής—προς το καλύτερο. Η αλλαγή αυτή πιστεύω θα έχει ολοκληρωθεί εντός έξι το πολύ μηνών”.
Επειδή εκτιμώ την γνώμη σας,θα μπορούσατε να το αναλύσετε λίγο παραπάνω;
Χαίρομαι που ξαναρχίσατε να γράφετε.
Μπράβο σε όλους,συνεχίστε έτσι.
Με λιγα λογια,αγαπητε Γιωργο,ακομα περιμενουμε εναν ισχυρο να αναλαβει την ομαδα.Το αν μας “αρκει ” ο Μελισσανιδης η οχι,θα το μαθουμε μετα το εξαμηνο… Κοιτα,δεν ξερω αν πρεπει να συμφωνησω η οχι μαζι σου.Και δεν ειναι η ουσια του θεματος αυτη.Να το παω απλα,για να μην πλατιασουμε.Υπαρχουν αυτοι που ασχολουνται ΚΑΙ με τα ΕΣΩ της ομαδας πχ Στηβεν,Δημητρης,Εσυ και καποιοι αλλοι.Υπαρχουν και αυτοι που θελουν να βλεπουν την ομαδα τους να ΠΑΙΖΕΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Και φυσικα να νικαει.Για να γινει αυτο,πρπει να εχεις ομαδα.Για να εχεις ομαδα,πρεπει να εχεις παιχτες και προπονητη.Δεν ηξερε κανεις τον Σαβεβσκι,τον Αλεξανδρη,τον Σαμπανατζοβιτς,και καποιους ακομα που εκαναν ολη την Ελλαδα να θελει να δει την ΑΕΚ.Ολη την Ελλαδα.Εγω εμαθα τον Μελισσανιδη την εποχη εκεινη,αντε και κανα δυο χρονια πριν.Οτι πιο ΙΣΧΥΡΟ εχει περασει απο την ΑΕΚ,σε επιπεδο διοικητικο,προσκηνιακο,παρασκηνιακο.Σε οικονομικο,πιστευω πως ηταν η ENIC,τοτε που δουλευαν και οι 29 κατασκευαστες πληντυριων για παρτη της….Και ερχομαστε σημερα,με τον ιδιο ανθρωπο στο τιμονι,να προσπαθει να ξαναπαρει τα ηνια στο παρασκηνιο,οπως αναφερεις,αλλα με αμφιβολο αποτελεσμα.Και αν δεν μπορεσει αυτος,τοτε να περιμενουμε τον Μεσια σαν τους Εβραιους.Κι εμενα τι με νοιαζει αγαπητε Γιωργο ? Και μιλαω για μενα και για το τωρα.Η ομαδα ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ. Τοσο απλα.Το οτι “εξαναγκαζεται” το κοινο λογω αγαπης η παθους για την ΑΕΚ,να πηγαινει στο γηπεδο δεν λεει τιποτα.Αμα συνεχιζει ετσι,σε λιγο θα πηγαινουν οι μισοι.Ποσο δυσκολο ειναι επιτελους,να βρεις 3-4 παιχτες να κανουν ομαδα αυτο το “πραμα”…Καθολου,σου απανταω.Αρκει να ενδιαφερθει καποιος που να ξερει απο συγχρονο ποδοσφαιρο να ψαξει.Εχεις μηπως την εντυπωση,πως ο Στηβεν η ο Δημητρης,θα ξεραγαν λαβα – και δικαιολογημενα – κατα της διοικησης αν εβλεπαν την ομαδα να ΠΑΙΖΕΙ ποδοσφαιρο ? Η οτι θα υπηρχε τοση γκρινια απο πολλους αλλους ? Δωσε λοιπον στον κοσμο που ΠΛΗΡΩΝΕΙ κιολας,λιγο θεαμα,και κανε απο πισω σαν διοικηση τα οργια των οργιων. Με τον σταυρο στο χερι δεν παει κανεις και πουθενα.Οποτε το ξεχναμε.Δεν ξεχναει ο κοσμος ομως δηλωσεις,που εμειναν δηλωσεις.Και τα γραφει αυτα ενας ανθρωπος που τρεφει τα καλυτερα των αισθηματων για τον προεδρο,εγγυητη,προστατη,η οτι αλλο ειναι στην ΑΕΚ. Προς το παρον με αυτα…..